A wiedzą drogie hejtusie, że cena zbóż jest trzykrotnie mniejsza niż przed rokiem, rolnicy mają fest urodzaj.;) Cena gazu wróciła do poziomów sprzed wojny. Jedynie prąd jest w k⁎⁎we drogi ale większość piekarni i tak ma już założoną fotowoltaikę i magazyny energii. Koszty pracy faktycznie wzrosły, mówię to jako przedsiębiorca.

I teraz pytanie do was. Jak bardzo spadła cena chleba u was w ulubionej piekarni?

#inflacja #pytanie

#ciekawostki #niemcy #inflacja #kebab

Nowy dzień, nowe podwyżki.

Właśnie mi przyszło info o podwyżkach cen za uslugi z zupełnie różnych branży.

Księgowość +15% od 1 września.

Kowal +20% od 1 września.

W zeszłym roku było to odpowiednio 5 i 10%.

Jak tam cel inflacyjny? 4% czy coś podobno.

Ciekawe czasy nadchodzą.

#hydepark #gospodarka #inflacja

Taki ciekawy przelicznik...

W Polsce w 2005 roku wartość 20, 50 i 100 złotych w porównaniu z obecnym rokiem 2025 daje wgląd w ostatnie 20 lat...

Aby porównać wartość pieniądza z 2005 roku do tej z 2025 roku w Polsce, musimy uwzględnić inflację, czyli wzrost ogólnego poziomu cen w gospodarce. Innymi słowy – przez 20 lat siła nabywcza złotówki spadła, co oznacza, że za te same pieniądze można dziś kupić znacznie mniej niż w 2005 roku. Żadna tam Eureka, no ale zawsze to fakt.

Według danych GUS, inflacja w Polsce w latach 2005–2024 wyniosła łącznie ok. 85–95%, a biorąc pod uwagę prognozy na 2025, całkowity wzrost cen za te 20 lat sięga około 100% (czyli ceny się podwoiły). Oznacza to, że:

20 zł w 2005 roku ≈ 40 zł w 2025 roku (wartość nabywcza)

50 zł w 2005 roku ≈ 100 zł w 2025 roku

100 zł w 2005 roku ≈ 200 zł w 2025 roku

Jeśli w 2005 roku za 100 zł można było np. zatankować pełny bak paliwa, zrobić solidne zakupy spożywcze lub kupić dobrą książkę i pójść do kina – to w 2025 roku potrzeba już ok. 200 zł, by kupić mniej więcej to samo.

Smuteczek...

#pieniadze #inflacja #ekonomia #polska

Każdy ma jakieś słabości. Ja np. lubię tosty z Mc i czasem jak rano gdzieś jadę, to wybieram śniadanie na Mc. Ale ja nie o tym.

Mój typowy zestaw, czyli trzy tosty i herbatka, podrożał od zeszłego tygodnia z 26,10 na 28,70, czyli okrągłe 9%.

Musi tak być, bo jak mnie ostatnio jeden hejtoekspert wytłomaczył, żyjemy w czasach niebywałej prosperity i wszyscy się bogaco. Osobiście nie odczuwam, ale to pewnie przez to, że jestem zwykłym bogaczem z 2 progu, a nie jakimś lekarzem czy budowlańcem.

#hydepark #gospodarka #inflacja #paragonygrozy

Źle się w kraju dzieje #heheszki #ekonomia #kebab #inflacja

Zyskflacja w Polsce – jak firmy przejęły inflację i wypchnęły pracowników z gospodarki

Wbrew oficjalnym narracjom o walce z inflacją, o trudnym otoczeniu makroekonomicznym i konieczności „zaciskania pasa”, dane pokazują coś zupełnie innego: inflacja w Polsce została przejęta przez firmy jako okazja do maksymalizacji zysków kosztem realnych wynagrodzeń. To zjawisko nosi nazwę zyskflacji (ang. profit-led inflation) – i choć jego istnienie było przez długi czas ignorowane, dziś widać je czarno na białym na danych z GUS, NBP i analiz ekonomistów. W tym modelu firmy nie tylko nie ponoszą ciężaru inflacji, ale wręcz ją wykorzystują jako narzędzie do transferu wartości dodanej z pracowników na rzecz kapitału.

Udział wynagrodzeń w PKB, który w latach 2016–2021 systematycznie rósł, w 2022 roku gwałtownie się załamał. Spadł do poziomu z 2014–2015 roku, niwelując wszystkie zyski płacowe, jakie udało się osiągnąć przez ponad pięć lat. Równolegle udział nadwyżki operacyjnej brutto (czyli zysków firm) w wartości dodanej istotnie wzrósł. Inflacja, która nominalnie miała być „neutralna” dla podziału dochodów, okazała się być wehikułem redystrybucji – ale nie z góry w dół, lecz odwrotnie. Wzrosty cen finalnych były wyższe niż wzrosty kosztów produkcji, co pozwoliło firmom zgarnąć lwią część nadwyżki. W produkcji przemysłowej aż 85% wartości wzrostu cen trafiło do firm, nie do pracowników.

Zyskflacja działa według prostego mechanizmu: gdy wzrasta inflacja, firmy podnoszą ceny szybciej niż rosną im koszty. Klienci, nie mając punktu odniesienia i porównania, akceptują nowe ceny. Płace rosną dużo wolniej, a często w ogóle nie nadążają za inflacją – szczególnie w sektorach opartych na pracy fizycznej, gdzie istnieje duża podaż zewnętrzna (migranci, APT, rotacja). Dzięki temu realna wartość płac spada, a realna wartość marży rośnie. Firmy mogą utrzymać lub nawet poprawić rentowność, mimo ogólnego kryzysu – ale odbywa się to kosztem pracowników, którzy są odcinani od owoców swojej pracy.

To nie jest efekt przypadku. Firmy od dawna wiedzą, że pod pretekstem inflacji mogą przeprowadzać podwyżki cen, które nie mają pokrycia w kosztach, a służą jedynie poprawie wyniku finansowego. W sektorze przemysłowym – szczególnie w eksporcie – sytuacja jest jeszcze bardziej jaskrawa: ceny eksportowe rosną dynamicznie, ale udział płac w wartości dodanej spada. To oznacza, że polscy robotnicy przemysłowi, mimo że ich praca zasila nadwyżkę handlową kraju, nie otrzymują z niej niemal żadnej korzyści. Wzrost cen produktów nie idzie w parze ze wzrostem wynagrodzeń. Korzyści są przechwytywane przez właścicieli, akcjonariuszy, zarządy i agencje pośrednictwa.

W tym samym czasie na rynku pracy trwa ofensywa propagandowa agencji zatrudnienia i pracodawców, którzy twierdzą, że bez masowego importu taniej siły roboczej z Azji „gospodarka się zawali”. To fałsz. Problemem nie jest brak ludzi, tylko brak ludzi gotowych pracować za stawki nieadekwatne do kosztów życia, zdrowia i inflacji. Polacy po czterdziestce, mimo doświadczenia, są wypychani z rynku pracy, ponieważ nie zgadzają się na wyzysk, nie chcą mieszkać w sześć osób w baraku i oczekują uczciwego traktowania. Tymczasem cały system wynagradzania – oparty na dumpingowych umowach, pracy agencyjnej i outsourcingu – został zaprojektowany właśnie po to, by takich ludzi eliminować jako zbyt „kosztownych”.

Jeśli zyskflacja nie zostanie zatrzymana, polski rynek pracy wejdzie w fazę strukturalnego wypalenia. Zbyt wiele sektorów – od przemysłu przez logistykę po budownictwo – opiera się na intensywnym, fizycznym wkładzie pracy, którego nie da się szybko zautomatyzować. Ale przy obecnych trendach płacowych zawody te przestają być opłacalne dla pracownika. Dochodzi do momentu, w którym praca fizyczna staje się ekonomicznie irracjonalna – bo nie pozwala się utrzymać, odpocząć ani zregenerować zdrowia. Efektem będzie zapaść kadrowa, niechęć do zawodu, masowy exodus za granicę i spadek jakości usług oraz produktów.

W dłuższym okresie, jeśli trend przechwytywania inflacji przez kapitał się utrzyma, spadnie także popyt wewnętrzny. Ludzie, których płace nie nadążają za inflacją, ograniczają konsumpcję. Gospodarka, która przez dekadę opierała się na eksporcie i taniej sile roboczej, zacznie tracić konkurencyjność – bo wyczerpie się rezerwuar pracowników gotowych pracować za coraz mniej w coraz trudniejszych warunkach. Pojawi się dryf w kierunku stagnacji: firmy nie będą miały komu sprzedać, nie będą miały kogo zatrudnić i nie będą miały jak utrzymać obecnego poziomu zysków.

Zyskflacja nie jest tylko wykresową ciekawostką. To realny mechanizm redystrybucji wartości, który wyjaśnia, dlaczego mimo „świetnych danych makroekonomicznych” tak wielu ludzi nie odczuwa żadnej poprawy. To nie inflacja zabija klasę pracującą – to system, który inflację wykorzystuje jako narzędzie pozbawiania ludzi prawa do godnej pracy i uczciwego wynagrodzenia. Jeśli nie nastąpi systemowa reakcja – nie będzie pracowników, nie będzie lojalności, nie będzie wzrostu. Pozostanie tylko puste PKB i puste magazyny.

Tymczasem warto zadać pytanie: skoro udział płac w PKB spada, a zyski firm rosną, to co dzieje się z tym kapitałem? Odpowiedź przynosi analiza rynku dóbr luksusowych w Polsce. W 2024 roku jego wartość ma sięgnąć 55,6 miliarda złotych. To wzrost o kilkadziesiąt procent w porównaniu do dekady poprzedzającej. Największe wzrosty odnotowano w sektorach takich jak luksusowa motoryzacja, biżuteria, sztuka i dobra inwestycyjne. A więc dokładnie tam, gdzie bogacenie się elity wyraża się fizycznie: w przedmiotach statusowych, nieprodukcyjnych, niepowszechnych.

Pieniądze wypchnięte z systemu wynagrodzeń nie znikają. One zmieniają adresata. Są inwestowane w auta warte pół miliona złotych, kolekcjonerskie dzieła sztuki, butiki z limitowanymi kolekcjami, w penthouse’y na Wilanowie, nie w nowe linie produkcyjne czy innowacje procesowe. Przejęcie inflacji przez kapitał nie służy odbudowie gospodarki, tylko konsumpcji luksusowej – czyli z definicji wykluczającej, ostentacyjnej i oderwanej od realnych potrzeb społecznych. To konsumpcja nie po to, by żyć lepiej, ale by pokazać, że żyje się ponad innych.

Model, w którym 85% wartości inflacji zostaje przechwycone przez firmy, nie kończy się na bilansach. Kończy się na ulicach, gdzie fizycznie rośnie luka między SUV-em za 800 tysięcy a spawaczem na minimalnej, który wraca z nocki rowerem. Ekonomia ta nie skrapla się w klasę średnią. Ona dryfuje w stronę klasowej separacji, w której zyski przestają cokolwiek wspólnego mieć z produkcją, a coraz bardziej z transferem dochodu w dół: z kieszeni pracownika do portfela inwestycyjnego rentiera.

Zyskflacja w Polsce nie tylko przejmuje wartość z pracy – ona redefiniuje strukturę całego społeczeństwa. Im więcej zostaje w firmach, tym więcej kończy w kasach salonów marek premium, a tym mniej wraca na rynek jako siła nabywcza zwykłego obywatela. W tej spirali nawet 4% PKB wzrostu przestaje mieć znaczenie. Bo dla 70% społeczeństwa nie przekłada się na realną poprawę. I wtedy, jak w każdym historycznym przypadku, kiedy zysk odkleja się od pracy – zostaje tylko jeden możliwy sposób redystrybucji: kryzys, bunt albo rozpad.

#gospodarka #ekonomia #inflacja

Czy około 49zł dziennie za dwa obiady dla dwóch dorosłych osób to dużo czy mało? Czy gotując samemu i uwzględniając czas na zakupy, czas na gotowanie, koszty produktów, prądu, etc. wyjdzie szczególnie taniej?

Czy bardziej warto pójść w opcję 49zł dziennie, czy jednak gotować samemu?

#pytanie #obiad #gotujzhejto #inflacja

Ch#je bobry zagramaniczne się zorientowały że #gielda leży i długo będzie wstawać, więc obniżają od maja oprocentowanie mojego konta oszczędnościowego i lokat ( ͠° ͟ʖ ͡°) szybko poszło, welcome #inflacja