Pani Aldonka to jednak lokalna szefowa musi być. Bez jej obstawy do domu nie wejdziemy
( ͡° ͜ʖ ͡°)
#pracbaza
#999
#ratownictwomedyczne
#ratownictwo

37 + 1 = 38
Tytuł: Polski SOR. Uwaga, będzie bolało
Autor: Jan Świtała
Kategoria: reportaż
Wydawnictwo: MANDO
ISBN: 9788327730978
Liczba stron: 288
Ocena: 7/10
Po ostatniej książce zamarzył mi się powrót do jednej z najbardziej lubianych przeze mnie kategorii książek, czyli reportaży okołomedycznych. Stąd sięgnęłam po kolejną już, wydaną w ostatnim czasie, książkę napisaną przez ratownika medycznego (z poprzednich mamy "Ratownika" Tomasza Mitry, "To nie z mojej karetki" ekipy TNZMK, czy "Na sygnale" Lysy Walder" - ot, uroki czasów pandemicznych). Sięgnęłam po nią z uwagi na to, że śledzę Janka na Instagramie od czasów pandemicznych - ciekawie wówczas opowiadał o sytuacji w szpitalach.
Mamy tu, naturalnie, znany z innych reportaży medyków standard, czyli opisy pacjentów trudnych; klasyki, czyli bezdomnych, narkomanów i alkoholików; ludzi, którzy wzywają karetkę albo jadą na pogotowie ze złamanym paznokciem; wzniosłe historie ratowania dzieci; przegrane walki o młode życia. Sporo uwagi poświęcone jest niewydolności i absurdom służby zdrowia, jej biurokracji, ale też kwestii pomocy humanitarnej w związku z kryzysem uchodźczym na granicy z Białorusią oraz podczas pierwszych tygodni wojny między Ukrainą a Rosją, których opisu poza social mediami próżno szukać w literaturze.
Dla autora książka jest niejako katharsis, autoterapią. Zresztą, do konieczności podjęcia terapii i przyznania się do swoich słabości zachęca w swojej książce innych medyków. Być może poświęca temu na stronach książki nieco za dużo uwagi, ale widać, jak terapia zmieniła jego postrzeganie swojej pracy i jak pozytywnie na nią wpływa.
Prywatny licznik (od początku roku): 5/52
Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.vercel.app
#bookmeter #ksiazki #ksiazka #ratownictwomedyczne #reportaz

Pozdrawiam najlepszą społeczność w polskim internecie z kolejnej nocuni ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Kilka informacji dla osób, które będą kiedyś wzywały pogotowie:
- Jeżeli jest taka możliwość to przygotuj całą dokumentację medyczna pacjenta
- wyłącz telewizor i radio, to rozprasza
- zamknij pieska w pokoju
- nie pakuj pacjentowi dwóch wielkich toreb z ubraniami, my tego nie zabieramy
- my również się boimy i denerwujemy na wizytach, postaraj się na nas nie krzyczeć
Niech inni koledzy ratownicy dopiszą jakies uwagi jeżeli przychodzi Wam coś do głowy.
#pracbaza
#999
#ratownictwomedyczne
#ratownictwo

Jak wygląda przeciętny dyżur w zespole ratownictwa medycznego?
Praca w większości miejsc w Polsce podzielona jest na dwie, 12h zmiany. Od 7 do 19 i analogicznie od 19 do 7. U nas zwyczajowo zmieniamy się o 6:30 i o 18:30 co jest związane z tym, że zwłaszcza na dyżurze dziennym nie wracamy cały dzień na stacje i dzięki temu łatwiej nam się złapać i uniknąć nadgodzin. Nie zawsze się to udaje, ale jest to jakiś mały sposób.
Po przyjściu na stację logujemy się w systemie, poprzednia zmiana przekazuje nam najważniejsze informacje odnośnie sprzętu, karetki i wyposażenia, zgłasza ewentualne awarie i daje znać czy coś jest do zrobienia. Czasami mamy chwilę na to żeby posiedzieć i pogadać ale nie raz zdarza się też tak, że od razu jak tylko kierownik zespołu zgłosi status "gotowy w bazie" to wpada wyjazd. Jeśli nie, idziemy do karetki, przeglądamy cały sprzęt, czy niczego nie brakuje, ewentualnie uzupełniamy braki. Oczywiście nie sprawdzamy wszystkiego tylko te rzeczy, których najczęściej używamy, a których brak może gdzieś umknąć. Leki, wkłucia, materiały opatrunkowe, zapas tlenu, plecak reanimacyjny.
Całość sprzętu sprawdzamy raz w miesiącu. Pod koniec miesiąca, zgodnie z rozpiską, każda etatowa dwójka ma swój obszar do sprawdzenia. Co sprawdzamy? Czy wszystko jest i daty ważności. Przeterminowane materiały idą do utylizacji a my notujemy w specjalnym zeszycie co będzie się nam kończyło w następnym miesiącu. Dzięki temu łatwiej jest ogarnąć temat.
Gdy już wszystko mamy sprawdzone i nic się nie dzieje mamy czas dla siebie. Dyżurki mamy przygotowane w taki sposób żeby niczego nam nie brakowało. Ekspres do kawy, łóżka, telewizory, dostęp do WiFi, generalnie w trakcie zmiany jesteśmy w trybie wyczekiwania. Musimy być w ciągłej gotowości do wyjazdu. W całym budynku mamy radiowęzeł, przez który wywołuje nas dyspozytor a każdy zespół ma w swojej dyżurce tablet, na który przychodzi wezwanie. W formatce opisane są wszystkie dane, adres, wiek, płeć, opis zdarzenia, kto wzywa, z jakiego numeru. Do tego dokładne dane geograficzne miejsca zdarzenia. Dyspozytor ma możliwość aktualizowania nam tych informacji w czasie rzeczywistym. W momencie zadysponowania nas dostajemy też informację w jakim kodzie pilności dany wyjazd jest.
W Polsce obowiązują obecnie dwa kody. Kod 2 - może być zwykły, może być na sygnale. Oznacza, że istnieje stan zagrożenia zdrowia, ale nie jest to nic co w danym momencie szczególnie zaniepokoiłoby dyspozytora. Na wyjazd w kodzie 2 mamy 3 minuty.
Kod 1 - oznacza stan bezpośredniego zagrożenia życia, obligatoryjnie jest na sygnałach i wtedy na zebranie się i wyjazd mamy minutę. Oczywiście zdarza się, że rzeczywistość robi swoje i często zgłaszający nie są w stanie poprawnie opisać stanu pacjenta i nie raz i nie dwa wyjazdy w kodzie 2 okazują się konkretne a wyjazdy w kodzie 1 kompletnymi bzdurami. XD
Mamy prawie 23, piszę ten wpis korzystając z chwili luzu. Od 19 zrobiliśmy 3 wyjazdy:
1. (K2, zwykły) Pani w podeszłym wieku przewróciła się we własnym mieszkaniu i narzeka na ból w okolicy biodra. Po zbadaniu nie stwierdziliśmy żadnych złamań, podaliśmy leki p. bólowe i zostawiliśmy w domu pod opieką rodziny z odpowiednimi zaleceniami.
2. (K2, zwykły) Upadek młodej dziewczyny na miejskim lodowisku. Pani oddaliła się przed naszym przyjazdem.
3. (K2, zwykły) Duszność, 72% saturacji, starsza kobieta, chorująca na astmę. Dostała od nas tlen, leki w nebulizacji, leki dożylnie, bez wyraźnej poprawy. Zabraliśmy do szpitala. Pewnie gdyby babcia regularnie brała leki, które powinna to nie musielibyśmy u niej być, a tak... no cóż.
Zobaczymy co dalej. Nie będę miał nic przeciwko żebyśmy do 7 zostali w łóżeczkach. Założyłem nową społeczność związaną z ratownictwem medycznym, jeśli macie ochotę to zapraszam. Na pewno łatwiej będzie nam tam rozmawiać na tego typu tematy. Jeśli macie jakieś pytania to śmiało. Tymczasem bezpiecznej nocy! ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #ratownictwomedyczne #999 #krakow #medycyna

I cyk, dyżur zaczynamy od wycieczki na drugi koniec miasta do nagłego zatrzymania krążenia. Czas dojazdu 15 minut. Szczęście w nieszczęściu, że pani babcia lat 90 po prostu odeszła we własnym domu. ( ͡° ʖ̯ ͡°)
Kochani, uczcie się pierwszej pomocy, bo karetek brakuje a nieodwracalne zmiany w mózgu człowieka zachodzą po 5 minutach bez krążenia.
Jeśli człowiek nie oddycha:
30 uciśnięć
2 wdechy
Lub jeśli się brzydzicie albo boicie wykonywać oddechy ratownicze to prowadzimy ciągłe uciśnięcia klatki piersiowej w rytmie 100-120 na minutę. Tylko w ten sposób możecie dać komuś szansę.
Bezpiecznego dnia!
#ratownictwomedyczne #999 #krakow #gruparatowaniapoziomu

Dżem dobry, właśnie mija 7 lat od kiedy jestem na wykopie. Cóż... na 7 latach się skończy xD
Mam nadzieję, że znajdzie się tu ciut miejsca na content związany z ratownictwem medycznym i fotografią. Mam swoją karetkę i drogi aparat i nie zawaham się ich użyć! ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#dziendobry #fotografia #wykop #ratownictwomedyczne

Dzień wśród medyków z 109 batalionu szturmowego.

Walki wokół Soledar trwają od późnej wiosny, miasto jest kluczem do Bakhmutu, który za wszelką cenę próbują zdobyć rosyjskie wojsko i najemnicy z prywatnej kampanii Wagnera. hromadske spędził dzień ze służbą medyczną 109. wydzielonego batalionu szturmowego, którego bojownicy zajmują pozycje w pobliżu Soledar. Tego dnia Rosjanie szturmowali kilka pozycji tej jednostki. Medycy musieli ewakuować żołnierzy 5 razy, ale raz nie zdążyli - żołnierz zmarł.

Zabiorą jego ciało w nocy, kiedy zrobi się ciszej i dojazd do jego pozycji będzie mniej niebezpieczny niż w ciągu dnia.

https://youtu.be/YyGAqHCP5zU