Jeżyki pływają ❤️

#feels #zwierzeta

https://youtube.com/shorts/eB1KhxYJTZc?si=l-qKKCav2wQXS5zt

#zwierzeta #zwierzaczki

#ptaki #zwierzeta #takbylo #generowaneobrazki &źródło

Puszysty prometeuszek Opisany na początku XX wieku niewielki gryzoń żyjący w górach Kaukazu otrzymał wyjątkowo mitologiczną nazwę: prometeuszek, a dokładniej prometeuszek gruziński (Prometheomys schaposchnikowi).

Prometeuszek jest spokrewniony z chomikami, nornikami i lemingami, i jako gatunek wykazuje wiele cech pierwotnych - jest to również tak zwany gatunek monotypowy, niezróżnicowany ani pod względem genetycznym, ani geograficznym. Zamieszkuje górskie siedliska łąkowe i murawowe.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta

Dokąd nocą tupta jeż.

Na basen ❤️

#zwierzeta #feels

Trzymajcie się tam w tych Kielcach😊

#zwierzeta #polskiedrogi

Kolcoszczurek. Brzmi zabawnie, ale to jak najbardziej prawdziwa nazwa gatunkowa niewielkiego gryzonia z rodziny myszowatych. Kolcoszczurki (Tokudaia) żyją wyłącznie na japońskim archipelagu Riukiu. Ze względu na bardzo ograniczony zasięg występowania, jak również na kurczenie się ich naturalnych siedlisk, jakimi są lasy, są objęte ścisłą ochroną gatunkową. Zagrożeniem dla nich są również gatunki zwierząt przeniesione na wyspy przez człowieka, jak mangusta złocista czy szczur śniady.

Jak sugeruje nazwa, oprócz miękkiej sierści kolcoszczurki mają także długie, sztywne włosy przypominające kolce, szczególnie dobrze widoczne na grzbiecie.

Podobnie jak norniki oregońskie (Microtus oregoni), dwa gatunki kolcoszczurków - amamijski (Tokudaia osimensis) i japoński (Tokudaia tokunoshimensis) - mają dość wyjątkowe chromosomy płciowe, ponieważ w trakcie ewolucji zupełnie zanikł u nich chromosom Y. Ich jedynym chromosomem płciowym jest X.

U trzeciego gatunku kolcoszczurka - okinawskiego (Tokudaia muenninki) - zarówno chromosom X, jak i Y są wyjątkowo duże. Najprawdopodobniej na jakimś etapie u kolcoszczurków okinawskich również zaczął zanikać chromosom Y, ale ostatecznie "ocalał" poprzez połączenie z autosomem (innym chromosomem, który nie jest chromosomem płciowym).

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #japonia #genetyka

Cuttack – neolityczny pasażer na gapę Orkady to wyspy położone na północ od wybrzeży Szkocji, mniej więcej na granicy Morza Północnego i wód otwartego oceanu. Około dziewięć tysięcy lat temu, w środkowej epoce kamienia, dotarli tam tam pierwsi łowcy-zbieracze – a jakieś trzy tysiące lat później pojawili się tam także pierwsi rolnicy, którzy za pomocą łodzi przeprawili się przez morze i osiedlili się na Orkadach. Wraz z nimi na wyspy dotarła wiedza o uprawie roślin, o hodowli zwierząt oraz o wznoszeniu monumentalnych budowli kamiennych, których pozostałości do dziś można tam podziwiać.

Jednak jak wykazują ostatnie badania, na łodziach neolitycznych przybyszów przybył na Orkady także pasażer na gapę: nornik.

Jakiś czas temu badacze zaczęli dociekać, dlaczego nornik zwyczajny występuje na Orkadach – ale nie występuje naturalnie po sąsiedzku, ani w Wielkiej Brytanii, ani na dobrą sprawę nigdzie indziej na Wyspach Brytyjskich. Wszystko wskazywałoby na to, że tysiące lat temu w jakiś sposób przedostał się z kontynentu na Orkady i utknął tam, nie rozprzestrzeniając się dalej, a z czasem dał początek osobnemu podgatunkowi (Microtus arvalis orcadensis), większemu i prawie dwa razy cięższemu od norników zwyczajnych żyjących na kontynencie.

Skąd jednak przybył? Odpowiedź na to pytanie przyniosły badania genetyczne. Okazało się, że pierwsze norniki zwyczajne dotarły na Orkady z obszarów dzisiejszej Belgii. Szczegóły nie są znane, ale przypuszcza się, że ukryły się w zapasie paszy dla zwierząt hodowlanych – i w ten sposób, jako pasażerowie na gapę, przedostały się na łodzie neolitycznych osadników, a stamtąd na wyspy.

Orkady są całkiem dumne ze swojego nornika, który w lokalnym dialekcie jest nazywany cuttack lub peedie cuttack. Orkadzkiego nornika można nawet nabyć jako pamiątkę – niektóre miejscowe pracownie rękodzieła tworzą urocze norniczki szyte ze ścinków produkowanego lokalnie wełnianego tweedu lub dziergane z włóczki.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #archeologia

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Miał być pies ale jak na razie wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują aby zostać przy kotach.

#zwierzeta

Oglądajcie do końca :)

#heheszki #natura #zwierzeta

#smiesznypiesek #zwierzaczki #zwierzeta &źródło

Gdzie się zapodział chromosom Y? U większości ssaków schemat chromosomów płci jest jasny: połączenie dwóch chromosomów X daje potomstwo żeńskie, a połączenie chromosomu X z Y daje potomstwo męskie. U niektórych ssaków jednak na jakimś etapie ewolucji coś dziwnego stało się z chromosomem Y - przykładem może być tu nornik oregoński (Microtus oregoni), niewielki gryzoń żyjący na zachodzie Ameryki Północnej.

Kiedy w latach 60. po raz pierwszy opisano genetykę tego gatunku, nornik oregoński wprawił badaczy w zdumienie. Okazało się, że gdzieś po drodze, w ciągu ostatnich dwóch milionów lat ewolucji, ten gatunek gryzonia... stracił chromosom Y. Samce tych norników mają dwa chromosomy X (czyli zestaw XX), natomiast samice tylko jeden chromosom X (czyli zestaw X0 - X i zero). Odkryto również, że chromosomy X zarówno u samców, jak i u samic norników oregońskich zawierają w sobie fragmenty informacji genetycznej, która kiedyś najwyraźniej znajdowała się na chromosomie Y.

Niezły bałagan. Mimo to jednak norniki oregońskie rozmnażają się zupełnie zwyczajnie: samce rozwijają biologiczne cechy męskie, a samice rozwijają cechy żeńskie. Na pojedynczym chromosomie X u samic znajduje się informacja genetyczna, która teoretycznie powinna u nich warunkować rozwój męskich cech płciowych - jednak organizmy samic w jakiś sposób "wyciszają" te konkretne geny. Jak to robią? Jeszcze nie do końca wiadomo.

Nie wiadomo też, gdzie dokładnie zapodział się nornikowy chromosom Y. Badacze przypuszczają jednak, że w przeszłości podczas procesu mejozy, czyli podziału komórki, doszło do jego pęknięcia i od tego wszystko się zaczęło.

Jedynymi zidentyfikowanymi jak dotąd innymi ssakami, które nie mają chromosomu Y, są ślepuszonka górska (Bramus lutescens), również gryzoń spokrewniony z nornikami, oraz dwa rzadkie gatunki kolcoszczurków: amamijski (Tokudaia osimensis) i japoński (Tokudaia tokunoshimensis).

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #nauka #genetyka

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Orzeł, który latał dwadzieścia lat... ale nigdy nie przeleciał nad morzem. Przez dwie dekady orzeł stepowy był śledzony za pomocą GPS – od Rosji aż do swojej śmierci w Dolinie Al Niño w Arabii Saudyjskiej. Jego trasa jest zdumiewająca: tysiące kilometrów przez pustynie, góry i wiele krajów. Ale najbardziej fascynujące nie były same odległości... lecz droga, którą wybrał.

Mimo że miał przed sobą krótsze szlaki nad morzem, ten majestatyczny ptak całkowicie unikał lotu nad wodą. Wolał okrążać ogromne obszary morskie, wytyczając znacznie dłuższe trasy tylko po to, by zawsze lecieć nad lądem.

Dlaczego? W przeciwieństwie do ptaków morskich, takich jak albatrosy czy mewy, orły potrzebują prądów gorącego powietrza wznoszących się znad ziemi, które pozwalają im szybować na duże odległości bez wielkiego wysiłku.

Nad morzem... takie prądy termiczne praktycznie nie istnieją. Lot tam wymagałby ogromnego wysiłku i wiązał się z ryzykiem wyczerpania i upadku.

Ten instynktowny wybór ujawnia zaskakującą inteligencję ewolucyjną: ptak nie tylko żegluje po niebie, ale też z wyjątkową precyzją „czyta” krajobraz, by przetrwać.

Ta mapa nie pokazuje tylko podróży; ukazuje cichą mądrość natury. Lekcję odporności, strategii i przystosowania

źródło

#ciekawostki #zwierzeta #gruparatowaniapoziomu

Dzikie świnie (świniowate) świata.

#ciekawostki #zwierzaki #smiesznypiesek #infografika #przyroda #natura #zwierzeta

#styl #takieżycie #zwierzeta

Może i stary i brzydki i 170 cm.

Za to dobra fura i styl i kasa, i na to lecą jak do miodu , pszczółki.

#smiesznypiesek #zwierzaczki #zwierzeta &źródło

Nornik, który przytula na pocieszenie Nornik preriowy (Microtus ochrogaster), gatunek małego gryzonia żyjącego w centralnej części Ameryki Północnej, już od dziesięcioleci budzi zainteresowanie badaczy. Norniki te są pod wieloma względami interesujące: wykazują zachowania społeczne i tworzą monogamiczne związki. Para wspólnie dba o gniazdo, razem wychowuje młode i spędza ze sobą bardzo dużo czasu, a przy tym dochowuje sobie wierności. Podejmowane jak dotąd badania nad nornikami preriowymi i ich kuzynami pomogły badaczom między innymi w lepszym zrozumieniu, jaką rolę w tworzeniu więzi pełnią hormony oksytocyna i wazopresyna.

Norniki preriowe wykazują się również rodzajem empatii i pocieszają swoich partnerów lub krewniaków, którym przytrafiło się coś nieprzyjemnego. Przeprowadzone eksperymenty wykazały, że jeśli na jakiś czas rozdzielało się blisko związane ze sobą norniki i wystawiało się jednego z nich na stresujące bodźce – to po ponownym połączeniu nornik, który nie doświadczył stresu, szybko próbował pocieszyć i uspokoić tego zestresowanego, przytulając się do niego, przeczesując i czyszcząc mu futerko.

Ponadto, jeśli nornik widział zestresowanego partnera lub krewniaka, ale nie mógł zbliżyć się do niego, żeby go pocieszyć, to on sam również zaczynał się stresować. Zdaniem badaczy, za tego rodzaju zachowania norników preriowych odpowiada działanie oksytocyny, często nazywanej „hormonem przywiązania”.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #gryzonie #urocze #nauka

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Brokatowe przekąski dla karczowników Karczownik ziemnowodny (Arvicola amphibius), zwany też szczurem wodnym, to średniej wielkości krewniak chomika i nornika, który jako miejsce do życia upodobał sobie brzegi zbiorników i wolno płynących cieków wodnych. Karczowniki zwykle są samotnikami - trzymają się swojej nory i przylegającego do niej terytorium, prowadząc raczej skryty tryb życia i chowając się wśród nadbrzeżnej roślinności.

U nas te gryzonie są objęte jedynie częściową ochroną gatunkową, jednak w niektórych częściach Europy są zagrożone. Jest tak między innymi w Walii, gdzie karczowniki miejscami już niemal zupełnie wyginęły.

Wiosną tego roku dzięki staraniom Initiative for Nature Conservation Cymru rozpoczęto nowatorski projekt, który ma wspomóc działania na rzecz ochrony karczowników w Walii. Polega on na podrzucaniu dziko żyjącym karczownikom przekąsek - kawałków jabłka posypanych jadalnym, niegroźnym dla lokalnej flory i fauny brokatem. Pozostawiane po takich przekąskach brokatowe odchody są łatwo dostrzegalne w terenie, co powinno ułatwić badaczom oszacowanie, jak przemieszczają się walijskie karczowniki i jaki zasięg mają ich terytoria.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #gryzonie #walia

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

#zwierzeta #smiesznypiesek &źródło