Nocna wędrówka na szczyt wulkanu El Teide była najważniejszym punktem mojego wyjazdu.
Poprzedni dzień był dość długi i na sen miałem niespełna 3 godziny. To i tak dużo, ponieważ jest Październik i wschód słońca jest dopiero o 8 rano. A to właśnie wschód słońca miałem w planie przywitać ze szczytu wulkanu. W sezonie bardziej letnim mógłbym nie spać wcale
W środku nocy musiałem dojechać samochodem do parku narodowego Teide na parking znajdujący się na wysokości 2tys metrów. Już sam przyjazd sprawiał, że czułem się trochę inaczej. Na tej wysokości ciśnienie powietrza jest porównywalne do ciśnienia panującego wewnątrz samolotu będącego na 10tys metrów. Zapewne znacie to uczucie.
Parking niewielki i bardzo szybko został zapełniony a była dopiero 2:10. Pierwszy szok to idealnie czyste niebo, gdzie księżyc i gwiazdy rozświetlały całą okolicę. Drugi to temperatura, gdzie wyjeżdżając z domu było 24° a tu jest już stopni 15.
Zabrałem z samochodu swoje graty, włączyłem latarki i ruszyłem szeroką kamienistą drogą przed siebie. Przed sobą w znacznej odległości widziałem światła kilka grup poruszających się w tym samym kierunku. Po pewnym czasie stwierdziłem, że latarki nie są potrzebne, ponieważ księżyc i gwiazdy są tak jasne, że rozświetlają całą drogę. Inni zapewne doszli do podobnych wniosków, ponieważ światła innych grup w oddali, również zaczęły zanikać. Zrobiło się naprawdę fajnie. Droga rozświetlana przez niebo, chłodny wiaterek i podróż w nieznane.
Ja sam po środku pustkowia - klimacik nie do opisania. Po przejściu każdego kilometra robiłem 2-3 minutową przerwę na oddychanie, aby troche uspokoić i natlenić organizm. Warto w tym miejscu dodać, że obawiałem się choroby wysokościowej.
Pierwsza połowa drogi przebiegła szybko i był to łatwy spacerek. Na tyle łatwy, że można mylnie dojść do wniosku, że będzie się na szczycie szybciej, niż się zakładało. Nic bardziej mylnego.
Przed miejscem zapowiadającym strome wejście zrobiłem sobie trochę dłuższą przerwę i ruszyłem przed siebie. Zaczęło być poważnie, latarki w tym miejscu były niezbędne a powyżej mnie widoczne były światła innych osób. Szeroka i spokojna ścieżka zamieniła się w wąskie, kamieniste i strome podejście. Początek nie był niczym trudnym natomiast po pewnym czasie zaczęły się problemy z oddychaniem. Oddechy stawały się częstsze a w połączeniu z wysiłkiem robiły się niewystarczające przez co po kilkunastu metrach należało się zatrzymać na chwilę i dotlenić organizm. Te pierwsze etapy czasem udawało mi się przeforsować i pominąć przerwę ale bardzo szybko okazało się to złym pomysłem. Wydawało się, że wszystko jest ok ale odczuwalne lekkie zawroty głowy szybko sprawiły, że przerwa co kilkanaście metrów stała się obowiązkowym punktem programu. A im wyżej byłem, tym było jeszcze gorzej
Kameralna atmosfera z początku wędrówki, gdzie każda grupa szła oddalona od siebie już się skończyła. Strome podejście i warunki sprawiły, że zaczęliśmy iść w biskich odległościach od siebie. Mijając się często raz po raz z tymi samymi osobami.
Raz ktoś sobie lepiej radził na pewnym fragmencie a spowalniał na następnym. I tak się mijaliśmy całą drogę. Ale wszystko było z pełną kulturą i szacunkiem do drugiej osoby. Bywały szersze miejsca gdzie zatrzymywało się więcej osób i nikt tu drugiej osobie w niczym nie przeszkadzał. Standardem było, że wszyscy wyłączali latarki i odpoczywali w ciszy na zboczu góry w przepięknie rozgwieżdżonym niebie. Do problemów z oddychaniem oraz zmęczeniem zaczęły pojawiać się miejsca z których wydobywały się opary siarki i razem z powietrzem trafiały do moich płuc Co ciekawe w kilku miejscach próbując usiąść na jakichś skałkach, aby odpocząć to ku mojemu zdziwieniu bywały one ciepłe a przykładając rękę odczuwalny był strumień wydobywający się gazów.
Na sam szczy dotarłem tuż przed samym wschodem słońca i tak jak inni podróżnicy zacząłem od odpoczynku Oraz założeniu bluzy, czapki i rękawiczek bo zrobiło się naprawdę zimno
Kiedy słońce zaczęło pojawiać się nad horyzontem to klimat panujący na szczycie zmienił się o 180°.
Ciężko to opisać ale widok z 3718m n.p.m. Zaczął robić piorunujące wrażenie. Dzięki temu, że słońce było jeszcze nisko cały świat skąpany był w kolorze pomarańczowym. A im wyżej było słońce tym bardziej rozświetlało to samą górę oraz okolicę. Po drugiej stronie wulkanu zaczął pojawiać się cień samej góry niesamowitych rozmiarów.
W tym momencie pokonany dystans, zmęczenie oraz wszelkie trudności odeszły w niepamięć. Liczyło się tu i teraz!
Na szczycie spędziłem łącznie 1,5 godziny i wygonił mnie wiatr zaciągający pobliskie opary siarki na sam szczyt. Zszedłem trochę poniżej i tak siedziałem podziwiając okolicę oraz wagoniki kolejki, która zaczęła wwozić turystów. Tak, jest możliwość wjechania na górę kolejką ale wejście na sam szczyt wymaga już specjalnego pozwolenia.
Uciekając przed turystami wyruszyłem w drogę powrotną. Część osób z nocnej wędrówki wracała wagonikiem natomiast ja chciałem zobaczyć drogę, którą przyszedłem 4 godziny marszu w pełnym słoneczku miało swój urok. Byłem zachwycony okolicą oraz drogą jaką przyszło mi iść
Poniżej kilka fotek w tym i film na You Tube, jakby ktoś chciał zobaczyć więcej.
#teneryfa #teide

Heh urlopy powinny być dłuższe
Jeszcze dwa dni i wracam, co jak co za pieskiem się tęskni

#manwithmalamute #teneryfa #podroze

Pierwszy dzień na Teneryfe postanowiłem potraktować jako "rozgrzewkę" i wybrałem się na niezbyt trudny szlak ale na tyle ciekawy, abym bawił się dobrze. Wąwóz Masca bo to o nim mowa to dość trudno dostępne miejsce pod względem mocno ograniczonej liczby osób jakie mogą wejść każdego dnia oraz otwarte jest tylko w Sobotę i Niedzielę co bardzo nie pomaga w uzyskaniu wejściówek.
Udało mi się dostać bilet na pierwsze możliwe wejście tamtego dnia na godzinę 8:30. Wymagane jest jednak przybycie 20 minut wcześniej, aby ogarnąć sprawy organizacyjne oraz bezpieczeństwa.
Jako, że jest Październik to wschód słońca jest ok 8 rano, więc podróż do tego miejsca odbywał się kręta górską drogą w totalnych ciemnościach. Dla mnie to fajna jazda ale często spotykana opina jest wręcz przeciwna. Podobno droga jest straszna i niebezpieczna. Nie, nie jest. W samej miejscowości Masca zostawienie samochodu na dłużej niż 2 godziny nie jest możliwe, więc samochód trzeba zostawić na pobliskim punkcie widokowym i zejść do wioski 1,5 kilometrową drogę. W tym miejscu warto zaznaczyć, że słońce jeszcze nie wzeszło a temperatura to już 24°C
Na miejscu obowiązkowa odprawa, sprawdzenie obuwia, ponieważ wymagane są buty trekkingowe oraz wyjasnienie ogólnch zasad bezpieczeństwa.
Przypomnienie o tym, że nadciąga gorący dzień i zalecają przynajmniej 3 litry wody zabrać ze sobą.
Dostajemy również kask oraz "żeton", który mamy przekazać osobie przy wejściu do kanionu. Wspomniany "żeton" wygląda jak tabletka extasy i przy jego wydawaniu brakuje tylko hymnu z Love Parade '97 Jakiś śmieszek to wymyślił
Moja reakcja na otrzymanie tego do reki jest w filmie jaki umieszczony będzie w komentarzu do tego wpisu (czas 8:30).
Po przejściu przez bramkę i oddaniu fanta zaczyna się zejście w głąb wąwozu. Klimacik naprawdę fajny a grupa ok 30 osób wpuszczonych na szlak dość szybko się rozeszła i mogłem sobie podziwiać całą okolice w spokoju. Co sobie bardzo cenię.
Spore wrażenie robią tu imponujące formacje skalne, strome zbocza i bujna roślinność. Palmy, aloesy czy inne kaktusy, które miały pełno czerwonych owoców dające taki lekko słodkawy zapach w powietrzu. Cały spacer w stronę plaży, która jest zakonczniem szlaku był bardzo ciekawy. Bardzo fajnie rozplanowany szlak wykorzystujący wszystko to co stworzyła w tym miejscu natura. Różnego rodzaju przejścia, niewielkie tunele, chodniki poprowadzone wzdłuż krawędzi itd. Wszystko to sprawia, że za każdym rogiem spotykamy coś innego. Jest fajnie!
Jednak ponad coraz bardziej można było wyczuć, że wraz z promieniami słońca wdzierajacymi się do środka i pięknie rozświetlającymi okolice, znacząco zaczyna wzrastać temperatura powietrza. Po 5 kilometrach marszu i dotarciu do wspomnianej plaży to naszym oczom ukazuje się rozczarowanie. Nic tu specjalnego. Do wody nawet dojść nie można, ponieważ teren należy do prywatnego właściciela z domem na plaży. Dom przypomina bardziej budowlę z krajów 3 świata i jeszcze bardziej psuje krajobraz. Blachy, stare opony... Jak na wysypisku.
Najważniejsze, że jest gdzie zrobić sobie przerwę i odpocząć chwilę przed powrotem na górę. Mamy niewielką zabudowę i zamknięty fragment prowadzący do lądowiska dla helikoptera ratunkowego. Jest też ktoś z obsługi z listą odwiedzających, gdzie potwierdziłem swoje przybycie i to, że dotarłem do plaży cały i zdrowy.
Po zjedzeniu śniadania i wypiciu własnej kawy wyruszłem w drogę powrotną. Zrobiło się już gorąco i spacer przestał być już taki przyjemny ale wciąż było znośnie a słońce rozświetlające wąwóz sprawiało, że to co widziałem do tej pory wygląda teraz zupełnie inaczej. Gra światła i cieni robi robotę. Miałem szczęście, ponieważ pomimo gorąca to pierwsze 3 i pół kilometra szedłem praktycznie w cieniu. Natomiast od teraz żarty się skończyły i musiałem wyjść na pełne słońce.
Schodząc w głąb wąwozu wziąłem dosłownie kilka łuków wody. Natomiast w drodze powrotnej do ostatniej przerwy gdzie był cień wypiłem jej prawie 2 litry. Zostało mi 1.5 kilometra do pokonania i litr wody co nie wyglądało najgorzej. Ostatni kilometr to najgorszy fragment szlaku, bardzo ostre podejście a tamtego dnia było 34° w cieniu
W tym miejscu dostałem lekcję i krótkie pokaz tego co czeka mnie na kolejnych wyprawach. Niesamowity gorąc palący z nieba i droga choć piękna to dającą wycisk dla organizmu. Temperatura na jaką nie byłem gotów Na szczęście dotarłem na górę i siły uzupełniłem na obiedzie w lokalnej restauracji.
Ciekawy dzień i lekcja z której wyciągnąłem wiele ale to co czekało mnie w kolejnych dniach sprawiło, że ten pierwszy dzień to było nic

Poniżej kilka zdjęć a w pierwszym komentarzu jest film, jakbyście chcieli zobaczyć więcej.

Ps. Może i tekst jest słaby ale za to ma wiele błędów gramatycznych
#teneryfa

Jak się ma szczęście do pogody to i na pustyni śnieg spadnie
No dobra, wyszło słońce

#manwithmalamute #teneryfa #podroze

368 548,5 - 100,0 = 368 448,5

Wróciłem! Ponad 100km marszu na różnych szlakach. Najważniejszy cel został zrealizowany czyli całonocna wyprawa na szczyt najwyższego, aktywnego wulkanu Hiszpanii - El Teide, tylko po to by z wysokości 3718m zobaczyć wschód słońca wznoszący się nad Afryką. Dotarłem również do gór Anaga, gdzie idąc dolinami, górskimi szczytami i bajecznymi klifami niejednokrotnie przy 36°C w cieniu odkrywałem rajskie krajobrazy i lokalny klimat.

Było warto!

Ps. Za jakiś czas postaram się napisać i pokazać coś więcej o miejscach, które odwiedziłem. Jednak nie będzie to poziom jaki prezentuje @Sniffer

#ksiezycowyspacer #podroze #podrozujzhejto #teneryfa

Wpis dodany za pomocą https://hejto.sztafetastats.pl/ksiezycowyspacer/

Pozdrawiam was tomeczki ze słonecznej Teneryfy

#wakacje #teneryfa

Hejo, miałem w planach lecieć na Teneryfę pod koniec roku na 1-2 tygodnie i zastanawiam się czy warto.
Najbardziej boję się tamtejszej kuchni, bo nie przywykłem do owoców morza. Wiem, że to pewnie kwestia innej kultury, ale nie jestem wstanie zjeść takiego jedzenia, bo już wizualnie mnie obrzydza. Dlatego obawiam się, że fajne widoki widokami, ale skończę jedząc słone ziemniaki z bananami i może warto zastanowić się nad innym celem podróży.
#podroze #teneryfa

Po perypetiach życiowych spędzam kilka miesięcy na Teneryfie skąd zaczynam nadawać w Waszym kierunku filmami. Dziś mam dla Was lot w górach zachodniej teneryfy gdzie kierując dronem udało mi się uchwycić mały czerwony samochodzik i sterując dronem w pełni ręcznie śledziłem go w drodze do pobliskiej wioski - Masca. Zapraszam do filmu będącego okazją do odetchnienia.
https://www.youtube.com/watch?v=9K0KRHDpyhs
#kierownikpodrozuje #drony #teneryfa #wyspykanaryjskie #Podroze

Hej, niedlugo wybieram się na Teneryfę i chciałbym polatać Dji mini 3 pro. Nie mam żadnych uprawnień i nie za bardzo mogę znaleźć informacje odnośnie restrykcji. Co poza pozwoleniem A1 powinienem zrobić?
Czy apka Enaire drones jest uznawana za oficjalną w Hiszpanii do zgłaszania lotów? Mignęło mi jeszcze w internecie, że powinienem kupić naklejki na drona z identyfikatorem, ale nie jest to dla mnie jasne.
Jeżeli ktoś jest obeznany w temacie to prosiłbym o informację co powinienem zrobić abym mógł sobie rekreacyjnie polatać, nie naruszając przy tym przepisów.
#Hiszpania #dji #teneryfa #drony

O kurde, tego się dzisiaj nie spodziewałem zobaczyć w El Medano na Teneryfie ( ͡ಥ ͜ʖ ͡ಥ)
#teneryfa #wakacje #swiadkowiejehowy #gownowpis

Może kogoś zainteresuje, szlak jest teoretycznie zamknięty ale... jak to bywa w Hiszpanii można tam spokojnie sobie wejść, a naprawdę warto. Trasa nazywa się Las Ventanas de Güímar i prowadzi na hiszpańskiej Teneryfie. Wrzucam tekst z naszej stronki, bo nie chce mi się tego na nowo pisać
Miejscem startowym jest charakterystyczny punkt z „wielkim panem” Mirador del Puertito de Güimar. Ruszamy wspinając się w górę do stacji GSM, to chyba najgorszy odcinek trasy. Raz, że ciągle pod górę, dwa asfalt, asfalt i jeszcze raz asfalt za to widoki fajne  i tak wspięliśmy się pod stację telefonii komórkowej, gdzie jemy drugie śniadanie, a później szukamy wejścia na szlak, aktywnie pomaga nam w tym aplikacja Wikiloc.
Szlak odnaleziony ruszamy wydeptaną ścieżką przez pola krzaków i małych drzewek, początek trochę przypomina nam lewady na Maderze. Dochodzimy do miejsca tragedii, gdzie koparka pracująca na zboczu runęła w dół przygniatając operatora. Koparka jest w tym miejscu do dzisiaj przymocowana stalowymi linami, aby nie osunęła się niżej, nie opłaca się jej ściągać bo teren jest mówiąc wprost mało przyjazny. Kawałek dalej zaczyna się pierwszy tunel i ogólnie cała zabawa ze szlakiem, tuneli jest kilka (nie pamiętamy, ile) jedne zupełnie ciemne, inne z wybitymi oknami w skałach, ostatni z nich jest najdłuższy do tego jest w nim duszno i ciepło. Trasa sama w sobie jest świetna, tunele, betonowe kanały, urwiska, osuwiska, dużo zabawy. Latarka konieczna plus dobrze mieć kask, miejscami sklepienie tuneli jest bardzo nisko. Finalnie schodzimy do miasteczka Güimar.
Po drodze spotkaliśmy rodzinę z pieskiem, więc jakoś specjalnie trudne to nie jest, ogólnie im się jest niższym tym wygodniej, ja z moimi 193 cm miałem trochę zabawy xD
#hiszpania #teneryfa #podroze #fotografia

Na wykopie nie wrzucałem dużo contentu, tutaj spróbuję dać coś od siebie w temacie #emigracja w #hiszpania #wyspykanaryjskie #teneryfa
Będę wrzucał fajne traski hikingowe, ciekawostki, dobre jedzenie, restauracje, itp.
Na emigracji jestem już 5 lat, prowadzę działalność, znam większość tematów biurokratycznych i tak dalej. Jeśli macie pytania to walcie śmiało.

Jak wygląda dziś antyczna ścieżka uczęszczana przez przodków Hiszpanów?
W parku narodowym Teneryfy do dziś istnieje ścieżka, którą transportowano dobra i materiały przez ludność Guanches. Park Anaga, umieszczony przez Unesco na liście światowego dziedzictwa to seria tras pieszych na znacznym obszarze północno-wschodniej Teneryfy. Dziś zwiedzamy jedną z tychże tras.
https://www.youtube.com/watch?v=M3XhsGjq4Hk

Teneryfka :3