Zdaniem stoików ludzka zdolność do myślenia o kilku rzeczach naraz, do robienia jednego, a myślenia o drugim i trzecim, jest w pewnym sensie przekleństwem. Wydawać się może, że powinniśmy być z niej dumni, że powinna nam ona z pożytkiem służyć i zwiększać nasze możliwości - ale niestety na ogół dzieje się odwrotnie. Wykorzystujemy ją bowiem nie po to, by twórczo i sprawnie robić kilka rzeczy jednocześnie, ale żeby udawać, że robimy jedną, a myśleć o innych.

Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików

#stoicyzm

Życzę każdemu na czwartkowy dzień spokoju ducha, jaki osiągnął podmiot liryczny w utworze po spożyciu bimberku. Wam oczywiście życzę tego bez alkoholu, piosenka w zupełności wystarcza #muzyka #stoicyzm

https://youtu.be/3eCCkhe_Y-4

Demetriusz, który życie beztroskie, nie znające żadnych przeszkód ze strony losu, nazywa jakby «martwym morzem». Nie mieć nic takiego, co by cię pobudzało do czynu, co by cię poruszało, zapowiedź czego albo zbliżenie się stanowiłoby próbę dla stałości twojego charakteru, trwać zaś w niczym niezakłóconej bezczynności — to nie spokój, lecz odrętwienie.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm

Gdy cię gorszy jakiś bezwstyd, natychmiast postaw sobie pytanie: czy to możliwe, by ludzie bezwstydni nie istnieli na świecie? Niemożliwe. Nie żądaj więc niemożliwości. I ten człowiek jest jednym z tych bezwstydnych, którzy na świecie być muszą. To samo niech ci przyjdzie na myśl na widok łotrostwa, wiarołomstwa i jakiego bądż przewinienia. Bo gdy przypomnisz sobie, że jest niemożliwe, by ludzie tego pokroju nie istnieli, będziesz nawet spokojniej na taką jednostkę patrzył. (...) A cóż to tobie szkodzi? Przecież żaden z tych, którzy cię z równowagi wyprowadzają, nic takiego nie popełnił, by z tego powodu rozum twój w czymkolwiek miał stać się gorszy. A poczucie nieszczęścia i szkody właśnie w nim ma swą podstawę. A cóż to za nieszczęście lub za dziwo, że człowiek źle wychowany postępuje jak źle wychowany? Bacz, byś siebie nie musiał obwinić, żeś naprzód nie wiedział, że on to popełni. Otrzymałeś bowiem od rozumu swego zdolność pomyślenia, że on prawdopodobnie w tym zbłądzi, a przecież zapomniałeś o tym i zdumienie cię ogarnia na widok jego błędu.

Marek Aureliusz, Rozmyślania

#stoicyzm

Nic nie wystarcza istotom mającym umrzeć, co więcej, już umierającym! Każdego dnia bowiem stajemy coraz bliżej ostatniego i każda godzina pędzi nas tam, gdzie będziemy musieli polec. Popatrz tylko, jak zaślepiony jest nasz umysł: to, co zapowiadam na przyszłość, dzieje się właśnie teraz, a znaczna część tego już się dokonała, bo już ją przeżyliśmy. Mylimy się, jeśli się boimy ostatniego dnia, ponieważ każdy dzień zbliża nas do śmierci jednako. Krok ów, na którym ustajemy, nie powoduje naszego zmęczenia, lecz je objawia. Do śmierci dochodzi wprawdzie dzień ostatni, ale zbliża się każdy. Ona obrywa nas powoli, bynajmniej nie porywa nagle.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm

Zasada koncentracji na teraźniejszości obowiązuje nas nie tylko dlatego, że dzięki niej będziemy lepiej i efektywniej działać. Przyda się również w przypadku nieszczęścia, przyda się, gdy świat będzie się nam walił na głowę. Nieraz się przecież zdarza, że przytłaczają nas nadmiar i splątana złożoność spraw i problemów. I w tym właśnie wypadku jest niezwykle ważne, by nazwać poszczególne składniki nieszczęścia, odseparować je od siebie i próbować się z nimi uporać jedno po drugim, nie naraz. To nigdy nie zaszkodzi, a bardzo często pomoże. Żadne nieszczęście nie stanie się w końcu gorsze przez to, że przeanalizujemy je punkt po punkcie.

Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików

#stoicyzm

Niech nas nie zadziwia nic z tego, do czego jesteśmy zrodzeni i na co nikt nie powinien się uskarżać, ponieważ dla wszystkich jest jednakowe. Tak właśnie powiadam: jest jednakowe. Bo jeśli nawet ktoś czegoś uniknął, to jednak i on mógł od tego ucierpieć. Równym zaś jest nie to prawo, z którego korzystają wszyscy, lecz to, które zostało ustanowione dla wszystkich. Nakażmy tedy spokój duszy naszej i bez utyskiwania spłacajmy należące się śmiertelności daniny.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm

(...) koncentrować się na teraźniejszym działaniu oznacza, po pierwsze, nie robić wielu, ale tylko jedną rzecz w danej chwili, po drugie, robiąc ją, myśleć tylko o niej, utrzymywać w polu świadomości wyłącznie to, co jest bezpośrednio związane z naszym działaniem - nie uciekać myślą na boki. (...) Jeśli natomiast będziemy próbowali robić po kilka rzeczy naraz, będzie to zabójcze nie tylko dla spójności naszego życia i działania, ale też - a może przede wszystkim - dla efektywności tego, co robimy. (...)

Fałszywe wyobrażenia i niepotrzebne niepokoje lubią się pojawiać wtedy, gdy nasza myśl i energia duchowa są niedostatecznie skupione na wyznaczonym celu. Mówiąc krótko: przez koncentrację na teraźniejszym działaniu zwiększamy nie tylko sprawność i efektywność tego działania, ale czynimy też coś ważniejszego - bezpośrednio zwiększamy swoje szczęście i zadowolenie z życia.

Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików

#stoicyzm

Chętnych wszak ludzi za sobą los wiedzie, niechętnych zaś wlecze.

Kleantes

#stoicyzm #znowuzapomnialemtaguiowcamusiratowac

#stoicyzm w wydaniu audio-video.

Wgrałem to na mp3 do samochodu ponad rok temu, a dopiero teraz przysłuchałem się tekstowi ( ͡° ͜ʖ ͡°)

https://www.youtube.com/watch?v=lhjk5x54bsE

Żyjmy dniem dzisiejszym - nie dręczmy się przeszłością i nie martwmy przyszłością. Przeszłość odeszła, nie ma już znaczenia. Jest ona rzeczą od nas niezależną, nie możemy jej zmienić. Jedyne, co jest w naszej mocy, to wykorzystać wczorajsze doświadczenie do tego, by lepiej żyć i działać dzisiaj. Podobnie jest z przyszłością: ona jeszcze do nas nie przyszła, nie należy się więc martwić na zapas. Jedyne, co jest w naszej mocy, to dobrze się do niej zawczasu przygotować, a to możemy zrobić tylko przez koncentrowanie się na bieżącej chwili. Żyjmy dniem dzisiejszym, a zniknie z naszych myśli niepotrzebny smutek związany z wczoraj i zarazem poprawią się perspektywy na jutro. Życie jest pasmem wiecznego dziś - i tak należy na nie patrzeć.

Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików

#stoicyzm

#filozofia troche #stoicyzm #rozwojosobisty #zluzujdupe #memy #heheszki

@splash545 kiedy stoicyzm mu wejdzie za mocno

https://streamable.com/c84cy5

#stoicyzm #heheszki

jaki cytat z rozmyślań jest wasz ulubiony? #stoicyzm

Z naszego utyskiwania wynika, że jesteśmy niewdzięcznymi tłumaczami darów bożych: skarżymy się, że dostają nam się nie zawsze, że otrzymujemy ich mało, że są przy tym niepewne i przemijające. Stąd też pochodzi, że nie chcemy ani żyć, ani umierać: ogarnia nas nienawiść do życia i lęk przed śmiercią. Jesteśmy chwiejni we wszelkich zamiarach i nie może nas zaspokoić żadna szczęśliwość. Przyczyną zaś tego jest, żeśmy nie doszli jeszcze do owego niezmierzonego i nieprześcignionego dobra, na którym nieuniknienie zatrzymać się muszą nasze życzenia, gdyż ponad najwyższym nie ma już nic. Pytasz, dlaczego cnota nic nie potrzebuje? Cieszy się ona z tego co jest, i nie pożąda nic takiego, czego nie ma.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm

Niech cię myśl o ca­ło­ści życia nie trapi! Nie uprzy­tom­niaj sobie, jakie cię i ile przy­kro­ści praw­do­po­dob­nie na­wie­dzi! Ale przy każ­dej przy­kro­ści, która cię spo­ty­ka, zadaj sobie py­ta­nie: co w tym wy­pad­ku nie­moż­li­we jest do znie­sie­nia i prze­trwa­nia? A za­ru­mie­nisz się ze wsty­du, gdy­byś się do tego przy­znał. Na­stęp­nie przy­po­mnij sobie, że nie gnębi cię ani przy­szłość, ani prze­szłość, ale za­wsze te­raź­niej­szość. A jej cię­żar zmniej­szy się, gdy ją w samej sobie za­mkniesz, a umysł swój skar­cisz, że nie masz siły znie­sie­nia ta­kiej oto drob­nost­ki.

Marek Aureliusz, Rozmyślania

#stoicyzm

Stoi wprawdzie przed nami kres tam, gdzie go umieściła nieubłagana konieczność przeznaczenia, atoli nikt z nas nie wie, w jakiej odległości od tego kresu się znajduje. Kształtujmy więc świadomość naszą tak, jakbyśmy odbyli już swoją podróż do końca. Niczego nie odkładajmy na później. Niech codzienne nasze postępki mają na uwadze kres życia. Największym błędem żywota jest to, że zawsze uważa się go za nieokończony, że wciąż odkłada się w nim coś na potem. Kto co dzień kończy swe życie, ten nie odczuwa braku czasu. A właśnie z tego braku czasu rodzi się lęk o przyszłość i jej pożądanie, które przysparza duszy zgryzot.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm

Sztuka życia jest bowiem sztuką właściwego zarządzania wyobrażeniami. I nie będzie szczęśliwy ten, kto ucieka od odpowiedzialności za nie, kto gdzieś na zewnątrz szuka winnego za swój niepokój lub smutek. Winni jesteśmy zawsze my sami, a błąd jest zawsze ten sam: zrzeczenie się odpowiedzialności za własne myśli. (...) za każdym razem, kiedy jesteśmy nieszczęśliwi, szukajmy przyczyn w naszych wyobrażeniach.

Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików

#stoicyzm

W życiu spotyka nas to samo, co w łaźni, w tłumie czy w drodze: coś tam będzie godziło w ciebie, coś cię spotka. Życie — to rzecz niełatwa. Wybrałeś się w długą drogę: musisz i pośliznąć się na niej, i potknąć się o coś, i upaść, i zmęczyć się (...). W jednym miejscu towarzysza porzucisz, w drugim go pogrzebiesz, w trzecim będziesz go się obawiał. Poprzez takie oto przykrości musisz przebyć tę nierówną drogę. Ktoś chce umrzeć? Niech się w duchu przygotowuje na wszystko. Niech wie, że przybył tam, gdzie rozlegają się grzmoty i uderzenia piorunów. Niech wie, że przybył tam, gdzie Smutek i troski-mścicielki łoża dla siebie usłały, Gdzie bladolice choroby mieszkają i starość smutna. W takim oto towarzystwie musisz przepędzić swe życie. Uniknąć tego nie zdołasz, ale możesz tym wszystkim wzgardzić. Wzgardzisz zaś, jeżeli często będziesz o tym myślał i z góry przewidywał swoją przyszłość.

Seneka, Listy moralne do Lucyliusza

#stoicyzm

Jeżeli mi ktoś potrafi udowodnić i przekonać mnie, że niedobrze myślę lub działam, z radością postępowanie swe zmieniam. Szukam bowiem prawdy, a ta nigdy nikomu nie zaszkodziła. Szkodzi zaś sobie ten, kto trwa we własnym błędzie i nieświadomości.

Marek Aureliusz, Rozmyślania

#stoicyzm