QvintvsCornelivsCapriolvs

Często tak jest, że dana epoka charakteryzuje się użyciem danego typu uzbrojenia- które w końcu znika bądź przechodzi do roli pomocniczej. Jeśli miałbym wytypować taką broń dla świata starożytności Śródziemnomorza, najpierw czasów hellenistycznych a następnie dominacji republikańskiego oraz cesarskiego Rzymu byłyby to: oszczep i proca.

Proca o jakiej mówimy to oczywiście nie gumka na y-kształtnym patyku, broń kreskówkowych urwisów, ale proca zwana czasem pasterską, materiałowy koszyczek ze sznurkami po obu końcach. Broń była tania, amunicja ogólnie dostępna- a używano oprócz kamieni, także pocisków ołowianych czy glinianych. Niewielkie pociski, wyrzucane z ogromną prędkością (współcześnie w eksperymentach spokojnie ponad 100 k/h, podobno do 160 km/h ( ! ) wychodzi przy dobrym procarzu), były niewidoczne w locie- przylot salwy znamionował najpierw świst, a potem grzechot o tarcze, pancerze, głowy... A następnie jęki zabitych i rannych. W trakcie bitwy pod Kannami, w wyniku ostrzału procarzy poległ konsul Emiliusz Paulus- pocisk roztrzaskał mu czaszkę.

Proca taka nie bez kozery nazywana bywa pasterską, bowiem to właśnie pasterze owiec i kóz chronili przy jej pomocy swoje stada przed atakami dzikich zwierząt. Procarzy rekrutowano właśnie z ludów pasterskich, zamieszkujących wyspy Morza Śródziemnego- Kretę, Rodos, Sardynię czy Baleary.

Z tego ostatniego miejsca pochodzili najskuteczniejsi procarze antycznego świata. Pojawiają się w źródłach najpierw jako najemnicy armii kartagińskiej- przy podboju Sardynii i Sycylii a następnie w walkach z Rzymianami. Ci, po zniszczeniu Kartaginy także korzystali z ich usług. Wg Diodora Sycylijskiego już mali chłopcy ćwiczyli się w nauce strzelania z procy- na pieńku kładziono im kromkę chleba- dopiero gdy ją strącili, mogli ją zjeść...

Każdy z procarzy niósł do bitwy trzy proce- każda innej długości, od najkrótszej, przeznaczonej do walki na krótsze dystanse, aż do najdłuższej, o największym zasięgu. Proce akurat nieużywane noszone były okręcone w pasie lub wokół głowy. Pociski przenoszono zawinięte w poły płaszcza bądź tuniki- co zobaczyć możemy na Kolumnie Trajana.

Wg Diodora Sycylijskiego procarze z Balearów potrafili miotać o wiele większe pociski niż inni procarze- oddziałom ostrzelanym przez nich zdawało się, że znajdują się pod ogniem katapult.

Tyle historia i archeologia. W Basic Impetusie armia Kartaginy korzysta z jednej podstawki procarzy balearskich. Podstawki procarzy są bardzo małe, i twórca gry proponuje umieszczenie na nich po dwie figurki procarzy. Spoko pozy z repertuaru Hat'a były niestety bardzo ponadlewane- walczyłem z nimi jak najlepsi wojownicy Kart Hadaszt- skutki widzicie na załączonych fotach. Jeśli ktoś ma jakieś pro-tipy jak sobie radzić z tym- z chęcią poznam. Ubrałem moich procarzy w jasne tuniki, wykańczane czerwienią- wg Syliusa Italicusa tradycyjny ubiór ludów iberyjskich.

Zdjęcia przed malowaniem, w trakcie no i skończone.

Niech błogosławieństwo Tanit będzie z Wami!

#malowaniefigurek #basicimpetus #grybezpradu #bitewniaki #grybitewne

#gryplanszowe #kartagina

Tomki, Tomkinie, Osoby Tomkowe!

Kolejny krok do zmontowania armii Kartaginy z doby drugiej wojny punickiej. Chciałem zacząć jak lista armii przykazała od generała i ciężkiej kawalerii. Jednak nie jestem pewien czy aby na pewno jednostka, jeśli jest jednostką generalską musi mieć fizycznie dodaną podstawkę z generałem- w necie ludzie różnie robią. Dodatkowo w zestawie który mam kawalerzyści reprezentowani są przez Galów- a wolałbym rdzennych Punijczyków.

Postanowiłem to zostawić i zająć się kośćcem armii Kartaginy- dwiema podstawkami libijskich włóczników.

Rekrutowali się oni z obywateli kartagińskich, zamieszkujących miasta i wsie wybrzeża afrykańskiego, o różnorakim, często mieszanym pochodzeniu etnicznym. Oprócz Fenicjan, potomków osadników z Lewantu, byli tam też Grecy z kolonii i rdzenni Libijczycy. Jakby nie było starożytni określali te jednostki mianem Punickich lub Afrykańskich.

Ich uzbrojenie wykształciło się z dwóch nurtów, wschodniego i greckiego. W czasach II wojny punickiej walczyli prawdopodobnie tak jak greccy hoplici, tworzyli falangę, uzbrojeni w pancerze, hełmy, nagolennice, duże, okrągłe tarcze greckie apis oraz włócznie. Zasadniczo ich uzbrojenie nie różniło się więc wiele od ówczesnego standardu hellenistycznych królestw, miast-państw czy ludów półwyspu Apenińskiego.

Figurki Hat-a reprezentują właśnie takich włóczników- dobrze uzbrojonych i opancerzonych- co ciekawe widzimy pełen przekrój pancerzy: lniane, kolczugi i pancerze muskułowe. Figurkę z mieczem pomaluję na oficera, każda z dwóch falang dostanie też sztandarowego.

Bałem się malowania wzorów na tarczach- punicka plastyka figuralna i numizmatyka dostarcza licznych motywów mitologicznych, religijnych itd. Można by poszaleć. W sukurs przyszedł m jednak Plutarch i jego przekaz o bitwie nad rzeką Krimmisos- falanga punicka w liczbie 10 tys. żołnierzy szła do bitwy z białymi tarczami. Jupi!

Oficerowie dostaną tarcze pozłacane badź posrebrzane, znane ze źródeł oraz lepsze ciuszki.

#malowaniefigurek #basicimpetus #bitewniaki #grybezpradu #kartagina

Tomki, Tomkinie

zakupiłem w końcu zestaw startowy farb do figurek (malowanie dla opornych). W zestawie kilkanaście farbek, pędzelek i dzięki wspaniałomyślności firmy Army Painter figurka do malowania.

To jakiś rycerz fantasy czy inny paladyn, pójdzie wraz z zastępem łuczników angielskich na pierwszy ogień malarskich bojów z materią. Paladyn na me oko w skali 28 mm, łucznicy to starzy wojownicy z zestawu Italeri, skala 1/72 (20 mm). Wrzucam ich tak jak wyciągnąłem z pudła, przetrwali kilka przeprowadzek, no i dają pojęcie o moich malarskich umiejętnościach - malowałem ich zapewne 20 (sic!) lat temu. Czuje staro człowiek.

Łucznicy już w kąpieli, będę sobie ich malował, gąbeczkował, sprejował, słowem bawił się w malarza figurek.

Co do samego Impetusa- kumpel robi republikański Rzym, ja wezmę na tapet Kartaginę bądź Galów lub Galatów.

#grybezpradu #bitewniaki #grybitewne #basicimpetus #malowaniefigurek #figurki

Właściwie nie wiem czy dobra społeczność, w razie co wiecie co zrobić z postem.

Zacząłem się wgłębiać w Basic Impetus, ktoś grał, jakieś wrażenia?

Jakie armie najlepsze na start- zaznaczam, że będę pewnie grał z kumplem który wypadł z innego hobby wspólnego- to nasz nowy sposób na spędzanie wspólnie czasu, a który nie wymaga podróży na drugi koniec kraju/kontynentu na tydzień czasu.

Myśleliśmy o parach Cesarski Rzym- Germanie, Późny Rzym- Sasanidzi, Francja- Anglia, Samurajowie- Ikko-ikki.

Czy polecicie jakieś tutoriale względem malowania figurek- ostatni raz robiłem to dobre 20 lat temu- zapewne trochę się w biznesie zmieniło

#grybezpradu #bitewniaki #grybitewne #basicimpetus #malowaniefigurek #figurki

Za miesiąc odbędą się Dymarki w Nowej Słupi. Będzie to już 56 (!) edycja tej imprezy. Dla wszystkich zainteresowanych turystyką historyczną czy historią przemysłu. Wszystko w malowniczych okolicznościach Gór Świętokrzyskich. Serdecznie zapraszam w imieniu mojej grupy rekonstrukcji historycznej

#turystyka #swietokrzyskie #archeologia #rekonstrukcjahistoryczna

https://www.youtube.com/watch?v=DEE8p5Brwo4

Ciekawy fresk odkopano ostatnio w Pompejach. Przedstawia małego chłopca siedzącego na stosie świeżo zebranych winogron. Widać na nim też pojedyncze owoce granatu. Chłopiec jest ubrany w czerwony płaszcz z kapturem, znany Rzymianom jako paenula. U stóp chłopca, w lewym dolnym rogu fresku siedzi uroczy kundelek, zapewne wierny towarzysz zabaw. Badacze włoscy zinterpretowali malowidło jako portret członka rodziny zamieszkującej domus, być może zmarłego syna właścicieli.

Fresk znajdował się w niebadanych dotąd pomieszczeniach pompejańskiego Domu Malarzy Przy Pracy (włos. Casa Dei Pittori Al Lavoro). Był to jeden z najwcześniej badanych i dokumentowanych pompejańskich domus, pierwszych odkryć dokonano tam bowiem jeszcze w XVIII wieku.

Nazwa domu została ukuta od niedokończonych fresków, znajdujących się w jednym z pomieszczeń. Na podłodze odkryto pędzle i naczynia na farbę, erupcja wulkanu zapewne zastała rzemieślników przy pracy. W domu nie odnaleziono ich ciał, zapewne zdołali uciec bądź zginęli na ulicach lub po opuszczeniu miasta.

P.S. potężna dziura w ścianie, która zionie z drugiego zdjęcia jest pozostałością po pierwszych "badaczach" którzy drążyli takie tunele w miękkim tufie, w poszukiwaniu cennych artefaktów, w postaci biżuterii, rzeźb itp.

Wpis na podstawie materiałów prasowych i socjali Parco Archeologico di Pompeii. Stamtąd też pochodzą zdjęcia.

#starozytnyrzym #historia #sztuka #pompeje #rzym #archeologia

Dzisiaj lampka która ostatnio wpadła mi w oko w trakcie przeglądania internetowej otchłani. Ciekawe przedstawienie końcówki gladiatorskiego pojedynku. Retiarius, przegrany, klęczy przed zwycięskim secutorem. Wyciągnął w teatralnym geście obie dłonie, jego przeciwnik zadaje mu zapewne ostateczny cios. Pojedynek musiał być z tych do końca nierozstrzygniętych- o czym może świadczyć sieć zarzucona na plecy secutora. Obaj zawodnicy stracili też bądź odrzucili swoją broń.

Retiarius czyli sieciarz był typem lekkozbrojnego gladiatora walczącego przy pomocy trójzębu i sieci właśnie. Secutor czyli podążający lub ścigający był z kolei gladiatorem ciężkozbrojnym. Ci dwaj zawodnicy często walczyli w parach, na zasadzie przyciągającego się przeciwieństwa; zamaskowany, opancerzony wojownik, z tarczą i mieczem, dążący do walki w zwarciu kontra walczący z odsłoniętą twarzą i torsem, szybki i zwinny, próbujący wyzyskać sieć i przewagę zasięgu broni drzewcowej sieciarz.

Lampka pochodzi z prywatnej kolekcji, po stylu można datować ją na I-II w. n.e. Wrzucam też autentyczny hełm secutora odnaleziony w Pompejach.

Kolejne odkrycie z wykopalisk w Pompejach. Eleganckie triklinium z pomalowanymi na czarno ścianami, na których wyobrażono min. epizody z Wojny Trojańskiej czy mit o Ledzie i łabędziu. Oba motywy są popularne w sztuce rzymskiej, a tym samym często odnajdywane w Pompejach. Samo pomieszczenie ma 15 x 6 metrów i wychodziło na niezadaszony dziedziniec.

Tak znalezisko komentuje Gabriel Zuchtriegel, dyrektor pompejańskiego muzeum:

„Ściany pomalowano na czarno, żeby nie było widać dymu z lamp oliwnych. Ludzie spotykali się na kolację po zachodzie słońca; migoczące światło lamp sprawiało, że obrazy wydawały się poruszać, zwłaszcza po kilku kieliszkach dobrego kampańskiego wina.”

Ze wspomnianego dziedzińca można było wejść schodami na piętro domu. Łuki pod schodami stoją w wyraźnym kontraście z eleganckim wystrojem triklinium. "Zdobi" je bowiem graffiti z walczącymi gladiatorami oraz wielki, schematycznie przedstawiony falus.

Wpis i fotki na podstawie informacji prasowej Parco Archeologico di Pompeii.

Erupcja Wezuwiusza jesienią 79 r. n.e. zatrzymała w czasie Pompeje. Nie tylko splendor patrycjuszowskich willi, ogrom budynków publicznych i równą siatkę ulic. Także burdele, ciemne zaułki i codzienny znój setek zwykłych ludzi.

Ostatnie wykopaliska odsłoniły kolejny element tej społecznej pompejańskiej układanki. Erupcja przerwała remont w jednym z domów. W pomieszczeniach odkryto porzucone narzędzia, naczynia do mieszania zaprawy i stosy materiałów budowlanych. Na jednej ze ścian zachowały się ciągi liczb- zapewne techniczne zapiski budowlańców.

Na zdjęciu widzimy ułożone w równe rzędy dachówki, przygotowane do położenia. Zaraz za nimi stos cegieł z tufu. W komentarzach kolejne fotki.

Fot. Parco Archeologico di Pompeii

Czołem Hejtokoksy! Dostałem ostatnio drążki do pompek (picrel) i w necie widzę, że ludzie ćwiczą niższym bądź wyższym końcem do przodu- jaka jest różnica? Która technika lepsza?

Sympatyczny gryzoń odnaleziony przez polską ekspedycję z UW, na terenie dawnego fortu rzymskiego w Novae (ob. Bułgaria).

Mysz trzymająca w łapkach skradziony bochenek bądź ziarno to częsty motyw w nieoficjalnej sztuce rzymskiej. Tutaj w formie srebrnego wisiorka.

Fot. Krzysztof Narloch

W perystylu tzw. Domu Kochanków w Pompejach znajdziemy niewielki fresk, na czerwonym tle przedstawiono dwie kaczki. Taka zwierzęca dekoracja nie była niczym niezwykłym w domach bogatych pompejanczyków. Na fresku ktoś wydrapał po łacinie:

Amantes ut apes vita(m) mellita(m) exigunt

„Zakochani i pszczoły wiodą słodkie życie”

Różnego rodzaju graffiti pompejańskie często doczekiwało się odpowiedzi, czasem dowcipnej lub ironicznej; pod napisem o zakochanych i pszczołach ktoś dopisał „chciałoby się” („velle”) a jeszcze niżej inna osoba wydrapała „zakochani, zakochani, leczcie się”(„amantes, amantes cureges” )

Na podstawie posta Parco Archeologico di Pompeii. Stamtąd też fotka.

#walentynki #pompeje #rzym #starozytnyrzym #historia #sztuka

W Aylesbury, w trakcie badań archeologicznych w latach 2009- 2016 odkryto szereg jaj kurzych, z których jedno udało się odzyskać w całości. Reszta, uszkodzona przy eksploracji wydzieliła, jak stwierdził jeden z badaczy "silny odór" Jajka były złożone w plecionym koszyku, który został zrzucony do wody.

Ekspedycja Uniwersytetu w Oksfordzie, która prowadziła badania dokonała teraz tomografii komputerowej zachowanego jajka i okazało się, że wciąż jest płynne i zawiera rozdzielone żółtko i białko. Dodać należy, że jajka pochodzą z III w n.e. i w chwili odnalezienia liczyły sobie bagatela 1700 lat.

Na zdjęciu piękne jajko, zdjęcie Uniwersytetu w Oksfordzie.

#archeologia #rzym #ciekawostkihistoryczne #starozytnyrzym

Elektroniczne Tomasze i Tomkinie!

Szukam jakiegoś mikrofonu oraz kamerki, polecicie coś w rozsądnej cenie co nie jest totalnym szrotem?

Chodzi o coś co mógłbym podłączyć do laptopa.Podczas ostatnich spotkań online podobno trzeszczało strasznie, obraz też taki sobie. Jakieś rekomendacje?

P.S. Zaznaczam, że jestem komputerowym inwalidą

#mikrofon #laptopy #technologia #komputery

Scytowie i skalpowanie, czyi Herodot ponownie miał rację.

Dzięki badaniom zespołu złożonego z badaczy duńskich, angielskich, ukraińskich i włoskich otrzymaliśmy archeologiczne potwierdzenie słów Herodota o Scytach, a mianowicie o ich heavy-metalowych zwyczajach.

Grecki dziejopis pisał o tym, że ci groźni wojownicy mieli pić krew zabitych przeciwników i odcinać im głowy, ale też skórować swoich wrogów i wykonywać sobie z ich skóry ubrania czy elementy wyposażenia. Z pozszywanych skalpów robiono kaftany, skóra z prawych dłoni miała służyć jako materiał na kołczany. Niektórzy rozpinali całe skóry na stelażach i wozili przytroczone do siodeł w formie sztandarów. Nie brakowało opinii, że Herodot zasłyszał jakieś bzdury czy sam zmyślał, tak by ubarwić opowieść makabrycznymi szczegółami.

Wielonarodowy zespół badaczy przebadał zachowane kawałki skór z 18 pochówków z terenów obecnej Ukrainy, łącznie 45 fragmentów. Użyto spektrometru mas, by poznać pochodzenie skór. W większości przypadków były to skóry zwierząt które hodowali Scytowie, bądź tych dzikich na które polowali. Jednakże w dwóch przypadkach spektrometria wykazała pochodzenie ludzkie. Co ciekawe fragmenty pochodziły właśnie z kołczanów, co dowodzi prawdziwości słów Herodota.

A tutaj możecie przeczytać cały artykuł:

https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371%2Fjournal.pone.0294129&fbclid=IwAR2Puk0qbPCc4zqIjCM0ypTj2GuRUONZZp5d_8MaVYkLR0QS7tyLGkkNRhU

Z niego pochodzi ilustracja z wykresem ukazującym procentowo pochodzenie skór które przebadano.

#starozytnosc #archeologia #scytowie #historia #ciekawostkihistoryczne