781 + 1 = 782

Tytuł: Fenomen

Rok produkcji: 1996

Kategoria: Dramat, Obyczajowy

Reżyseria: Jon Turteltaub

Czas trwania: 2h 3m

Ocena: 8/10

Spokojna, pastelowa opowieść o zwykłym facecie ze zwykłego małego miasteczka, który po tajemniczym błysku nagle zaczyna rozumieć świat w nowy i niezrozumiały sposób. Chłonie wiedzę, ekspresowo uczy się języków, poznaje techniki telekinezy i właśnie wtedy okazuje się, jak szybko fascynacja potrafi zamienić się w lęk. John Travolta stworzył jedną z najbardziej wzruszających ról w swojej karierze - prostego, ciepłego człowieka, który mimo daru pozostaje pokorny i dobry dla otoczenia. Film jest spokojny i melancholijny, ma ważne przesłanie o akceptacji, empatii i kruchości życia. Science fiction zmiksowane z emocjonalną opowieścią o człowieku, który chciał tylko zrozumieć świat i innych ludzi.

#filmmeter #filmy #ogladajzhejto

780 + 1 = 781

Tytuł: Podejrzani

Rok produkcji: 1995

Kategoria: Kryminał, Thriller

Reżyseria: Bryan Singer

Czas trwania: 1h 46m

Ocena: 7/10

Scrollując rolki na youtube trafiłem przypadkiem na początkową scenę, w której aktorzy nie potrafią utrzymać powagi i naprawdę się śmiej, czytając komentarze spotkałem się z opinią, że nie było to zaplanowane i jako easter egg zostało w filmie. Produkcja okazała się świetnym kryminałem z g e n i a l n ą rolą Kevina Spacey'a i porządnym zakończeniem. Historia grupy podejrzanych typów opowiedziana podczas przesłuchania wciąga od samego wejścia. Klimat jest gęsty, mroczny i film uważam za całkiem dobry wybór na sobotni wieczór filmowy.

#filmmeter #filmy #ogladajzhejto

Zakladam tag #niecodziennysoundtrack

Jak sama nazwa wskazuje od czasu do czasu będę wrzucał losowa ścieżkę dźwiękową lub kompilacje utworów inspirowanych danym filmem.
Tych drugich pewnie będzie więcej bo lubię tego typu wydawnictwa ze wzgledu na możliwość odkrywania perełek, których często ze świecą szukać wśród oficjalnych wydawnictw danego zespołu.
Zawsze pochylę się nad utworami, które warto poznać.

Tyle tytułem wstępu ( i tak nikt tego nie będzie czytał).

Zaczniemy od bardzo popularnej klasyki,  bo znając życie, ktoś się zesra o brak tego albumu, a ja raczej za nim nie przepadam ze względu na koleżankę z młodości, która chyba nie wiedziała, że istnieją tez inne kasety magnetofonowe i katowała mnie tym za każdym razem jak ją odwiedzalem.

Tytuł: Music from the motion picture Pulp Fiction
Kompozytor: Różni wykonawcy.
Wydawca: MCA
Rok wydania: 1994
Czas trwania: 41m 10s

Jak to zwykle u Tarantino, który sam dobiera utwory do swych dzieł tu także królują przede wszystkim lata 60-70, a więc jest dużo disco, popu i surf rocka.

Album uzupełniają dialogi z filmu wrzucone pomiedzy utworami,  co dodaje klimatu i nie pozwala zapomnieć z jakim filmem mamy do czynienia.

2. Dick dale & his del-tones: Misirlou (1962.)
Utwór instrumentalny.
Bez wątpienia najbardziej popularny utwór otwierający film. Kompozycja pochodzi z regionu wschodniego morza śródziemnego gdzie od lat jest znana jako pieśń ludowa. Wersja wykorzystana w filmie jest surfrockową  interpretacją przeboju Jana Augusta z 1964r.
Piosenka po raz pierwszy ukazała się jako premierowy kawałek na płycie Greatest Hits ww autora w 1975r.
Jeden z najlepszych utworów z czołówek filmów w ogóle, zwlaszcza po znakomitym początkowym dialogu Tima Rotha i Amandy Plumer.

Wersja Augusta bo tą z filmu wszyscy znają:
https://youtu.be/qhojV7b-xXg?si=aMDQUYeqPFkQtRIj

4. Kool & the Gang: Jungle Boogie (1973r.)
Piosenka o murzynskim ugi bugi do tańca i hulańca.
Ten funkowy utwór oryginalnie pochodzi z czwartego albumu grupt "Wild and peacefull" i był wielkim przebojem dyskotek w swoim czasie.

https://youtu.be/QGKiC2suCHQ?si=ktHltkqb82twgWBg

5. Al Green: Let's stay together (1971r.)
Wykorzystana w scenie wejscia Vincenta i Julesa z walizką do baru Marcellusa gdzie ten trzeci dobija właśnie targu w sprawie bokserskiej walki Butcha.
Utwór właściwie ginie w filmie, ale w momencie wydania był ogromnym hitem przez 16 tygodni utrzymującym się na 1 miejscu listy Billboard Hot 100. Opowiada o naiwnym pantoflarzu wierzącym, ze miłość jego pani nigdy nie przeminie.
Pochodzi z albumu o takim samym tytule, ale wydanym dopiero rok po sukcesie singla.

https://youtu.be/XXx6RDzR6eM?si=4mKHoavGw3z0nBFu

6.Tornadoes: Bustin' Surfboards Alternate Take(1962r.)
Utwór instrumentalny.
Scena zażywania heroiny przez Vincenta.
Bardzo trafnie dodana.
Utwór instrumentalny bardzo mało znanego zespołu,  który to był ich jedynym hitem docenianym zwłaszcza,  za użyte w tle nagranie szumu morza co sprawiało wrażenie pobytu na plaży podczas odsłuchu. 
Popularność przyszła właśnie dzięki wykorzystaniu jej w Pulp Fiction co przyniosło za sobą comeback, trasę koncertową, a nawet nowe wydawnictwa.

https://youtu.be/butyYRz4sgw?si=hz5sAt1veJ_skiM_

8. Dusty Spriengfield: Son of a preacher man (1968r.)
Piosenka napisana z myślą o Aretcie Franklin opowiada o dziewczynie mającej kisiel w majtkach ma widok tytułowego syna pastora.
Duży hit w swoim czasie współczesnym słuchaczom bardziej znany jako sampel w Anthemie o legalizacji marihuany zespołu Cypress Hill na albumie Black Sunday.

https://youtu.be/oAZLgsDRUv4?si=mLr3QbHVAIjeAM-4

10. The Centurions: Bullwinkle Part II. (1963r.)
Utwór instrumentalny.
Kawałek z debiutanckiego albumu kapeli.
Znany najbardziej z obecności w tytułowym  filmie. Użyty w scenie heroinowego haju Vincenta. Cały debiutancki album jest w klimacie tego utworu.

https://youtu.be/l2aYcC5JedQ?si=pVyg9iOWSGmIoGY2

12. Chuck Berry: You never can tell.
Opowieść o dwójce nastolatków, którzy wzieli ślub i z czasem dorobili się na tyle, że kupili auto i jadą do Nowego Orleanu uczcić rocznice.
Utwór bardzo trafnie dodany do sceny z konkursem twista, w którym biorą udział Mia i Vincent.
Berry napisał ją w więzieniu, do którego trafił za złamanie ustawy Manna ( https://en.wikipedia.org/wiki/Mann_Act ).
Cokolwiek by nie napisać piosenka na stałe wpisała się w świadomość melomanów jako ilustracja ww sceny.

https://youtu.be/u9l0YBKcGnY?si=Qm7ZeuVH24NEvCvw

13. Urge Overkill: Girl, you'll be a woman soon (1994r.)
Cover piosenki Neila Diamonda z 1967r.
Krzyk rozpaczy apsztyfikanta zakochanego w młodej dziewczynie, której wszyscy powtarzają, że nie jest jej wart.
Kawałek był dosyć dużym hitem w czasie promocji filmu. Scena samotnego tańca naćpanej Umy Thurman wpisała się na stałę do kultowych scen w kinie.

tu wersja Diamonda:
https://youtu.be/K_fZCD93LzQ?si=a9Xh6JwnY1Hj4vuF

Jak słychać wersja Urge Overkill zdefiniowała utwór na nowo dodając mu tak brakujacego pazura w oryginale.

Urge Overkill:
https://youtu.be/1fr1iyhkyVs?si=p6QikIhIJ58rF6fK

14.  The Revels: Comanche (1959r.)
Utwór instrumentalny.
Słyszymy go gdy Butch decyduje się uratować d⁎⁎ę Marsellusa z rąk Zeda.
Kolejny genialnie dobrany utwór, który zupełnie nie pasował by do sceny gdyby nie unikalny klimat Pulp Fiction.
Wykonawcy byli znani w kręgach popularności surfrocka.

https://youtu.be/rHSdS_dkwSY?si=7TBVEv9F-SraV6c0

17. The Lively Once: Surf Rider (1963r.)
Utwór instrumentalny.
Ostatni utwór godny zaznaczenia. Ostatni na ścieżce dźwiękowej oraz w filmie. Trwa jeszcze na napisach końcowych.
Jest to cover kompozycji "Spudnik" zespołu The Ventures, który to brzmi przy nowszej wersji jak demo.

oryginał:
https://youtu.be/zkT6h1gpC9E?si=voywXMSdKXWfzrLW

cover:
https://youtu.be/klbRQ4JbIzY?si=HnuXRO7AbA6qdm4Q


Podsumowując, muszę przyznać, że odsłuchując soundtrack bawiłem się świetnie wbrew początkowemu nastawieniu.
Jest to album kompletny idealnie uzupelniający wybitne dzieło Tarantino,  ale też potrafiący żyć niezależnie od obrazu.
Odkopał masę zapomnianych perełek,  które zyskały nowych fanów i przede wszystkim chwała mu za to.
Bardzo polecam.

#muzyka #muzykafilmowa #filmy

778 + 1 = 779

Tytuł: Spowita w mrok

Rok produkcji: 2025

Kategoria: Dramat / Thriller

Reżyseria: Agustín Díaz Yanes

Czas trwania: 1h 48min

Ocena: 7/10

Młoda funkcjonariuszka rzuca wszystko, żeby udawać członkinię ETA i ryzykuje życiem, aby poznać kryjówki terrorystów zlokalizowane na południu Francji.

Film oparty na faktach, jakto rozbijano w Hiszpanii ETA. Są momenty gdzie trzymał w napięciu, dobrze zagrany. Nie podchodziłem do tego jak do filmu opowiadającego historię Hiszpanii, ale podejrzewam, że dla Hiszpanów, czy Basków to będzie jeszcze lepsze widowisko. Mnie to tak nie poruszyło, jak zapewne poruszy ich. Ogólnie warty obejrzenia.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #filmy #ogladajzhejto

. #filmy #v4video

777 + 1 = 778

Tytuł: Panienka z poste restante

Rok produkcji: 1935

Kategoria: Komedia / Komedia rom.

Reżyseria: Michał Waszyński, Jan Nowina-Przybylski

Czas trwania: 1h 18m

Ocena: 7/10

Czasem trzeba łyknąć prostą rozrywkę, ludzie wtedy chwytają zwyczajowo za amerykańskie średniaki, a ja wtedy włączam polskie komedie przedwojenne.

Obawiam się jednak, że wszystkie lepsze polskie komedie z okresy dwudziestolecia międzywojennego już widziałam.

"Panienka z poste restante" nie jest złą komedią, był fun? Był. Ale to jednak o wiele mniej śmieszniejsza i urocza komedia niż np. "ABC miłości" czy "Jadzia".

Cenię bardzo chada Aleksandra Żabczyńskiego (amant polskiego kina, laski waliły drzwiami i oknami na jego filmy), ale dla mnie jest za sztywny nieco w tym obrazie, wiadomo, taka rola znów mu się trafiła, ale jednak najbardziej rolą odstaje Alma Kar w roli prowadzącej kobiecej. Zresztą nigdy Kar zawrotnej kariery nie zrobiła w Polsce ani nigdzie indziej.

Za to profeskę odwalają jak zwykle aktorzy starszej daty jak Ćwieklińska czy Znicz - sceny z nimi to gwarantowana rozrywka.

Sama komedia? Jak to bywa w polskich komediach romantycznych to po prostu czysta komedia omyłek, która produkuje z widza salwy śmiechu. Do tego romans pięknym młodych ludzi i mamy akuratnego hita.

Szkoda, że film nie zachował się w całości. Ewidentnie brakuje tam kilku scen.

Film ten można obejrzeć za darmoszkę na Ninoteka, znajduje się tam całkiem sporo polskich filmów przedwojennych - z takich najlepszych polecam "ABC miłości" bo to 10/10, można się tarzać ze śmiechu, a grają tam Adolf Dymsza i Maria Bogda, czyli praktycznie topka aktorska z tamtych czasów.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #filmy

776 + 1 = 777

Tytuł: Powidoki

Rok produkcji: 2016

Kategoria: Biograficzny

Reżyseria: Andrzej Wajda

Czas trwania: 1h 38m

Ocena: 6/10

Znów mi się trafił ostatni film reżysera. Tym razem mistrza Wajdy. Film opowiada o polskim malarzu Władysławie Strzemińskim, który przed wojną był praktycznie bolszewikiem, ale kilka lat po wojnie został pozbawiony wszelkich praw artysty, gdy sprzeciwił się wdrażaniu idei socjrealizmu - wywalono go z uczelni, wywalono go ze związku, który sam zakładał, bez papierów nie mógł nigdzie znaleźć pracy. W roli głównej Bogusław Linda.

Na filmwebie i w ogóle ludzie krytykują ostatni film Wajdy, ale mi ogólnie się podobał - to smutna opowieść o tym, jak system potrafi zniszczyć sztukę i jego twórcę.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #filmy

"Mój ojciec - Zabójca BTK", Netflix, premiera 10 października tego roku.

Zabierając się do oglądania tego filmu, nie miałem właściwie żadnej wiedzy o BTK poza wzmianką, która o nim była w Mindhunterze.

Dokument niestety daje nam dość szczątkowe informacje na temat popełnianych przestępstw. Jest to raczej telegraficzny skrót stanowiący zachętę do samodzielnej eksploracji tematu już po obejrzeniu filmu.

Film skupia się na Kerri Rawson, która jest córką Dennis Radera (BTK). Dowiadujemy się w jaki sposób poznała prawdę o swoim ojcu, a także jakim rodzicem był seryjny morderca. Kerri wspomina także o ostracyzmie społecznym, którego doznała.

Archiwalne materiały to z pewnością najciekawszy element filmu i to one dają nam obraz tego, jakim zwyrolem był BTK. Wywiady ze śledczymi, pokrzywdzonymi i nagrania z rozprawy to coś, czego powinno być tutaj dwa razy więcej. W tego typu produkcjach zawsze denerwuje mnie inscenizowanie niektórych scen mających miejsce w przeszłości (dla mnie zawsze ma to vibe Sędzi Anny Marii Wesolowskiej) - tutaj są takie momenty.

Ogólnie werdykt jest taki, że jako wstęp do historii BTK jest to dobra pozycja, ale po jej obejrzeniu konieczne jest zapoznanie się z bardziej szczegółowymi treściami jak podcasty czy książki.

#filmy #netflix #truecrime

Był ktoś? Warto?

LARP. Miłość, trolle i inne questy

Sergiusz – nastolatek z technikum – jest niezrozumiany przez rodzinę i prześladowany przez rówieśników z powodu pasji do fantastyki i gier LARP (live action role-playing). W niesamowitym świecie wyobraźni i przygód spod znaku magii i miecza jest prawdziwym herosem – męskim, dzielnym, niepokonanym. W świecie rzeczywistym – już niekoniecznie. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy w klasie chłopaka pojawia się nowa uczennica – piękna Helena, w której ten zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Niestety dziewczyna zaczyna kolegować się z grupą popularnych uczniów. Sergiusz czuje, że w starciu ze szkolnymi trollami ma nikłe szanse na zdobycie serca Heleny. Wszystko zmienia się, gdy niespodziewanie odkrywa tajemnicę nastolatki, a do miasta przybywa sławny autor bestsellerów.

#filmy #polskiefilmy #rpg #larp

#seriale #filmy

Jaki jest wg. mnie najlepszy polski serial kryminalny? Ekstradycja, czy Sfora? Nieee. Erynie? To już bardzo wysoko zawieszona poprzeczka, ale imho, przebija je Glina z Jerzym Kawalerowiczem.

Właśnie wraca na ekrany za sprawą Netflixa i oby tego nie zj€bali!

W artykule jest też zwiastun - w razie paywalla otwierać w oknie prywatnym:

https://www.rp.pl/platformy-streamingowe/art43177291-glina-nr-3-i-ta-trzecia-mloda-ktora-potrafi-zabic

774 + 1 = 775

Tytuł: Kos

Rok produkcji: 2023

Kategoria: Akcja / Dramat historyczny

Reżyseria: Paweł Maślona

Czas trwania: 1h 58m

Ocena: 6/10

Jak to ludzie pisali po premierze "polski Tarantino". W sumie więc gwarancja dobrej zabawy - i tak było. Ale czy coś więcej? Ot, kolejny polski średniak, dobrze zrealizowany, fajny scenariusz, fajni aktorzy (szczególnie Bielenia, bo sam Braciak jako Kościuszko chodzi wiecznie z jedną miną).

Takie tam historyczne kino akcji. Do obejrzenia, rozkoszowania się, ale tam nic więcej nie ma. A lepszy fun mogą sprawić filmy samego Tarantino.

PS, Najbardziej podobały mi sceny gdy Więckiewicz wjeżdżał gdzieś ze swoją grupką żołnierzy i każdy na ich widok przestraszony krzyczał "Rosjanie!".

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #filmy

773 + 1 = 774

Tytuł: Ofiarowanie

Rok produkcji: 1986

Kategoria: Dramat / Psychologiczny

Reżyseria: Andriej Tarkowski

Czas trwania: 2h 29m

Ocena: 9/10

Ostatni film mistrza Tarkowskiego. Bardzo osobisty i duchowy. To film o mężczyźnie, który przerażony zbliżającą się zagładą postanawia szukać pomocy u Boga. Jest zdolny poświęcić wszystko by uratować swoich bliskich.

Film napełniony symboliką, pięknymi ujęciami - jedna z ostatnich scen to mistrzowska jednoujęciówka.

Nie jest to kino łatwe, wręcz bym napisała, że uber trudne. W każdym razie ja miałam problem po seansie, musiałam się posiłkować pomocą w necie, a przecież widziałam kilka filmów Tarkowskiego wcześniej - jednak i one sprawiały mi spory problem, ale tak to bywa gdy jest się ateistką a wiara przebija się praktycznie we wszystkich filmach Tarkowskiego.

To nie zmienia tego, że kino Tarkowskiego jest ponadczasowe, piękne i bardzo człowiecze. Kto się nie boi trudnego kina to polecam gorąco. Mi samej zostało jeszcze kilka filmów mistrza.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #filmy

772 + 1 = 773

Tytuł: Missisipi w ogniu

Rok produkcji: 1988

Kategoria: Dramat

Reżyseria: Alan Parker

Czas trwania: 2h 2m

Ocena: 8/10

Film który, z jednej strony pokazuje jak to czlowiek potrafi robić okropieństwa ze względu na kolor skóry i budzi nienawiść do rasizmu, a jednocześnie złość do białych o to co robili.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #ogladajzhejto #filmy

#heheszkipolityczne #filmy

#filmy #historia #007 #zajebanezfacebooka

770 + 1 = 771

Tytuł: Hudson Hawk
Rok produkcji: 1991
Kategoria: Komedia / Przygodowy
Reżyseria: Michael Lehmann
Czas trwania: 1g 35m
Ocena: 3/10

Włamywacz Hudson Hawk wychodzi z więzienia i od razu wpada w tarapaty.

Opis mógłby być bardziej konkretny, ale szkoda na to czasu, tak jak szkoda go tracić na seans tego dzieła.

Byłem z ojcem na nim w kinie jak miałem 10 lat. Myślę sobie: Może byłem za mały, że by zrozumieć humor w tej przecież niby komedii.
No i okazało się, że nadal jestem za mały, z tym, że o tyle mądrzejszy, iż nie dam mu kolejnej szansy sprawdzić czy rozumiem.

Aż musiałem dowiedzieć się kim jest ten Lehmann i w sumie ma się czym pochwalić. Stare pierdziele metalowe powinny kojarzyć taki film jak Airheads. Facet kręcił też znane seriale obecnej fali jak Dexter. A tutaj coś ewidentnie nie zagrało.

No i dogrzebując się do twórców na filwebie odkrywam, że autorem całej histori jest sam Bruce Willis.

Typ chyba chciał wykreować markę jak Indiana Jones,  ale zostanie już na zawsze McClainem.

Pomysły na papierze wydawały się dobre. Ale brakuje temu spójności.
Nic do siebie nie pasuje.
Tak jak ta musicalowa scena z Dannym Aielo. Cholera wie skąd i po co.

Ale najgorsze jest to wylewające z każdej sceny ego Willisa. Typ sie calym sobą prosi, żeby mu przyjebać. To ta jego sensualna rola jako piosenkarza. Ciężko się na to patrzy.

Parę scen fajnych jest, ale ogolnie gniot totalny.

Nie polecam nikomu.


Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #ogladajzhejto #filmy

Dzisiejsze wydanie #kiedysidzis będzie o Kate Winslet. Świat (w tym ja), po raz pierwszy usłyszał i niej w roli Rose z “Titanica”. To był mój ulubiony film dzieciństwa. Dostałam go w prezencie pod choinkę i oglądałam tak często, że taśma z kasety VHS troszku się wytarła. Jej późniejsza, dramatyczna postać w “Zakochany bez pamięci” uplasowała ten tytuł na wysokiej pozycji filmów, do których chętnie wracałabym częściej. Nie mogę nie wspomnieć też o “Lektorze” i kontrowersyjnej roli uwodzicielki/byłej strażniczki SS. Prywatnie wydaje się, że jest mega autentyczną i ciepłą osobą. Nie gwiazdorzy i nie próbuje budować dystansu. Starzeje się naturalnie. Trochę w opozycji do aktualnych trendów Hollywood. No i na plus uśmiech z kącikami ust skierowanymi w dół, trochę jak #smilesinpolish.

#nostalgia #katewinslet #filmy

763 + 1 = 764

Tytuł: Utrata równowagi

Rok produkcji: 2024

Kategoria: Dramat / Psychologiczny

Reżyseria: Korek Bojanowski

Czas trwania: 1h 37m

Ocena: 8/10

Myślałam, że będę oglądać wariacyjne kino moralnego niepokoju XXI wieku i tak było przez pierwszą połowę, potem film robi zwrot i lądujemy w psychologicznym thrillerze. Dla wielu może to być clishe-zabieg, ale mi się podobało, że reżyser chciał się tu pobawić gatunkiem i wrzucić widza w psychologiczną rozgrywkę, szczególnie, że baza tego istnieje od początku filmu.

Oto grupa studentów aktorstwa na miesiąc przed wystawieniem dyplomu dostaje nowego reżysera. Ten ma specyficzne metody pracy, do tego wije się za nim niejasna przeszłość. Szczególnie upodoba sobie Maję, studentkę, która ma dość niepowodzeń w castingach i postanawia po dyplomie zerwać z aktorstwem.

Polecam, polskie kino od dawna już wstało z kolan, ale wciąż zalewa nas masa "średniaków". IMO ten tytuł wybija się poza ową skalę. Dobra rozrywka, dobrzy aktorzy i te napięcie, które towarzyszy nam przez cały film - tworzy obraz, na którym będziemy dobrze się bawić.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #filmy

762 + 1 = 763

Tytuł: Jagten
Rok produkcji: 2012
Kategoria: Dramat
Reżyseria: Thomas Vinterberg
Czas trwania: 1g 55m
Ocena: 8/10

Polowanie

Opiekun w przedszkolu zostaje oskarżony przez podopieczną o molestowanie.

Trudny temat poruszony surowo i bez sugerowania czegokolwiek.  Ewentualnie można snuć domysły kto naprawdę skrzywdził dziecko. A parę tropów reżyser zostawił.

Mads jak zwykle gra koncertowo, choć dość oszczędnie.

Warto zobaczyć by poczuć choć trochę na własnej skórze co za sobą niosą fałszywe oskarżenia w małej społeczności.

Polecam.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #ogladajzhejto #filmy