Mahjong

#seriale #graotron #got #ksiazki #kinozmahjongiem

SPOILERS INCLUDED w sensie książki "Ogień i krew" oraz serialu "Ród Smoka"!!!!!!

!!!!!

W końcu przeczytałam pierwszy tom "Ognia i krwi". Po paru miesiącach więc postanowiłam obejrzeć "Ród Smoka". Pod koniec serialu zaczęłam się zastanawiać kto wygra smokową grę o tron i zrozumiałam, że nie pamiętam, bo tego nie czytałam jeszcze.

Okazało się, że do tego jest potrzebny drugi tom. Oczywiście by przeczytać kto wygrał wojnę o tron musiałam przeczytać prawie 1/3 książki!

Sam serial zrobił na mnie duże wrażenie i podkreślił siły "trudnych spraw" fantasy, których używa do tworzenia swoich historii Martin. Kto czytał książkę to wie, że jest napisana świetnie i wciąga, ale to wciąż literatura w duchu historycznego, prawie bezbarwnego przekazu. Dlatego serial wydaje się być ciekawym uzupełnieniem, wypełnieniem wielu luk.

Tak samo tworzy się filmy biograficzne - wiele scen jest zmyślanych, coś w stylu co by wtedy Elvis powiedział swojej żonie w kuchni. Na przykład czytając historyczną opowieść czułam linię konfliktu dwóch głównych postaci, ale w serialu dostajemy żywe mięso, z giętkimi włóknami i czerwoną krwią. To są te wypełniacze. W moim przypadku sprawdziły się bardzo dobrze.

Mimo to nie wyobrażam sobie, by ktoś mógł zobrazować, nawet w wielkim budżecie, czegoś takiego jak wojna Taniec Smoków. Ale na pewno prolog tego zdarzenia można było spróbować zrobić i wyszło to moim zdaniem całkiem w porządku.

#filmy #kinozmahjongiem

Tak się zdarzyło, że odświeżyłam 3 seanse, kino gangstersko-kryminalne? Akcji? Po prostu je wymienię:

• Ronin
  
• Nietykalni
  
• Gorączka
  

Ronin - bardzo mi się podobał. Nie pamiętałam czy lubiłam ten film, oglądałam go tak dawno temu. Super sceny akcji, strzelaniny, pościgi, chemia bohaterów - tam wystarczyło, że aktorzy w jednej scenie rozmawiali z sobą ledwie dwie minuty a już wiesz co i jak. De Niro zajebisty - psuło mi odbiór rewatchingu to, że jednak pamiętałam główny spoiler. Mimo to oglądało się wybornie.

Nietykalni - chyba już jestem pewna, że ja ogólnie z de Palmą mam jakiś problem. "Carrie" jest w moim top10, ale cała reszta jego filmów jest dla mnie nie do końca równa. Nietykalni byli zabici przepychem - cytatów, historii, aktorów. Historia, mimo że na faktach, wyglądała na skleconą na kolanie, gdzie posterunkowy-prawie-emeryt pomaga oficerowi złapać największego gangusa USA w tamtym czasie. Cosnter i Connery robią swoje, ale nic więcej. Do tego masa cytatów do historii kina, w tym najsłynniejsza scena ze schodami odeskimi.

Chyba jednak lepiej zapamiętałam ten film za pierwszym razem.

Gorączka - maestria de Niro. Czasami można mieć wrażenie, że Robert de Niro gra cały czas te same role. I niby Gorączka pasuje pod ten schemat, a jednak rola gangstera, którego gra de Niro od razu rzuca się w oczy dziwnością, taką samą jak detektyw Hanna, w tej roli Al Pacino - tym samym dwaj wielcy aktorzy stworzyli jeszcze za czasów swojego primetime wiele niezapomnianych wspólnych scen. Nie jest to film do końca akcji, o gangsterach czy coś. To opowieść o rozumieniu świata, gdy nagle twoja filozofia życia zostaje zweryfikowana do owej "gorączki".

Głównemu bohaterowi wydaje się, że skoro to działa, to on ma do tego czucie. A jednak gdy przychodzi co do czego mija wielokrotnie, bez świadomości, znak "gorączka", aż w końcu jest za późno. W sumie to tylko jeden z aspektów, tak na szybko wyłowionych. Film oferuje o wiele więcej - jest idealnym obrazem dla odbiorcy. Oprócz intensywnej akcji daje wiele pola do rozważań.

PS. co do roli de Niro w Nietykalnych - tak samo przerysowana jak cała reszta. Polecam na tym się skupić, przecież de Palma to nie idiota filmowy, a wprost przeciwnie - całe to przerysowanie zapewne było świadome. Nie umiem ocenić tego filmu, lub i nawet więcej filmów de Palmy niż trochę lepsze. Widocznie nie pasuje mi ten reżyser, cóż. Ale doceniam jego wielkość dzięki "Carrie"

Karmnik Plus. Dzisiaj dwa razy dorzucałam ziarna, bo ruch był niesamowity! Mróz mocny więc ptaki potrzebują dużo kalorii.

Od rana dominował tłum sikorek (bogatki i modraszki, innych rodzajów sikorek nie widziałam jeszcze u mnie). Przyleciał pan Kos i wyjadł wszystkie kawałki jabłka.

Po południu zagęściło się już totalnie: przyleciała tutejsza banda wróbli i w pół godziny wyczyściły moje pudło ze słonecznikiem i orzechami włoskimi.

Najbardziej mnie cieszy, że przyleciały nowe stworzenia: grubodziób, kilka trznadli, potrzeszcz, dzwońce i rudzik, ale akurat rudzik to codzienny klient już

#ptaki #dokarmianieptakow #dokarmianieptakowwzimie

#ptaki #zima #dokarmianieptakow #dokarmianieptakowwzimie

Znów mróz przyszedł. Wymieniłam więc szamę na nową, słoninka, ziarno i wystawiłam Pudło Plus - ze słonecznikiem i orzechami włoskimi. Do tego trochę jabłek dla kosów.

Dziś już widziałam właśnie kosa, i zwyczajowo sikorki i wróble.

Ale pojawili się też nowi klienci Karmnika +, takie ptaki co ich wcześniej nie widziałam, czyli dzwońce.

#topwszechczasow #radio357

Ruszył drugi dzień Topki. Zabawa trwa od 10 do 18, a jutro już pewnie cały dzień top100.

Kto chce komentować topkę to zapraszam na discorda - my już słuchamy od wczoraj

https://discord.gg/vbNtmaP6

Niech mi ktoś wyjaśni postępowanie #konfederacja w sprawie tvp.

Przecież jeśli telewizja publiczna zostanie odpisowiona, to nawet jeśli, wg "ostrzeżeń" pisowców i im podobnych z TVPiss zamieni się w TVPlatforma to i tak politycy Konfederacji będą mieli pewnie minimum dwa razy więcej czasu na antenie publicznej telewizji, do której dostęp ma każdy Polak, a ostatecznie pewnie tyle samo co każda partia, która wylądowała w sejmie.

Więc imo to wygląda, że taka sprawa z publiczną tv ułatwi Konfedereacji dotarcie do większej ilości potencjalnych wyborców. Powinni więc to chyba popierać a nie się wstrzymywać.

#polityka #sejmowyspam #sejm #konfederacja

#ptaki #fotografia #dokarmianieptakow #dokarmianieptakowwzimie

Nowości w moim karmnikowych zakątku nie ma. Wciąż głównymi klientami pozostają sikorki, potem wróble, kosy, rudziki i dzięcioł, który okazało się, że mieszka w... budce lęgowej dla sikorek w naszym ogródku! Powiększył sobie otwór wejścia do budki i zapewne tam nocuje.

Dołożyłam od wczoraj orzechy włoskie i to kolejny ptasi hit zaraz po słoneczniku. Na pewno rudziki są zadowolone z tego urozmaicenia diety.

#ptaki #zima #fotografia #dokarmianieptakowwzimie #dokarmianieptakow
Znów okazja, bo pojawiła się nieśmiała pani Kos po jabłka. Do tego zwyczajowo sikorki i rudzik już na stałe, jak widać. Był też dzięcioł, ale akurat przechodziłam i się wystraszył, pewnie potem wróci.

Sikorki i wróble nie boją się już tak, mogę stać trzy metry od nich spokojnie

#ptaki #zima #fotografia #dokarmianieptakowwzimie #dokarmianieptakow
Znowu ptaki? Codziennie, madżong, serio? No, póki są pioruny I nowe ptaki. Dziś akurat znów okazja, bo udało się złapać rudzika.

#ptaki #fotografia #zima

Proszę państwa! Oto dzięcioł duży postanowił dziś skorzystać z szerokiej oferty wyżerkowej

#sikorki #ptaki #fotografia #zima

Dostawiłam pudło z łuskanym słonecznikiem - bogatki polubiły mocno, a modraszki wolą jednak zostać przy słoninie

#ptaki #fotografia #heheszki #zima

Dokarmiacie ptaszki? U nas w ogródku sikorki i wróble korzystają Zrobiłam parę fotek z ukrycia.

#ptaki #fotografia #zima

#seriale #netflix

Blue Eye Samurai

Serial animowany dla dorosłych -krew i nagość included. Oglądało się wybornie! Dla mnie ten serial był bonusem po moich niedawnych seansach filmów samurajskich (Kurosawy i Kobayashiego).

Myślałam, że ten serial będzie przesytem, ale nie, kliknęło idealnie. Polecam.

#kinozmahjongiem #filmy #kino

Miałam wrzucić jeszcze kilka krótkich opinii o filmach widzianych na American Film Festival, ale za długo z tym czekałam i w tym czasie wpadły nowe tytuły, które opisać Wam mam większą ochotę Ale wciąż zachęcam do zadawania pytań, nie tylko o festiwal.

Harakiri - reż. Masaki Kobayashi. Japoński mistrz kina odczarowuje za jednym zamachem samurajski kodeks a zarazem oczarowuje środkami filmowymi, których nie sposób ignorować. Specyficzne spojrzenie kamery, oddalające się i przybliżające, czasem robiące pauzę, twarze postaci oglądamy z bliska by zajrzeć w duszę, a czasem oglądamy jakąś scenerię i ludzi z daleka, jak na jakieś panoramie. Film jednak ma w sobie wielką empatię, i demaskuje samurajski honor - przy zwykłych ludzkich problemach taki honor wojownika jest niczym wielkie ukrywane kłamstwo.

W trakcie oglądania, już w połowie filmu byłam pewna, że to film sztos, 10/10. Coś niesamowitego, czułam się jakbym awansowała na wyższy filmowy poziom. Polecam gorąco. Arcydzieło kina - must see.

Bunt - reż. Masaki Kobayashi. Także słynne dzieło japońskiego reżysera, także demaskujące bushido. Nie zrobił ten film już na mnie takiego wrażenia jak Harakiri, ale to wciąż wielkie kino, pokazujące jak Kobayashi ma wiele zrozumienia dla swoich bohaterów, którzy starają się dochować wierności swojej rodzinie i miłości a nie sztywnym regułom samurajów.

Spartacus - film niby w reżyserii Stanleya Kubricka, ale młody Kubrick wszedł na plan chyba dosłownie na ostatnią chwilę, bo Kirk Douglas wyrzucił poprzedniego reżysera gdyż ten nie chciał realizować jego osobistej wizji. Kubrick widocznie się ugiął ale i tak widać często rękę mistrza, szczególnie w plenerze, bo te sceny w studiu kłują oczywistością... studia.

Sam film jest bardzo kirkdouglasowy, ale tego należy się spodziewać zabierając się za ten tytuł, że to kaprys ówczesnej hollywoodzkiej gwiazdy. Mimo wszystko warto sięgnąć po ten seans. Sceny w senacie czy też wielka bitwa pod koniec - robią dobre wrażenie. To stary dobry "złoty Hollywood" i nawet i jeśli komuś nie pasowałaby ta kirkdouglasowość, to i tak polecam zobaczyć, bo gold Hollywood to zawsze gwarancja dobrego kina.

Pół żartem, pół serio - reż. Billy Wilder. To oczywiście było odnowienie tytułu, ale widok pięknego Tony'ego Curtisa w "Spartacusie" zachęcił mnie do rewatchingu tego filmu. To wciąż świetna komedia, bazująca na brawurowym Jacku Lemmonie i mocno zaakcentowanej (jak na te czasy) seksualności Marylin Monroe. Teksty z tego tytułu są już legendarne, ale mnie najbardziej zachwycił męski duet udający kobiety w żeńskiej orkiestrze. Sztosowa robota aktorska.

Tak pisząc o tym filmie aż mam ochotę znów włączyć, bo wiem, że po raz kolejny dobrze bym się bawiła, zaśmiewając się do rozpuku. Idealna komedia nie istnie.....

#kinozmahjongiem #filmy #film #kino #americanfilmfestival

Za mną American Film Festival 2023. Napiszę tu wam o paru filmach z wielu, które widziałam a tych razem było 26 seansów.

Zacznę od bomby, czyli sztosu, czyli ocena 10na10.

Pamięć - reż. Michel Franco. Widziałam na festiwalu kilka naprawdę pięknych filmów, które sprawiły, że emocjonalne serce dostawało dodatkowe ciepło. Ale strumieniem naprawdę ciepłej i czystej wody okazał się najnowszy film Michela Franco. Spodziewałam się, wnioskując z jego poprzednich filmów (jak na przykład "Nowy porządek" czy "Sundown"), że "Pamięć" również będzie mi opowiadać o ludzkim cierpieniu, trudach życia, nad którymi bohaterowie filmów Franco nie umieją zapanować. Najnowszy obraz jest w pewien sposób inny, bo pomimo, że trzyma się schematu tego francowskiego cierpienia w życiu ludzkim i bohaterowie z "Pamięci" w tym sensie nie różnią się od poprzednich - też cierpią, ze swoich różnych powodów, starając się podołać trudom dnia i życia równocześnie, to jednak na końcu tunelu jest światło. Ten film jest cudowną nadzieją, w którą każdy z nas chciałby uwierzyć. 10/10.

Priscilla - reż. Sofia Coppola. Mieliśmy Elvisa tłamszonego przez Pułkownika w wizualnej uczcie, a tymczasem Copolla poczęstowała nas odwrotną opowieścią. Też o tłamszeniu, tylko że tutaj Elvis jest po drugiej strony. Obraz kameralny raczej, tak jak wynika z opowieści Priscilli, żony Elvisa Presleya, tak wyglądało także życie samej Priscilli, bardzo kameralnie, mimo "zaszczytnej" pozycji koło nowego króla muzyki. Film jest poprawny, ciężko uwierzyć w niektóre motywy, ale ten główny o ptaku zamkniętym w złotej klatce wydaje się być bardzo prawdziwy, właśnie przez przedstawienie tego co czuła młoda Priscilla.

Gdy wychodziłam z kina byłam raczej rozczarowana. Nie podobało mi się. Ale po kilku dniach przemyślenia, dyskusji i czytania innych opinii (jak to bywa na festiwalu) doszłam do osobistej konkluzji, że to był jednak całkiem dobry film.

Maestra - dokument nakręcony przy okazji konkursu na najlepszą dyrygentkę w Paryżu. To jedyny konkurs dla kobiet, bardzo prestiżowy - super trampolina do dużej kariery, więc laskom bardzo zależy by bardzo dobrze się pokazać. Kilka wybranych kandydatek obserwujemy w tym dokumencie - wiadomo, niektóre odpadną, niektóre przejdą dalej. Dyrygentki opowiadają też o tym gdy widziały, że spotykały się pewnym nastawieniem, na przykład jakiś dyrygent dawał jednej radę by się "częściej uśmiechała". Ciekawe czy facetom dyrygentom ktoś mówił by się uśmiechali.

Ale dokument jest ogólny, a nie z określonym nastawieniem, spokojnie, to żadne skraje feministyczne kino, tylko reportaż z konkursu dla dyrygentek w 2022 roku. Mi się podobał, bardzo fajne panie, kibicowałam każdej praktycznie.

Ciekawostka: w konkursie udział brały udział dwie polskie dyrygentki, jedna z nich właśnie jest w dokumencie. Kto wygrał to możecie sobie sprawdzić, chyba że ktoś by chciał obejrzeć na czysto ten film, coś jak ja.


I tak się rozpisałam, to na razie tylko trzy tytuły.

Widziałam poza tym trzy Altmany, widziałam Czas krwawego księżyca, Czarnoksiężnika z Oz, parę dokumentów, na pewno wiele ciekawych filmów. Ogólnie jestem zadowolona z festiwalu - widziałam genialne role główne, parę ciekawych pomysłów, chociaż i tak najbardziej rozpierdolił mnie Altman. Ogólnie festiwal na plus.

Jeśli ciekawi was jakiś film z American Film Festival to pytajcie. Może widziałam, a nawet jak nie, to może widzieli ludzie, których znam i cenię ich opinię.

#tenis #sport

Już dziś około godz. 22.30 rozpocznie się finał turnieju WTA Finals - turnieju, w którym gra 8 najlepszych zawodniczek sezonu. W tegorocznym finale spotkają się dwie tenisistki, które nie straciły seta przez cały turniej - Iga Świątek oraz Jessica Pegula.

Iga Świątek w półfinale zmierzyła się z aktualnym numerem 1 rankingu WTA - Aryną Sabalenką i wygrała z nią w świetnym stylu

Jeśli Iga wygra dziś w finale to tym samym na koniec sezonu przegoni punktowo Sabalenkę i ponownie obejmie tron liderki.

Transmisja: od 21 studio w Canal + Sport, o 22.30 początek meczu finałowego Świątek - Pegula.

Chętnych do komentowania live zapraszam na czat diskordowy: https://discord.gg/qvgMu88p

#tenis

#polityka #wybory
Ale płacz konfiarzy na wypoku. Jak sobie przypominam, że w jakimś sondażu mieli kilka miesięcy temu około 15 proc. to teraz już wiem gdzie ten sondaż robili - przy szkołach xD

#kinozmahjongiem #kino #filmy #film

Jeszcze tylko ten las - ten film dostaje madżongowy znak jakości. Naprawdę, po tak mało znanym filmie bez znanych aktorów nie spodziewałam się takiego ładunku. Film dostarczył tematykę żydowską w czasie okupacji od trochę innej strony. Bardziej mi ten film przypominał "Życie jest piękne" niż np. typowy film o ratowaniu Żydów w czasie II wojny.

Ryszarda Henin w roli prostej baby - Kulgawcowej, która co chwilę rzuca antysemickimi gadkami, a jednak potrafi oddzielić granicę własnych opinii od granicy humanistycznej. Jej przygody i małej Rutki, którą Kulgacowa ma przemycić z getta na wieś, to niesamowite sceny, gdzie prawie zawsze wygrywa empatia.

Film naładowany jest, dzięki niesamowitym dialogom, napisanymi przez Annę Strońską (btw, to jej jedyny scenariusz), humorem! Polecam gorąco. 10/10.

Szpital Przemienienia - na podstawie powieści Stanisława Lema. Kolejna historia o kimś, kto wierzy w ludzkość i chce pracować dla jej dobra i jego brutalne zderzenie z rzeczywistością. Tutaj kanwą opowieści jest szpital psychiatryczny. Film wydał mi się strasznie brudny, mam takie poczucie gdy przez ekran przewija się paczka bohaterów, którym ciężko kibicować. Także polecam!

Mgła - tyle słyszałam o tym filmie, ale dopiero wpis kolegi na mirko mnie zmotywował. Lubię takie historie, a ta jest całkiem zacna - czyli mamy cały wachlarz ludzkich reakcji na tajemnicze zagrożenie, wraz z przyspieszonym kursem zakładania sekty! Sam obraz realizacyjnie jest typowym kinem klasy B - średnie zdjęcia, średni montaż, średnie aktorstwo, ale sama historia i jej zakończenie znacznie podwyższa ocenę.

Na koniec perełka kina niemego!
Złodziej z Bagdadu - niesamowicie atletyczny Douglas Fairbanks, wprost (i dosłownie też) latający po ekranie niczym pięknie umięśniony gimnastyk. To chyba najbardziej mnie przekonało w tym filmie i nie chodzi o to, że główny bohater jest CHADEM (ale jest w sumie), ale to jak to przedstawiono - w pierwszych scenach nasz tytułowy bohater fruwa bez wysiłku po ekranie, nie jest typowym klocem, ale cudownym tancerzem. Sam film to już klasyka kina. Mimo, że to kino nieme, ogląda się w mgnieniu oka, bo akcja toczy się szybko i angażująco. Wspaniały klasyczny przykład kina przygodowego.