Jeżdżę od dwóch lat Giuliettą z 2010 roku i tak się powoli rozglądam za czymś świeższym, bowiem na budziku już blisko 230k najechane i pomimo tego, że dzielnie służy, to chciałbym kapkę więcej mocy i ciut lepsze wyposażenie.
Co mam na celowniku? Młodsza Giuliette i chyba w to pójdę znając życie (obcykane bolączki, koszty eksploatacji, mechanicy, etc.) lub Volvo V40 - i tutaj do was sie kieruje z zapytaniem czy ktoś mógłby parę słów napisać na temat tego Volvo?
Giulietta to moje pierwsze auto, więc punkt odniesienia mam niewielki xd Mocna rolę gra tutaj pełne spełnienie oczekiwań przez Alfę i zasadniczo brak minusów. Hatchback to dla mnie auto idealne (użytkuje głównie ja i sporadycznie jeździ ze mną partnerka), żadnych suvow nie biorę pod uwagę.

ciasno

Na kanale Motobiedy pojawiła się recenzja Volvo P120 Amazon.
Ja za to cofnąłem się o 9 miesięcy w przeszłość gdy pozwoliłem sobie opisać Volvo P1800.
Link do mojego wpisu: https://www.hejto.pl/wpis/uwielbiam-klasyczna-motoryzacje-zdumiewa-mnie-wciaz-pod-wieloma-wzgledami-dzis-m
https://www.youtube.com/watch?v=xRZwSV1z0T0

Słowem wstępu.. miałem w planach opowiedzieć Wam historię Astona Martina DB5.
Jednak, przypomniałem sobie, że w sprawie Volvo P1800, nie zostało powiedziane ostatnie słowo.
Tym razem, mam dla Was przeróbkę klasycznego auta, na coś szybkiego i nowoczesnego.
Kolejny raz mógłbym się zachwycać przeróbką, mówić, jak genialną pracę wykonali tu inżynierowie, to w zasadzie prawda.. ale najważniejszy tutaj jest sam samochód i to jak został przerobiony, oraz wrażenia z jazdy.
Nie przedłużając już, drogie Panie, drodzy Panowie.
Przedstawiam Wam Volvo P1800 Cyan.
Warto tutaj wspomnieć, że oryginalny samochód ze zdjęć pochodzi z 1964 roku.
Volvo P1800 Cyan zostało odbudowane oraz przerobione przez firmę Cyan Racing - Polestar Performance, która jest oficjalnym szwedzkim zespołem wyścigowym Volvo - założonym w 1996 roku. Firma ta ma na koncie między innymi Volvo S60 TC1, które bierze udział w mistrzostwach World Touring Car Championship.
Jakich zmian dokonano względem oryginalnego P1800?
Pod maskę trafił czterocylindrowy turbodoładowany silnik o pojemności dwóch litrów i mocy 420 koni mechanicznych, jego moment obrotowy wynosi 455 Nm przy 7700 obrotach na minutę.
Cały napęd przenoszony jest za pomocą manualnej pięciobiegowej skrzyni biegów o nazwie Holinger. Jest to skrzynia - dog-leg - jedynka włączana w lewo i do tyłu. Ma ona dawać takie same wrażenia, jak przy jeździe oryginalnym pojazdem.
Zwiększono również sztywność nadwozia, zmodyfikowano zawieszenie, w samochodzie pojawiły się szersze koła i szerszy rozstaw osi.
Oprócz tych modyfikacji, w P1800 pojawił się mechanizm różnicowy o ograniczonym poślizgu, odchylający moment obrotowy.
Tylna oś została zastąpiona niezależnym zawieszeniem.
Niebiesko-żółty kolor Volvo ma tu znaczenie nie tyle sentymentalne, co ma podkreślić rodowód firmy, która dokonała przeróbek tego samochodu.
Jak stwierdził zespół inżynierów pracujących nad tym samochodem, inżynierowie chcieli w delikatny i ostrożny sposób potraktować sam projekt oraz inżynierie z lat 60, doprowadzając auto do nowoczesnego stanu.
P1800 Cyan nie zostało wyposażone w żadne systemy wspomagające kierowcę, jest to całkowicie "czysty", pierwotny i wymagający od kierowcy sporych umiejętności samochód.
Warto również wspomnieć o wnętrzu, ponieważ inżynierowie postawali na stylistykę z lat 60, które zostało wykonane z nowoczesnych materiałów i ma być przyjazne kierowcy.
A ile waży Volvo P1800 Cyan?
990 kilogramów.
Oczywiście, nie jest to tylko jeden egzemplarz, przewidziano ich więcej, całość to seria limitowana, a cena za samochód sięga pół miliona dolarów.
Źródło:
cyanracing.com
Mój poprzedni post o klasycznym i niepowtarzalnym Volvo P1800.
https://www.hejto.pl/wpis/uwielbiam-klasyczna-motoryzacje-zdumiewa-mnie-wciaz-pod-wieloma-wzgledami-dzis-m
https://www.youtube.com/watch?v=levdQ8mzA3I

Ahh te nieziemskie Amazony!
Chcę jednego w garażu!
https://www.youtube.com/watch?v=cpqMDPodVNo

Uwielbiam klasyczną motoryzację.
Zdumiewa mnie wciąż pod wieloma względami.
Dziś mam dla Was szwedzką motoryzację.
Oto absolutny klasyk, który jest tak piękny i tak pożądany, że ceny za dobre okazy są dość wysokie.
Drogie Panie, drodzy Panowie,
Mam przyjemność przedstawić wam Volvo P1800 Royale.
Auto, które wywołuje u mnie przyspieszone bicie serca i gdybym miał go poprowadzić, miałbym drgawki na samą myśl. Gnałbym ile sił bym miał w nogach, aby zasiąść za tą kierownicą, odpalić silnik, wsłuchać się w jego miarową pracę i z całą dostojnością, oraz spokojem odjechać przed siebie.
Jest to absolutnie piękne auto, z wyjątkowymi kształtami i jak na tamte czasy, bardzo luksusowym wnętrzem. Wiem, wiem, gusta.. No ale nie o gustach dziś miałem pisać, prawda? I o nich raczej dyskutować nijak się da.
Dobra! Potrzebuję jedną, malutką sekundę aby uspokoić swoje myśli, skończę bezgranicznie zachwalać Volviaka i postaram się opowiedzieć Wam wszystko co wiem na temat tego cudownego auta.
Volvo P1800
Sylwetka auta nie jest kanciasta, co widać na zdjęciach. Ogólnie, klasycznym Volvom nie brakowało nigdy kanciastych kształtów i pod tym względem zawsze były wyjątkowe.
Ta sylwetka została zaprojektowana przez Włochów, początkowo P1800 miałoby być produkowane w Niemczech, ale koniec końców tym zadaniem zajęła się firma Jensen Motors - ulokowana w wielkiej Brytanii, lecz na samiutkim końcu produkcję przeniesiono do Göteborga.
Prace nad P1800 rozpoczęto w 1957 roku, zaś oficjalna produkcja trwała od 1961 roku, aż do 1973 roku. Volvo tym modelem chciało odrobić straty, po nieudanym sportowym P1900, które sprzedało się tylko w 68 sztukach. Całkowicie wyprodukowano 47492 sztuk P1800.
Jaka jednostka napędzała Volvo P1800?
Był to rzędowy czterocylindrowy silnik benzynowy, o oznaczeniu B18, który miał pojemność 1778 cm³ - 1.8L i osiągał moc 100 koni mechanicznych - 75 kW.
Z czasem produkcji auta, silnik był rozwijany, zaczęto stosować silnik B20, który w wersji B20E miał pojemność 2000cm³ - 2.0l i osiągał moc aż 130 koni mechanicznych.
Silniki modyfikowano już w Göteborgu. Warto tutaj zaznaczyć, że volvo z silnikiem B18 osiągał 9.5s do "setki", a jego prędkość maksymalna wynosiła 190 km/h.
Powyższe fakty pokazują, że jak na lata 60' i wczesne 70' był to bardzo dobry wynik i generował nowoczesne jak na tamte lata odczucia z jazdy.
Jakie są inne parametry P1800?
Silnik był sprzężony z 4-biegową, manualną skrzynią biegów.
jego masa wynosiła 1194 kilogramów
Auta występowały w dwóch typach nadwozia - 2-dzwiowe coupe, oraz 3-drzwiowe shooting brake.
Ciekawostki
Pewien Pan Irv Gordon przejechał swoim Volvo P1800S 5,15 mln kilometrów.
Wszystkie te kilometry rejestrował od 1966 roku, gdy zakupił swój czerwony egzemplarz, aż do 2018 roku, gdy zmarł. Pojazd był używany przez niego aż 52 lata.
4,8 mln kilometrów to wynik, który został zapisany jako rekord świata pod nazwą "odległości przejechanej jednym samochodem przez tego samego kierowcę w celach niekomercyjnych"
Więcej o tym Panu możecie przeczytać tutaj
https://www.media.volvocars.com/us/en-us/media/pressreleases/616
Słowem podsumowania..
Mam nadzieję, że mój post Wam się spodobał. To auto wywołuje pozytywne emocję i nadal wygląda bardzo ciekawie. Jak widzicie, jeden z kierowców jeździł takim autem dość długo. Moim zdaniem, warto byłoby mieć go w prywatnym garażu.
Źródła:
IPD The Volvo Specialists
https://www.instagram.com/liberiumphotography/?fbclid=IwAR05frJ6xafF-xvpiCT190oYA5RpKcM2qf4QdWyemNTCyjMZUTE6ECS7Vvg
https://www.instagram.com/4nerijus4_garage/?fbclid=IwAR1ktmFpvlJArnGaIiJQLXaHoBmiuoAEv303gWrv9yqsyVVvUod7V-jvAbk
VOLVO.

Taka ciekawostka, w związku z oblanym przeze mnie dzisiaj przeglądem auta. Okazało się, że tylne światła w moim V50 nie działają jak należy. Te LEDowe nie działają znaczy, żarówkowe tak. Szukałem ile to może kosztować, w salonie 250EUR sztuka xD, na szrocie 150EUR sztuka, u elektryka 100EUR sztuka, ale naprawa. W internecie natomiast... jeden filmik i koszt naprawy to 15 minut i mniej niż 10c sztuka xD Chyba zacznę swój biznes naprawy lamp LED. (i wreszcie mogłem mojej wyjaśnić potrzebę zakupu zestawu lutowniczego i miernika xD)
https://www.youtube.com/watch?v=FaEVCuq5fXQ

W sierpniu 1974 roku firma Volvo zaprezentowała nową generację samochodów — serie 240 i 260.
Te nowe modele stanowiły rozwinięcie serii 140 i były bardzo podobne do swoich poprzedników. Zmiany objęły nowy przód, duże zderzaki i zmodernizowane podwozie z przednim zawieszeniem typu McPherson. Jednocześnie zaczęto stosować nową serię 4-cylindrowych silników z wałkiem rozrządu w głowicy. Przez pewien czas w wersjach podstawowych oferowano jeszcze poprzedni 4-cylindrowy silnik.
Popyt na samochody dwudrzwiowe wciąż był bardzo duży, zwłaszcza na rynku skandynawskim, i dlatego włączenie do gamy produktów wersji 2-drzwiowej wydawało się oczywiste. Jednak ze względu na to, że trend zmierzał ku samochodom 4-drzwiowym, model 242 został wycofany z produkcji o wiele wcześniej niż modele 244 i 245.
W kolejnych latach samochód Volvo 242 był produkowany z wieloma różnymi silnikami i skrzyniami biegów.
Najbardziej spektakularnymi wersjami były wprowadzony pod koniec lat siedemdziesiątych model 242GT i sprzedawana w Ameryce Północnej wersja 240 Turbo z lat osiemdziesiątych. Obydwa modele oferowały doskonałe osiągi i stanowiły pełne potwierdzenie starego porzekadła „wilk w owczej skórze”.
Pomimo pozasportowego wizerunku Volvo 240 odniosło sukcesy w wyścigach samochodów turystycznych w latach 80. W 1983 roku Volvo wyprodukowało 505 sztuk wersji 240 Turbo z większą turbosprężarką i innymi modyfikacjami wydajności.
Wszystkie te samochody były eksportowane do Stanów Zjednoczonych ze specjalnym zestawem wyposażenia w bagażniku każdego samochodu. 270 z nich zostało wyposażonych w Long Beach, a kolejne 240 zostały wyposażone w ten sam zestaw na wschodnim wybrzeżu w zakładzie Volvo Penta w Chesapeake Bay.
Niemniej jednak 240 Turbo okazał się skutecznym konkurentem i w 1984 roku wygrał rundę Zolder w Mistrzostwach Europy Samochodów Turystycznych.
W grupie A ważył 1065 kg , a jego silnik o pojemności 2.1 litra z turbodoładowaniem wytwarzał około 350 KM (261 kW). Chociaż był to duży samochód i brakowało mu zwinności oraz pomimo swojego pudełkowatego, nieaerodynamicznego wyglądu, był szybki w linii prostej (osiągał nawet 260 km/h na szybszych torach, takich jak Monza, Hockenheim i Bathurst) i okazały się niezawodne.
Ponieważ jest tani i wytrzymały, 240 stał się również bardzo powszechny na wśród "rajdowców" ulicznych. W Wielkiej Brytanii 240 jest popularny wśród niedzielnych rajdowców ze względu na swoją wytrzymałość.
W Stanach Zjednoczonych 240 regularnie pojawia się w wyścigach wytrzymałościowych, wzorowanych na LeMons, w których ceniona jest niezawodność, trwałość i łatwość w dostępności części.
Ach kupiłbym sobie takie 242 GLT

Lego to lego, po co drążyć temat