ASTHROS.
Co oznacza ta nazwa?
ASTHROS to Astrophysics Stratospheric Telescope for High Spectral Resolution Observations at Submilimeter-wave lengths.
Jest to balon stratosferyczny, który wstępnie ma zostać wypuszczony w 2023 roku, z Antarktydy.
Na pokładzie tego balonu będzie się znajdował teleskop, o długości 2.5 metra, który będzie obserwował długości fal elektromagnetycznych niewidocznych z powierzchni ziemi ludzkim okiem. Całość eksperymentu polega na obserwacji kosmosu w dalekiej podczerwieni.
Napełniony balon (obraz poniżej) będzie miał wielkość stadionu piłkarskiego (150 metrów szerokości) i osiągnie wysokość 40 kilometrów. Instrumenty mają spędzić 3 dni w wyższych warstwach atmosfery, dryfując na prądach powietrznych ponad Antarktydą. Z uwagi na fakt, iż elektronika i instrumenty balonu będą musiały pracować w bardzo niskiej temperaturze (268,5 stopni Celsjusza), całość aparatury będzie chłodzona za pomocą chłodnicy kriogenicznej.
Rodzaj chłodzenia ma również uzasadnienie w swojej wadzę, chłodnica lżejsza jest od standardowych pojemników z ciekłym helem. Po całej operacji gondola balonu zostanie opuszczona na spadochronie na powierzchnie, w celu odzyskania instrumentów, które przydadzą się do kolejnych lotów badawczych.
Kolejnym celem misji ASTHROS będzie również zbadanie obszarów gwiazdo twórczych za pomocą naukowych przyrządów służących do pomiarów ruchów i prędkości gazów wokół nowych gwiazd.
Trzeci cel tej misji polega na obserwacji oznak gwiezdnego sprzężenia zwrotnego galaktyki Messier 83. Informację poszerzą wiedzę naukowców na temat wpływu takiego sprzężenia na inne galaktyki.
Czwarty cel misji polega na obserwacji TW Hydrae, która jest młoda gwiazdą, otoczoną rozległbym dyskiem pyłu i gazu, w którym mogą się formować nowe planety. Tutaj naukowcy dostaną informację na temat tego, w jakich miejscach tworzą się nowe planety. Aby dostać tak potrzebne informację, oprzyrządowanie naukowe zmierzy masę całkowitą dysku i da odpowiedzi na pytanie o rozkład masy.
Na drugim zdjęciu wspomniana w tekście galaktyka Messier 83.
Na trzecim zaś TW Hydrae.
Źródła: NASA/Goddard Space Flight Center Conceptual Image Lab/Michael Lentz
nasa.gov
esa.org
