@HollyMolly Ostatnio bardzo rozwinęła się optyka adaptacyjna, która jest stworzona aby radzić sobie ze zniekształceniami atmosfery. Pewne możliwości są niedostępne (jak np. obserwowanie bardzo "zimnych" pasm podczerwieni, które obserwuje JWST), ale bardzo dużo można osiągnąć powiększając rozmiar teleskopu, stosując optykę adaptacyjną i software który zajmuje się filtrowaniem danych. Np. VLT w Chile w ten sposób zaobserwował bezpośrednio pierwszą w historii planetę pozasłoneczną.

Ja osobiście najbardziej czekam na otwarcie obserwatorium Vera Rubin (aka. LSST), bo umożliwi ono ciągłą obserwację całej półkuli. Jest już prawie gotowe, startuje w 2024, a ilość rzeczy, jakich należy się spodziewać będzie ogromna.

Umożliwić ma wykonywanie jeszcze bardziej ostrzejszych zdjęć, 15-16 razy bardziej szczegółowych niż Kosmiczny Teleskop Hubble’a.

@HollyMolly Ze wzgledu na kryterium Rayleigha, dyfrakcja ogranicza rozdzielczosc. Im wiekszy rozmiar apertury, tym wieksza rozdzielczosc teleskopu.

W np. 1980 nie bardzo byl sens budowac teleskop takich rozmiarow, jaki by chcieli astronomowie. Atmosfera Ziemi jest niespokojna, caly czas sa male turbulencje, przez ktore swiatlo nie porusza sie calkiem po linii prostej (atmosfera zalamuje swiatlo - wiesz jak wyglada, jak sie patrzy przez cieple powietrze np nad tosterem albo nad rozgrzana droga). Jezeli Twoj teleskop ma aperture wieksza niz sredni rozmiar turbulencji, rozne czesci apertury beda patrzyly przez nieco inaczej zaburzona atmosfere, i nie wyjdzie tak ostro jak mialo byc.

Ale teraz jest nowa technologia, o ktorej @LondoMollari wspomina, ktora umozliwia kompensacje tej niespokojnej atmosfery osobno w roznych obszarach apertury teleskopu. W ten sposob dzisiaj mozemy budowac olbrzymie teleskopy na Ziemi, i rzeczywiscie beda one dzialaly prawie tak dobrze, jak kryterium Rayleigha im pozwala. Wiec je budujemy.