Oczk

Poznajcie mojego nowego somsiada


PLOT TWIST
MŁODY PUCHACZ OKAZAŁ SIĘ DOROSŁĄ USZATKĄ
czyli średniej wielkości pospolitą sową xD
Ale tekst o puchaczu zostawiam bo zawsze jakaś tam wiedza


Tymek jest uszatką (Asio otus), pospolicie występującym ptakiem drapieżnym średniej wielkości, który całkiem niedawno zaczął drzeć mordę o 3 w nocy pod oknami, a dnie spędza przesiadując moich drzewach (lub drzewach sąsiada nieboszczyka), sporadycznie robiąc rundkę wokół łąki.

Ten konkretny przypadek ma rodzinne gniazdo kilkaset metrów dalej, w drzewach przy innym pustostanie, tutaj przylatuje bo ma dobry widok i tereny do polowania - wszędzie wokół wysokie zboża, a u nas kawałek łąki i koszonej (czasem) trawy, a to wszystko do obczajania z jednej gałęzi.

Widuję go już od kilku dni w tym samym miejscu, dziś wyszedłem z aparatem i udało mi się go uchwycić. Po chwili został spłoszony (nie przeze mnie! jakiś gównoskuter zaczął pluć żarem na ulicy) i bezszelestnie przeleciał w większy gąszcz, ale dalej mogłem go idealnie obserwować, a on mnie

A z samych technikaliów zdjęcia:
Canon eos 1100D + Jupiter 37A 135mm, ustawiony na f5.6
#smiesznypiesek #zwierzaczki #przyroda #fotografia #oczkcontent

Nie interesuj się bo kociej mordy dostaniesz
a przynajmniej je fragment

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/3rakdf/
Autorzy: Nicola Beltraminelli, LAndré
https://www.astrobin.com/users/NBeltraminelli/
https://www.astrobin.com/users/LAndr%C3%A9/

Mgławica Kocie oko, NGC 6543 to mgławica planetarna. Czym jest taka mgławica, bardzo dobrze podsumowuje fragment z Wikipedii:

obłok gazu i pyłu powstałego z zewnętrznych warstw gwiazdy kończącej etap syntezy jądrowej we wnętrzu. W centrum takiego obiektu odkrywane są zwykle białe karły, w które zamieniają się gwiazdy po utracie otoczki.

Mgławice planetarne powstają z gwiazd o masach między 1 a 8 mas Słońca wskutek nagłej ekspansji zewnętrznych warstw gwiazdy. Wnętrze gwiazdy zapada się zamieniając w białego karła (bez względu na początkową masę) o masie do około 1,4 masy Słońca. Większość materii gwiazda traci podczas takiego zdarzenia, a ta zasila ośrodek międzygwiazdowy.

Widoczna tu kompozycja to obraz powstały w wyniku zebrania 69 godzin materiału wąskopasmowego (wodoru i tlenu) oraz kolorowego, o czasie naświetlania 3-10 minut oraz z 44000 (44 tysięcy) klatek luminacji po 0.2 i 0.25 sekundy, celem zdobycia możliwie najostrzejszego obrazu środka mgławicy. Ogniskowa użyta przy fotografii krótkich zdjęć to 9750mm, kolorowe i wąskopasmowe robione w 3910mm.

W kadrze złapała się jeszcze galaktyka spiralna z poprzeczką NGC 6552, lewy dolny róg.

Sprzęt niesamowity, obróbka także. W moim sprzęcie do astrofoto byłaby to kropeczka nierozróżnialana w zasadzie od gwiazdy... :d

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

25 469 965 - 75 = 25 469 895

#pompujwpoprzekziemi

Ledwo dzień się zaczął, a już można powiedzieć że był dobry :v

#moderacjacontent #pdk #muzyka #oczkcontent

https://www.youtube.com/watch?v=h4UqMyldS7Q

Merkury w teleskopie amatorskim, w obiektywie sondy sprzed kilkunastu lat i wyostrzony w komputerowej symulacji

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/bx8nea/
Autor: https://www.astrobin.com/users/Luigi_morrone_1979/

Na pierwszy rzut oka nie widać tu nic ekscytującego, ale jednak chłop swoim teleskopem zrobił zdjęcie na takim poziomie, jak dedykowana do badania powierzchni Merkurego sonda
A obserwacje Merkurego do łatwych nie należą, biorąc pod uwagę jego bliskość względem słońca i bardzo krótkie okna obserwacyjne (w porównaniu do innych planet)

Po prawej obraz zasymulowany z oprogramowania WinJupos

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Motyl w Łabędziu w palecie Hubble'a
#apod na dziś
https://www.astrobin.com/kkew3p/
Autor: Miguel T.

Jest to chyba najpiękniejsze zdjęcie jakiejkolwiek mgławicy, jakie kiedykolwiek widziałem. Przecudna kompozycja ukazująca Mgławicę Motyl znajdującą się w konstelacji Łabędzia. Oba skrzydła motyla to tak naprawdę jedna chmura gazu, "przecięta" optycznie z naszej perspektywy ciemną mgławicą (chmurą chłodnego pyłu).

Niesamowita ekspozycja kolorów, idealna ostrość i - już nie chyba, a na pewno - moja ulubiona paleta SHO, zwana też paletą Hubble'a - czyli obrazy przedstawiające osobno Wodór, Tlen i Siarkę połączone w jeden, każdy pierwiastek przypisany jako inny kanał w tym wypadku: Czerwony - Siarka, Zielony - Wodór, Niebieski - Tlen. W tej samej kolorystyce dostajemy zdjęcia wykonywane przez Teleskop Hubble'a
Jak kiedyś dorobię się już kamerki mono, to też będę bawił się tą paletą

Sama mgławica znajduje się obok jasnej (lekko na prawo od centrum) gwiazdy Sadr i jest częścią kompleksu mgławic Łabędzia. Ogólnie bardzo ciekawy obszar dla amatorów astrofoto, lekko przesuwając kadr możemy złapać mgławicę Rożek/Tulipan/Mózg/Ziemniaczek/Fasolka (#pdk), Mgławicę Tulipan, Amerykę północną i Pelikana czy Welon (jak coś pominąłem to przepraszam, piszę z pamięci).

No i mam już nową tapetę na komputer :v

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Najbardziej w win11 lubię ten moment, kiedy przy logowaniu wpiszę złe hasło, wyświetla mi się piękny napis "Welcome" i tak się to kółeczko spierdolenia kręci przez 10-15 sekund, żeby ostatecznie wyrzucić komunikat o błędnie wpisanym haśle
(╯°□°）╯︵ ┻━┻

#windows

Galaktyczne lektury odcinek 5033

czyli #apod na dziś
https://www.astrobin.com/yk0wok/
Autor: Brian Diaz

Galaktyka NGC 5033 to leżąca w gwiazdozbiorze Psów Gończych (okolice Wielkiej Niedźwiedzicy) Galaktyka Seyferta, czyli rodzaj galaktyki o bardzo jasnym jądrze, które posiada mniej jak rok świetlny średnicy, a swoją jasnością potrafi zdominować cały obraz galaktyki. Za taką ilość promieniowania odpowiada materia opadająca na centralną czarną dziurę. O maksymalnym rozmiarze jądra tego typu galaktyk wiemy dlatego, że jego jasność zmienia się z częstotliwością mniejszą niż rok.

5033 znajduje się ok 40 mln lat świetlnych od nas i ma średnicę ok 100 000 ly, porównywalną z Drogą Mleczną. Częsty obiekt badań profesjonalnych astronomów z uwagi na aktywne jądro i względnie duży rozmiar na niebie (10,7' X 5', niewiele mniejsza od wspomnianego wcześniej Wiru)

#astrofotografia #astronomia #oczkcontent

Co za gówno #mecz

Kurrrrr
#mecz

Słaba pozostałość po supernowej mocno wyeksponowana

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/84qfsq/
Praca zbiorowa użytkowników astrobin: Tim Schaeffer, Antoine Grelin, Palmito, James, Steeve Body,Florent Herrbach, Bray Falls, Lumotori, Kevin Trillsam, lokisastro, Jens Unger (linki do profili na stronie zdjęcia)

Kompozycja przedstawia pozostałość po supernowej S(uper)N(ova)R(emnant) G156.2+5.7, w skrócie SNR156. Jest to obiekt w gwiazdozbiorze Woźnicy, leży ok. 5500 lat świetlnych od nas, rozciąga się na jakieś 200, wybuch nastąpił ok 10000 lat temu.
Rzadko fotografowany ze względu na bardzo słabą widoczność w paśmie widzialnym. Z tego też powodu autorzy, by uchwycić to co widać poniżej, musieli podjąć się karkołomnego zadania zebrania naprawdę pokaźnej ilości materiału, zarówno w kolorach (monochromatyczna kamerka z filtrami LRGB) + wąskopasmowo dla wodoru i tlenu.
Na obrazku nr 2 możemy zobaczyć jak wygląda ten region nieba w paśmie widzialnym - sam materiał LRGB. Biorąc pod uwagę dużą czułość użytych w projekcie kamer i ogólnie dobry sprzęt, materiału nie jest mało - niemalże 16.5 godziny (6h5m na kolor niebieski, 4h45m na zielony, 5h30m na czerwony). I jak widać, mgławicy tam za bardzo nie widać Mamy za to pięknie ukazane obłoki chłodnego pyłu i ciemne mgławice dryfujące w przestrzeni międzygwiezdnej.

Dopiero zebranie materiału wąskopasmowego (163h wodoru i 205h tlenu!) pozwoliło wychwycić strukturę tej rozszerzającej się bańki - uważam że to naprawdę niesamowity wyczyn i prawdopodobnie najbardziej szczegółowe zdjęcie tego obiektu, jakie kiedykolwiek zostało wykonane

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Mam nadzieję, że tęskniliście za kometami, bo znowu wracamy z tym tematem

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/ljsnvn/
autor: Niall MacNeill

Za opis zdjęcia niech posłuży szczegółowy tekst napisany przez autora. Oryginał w języku angielskim dostępny pod linkiem wyżej, tu wklejam tłumaczenie:

3. czerwca miałem kolejną okazję, aby sfotografować tę piękną kometę. Mam około 30-50 minut od momentu, gdy zrobi się wystarczająco ciemno, do momentu, kiedy kometa zniknie za drzewami. Tym razem zdecydowałem się uchwycić więcej Luminacji dla struktury i sygnału, a mniej RGB. Dało to mniej zaszumiony obraz niż ten z 29 maja. Uważam również, że lepiej jest rotować filtry w trakcie, więc oto sekwencja:

Godzina Filtr Czas
18:04 L 10 x 30 sec
18:12      R 5 x 30 sec
18:17     G 5 x 30 sec
18:21      B 5 x 30 sec
Autofocus na L
18:28      L 10 x 30 sec
18:36      R 5 x 30 secs
18:40      G 5 x 30 secs
18:45      B 5 x 30 secs
Autofocus na Lum
18:51     L 4 x 30 sec
18:53.......drzewa

Antyogon jest nadal bardzo widoczny i wykracza poza pole widzenia. Założyłem zbyt dużą długość ogona jonowego, chociaż rozciąga się on w kierunku krawędzi pola widzenia po drugiej stronie. Warkocz jonowy zanika w miarę oddalania się komety od Słońca. Trajektorie Ziemi i komety powodują, że nasza perspektywa stopniowo przesuwa się bardziej za pyłowy warkocz komety.

Moje zdjęcie z 29 maja pokazało większość pyłowego warkocza rozchodzącego się wachlarzowato poniżej komety na zdjęciu, jednak niewielką część warkocza można było zobaczyć nad kometą. Tutaj, jak widać na zdjęciu, może jedna czwarta jest powyżej i trzy czwarte poniżej. Teraz wyobrażam sobie, że będziemy dość dobrze ustawieni bezpośrednio za kometą, chociaż chmury uniemożliwiają mi sprawdzenie tego.
Przypuszczam, że antywarkocz jest najjaśniejszy, gdy jesteśmy bezpośrednio w linii i przecinamy płaszczyznę orbity komety.
Kometa wyraźnie zrzuca cząsteczki o szerokim zakresie rozmiarów. Naprawdę drobny materiał jest rozdmuchiwany przez wiatr słoneczny, ale cięższy materiał jest w dużej mierze nienaruszony i pozostaje blisko miejsca, w którym został wyrzucony przez kometę. Myślę, że utrzymuje prędkość tego wyrzutu, dlatego nie podąża za kometą, zwłaszcza że ta, będąc silnie przyciągana przez grawitację Słońca, utrzymuje zakrzywioną (eliptyczną) trajektorię. I tak, za miejscem, w którym była kometa, znajduje się zakrzywiona linia grubych cząstek, utrzymująca poprzednią pozycję komety lub być może dryfująca na stosunkowo niewielką odległość.
Gdy Ziemia przechodzi przez płaszczyznę ścieżki komety, ten grubszy pas cząstek zmienia się z rozproszonej krzywej, nie tak łatwo widocznej, w grubą linię, gdzie obszary o większej gęstości są wyrównane ze sobą. W ten sposób widzimy jasną, grubszą linię, otoczoną znacznie bardziej rozproszonymi mniejszymi cząsteczkami. Dlatego anty-ogon jest złudzeniem optycznym. Najpewniej skierowany w stronę Słońca, ponieważ widzimy, gdzie kometa wcześniej podążała, a linia ta znajduje się między obecną pozycją jądra a kierunkiem Słońca.

Piękna galaktyka widoczna poniżej komety to NGC 2124. Nie mogłem znaleźć zbyt wielu informacji na jej temat, ale na podstawie jej przesunięcia ku czerwieni szacuję, że jest oddalona o ~140 Mly i ma średnicę 120 000 ly. Uzyskanie małych galaktyk w tle jest trudne, ponieważ mają one tendencję do znikania wraz z rozmazanym obrazem bezgwiazdowej komety po użyciu StarXTerminator. Zachowałem ten obraz, aby po przetworzeniu komety i dodaniu gwiazd RGB móc przywrócić te małe galaktyki za pomocą maski w Photoshopie.

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Zbierałem się do napisania posta post-wakacyjnego, no i się tak zbieram już ponad tydzień, więc po prostu wrócę do normalnej aktywności XD

Przed państwem #apod
Kompleks Rho Ophiuchi po 32-godzinnym maratonie zdjęciowym (i redsie malinowym)
https://www.astrobin.com/fo8e1b/

Duża i bardzo kolorowa chmura, mekka polskiej astrofotografii. Mamy tutaj chłodny żółty pył kosmiczny, rozgrzany do czerwoności wodór, wystudzoną ciemną mgławicę no i niebieskie refleksy od jasnych gwiazd. Obiekt kompletny.

Położony w gwiazdozbiorze Wężownika, więc widoczny tylko w okolicy przesilenia letniego i to nisko nad horyzontem, jest nie lada wzywaniem dla amatorów kosmicznej fotografii. W bieszczady organizowane są całe ekspedycje mające na celu fotografię tej mgławicy.

Rozmiarów kątowych obiektu nie podam, bo ciężko powiedzieć co dokładnie jest uznawane za właściwą "Mgławicę Rho Ophiuchi" a co dodatkiem do niej - przynajmniej na moim poziomie wiedzy. Dodatkowo identyfikację utrudnia mi fakt, że każdy kadr tej mgławicy jest inny, każdy skupia się na innym fragmencie A jest tam w czym wybierać.

Muszę przyznać, robi wrażenie

#astronomia #astrofotografia #oczkcontent

Patrzcie jakiego kolegę #smiesznypiesek spotkałem po powrocie do domu

Chyba jeszcze młody, całe szczęście nic mu nie było - po konsultacji dowiedzieliśmy się, że najlepiej wsadzić go w karton i poczekać czy nie odleci, jeżeli nie to dzwonić i zawieźć do ośrodka. Ale z kartonu wyskoczył natychmiastowo, kilka razy podleciał na mały dystans, wyrwał głową w trawę, trochę pokrzyczał, po czym ostatecznie wzbił się na drzewo i kontynuował darcie japy

#ptaki

Greckie bóstwo Gówniakles z pomocą swojego niewolnika chowa słońce, mitologizowane

Było i nie ma, ale bez przypału bo rano wypuścimy.

Kocham zachody słońca nad morzem, zwłaszcza jak na horyzoncie widać jeszcze jakieś wyspy, jak w tym wypadku. Niesamowicie czillujący widok

W wymyślaniu kadru dałem z siebie całe 30% ale i tak się pochwalę bo myślę że fajne.

#tworczoscwlasna #fotografia #zachodslonca #oczkcontent i trochę #pokaznos xD

Galaktyki rzadkie (a przynajmniej rzadko fotografowane)

#apod na dziś
https://www.astrobin.com/xjgx3j/B/

Przed Wami dziś NGC5371, Hickson 68, PGC 49480

Nie mam dziś zbyt wiele czasu na dodanie opisu, więc posłużę się tłumaczeniem i skróceniem opisu ze strony
https://www.webbdeepsky.com/galaxies/object/Hickson+68

68. element katalogu 100 zwartych grup galaktyk Paula Hicksona, składa się z pięciu obiektów NGC o numerach 5353, 5354, 5350, 5358, 5355. NGC 5350, 5353, 5354 i 5355 zostały odkryte przez Williama Herschela w 1788 roku przy użyciu jego 18,7-calowego teleskopu, podczas gdy NGC 5358 została odkryta przez Stephana w 1880 r. przy użyciu 31-calowego reflektora. Ta ciasna grupa galaktyk jest umiejscowiona w Canes Venatici, a dodatkowo w pobliżu mamy jasną galaktykę NGC 5371.
Grupa znajduje się około 8 stopni na południowy wschód od galaktyki Wir M51. Jako jedna z jaśniejszych grup Hicksona (HCG), większość galaktyk powinna być widoczna w teleskopie o średnicy 22 cm pod ciemnym niebem, jednak prawdopodobnie do dostrzeżenia słabszych będzie potrzebne lustro 30 cm.
Grupa znajduje się w odległości około 100 milionów lat świetlnych. A co ciekawe, NGC 5371 również znajduje się w tej samej odległości i wydaje się być fizycznie powiązana z grupą HCG 68. W takim wypadku HCG 68 może zawierać ponad 20 galaktyk. Całość leży na włóknie galaktyk łączącym gromadę w Warkoczu (AGC 1656) z gromadą w Pannie. Hickson 68 i NGC 5371 tworzą Grupę Big Lick (pochodzenie nazwy nie jest jasne)
#astronomia #astrofotografia #oczkcontent