Pm2

Pm2 – polskie oznaczenie na PKP niemieckiego parowozu pospiesznego znormalizowanej serii 03, w układzie osi 2'C1' (2-3-1, Pacific), budowanego w latach 1930–1937. Historia W związku z opóźnieniem w realizacji programu modernizacji torowisk w Niemczech, spowodowanym Wielkim Kryzysem, nastąpiły trudności z wprowadzeniem nowych lokomotyw pospiesznych serii 01. Postanowiono więc zbudować lżejszą wersję znormalizowanej lokomotywy pospiesznej, która dysponowałaby mniejszymi naciskami osiowymi i przez to byłaby zdolna do jazdy po gorszych torowiskach, o dopuszczalnym nacisku 17,5 t na oś zamiast 20 t. Trzy prototypy zbudowano przez firmę Borsig w 1930 roku, a w 1931 uruchomiono produkcję seryjną w czterech fabrykach, dostarczając pierwsze 52 egzemplarze. Kocioł parowozu osiągał ciśnienie pary 16 atm i wyposażony był w przegrzewacz Schmidta. Wodę podawały inżektory Strubego oraz pompa z podgrzewaczem. Skrzynia ogniowa była wykonana z miedzi…

Stacja kolejowa Jaksice, Jaksice - 1929 rok, stare zdjęcia

TKt48

TKt48 – seria parowozów tendrzaków produkowanych w latach 1950–1957 w zakładach HCP (94 sztuki) i Fablok (105 sztuk). Przeznaczone były do ruchu podmiejskiego i pociągów towarowych. Były ostatnią serią parowozów wyprodukowanych przez Fablok dla PKP. Konstrukcja Kocioł spawany, rury cyrkulacyjne w skrzyni paleniskowej i ruchomy ruszt. Z przodu i z tyłu wózki Kraussa-Helmholtza. Hamulce powietrzne systemu Westinghouse’a lub Knorra. Cechy trakcyjne Masa napędna „tekatki” była nieduża, co w połączeniu z czterema parami kół napędowych dawało doskonałe przyspieszenie rozruchu. Cecha ta sprawiała, iż zdecydowana część tendrzaków prowadziła składy osobowe, szczególnie z dużą liczbą przystanków. Niewielka średnica kół napędowych ograniczała prędkość maksymalną, jednakże była ona wystarczająca dla większości zastosowań „tekatki”. Często prowadziły składy w terenach podgórskich z uwagi na dobre…

Ty2

TKt48

TKt48 – seria parowozów tendrzaków produkowanych w latach 1950–1957 w zakładach HCP (94 sztuki) i Fablok (105 sztuk). Przeznaczone były do ruchu podmiejskiego i pociągów towarowych. Były ostatnią serią parowozów wyprodukowanych przez Fablok dla PKP. Konstrukcja Kocioł spawany, rury cyrkulacyjne w skrzyni paleniskowej i ruchomy ruszt. Z przodu i z tyłu wózki Kraussa-Helmholtza. Hamulce powietrzne systemu Westinghouse’a lub Knorra. Cechy trakcyjne Masa napędna „tekatki” była nieduża, co w połączeniu z czterema parami kół napędowych dawało doskonałe przyspieszenie rozruchu. Cecha ta sprawiała, iż zdecydowana część tendrzaków prowadziła składy osobowe, szczególnie z dużą liczbą przystanków. Niewielka średnica kół napędowych ograniczała prędkość maksymalną, jednakże była ona wystarczająca dla większości zastosowań „tekatki”. Często prowadziły składy w terenach podgórskich z uwagi na dobre…

Ol49

Ol49 – oznaczenie parowozu osobowego budowanego w latach 1951–1954 w Fabryce Lokomotyw im. F. Dzierżyńskiego w Chrzanowie. Wyprodukowano 112 sztuk dla PKP i 4 sztuki na eksport do Korei Północnej. Lokomotywy parowe tej serii przeznaczone były do obsługi pociągów osobowych i lekkich pociągów pospiesznych. Miały zastąpić przedwojenne parowozy Ok1 i Ok22. Jest to najmłodszy wyprodukowany w Polsce parowóz pasażerski – pierwszy wyjechał z fabryki w grudniu 1951. Są wyposażone w duży zapas wody (25 tys. litrów) i węgla (12 ton). Prędkość maksymalna „oelki” to 100 km/h. Kilka sztuk z parowozowni Olsztyn i Toruń przerobiono z opalania węglem na opalanie mazutem. Do dziś zachowało się 38 sztuk parowozów Ol49, większość z nich to tylko „zimne” eksponaty lub pomniki techniki. Jeszcze w latach 90. XX w. stacjonowały m.in. w Żaganiu, Przeworsku, Sierpcu i Jarocinie. Od dawna słynie z nich Parowozownia Wolsztyn. Utrzymuje się tutaj czynne parowozy Ol49-59 i Ol49…

OKz32

OKz32 – polski parowóz tendrzak osobowy przystosowany do obsługi górskich linii kolejowych. Został wyprodukowany dla PKP w liczbie 25 sztuk w latach 1934–1936 przez Zakłady Mechaniczne H. Cegielskiego w Poznaniu na zlecenie Ministerstwa Komunikacji specjalnie do obsługi linii kolejowych Kraków – Zakopane. Pozostawały w eksploatacji liniowej do lat 70. XX wieku; jeden egzemplarz później odbudowano do prowadzenia pociągów muzealnych. Geneza, projekt i produkcja W latach 1920–1930 linie kolejowe nr 97, 98 i 99 obsługiwane były parowozami serii TKt1 i TKt2. Wraz ze wzrostem liczby przewozów pasażerskich na tych liniach lokomotywy nie były w stanie sprostać potrzebom przewozowym PKP, w związku z czym Ministerstwo Komunikacji zamówiło w zakładach HCP nowy model parowozu. Założono, że lokomotywa ta powinna prowadzić na trasie z Krakowa do Zakopanego pociągi o masie 400…

Ty2

Px48

Px48 – polski parowóz wąskotorowy, produkowany po II wojnie światowej w zakładach Fablok. Historia Zbudowany na podstawie dokumentacji technicznej parowozu serii Wp29 (Px29), odnalezionej w 1943 przez pracownika Fabloku inż. K. Sieleckiego. Obydwa parowozy były do siebie bardzo zbliżone. Kocioł parowozu Px48 pozostał taki sam jak w parowozie Px29. Nowa dokumentacja techniczna została zatwierdzona w 1948 roku. Produkcję pierwszych parowozów rozpoczęto dopiero w 1950 roku z powodu otrzymania przez Fablok zamówień na parowozy tego typu przez koleje rumuńskie oraz jugosłowiańskie. Do 1954 roku zbudowano łącznie 81 parowozów: 70 parowozów dla PKP, 5 parowozów dla kolei przemysłowych oraz 6 na eksport do Albańskiej Republiki Ludowej oraz Chińskiej Republiki Ludowej. W 1955 roku, po wprowadzeniu zmian w dokumentacji konstrukcyjnej, wybudowano 37 parowozów (tzw. drugiego wykonania). Niektóre z nich były wyposażone w kotły wyprodukowanej…

Ilostan Pojazdow Trakcyjnych

IPT

M?rklinfan Club Italia - VT 137 240,462-463 (VT 90)

MBd1

MBd1 – dwuosiowy, wąskotorowy wagon spalinowy. Konstrukcja Do napędu wagonu pierwotnie zastosowano silnik benzynowy S-42 lub wysokoprężny silnik S-53, będący zarazem najnowocześniejszym elementem całej konstrukcji. Istniały wersje z silnikiem niskoprężnym – wagon nosił wtedy oznaczenie MBc1. Wagon posiada hamulec powietrzny oraz dodatkowy hamulec ręczny. Oba układy są wzajemnie powiązane i poprzez układ dźwigni oraz wieszaków przekazują siłę na żeliwne klocki hamulcowe, oddziałujące bezpośrednio na powierzchnię toczną kół. Ciekawe jest to, iż hamulec ręczny był zabudowany z obu stron wagonu. Powietrza do hamowania pojazdu dostarczała sprężarka zamocowana pod podłogą wagonu. Nadwozie zbudowane jest ze szkieletu wykonanego z profili hutniczych, do którego przy pomocy drewnianych wstawek zamocowano wewnętrzne poszycie wagonu. Zewnętrzne stalowe poszycie było przyspawane do szkieletu z wykorzystaniem płaskowników…