Rzutem piątku na taśmę dorzucę, czemu nie. Właśnie mi budzik zadzwonił. Załóżmy, że mi się przyśniło coś. Załóżmy, że było dobre. Oj, już ja dostrzegę drugą stronę medalu. Załóżmy, że jednak przyśniło się obgadywanko kogoś nieobecnego. Oj, już ja rzucę od niechcenia "a ja to nie lubię nikogo obgadywać" i poczekam na tłumaczenia, że to nie obgadywanie. Albo spróbuję wejść w czyjeś buty, bo jestem pieprzonym adwokatem nieobecnych. A mógłbym być swoim, póki tu wciąż jestem.

Sprzedam latarkę, próbowałem rozświetlić sobie przyszłość, ale gówno nie działa. Serio mówię, sprzedam latarkę.

Miłość/nienawiść (są obok siebie, po drugiej stronie jest obojętność)

Pierogi i gluten, bo skleja mi flak

Dzieci bo niewinne, choć jedzą jak prosię

Brak zaproszenia i zaproszenie na bal

Gdy mnie pogoni lub nie siadam długo na tronie

Moja smukla sylwetka i że nie mogę przytyć

Że ciągle trwa i że kończy się życie

Czasem to rozumiem, a czasem to przykre

Czasem to przyjmę, a czasem powiem precz!

Nastrój jak chorągiew na wieży w Pizie

Wszystko ci dam i nie boję się

Uważaj tylko na jeden zatruty liść

Zęby muszę wyleczyć, by opanować to tycie

Swojej własnej ręki i tych, które karmię

Może w końcu nauczę się nie gryźć

...

#nasonety #zafirewallem #diriposta

Poeto, godności - pamiętaj o społeczności.

Wczoraj kolega @KLH2 napisał pięknie, że poezja musi recenzować rzeczywistość. A rzeczywistość bywa niestety taka, że atakuje nas od czasu do czasu. Więcej! Bywa też i tak, że rzeczywistość atakuje nas wciąż tymi samymi sposobami, zachowując przy tym jeszcze pewną regularność, co może świadczyć o jej wyrachowaniu albo i o pewnym jej cynizmie nawet. Tak jak to jest na przykład z cyklicznym, corocznym nadejściem zimnej, szarej i deszczowej jesieni.

Na szczęście natura (poprzez ewolucję) bądź też cywilizacja (poprzez kulturę i wychowanie) wyposażyła nas w pewne mechanizmy, które pozwalają nam może nie tyle te ataki odpierać, to wydaje się niemożliwe, co sobie z nimi w jakiś tam sposób radzić. Jednym z takich sposobów może być tej rzeczywistości zaklinanie. I nic to, że rzeczywistość pozostaje wobec tego naszego zaklinania całkowicie obojętna. Ważne jest to, że – choć nic się nie zmienia – to zaklinającemu robi się nagle jakoś lepiej.

Pora roku może do tematyki nieadekwatna, no ale taki wiersz #diriposta w kolejnej edycji konkursu #nasonety w kawiarni #zafirewallem zdarzyło mi się napisać, więc go publikuję:

***

Ostatni liść topoli

Obawiałem się, że spadł.

Pokonało by to mnie –

ugasiło życia żar;

ale z ulgą patrzę: jest.

Wszystko by zaczęło gnić

gdyby puścił gałązkę,

gdyby upadł na glebę.

Ja bym chyba umarł też.

Już jesienią obrósł pień

tej topoli, tylko gdzieś

jeden żywy został liść.

Nie da rady mu jesień,

on ją trzyma w dystansie:

wiś więc liściu! Wiecznie wiś!

#nasonety #diriposta #zafirewallem

Jest biały i trochę wychudł przez te wszystkie lata

Puszek okruszek, co niewiele liczy lat

Wraz z kundlem burym wciąż rozczula mnie

I spalonego garnka mleka pociemniała stal

Zadumanej mamy, co krokodyla da zjeść

Szczotką pastą dalej żwawo zęby myć

Wraz z Dorotką dokolusia kręcić się

Wojtusiowi po iskierce wnet osuszyć łzę

A złej zimie prosto w plecy rzucić "Precz!"

Gdzieś w głowie melodii pozostał cień

O zielonym słoniu z kokardką na ogonie

I Zuzi, piękniejszej od wszelkich strojniś

Znów noc, i wkrótce wstanę o świcie

A choć nikt nie zaśpiewa mi przed snem

To wciąż do niego tuli mnie miś

Dzieńdobry(jeszczenie)wieczór się z Państwem,

Pan @Statyczny_Stefek wziął mnie z zaskoczenia i zakończył LX edycję zabawy, nie dając mi szansy na publikację. Zresztą sam sobie na to zasłużyłem, kiedy cały tydzień leniłem się korzystając z uroków urlopowej sielanki i dopiero @splash545 przypomniał mi wczoraj, że przecież są kawiarniane obowiązki, które urlopom nie podlegają. Dlatego dzisiaj, pomiędzy jedną i drugą walizką, dokładając nerwów, i tak już zestresowanej pakowaniem żonie, napisałem utwór #diriposta , który pomimo wyłonienia już zwycięzcy, poniżej Państwu prezentuję. Przecież nie może się zmarnować.

Katharsis na Polnej

Kiedy myśli mam czarne i ciężko na duszy,

Kiedy rozpacz i smutek w głębi serca kłuje,

Kiedy niechęć do życia próbuję zagłuszyć,

Wtedy w miasto ucieczką się zawsze ratuję.

W tłumie ludzi się chowam, zatapiam po uszy,

Pośród spojrzeń ospałych dyskretnie dryfuję,

Strumień myśli bezwładnych zaczyna się kruszyć,

Coraz bardziej od świata się izoluję.

A gdy w końcu świadomość się całkiem wyłącza,

W kojący się zapadam uścisk Morfeusza,

Który błogim spokojem otula mnie z wolna,

W senną próżnię się ze mnie resztka trosk wysącza.

Tak katharsis spacerem przez miasto wymuszam,

Gdy Marszałkowską idę, Kruczą albo Polną...

#zafirewallem #nasonety #diriposta

Siema,

#diriposta na utwór di proposta w bitwie #nasonety . Przyrdzewiałem

----------

Leśny spokój

W leśnej gęstwinie, pośrodku głuszy

Tam, gdzie mchu zieleń wzdłuż ścieżki wędruje

Gdzie wietrzyk czule paprocią poruszy

Tam właśnie życie najlepiej smakuje

Ten, który zechce i tam wyruszy

Głęboki spokój rychło znajduje

Wśród szumu liści co pieści uszy

Czas płynie wolniej, myśl się klaruje

Między drzewami mknie jeleń rączy

Gdzieś na gałęzi drozdy się puszą

Kąpie się w słońcu stokrotka polna

Natura czeka, byś do niej dołączył

Chłoń więc jej dary ciałem i duszą

Niech Cię owładnie chwila powolna

----------

Różna #tworczoscwlasna , choć głównie #poezja , w kawiarence #zafirewallem

Błogość samotności

Cisza, błogość, spokój duszy

W samotności obłoki odlatuję

Nie ma rzeczy co mnie wzruszy

Niczym się dziś nie przejmuję

Nie ruszam swojej tłustej dupy

Jak ktoś przeszkodzi - zamorduję

Co mnie obchodzą cudze bzdury

Leżeć w łóżku do jutra planuję

A może by tak zapuścić wąsy

Przeróżne pomysły mnie kuszą

Prawie jak ta dziewczyna seksowna

Że mnie też z nią nic nie łączy

Czuję, że coś kryje pod pazuchą

I mówiąc to nie chodzi o bobra

#zafirewallem #nasonety #diriposta

Natura jest piękna. Można siedzieć, obserwować ją i podziwiać. I zachwycać się nią można i można robić to całymi godzinami. Prawa natury jednak są twarde. Są nieubłagane. Wiedzą o tym szczególnie mieszkańcy wsi, bo oni żyją z tą naturą blisko, a nie do końca prawdą jest to, co napisał słynny chłopski poeta mongolski Janko Chanowski, że wsi spokojna, wsi wesoła. To nie tak. Życie na wsi, oprócz tego, że bywa piękne, bywa też i trudne. Bo to wiadomo: a to czasami lis z kurnika kurę uprowadzi, a to czasami pijany sąsiad miedzy nie zauważy i pół naszego pola porzeczek zdarzy mu się w pierony zaorać, a to diaboł się nie wiadomo skąd we wsi pojawi i, panie, w studnię napaskudzi, a to za dziewką goni, straszy, grozi że dupczył będzie. Kradnie, panie chudobę i spyżę. Niszczy a psuje, naprzykrza się, na grobli ryje, doły kopie jak piżmowiec albo bober jaki, woda z jednego stawu szczętem uciekła i karpie posnęły. We stogu lukę palił, kurwi syn, z dymem puścił wszystko siano…*

I mimo że i diaboły się na wsiach zdarzają, to wiersz poniższy nie o mocach piekielnych traktuje, ale o zwykłych, naturalnych problemach, z jakimi mieszkańcy wsi muszą się mierzyć na co dzień, szczególnie latem. Ten wiersz opowiada o tym tragicznym konflikcie pomiędzy podziwianiem piękna przyrody, a walką z tą przyrodą w celu zapewnienia sobie przetrwania. Być może po to, żeby, przetrwawszy, dalej można było to piękno przyrody podziwiać:

***

Uczta much

Żaden to Lot trzmiela, to jest balet muszy!

Na wsi za stodołą milion much tańcuje!

W kupie przecież siła! Kupy nikt nie ruszy!

No, chyba że muchy. Co też obserwuję.

Po tych tańcach: uczta! Obyczajem muszym

każda w kupie gnoju miejsce swe zajmuje,

głodne i zmęczone, chcą napełnić brzuchy:

kupę gnoju much kupa kupą okupuje.

Martwić się zaczynam: – „A gdy gnój się skończy?

Czym ociec na wiosnę pole nam obrzucą?”

No więc biorę miotłę i zbliżam się z wolna,

macham nią nad gnojem: ucztę pora kończyć!

Muchy już, niestety, lecz odlecieć muszą!

Gówno bez nawozu, nie produkcja rolna!

***

* – cytat z opowiadania Kraniec świata pana Andrzeja Sapkowskiego

***

#diriposta

#nasonety

#zafirewallem

Nie od dzisiaj wiadomo, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Takie przyjacielskie wsparcie nabiera szczególnej wartości zwłaszcza w przypadku biedy intelektualnej. Pan @George_Stark doskonale wiedział jak mnie z takiej biedy wyciągnąć i zamiast dać mi (grubą?) rybę, podrzucił mi wędkę . A tak konkretnie - to wers.

Kimże bym się stał, gdybym taką pomoc bezczelnie odrzucił? Niegodziwcem?! Niewdzięcznikiem?!

Dlatego też, nie chcąc być żadnym z powyższych, dzielnie tę ostatnią wędkę ratunku chwytam i robię z niej użytek.

Niniejszym, składając wyrazy podziękowania, poniższy wytwór dedykuję mojemu dobroczyńcy.

Oda do Excela

Liczby mi formatujesz jako wyrazy,

Do diakrytycznych awersję masz znaków,

W tabele przestawne, te zamieniasz frazy,

Co dopieszczone już były... bydlaku!

I gdy opowieść swą snuję słowiczą,

Tak w formie subtelną - ty, od niechcenia

Z interpunkcją igrasz, przecinki zmieniasz,

Sens autokorektą depczesz zbrodniczą.

Raz po raz, bez końca, te męki znoszę,

W komórkach, co nie chcą trzymać formatu,

Te same - jak Syzyf - poprawki nanoszę.

I gdy nareszcie jestem rad z rezultatu,

Twoje formuły pokonawszy zawiłe,

Ty - "critical errorem" - plik mi zniszczyłeś...

#nasonety #diriposta #zafirewallem

Bez tematu

Nie potrafię, nie ułożę nawet frazy

Żaden ze mnie Świetlik czy tam inny krakus

W głowie fikoł z wysiłku, jak kiedy słońce praży

Wiersza nie napisałem już ze półtora roku

Mózg nic nie wykrzesuje, a palce tylko kwiczą

Ręce świerzbią, usta nie mają nic do powiedzenia

Siadam i dostanę odsiedzin od tego siedzenia

Nie wstanę, póki długopisy się całe nie wypiszą

Nie wiem, tu przypadkowe słowa się unoszą

Tu mebel, buritto, nas nie dogonjat tatu

Na grzędzie się jakieś perkozy kokoszą

Jeśli chcę to mogę dać zawsze dychę bratu

I nie wiem, robi się coraz bardziej zawile

A kormorany najbardziej lubią zjadać daktyle

#zafirewallem #nasonety #diriposta

#zafirewallem #nasonety #diriposta

Miałam się brać za sprzątanie ale jak nagle zachciało mi się pisać sonet to co zrobisz nic nie zrobisz. W ogóle mam taką teorię, że @DiscoKhan zniknął, żeby nigdy nie zostać zdegradowanym z najlepszej rangi. ehh do ilu jeszcze tragedii musi dojść, by administracja coś z tym zrobiła?

* * *

"Bul Bul Bul"

Zniewaga krwi wymaga, lecz jak mścić urazy

gdy zamiast rąk skórzastych - na płetwach lśni turkus?

Do Fanatyka z wielkim poczuciem odrazy

w swe ciało wsmarowuję zimny rybi śluz.

Nie radzę sobie wcale z tą nadwodną dziczą,

schną ku dywanom glonów skrzela z utęsknienia,

jakże wskoczyć bym chciała w stróżynę błotniczą

i bezkręgowce łapać w mosty podniebienia!

Te rangi to jest granda! Aż łuski się stroszą,

na co też Fanatycy potrzebni są światu?

Z tej niesprawiedliwości bóle mnie patroszą.

Nie dajcie się, me Ryby, rangowemu batu!

Zamiast swe ciała składać w odrową mogiłę,

jeszcze my pokażemy dyktatury siłę!

Wygląda na to, że przypadkiem wziąłem przykład z @George_Stark i czekając sobie w - nomen omen - kawiarni, postanowiłem oderwać się od książki i skrobnąć #sonet #diriposta w ramach #nasonety rozsiadając się wygodnie #zafirewallem .

Nie pytajcie skąd ten temat: mam przed sobą ciepłą kawę, nie jest mi w sumie chłodno - a nawet gdyby było, to ja lubię porządny chłód. Niemniej jednak nie jest mi obca sytuacja, gdy zastosowawszy na sobie niską temperaturę o kilka godzin za długo(*) człowiek na szybko zalewał makaronik wrzątkiem, by wrzucić coś ciepłego do baku i na spokojnie rozejrzeć się za czymś bardziej pożywnym.

(*) nie, zadne tam metody Wima Hoffa ani wchodzenie na Śnieżkę w stringach, normalne, uczciwe, całodzienne łażenie po zaśnieżonych gorach.

**Do zupki chińskiej spożywanej w dniu przedawkowania chłodu **

O piękna ciepłoto, co witasz mnie z wazy

Mniej chińskiej, lecz podłej: niech smaku

Rozejdą się z ciepłem po ustach wyrazy -

Smak złota samego, bez krztyny tombaku.

Niech drżenia pełni z zimna wręcz kwiczą

Ci, ktorzy wzgardzą ideą istnienia

Szybkiego posiłku, co podniebienia

Pokrywa wrzątkiem, ukropu goryczą.

W mej misce spuchnięte nitki się płożą

Gotowe oddac się szczęce, ich katu,

Pałeczki, ruch w ruch, w ich miejsce je włożą

O zupko chińska, od chłodu mnie ratuj!

Niech tkają się Twoje nici zawiłe

Niech dzień znów ciepłem przywita mnie mile.

Czekanie na opóźniony o 180 (jak narazie!) minut pociąg na zimnym dworcu można wykorzystać na rozmaite sposoby. Można na przykład się denerwować i kląć pod nosem (albo i na głos), ale można też napisać sonet #diriposta na potrzeby zabawy #nasonety w kawiarni #zafirewallem *. Podejmując tę drugą aktywność, skostniałymi od chłodu palcami wystukałem na telefonie to co poniżej.

Pan Julian Tuwim napisał kiedyś taki piękny utwór pod tytułem Bal Wisielców (który dał tytuł równie pięknemu spektaklowi wystawianemu kilkanaście już chyba lat temu przez kielecki teatr imienia Stefana Żeromskiego), a ja chyba postanowiłem się nim zainspirować:

***

Bal topielców

Toż to nie mgły są, a gnilne gazy!

Skrywają one brudny beż piachów

tej nadwiślańskiej, grudziądzkiej plaży,

plaży umarłych, topielców i strachów.

To trupy się bawią! Śmieją się, krzyczą!

Widać: po zgonie nic się nie zmienia.

I jeszcze piją: aż do zapomnienia!,

bo sobie o śmierci pamiętać nie życzą.

I radość z tym gnilnym smrodem roznoszą

jak gdyby chciały obwieścić światu

że uraz do swych zabójców nie noszą,

że nie ma wcale w nich życia braku,

tak jak na przykład ten jeden osiłek,

co pannę poderwał. I klepie ją w tyłek.

***

* - nie jest oczywiście zabronione robić obie te rzeczy jednocześnie.

Miłość poza śmierć

Niektóre miejsca zdają się niegodne do grabieży

Pałętać tam pozwolisz tylko sępowi i wronie

To takie miejsca, gdzieś śmierć zasiadła na tronie

To miejsca, gdzie długość fiuta rozmiarem marmuru mierzysz.

A jednak czasem się znajdzie śmiałek, co ze szpadlem przybieży

Taki co przekopie i w ziemnej toni tonie

Najpewniej pijany, głupi albo na dronie

Bo normalny człowiek butów klauna raczej nie przymierzy

I jak przykro, o jak szkoda, gdy go złapie miła

Rączką bardzo kościstą wciągnie, otuli ziemią grząską

Sam przecież wlazł do grobu, więc nie powiedzą, że zabiła

Skoro tak się pchał, to przyjęła, choćby po to

By zabić samotność, a dać upust wszystkim troskom

Teraz we dwoje w grobie spędzą swoją jesień złotą.

#diriposta #zafirewallem #nasonety

Poeto, godności! - Pamiętaj o społeczności.

Tematem tej edycji jest makabreska, ale jakoś tak z tych wszystkich trupów temu tematowi towarzyszących wzięło mnie na tematy co prawda śmierci jakby bliskie, bo wiarę w to, co po śmierci. Wyszło poważniej niż planowałem, ale to nic, bo ja zazwyczaj i tak wszystko piszę pod wpływem jakieś impulsu niż planów, więc wyszło w sumie standardowo.

Nawet brak wiary w cokolwiek wymaga pewnej formy "wiary" — w nicość, pustkę lub brak celu, a więc tytuł odnosi się do trudności, jaką człowiek napotyka, próbując żyć bez przekonań, nadziei lub sensu. Przesłuchać możecie także piosenkę o tym samym tytule, oczywiście nie moją, która porusza podobne tematy, choć jest trochę bardziej ukierunkowana moim zdaniem.

Trudno nie wierzyć w nic

Chyba każdy jednak w coś wierzy

Czy to w tego na niebiańskim tronie

A może tego po tej mrocznej stronie

Wszyscy wierzymy, choć tak mało wiemy

Ta iskra jednak niech nas pocieszy

A może nawet niech ognisko zapłonie

Chociaż co ma wisieć nie utonie

To wiara potrafi robić wielkie rzeczy

A to czy i kogo Twa wiara skryła

Co tam ukrywasz pod ciemną zasłoną

Niech tylko Ciebie będzie cieszyła

Ważne jedynie by była Twą cnotą

A nie z przymusu ciasną obrożą

Wiara w nicość nie jest złą drogą

#nasonety #diriposta #zafirewallem

Poruszyła mnie bardzo historia pana Jerzego , który wbrew swojej lokalnej, Grudziądzkiej tradycji, zamiast oddać zwłoki zmarłej gwałtownie małżonki tej dziwnej rzece Wiśle, zmuszony został cisnąć je w błoto. Zapewne dlatego też w historii pana Jerzego pojawia się wymiar sprawiedliwości. No bo przecież wiadomo, że ciśnięte w błoto zwłoki, przyciągają uwagę zdecydowanie bardziej niż te obciążone kamieniami i wrzucone w topiel. W szczególności dlatego, że te pierwsze mocniej rzucają się w oczy. W każdym razie każdemu, kto nie jest nurkiem. A zatem, całkiem niepozorny na pierwszy rzut oka, tłum trupów na Grudziądzkim odcinku Wisły jest - jak widać - niezmiernie brzemienny w skutkach dla lokalnej przestępczości afektywnej.

I tu należy zadać sobie pytanie - skąd taka mnogość nieboszczyków w Grudziądzu. Odpowiedź przyszła mi do głowy, kiedy w ostatni weekend miałem przyjemność delektować się z korony baszty widokiem doliny Wisły w Kazimierzu Dolnym. Można powiedzieć, że doznałem olśnienia, którym śpieszę się z Państwem podzielić.

Kazimierska zbrodnia

"Piękny jest widok z kazimierskiej wieży!"

Ten niemy zachwyt przerwał nagle żonie

Pękającej czaszki trzask na betonie.

-Ciężko o zachwyt gdy mózg obok leży...

By zbrodni ślady zatrzeć jak należy,

Grudziądzkim stylom oddając pokłony,

Do rzeki ciało mąż wrzucił - niech tonie!

W końcu Kazimierz też nad Wisłą leży.

Choć w Kazimierzu Wisła ślady zmyła,

To kiedy tylko spłynęła kra wiosną,

W Grudziądzu zwłoki na brzeg wyrzuciła.

I kiedy pytał zdziwiony: - A co to?! -

Jerzy, z denatką i miną żałosną,

Z dorzecza kolejne płyną trupy flotą...

#nasonety #diriposta #zafirewallem

Dzieńdobrywieczór się z Państwem,

Artura Andrusa można lubić, można go też nie lubić. Ja jednak zawsze podziwiałem i zazdrościłem panu Arturowi niesamowitej zdolności przekształcania, wydawałoby się błahych newsów prasowych w satyryczne wierszyki. Dlatego jak dzisiaj zobaczyłem na jednym z portali internetowych poniższą notkę prasową, którą pozwalam sobie dla kontekstu przytoczyć w całości, pomyślałem, że lepszego materiału chyba nie znajdę.

Zapraszam zatem najpierw do zapoznania się z wydarzeniami prosto z Afryki, a jeszcze niżej prezentuję moje podsumowanie tejże sensacji.

Półtonowy metalowy krąg spadł z kosmosu na wioskę. "Trwa dochodzenie"

W Kenii w jednej z wiosek spadł ogromny metalowy krąg o średnicy około 2,5 metra. Fragment jest badany przez Kenijską Agencję Kosmiczną, ustalono już prawdopodobne pochodzenie obiektu. Co wiadomo o zdarzeniu?

W poniedziałek 30 grudnia w Kenii w wiosce Mukuku w hrabstwie Makueni spadł fragment metalowego kręgu. Kenijska Agencja Kosmiczna (KSA) poinformowała, że obiekt ma średnicę około 2,5 metra i waży ponad pół tony. 

KSA, współpracując z innymi agencjami i lokalnymi władzami, zabezpieczyła obszar zdarzenia i odzyskała fragmenty kręgu. Lokalni urzędnicy przekazali, że "pod nadzorem KSA trwa dochodzenie" w związku z tajemniczym obiektem. Ustalono, że najprawdopodobniej obiekt to pierścień separacyjny rakiety nośnej. Jest on zaprojektowany tak, żeby spalić się w atmosferze lub spaść na niezamieszkane obszary.

Policja z Kenii poinformowała, że nikt nie został ranny, a obiekt nie zagraża bezpieczeństwu mieszkańców. Zdarzenie nie spowodowało też żadnych szkód. Huk od uderzenia metalowego obiektu był tak głośny, że był słyszalny z odległości 50 kilometrów. 

Kenijska Agencja Kosmiczna  

Pod koniec grudnia, w pewien poniedziałek,

Gdzieś w państwie Kenia (to kraj afrykański),

W wiosce Mukuku, gdzie lud chrześcijański,

Mwambe przykucnął zawiązać sandałek.

Gdy walczył z rzemykiem ten śniady śmiałek,

(a lewy rzemyk miał troszkę dziadowski),

Coś nagle huknęło! - wrzask słychać z wioski...

Okrągły z nieba spadł blachy kawałek!

Szamani się zbiegli, jak do miodu pszczoły,

Choć każdy w paciorkach i poza tym goły,

Orzekli, że nośnej rakiety to klocki.

I śmiać się możemy, że to lud prostacki,

Lecz kiedy polski progam stelarny piszczy,

- Kenijska Agencja Kosmiczna błyszczy!

#nasonety #diriposta #zafirewallem

Gra w klasy

Biegnę na oślep, stosuję serię zmyłek

Wymijam po kolei, wchodzę na grunt grząski

Butelki, zapalniczki, rinopanteina w noski

Odwiedziłem wszystkie bary i żadnej z wielu siłek

Coś próbuję rzeźbić, a wciąż tworzę obłą bryłę

Mam problemy pierwszego świata i sam sobie wymyślam troski

Nikomu niepotrzebne dramy i jakieś wewnętrzne foszki

Moje życie składa się z braku konsekwencji i pomyłek

Chciałbym chyba jednak wrócić do szkoły

Tylko dlatego, że wtedy wierzyłem w sokoły

I orły, anioły i luźne letnie kiecki

A teraz rozczarowanie, szarówka, ciężko wyjść z niecki

Podatek od dorosłości za wysoki, jeśli sobie popuszczę

Podciągnę się na drążku i bez użycia rąk opuszczę

#nasonety #zafirewallem #diriposta

Poeto, godności! - pamiętaj o społeczności.

Ostatni mój sonet #diriposta w starym roku, chyba.

Dyscyplina

Z prochu powstałem, obrócę się w pyłek

Niech ta świadomość odegna me troski

Z tej to sentencji wyciągnąłem wnioski:

Robić wciąż swoje, nie bać się pomyłek

Od nowego roku znów znój i wysiłek

Będę harował tak jak majtek morski

Lecz efekt mych starań będzie bajoński:

Powiększę na mięśniach mych kolekcję żyłek

Wiem, nie będzie lekko, czekają też doły

Lecz prąc wciąż przed siebie odegnam chochoły

Wtem znikną jak mara, jak Związek Radziecki

Stoickie techniki to sposób mój świecki

By dbać o swój rozum, a także o duszkę

Rutynę utrzymam, już się jej nie puszczę

#zafirewallem #nasonety

Rok w rok...

Pod koniec roku dopada dołek

Z nowym rokiem plan wręcz boski

Teraz na pewno odejdą troski

Wystarczy tylko ruszyć tyłek

Na nowy rok nie będzie pomyłek

Me życie jak z instagrama fotki

Będę piękny i słodki jak te kotki

Będzie ze mnie nie byle osiłek

Tylko praca, nie jakieś pierdoły

Do tego stoicyzm, nie żadne kościoły

Aureliusz i Seneka od deski do deski

Lecz życie staje się jak film czeski

Naprawdę myślałeś, że Ci się uda głupcze?

Ledwo zacząłeś, a już wpierdalasz tłuszcze

#nasonety  #diriposta  #zafirewallem

Proszę, tak ( ͡~ ͜ʖ ͡°)

Za szybko, za głośno, za dużo, niech mnie skręcą

Jeśli jakaś siła mnie zatrzyma, nie pozwoli

1000 lat zajmie, nim się wojska przeszkoli

Które mnie powstrzymają przed tą duszą ponętną

Niby wszystkie miejsca w kolejce dawno już zajęto

Niby dusza ta jest lepsza niż hera koka molly

No ale jak będzie trzeba - Roger prz⁎⁎⁎⁎⁎doli

Od tej owczej pięknej duszy już mnie nie przepędzą

Będziem hasać po tych łąkach wiosną oraz w lecie

Będziem patrzeć jak się objawia jako boże dziecie

Będziem patrzeć jak każdy wróg w konwulsjach ginie kwiczy

Albo piekło albo niebo - na pewno nie czyściec

Tylko miłość albo miłość i ich owoców kiście

Aż się nawet zatwardziały najbardziej poryczy

#nasonety #zafirewallem #diriposta trochę #pdk