BapitanKomba

Tak tylko przypominam, że dziś jest rocznica pewnych wydarzeniach w Chinach, które nigdy się nie wydarzyły #historia #heheszki

Wiem, że zaczynacie mieć temat #wybory i #polityka głęboko w nosie, ale jednak pozwolę sobie napisać parę słów. Pomimo bardzo złej kampanii nadal jestem rozczarowany i zrezygnowany, że ktoś taki jak Nawrocki został prezydentem. Cieszę się, że pracowałem w komisji i po szybkim zliczeniu głosów nie oglądałem serwisów informacyjnych tylko skoczyłem na piwo. Oczywiście wtedy ze znajomymi też komentowaliśmy wybory, ale jakoś odkąd dołączyłem do zabawy to nikt nie wspomniał o jednym fakcie, o którym dowiedziałem się następnego dnia. Rano obudziłem się z przepotężnym plaskaczem, jaki mi zapewnili Trzaskowski i Tusk. Pierwszy ogłaszając się zwycięzcą zanim zostały podane wyniki, drugi wiadomością, że bierze się do roboty. Jeszcze Hołownia dowalił, że koalicja zaraz ustali swoje priorytety. Mieli na to dwa lata.

Jak mam się angażować w życie społeczne w tym kraju? Nie chcę być biernym Polakiem, też chcę mieć coś do powiedzenia i mieć wpływ na to, co budujemy. Szczyt PiS nadal obraża takich jak ja, ciesząc się, że wygrała "Polska normalna". Nie ma czegoś takiego jak "Polska normalna", jest po prostu Polska, dzieląca się na ludzi dobrych i złych. Tych pierwszych jest o wiele więcej i ci pierwsi mają zróżnicowane poglądy. Zaznaczę, szczyt PiS, bo choć jestem zdecydowanie KO to dwa lata temu świetnie się bawiłem na urodzinach przyjaciela, który jest jednym z radnych z PiS, a do zabawy zaprosił głównie swoich przyjaciół z partii. I wszyscy byli w porządku. Tylko o ile potrafiłem zrozumieć wiele w ich poglądach, tak teraz dostałem zawieszenia przy Nawrockim i jego życiorysie. Tu przydałby się ktoś obeznany w psychologii, na której nigdy się nie znałem.

No ale przejdźmy do drugiej strony. KO i jej partnerzy z koalicji traktują wyborców PiS, Konfederacji i jej podobnych jakby nie istniała. Byłem parę razy na wsi u dziadka, gdzie z nim i paroma jego sąsiadami rozmawialiśmy o polityce. Uchodziłem za ciekawostkę, bo niby bardzo blisko z PO, a jednak zainteresował się nimi i szanował ich pogląd na świat, choć zostając przy swoim zdaniu. Cała moja robota, by przekonać dziadka do rezygnacji z popierania Nawrockiego poszła na marne. Republice się udało umocnić to zdanie, cierpliwie tłumacząc dziadkowi, że Nawrocki może i ma coś na sumieniu, ale takie same lub gorsze rzeczy robi Tusk. Zadziałało. Jeszcze nie pytałem o kropkę na końcu zdania, ale pewnie ta kropka ma kształt ziemniaka od Gajewskiej. Niby tylko jedno zdjęcie, ale wyraża więcej niż tysiąc słów. O ile są zdjęcia Nawrockiego ze snusen, to jednak w oczach większości jest to wyłącznie zdjęcie wpadka, ot chłop dał się przyłapać. A Gajewska i jej znajomi odpowiedzi za social media przecież byli świadomi publikowania zdjęcia. Wyszło niezręcznie, bardzo niezręcznie. Jak prowincja (zaznaczę, że chodzi mi o termin geograficzny, a nie łatkę wobec jej mieszkańców!) nadal będzie ignorowana to życzę wszystkim powodzenia.

Piwo piłem z osobami, które głosowały na Trzaskowskiego. Mają swoje firmy, domy, wakacje po Europie, myślą o karierach politycznych. Choć podzielałem ich poglądy to jednak tego wieczoru czułem dystans, bo zamiast firmy mam etat za niewiele ponad minimalną, nadal jestem zmuszony mieszkać z rodzicami, na wakacje po Europie mogę pozwolić sobie tylko raz w roku i na tydzień, żyjąc na diecie czokoszokowej, a w polityce sukcesu nie odniosę, bo jestem wycofany i nie znoszę social media. Cóż, lepiej mi wychodzi pójście na piwo i dyskusja o polityce z kimś, kto ma inne poglądy, ale to jest passe, bo polityka opiera się na głupich memach i tiktokach od wszystkich stron. Jeśli ja czuję dystans, żyjąc względnie całkiem dobrze (inna sprawa, że z racji dokładania się do rachunków rodzicom a nie z życia od dziesiątego do dziesiątego w mikrokawalerce), to co ma powiedzieć kilku milionów Polaków żyjących naprawdę źle? Ci konserwatywni widząc Nawrockiego, który ludzi pokibicować i prz⁎⁎⁎⁎⁎⁎olić jest po prostu wiarygodniejszy. Bardzo mnie boli takie postrzegane, ale poza rozmową nic więcej nie zrobię, dopóki nie obmyślę nowego sposobu na przekonanie do własnego zdania. Nie, tym sposobem nie będzie zakodowanie dekodera, by nie odbierał Republiki. Skuteczne to jak wylanie wódki u alkoholika, który ma pieniądze i monopolowy pod nosem i który za chwilę kupi sobie nową flaszkę i jeszcze wystawi mi rachunek za tamtą wylaną. Rząd miał dwa lata na spróbowanie zrobienia porządku z Republiką. Nawet nie podjęli próby, bo Prezydent i KRRiT zablokują. No nawet jeśli to doceniłbym chociaż gest.

PiS pluje na mnie, pokazuje, że mogę sobie w d⁎⁎ę wsadzić swoją uczciwość, skoro byle kryminalista dostaje azyl w Pałacu Prezydenckim, a inny niebawem obejmie urząd w tymże. Boli mnie, że ich nienawiść wylewa się na wielu ludzi, którzy będą gotowi podnieść rękę na innych, którzy mają inne poglądy. No ale k⁎⁎wa również dostrzegam, że PiS jako jedyny "dowoził ustawy". Może i poszli na łatwiznę dając 500+ do ręki, ale k⁎⁎wa w jakiś sposób pomogli najuboższym. Te tysiące, co tak poparło Nawrockiego, jest karmione papką z Republiki i tym podobnych, wiązane z zasiłkami przyznanymi przez PiS. Drugie tysiące patrzy na tych pierwszych z pogardą, widząc w nich "wsiowych głupków, którzy dali się przekupić". Wszystko poszło za daleko. Jedni zagryzą jak wymusisz detoks od Sakiewicza, drudzy czytając nagłówki Newsweeka i Politykę będą ignorować resztę kraju i uważać się za oświeconych.

Czuję się głęboko zrezygnowany, bo PiS za chwilę wróci do władzy. Przyspieszone wybory są faktem, to przewidziałby nawet Jackowski. A po plaskaczach od Trzaskowskiego i Tuska dodatkowo chodzę wkurwiony przez ich pychę i lenistwo. Mam k⁎⁎wa za swoje. 13 kandydatów, co inny to lepszy. Jestem zaskoczony, że ta skundlona polityka jeszcze się trzyma. Jestem zaskoczony, że w tym kraju jakiś wariat lub człowiek wyjątkowo zły nie zapragnął dokończyć tego, co planował Brunon K. I wreszcie jestem zaskoczony, że jeszcze nie staliśmy się Rwandą.

Najwyższa pora wydorośleć i przestać udzielać się pod #polityka W tym kraju po prostu się nie da. Już czuję dystans i dostrzegam, że lada moment każda wierchuszka z chęcią skundli mnie na amen. Mam jedno życie i widząc, że każdy u góry ma mnie w piździe wolę spędzić kolejne lata przy innych zajęciach. Wolę resztę życia spędzić obserwując jeże w ogródki i jaszczurki na kamieniach niż z jakąkolwiek gazetą lub telefonem, gdzie na pierwszej stronie jest polityka.

15:30, głos oddany. Niestety nie pomyślałem, by zrobić zdjęcie karty Ale zawsze będę mógł wrzucić zdjęcie identyfikatora członka komisji wyborczej. Kilka godzin przerwy i o 21 rozpoczynamy liczenie głosów. #wybory #polityka

Nie spieprzmy tego w niedzielę

#polityka

909 + 1 = 910

Tytuł: Portret Izaaka Newtona

Autor: Frank E. Manuel

Kategoria: historia

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Format: książka papierowa

ISBN: 83-7180-045-2

Liczba stron: 489

Ocena: 3/10

Prywatny licznik 5/50

Nie potrafię znaleźć porównania, ale jeśli ktoś gustuje w złych filmach i miał okazję obejrzeć klasyczny polski paździerz, jakim były "Kobiety bez wstydu" to będzie czuć tę samą "przyjemność" czytając tę książkę. Niby Newton, a jednak Freud.

Książka stanowi tłumaczenie książki Franka E. Manuela wydanej w 1968 roku. Polskie wydanie ukazało się 30 lat później, w ramach serii "Na ścieżkach nauki". Nie mogę za bardzo narzekać, bo na okładce znalazła się informacja, że książka odbiega od typowej biografii stanowiącej hołd lub analizę badań naukowych danego uczonego. Zgodnie z ostrzeżeniem na okładce dostałem psychoanalizę, tylko napisaną wyjątkowo topornie. Nie czytałem oryginału, więc nie ocenię, czy wina leży po stronie autora czy tłumacza (Stefana Amsterdamskiego). Jak już przy tłumaczu jesteśmy to niestety, ale ani on, a ni redakcja nie popisały się, co kilka stron pojawia się natrętnie "a mianowicie", raz też przeczytałem "przekonywująco" (sic!). Ostatnie 90 stron książki to przypisy. Pewnie wywalono je na koniec, by nie zniechęcały czytelnika...

Zakładając jednak, że psychoanaliza jest jednak nauką, ciężko mi powiedzieć, czy to jest książka naukowa czy popularnonaukowa. Pisana z aparatem naukowym, własnymi badaniami, więc niby naukowa. Ale sprzedawana jako popularnonaukowa.

Mając na uwadze datę wydania oryginalnej wersji książki, nie polecę jej osobom interesującym się historią nauki, którzy chcą poczytać cokolwiek o Newtonie. No książka jest przestarzała. Mogę ją polecić tylko tym, którzy już znają Newtona i orientują się z grubsza nad obecnym stanem wiedzy. Kto interesuje się fizyką bardzo się rozczaruje, bo tej prawie nie ma... Chciałem rzucić tę książkę po kilkudziesięciu stronach, ale przecierpiałem, byście wy nie musieli.

Opublikowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazki #historia #fizyka #bapitankombaczyta

#polityka #marsz Pozdrowienia z Warszawy. Ładny dzień dzisiaj, sporo spacerowiczów wyszło na świeze powietrze

819 + 1 = 820

Tytuł: Dystopia

Autor: Vincent V. Severski

Kategoria: kryminał, sensacja, thriller

Wydawnictwo: Czarna Owca

Format: książka papierowa

ISBN: 978-83-8252-637-0

Liczba stron: 535

Ocena: 6/10

Prywatny licznik 4/50

Polska współczesna. Wicepremierem jest agent GRU Jerzy Kaziura, który doprowadza do chaosu na najwyższych szczeblach władzy. Agencja Wywiadu została rozwiązana, ważniejsi agenci trafiają do aresztu. W ich obronie stają trzy kobiety, które prowadzą misję uwolnienia aresztowanych przyjaciół. Mają wsparcie ze strony MI6, asystenta Sekretarza Generalnego NATO i byłego oficera rosyjskiego wywiadu.

Książka ta wchodzi w składy cyklu "Sekcja", o czym dowiedziałem się kilkanaście minut po zakończeniu lektury. Oderwany, nie wiedząc, w jakim stopniu czytana książka odwołuje się do poprzednich, jakoś wgryzłem się w tę historię.

Na lubimyczytac dominują bardzo wysokie oceny. Nie powiem, nie czytało mi się źle tej książki, ale jakoś nie czuję potrzeby, by w przyszłości wracać do tego tytułu. Do lektury w pociągu, jak najbardziej, polecam. Ale żeby specjalnie brać dzień wolny na lekturę - niekoniecznie.

Budowa fabuły i akcji trwa jakieś 2/3 książki. Finał jest szybki, wręcz po łebkach. Postacie wydają mi się dość papierowe, ale a) w powieści szpiegowskiej szukam polityki, zabawek technicznych, relacji historia-teraźniejszość, geografii, a postacie ludzkie najmniej mi obchodzą b) jak napisałem wcześniej, jest to książka z cyklu. Zapewne autor nie chciał się powtarzać, co jest w pełni zrozumiałe. Zwracam uwagę na ten szczegół wyłącznie dla tych, którzy chcieliby przeczytać tę książkę.

Największa wada książki? Pierwsza lepsza gazeta relacjonująca naszą nieszczęsną politykę i mieszanie się Rosjan w sprawy polskie jest ciekawsza od powieści, opowiadającej fikcyjną historię.

#bookmeter #ksiazki

Nie wiem kto wykazał się większą bezmyślnością - mój ojciec czy kurier. Ojciec zamówił coś z Allegro. Poprosił kuriera, by zostawił paczkę rzuconą pod drzwi. Czyli: kurier miał tylko otworzyć sobie furtkę, zostawić rzecz i pójść sobie. Kurierowi w to graj, bo po prostu rzuci paczkę i będzie miał spokój. Cóż, paczka przepadła. Ojciec jest wściekły i obwinia całą rodzinę, że ukrywa przed nim jego przesyłkę. On i kurier oczywiście niewinny.

Nie wiem co się stało z paczką, ale szczerze mówiąc mam to w nosie, czy ktoś ją ukradł czy wiatr przewrócił i gdzieś leży lub czy w ogóle została dostarczona. Wytłumaczcie mi, jak k⁎⁎wa można być tak bezmyślnym i tak załatwiać rzeczy, nie rozumiem tego. Nie możesz odebrać osobiście od kuriera to wybierz np. InPost. Rodzina ma odebrać? Dobrze, odbierze, ale niech zostanie poinformowana, że będzie kurier. A kurier niech okaże szacunek i zadzwoni dzwonkiem, a nie j⁎⁎⁎ie paczkę gdzieś pod drzwi. Ale nie, ojciec jest ultra leniwy i nie pójdzie do Paczkomatu, bo mu za daleko, a domowników nie uprzedzi *bo przecież i tak zobaczycie paczkę*. A tu zaskoczenie, bo wszyscy domownicy w pracy. Kurier oczywiście okazał się równie leniwy co i bezmyślny. Do łba mu nie przyszło, że jakby paczka przepadła to na 99% on miałby z tego powodu nieprzyjemności. Zamiast opierdolić ojca za ten pomysł i zaznaczyć, że da paczkę do ręki jemu lub komuś z domowników to wolał j⁎⁎⁎ąć rzecz i mieć wywalone. Zero rozumu i odpowiedzialności.

#gownowpis

719 + 1 = 720

Tytuł: Polak w kosmosie

Autor: Andrzej Marks

Wydawnictwo: Książka i Wiedza

Format: książka papierowa

Liczba stron: 287

Ocena: 5/10

Prywatny licznik 3/50

Kilka tygodni temu kupiłem na kiermaszu taniej książki tytuł pt. "Polak w kosmosie" z 1978 roku zakładając, że książka w całości jest poświęcona misji Mirosława Hermaszewskiego. Ot interesuję się astronomią, a że teraz w komos leci Sławosz Uznański to uznałem, że warto poczytać o tym pierwszym, który poleci. Mając jednocześnie świadomość, że książka powstała prawie 50 lat temu, przez co będzie w pewnej mierze zdezaktualizowana.

Wbrew pozorom nie jest to książka wyłącznie o misji Hermaszewskiego, a o misjach kosmicznych od Sputnika po misje w ramach programu Interkosmos. Jest to całkiem dobry leksykon poświęcony historii astronautyki, chociaż książka w niektórych miejscach jest już przestarzała. Oczywiście książka przedstawia stan techniki na koniec lat 70. XX wieku, przez te prawie 50 lat ludzkość doszła do wielu nowych rozwiązań. No i kolejny mankament to oczywiście okoliczności, w jakich powstała ta książka. Trochę tej propagandy ku chwalę ZSRR i Polski Ludowej jednak jest. Jak przy Amerykanach wspomina się, że przed wysłaniem ludzi w kosmos wysłali statki ze zwierzętami, podczas których padły muszki i jeden z pająków, tak przy Łajce nie ma ani słowa o jej śmierci podczas lotu. Jak dumnie pokazano radzieckiego Sputnika, tak misja Amerykanów na Księżycu została opisana bardzo sucho. Faktograficznie wszystko się zgadza, ale autor nie podzielił się swoją ekscytacją. Ale później już pochwalił Amerykanów, którzy z Sowietami zrealizowali program Apollo-Sojuz. Wreszcie na samym początku są sylwetki biograficzne Hermaszewskiego i Jankowskiego. Przy Hermaszewskim wspomniano, że jego ojciec został zamordowany przez "hitlerowców" . Cudzysłów, bo w książce są "hitlerowcy", ale k⁎⁎wa Polaków mordowali Niemcy. I Rosjanie. I Ukraińcy. I tu zaskoczenie, bo Wikipedia podaje, że ojciec Hermaszewskiego (i inni krewni przyszłego kosmonauty) zostali zamordowani przez UPA. Podejrzewam, że to było jawne łgarstwo ze strony autora, który na wszelki wypadek nie chciał pisać o obywatelach, bądź co bądź, bratniego narodu. Urocze jest również pisanie, że cała Polska żyła lotem Hermaszewskiego. No, żyła raczej brakami w sklepie i długami, w jakie wpakował nam Gierek. A w październiku show skradł Wojtyła. O, znowu nawiązanie do 2025 roku, tym razem do konklawe.

O wielkim przegranym Zenonie Jankowskim ciężko mi coś napisać. Niedoszłego kosmonautę kojarzę wyłącznie z serialu komediowego "Bulionerzy", gdzie scenarzyści uznali, że teściem głównego bohatera musi być właśnie kosmonauta Zenek Jankowski. Nie wiem kto wpadł na ten pomysł, ale nieprzyznanie tej osobie Złotej Kamery za najbardziej popierzony pozytywnie pomysł uważam za jeden z większych skandali polskiej telewizji.

Wróćmy do książki. Można ją poczytać wyłącznie jako ciekawostkę. Polecam, ale raczej tym, którzy mają jakieś pojęcie o lotach w kosmos i będą w stanie odsiać ziarno od plew. Ja aż takiej dużej wiedzy nie mam, więc tę książkę odłożę na bok i długo do niej nie będę wracać. Pozostałych zachęcam do poszukania nowszych tytułów.

Aby jednak coś pozytywnego wynieść z tej książki zostawiam. Kosmoplan - tak miały nazywać się wahadłowce. Na stronie 93. wspomniano jako ciekawostkę koncept statku kosmicznego wielokrotnego użytku.

Opublikowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #czytanie #ksiazki #astronomia #historia #bapitankombaczyta

711 + 1 = 712

Tytuł: Koncern autokracja

Autor: Anne Applebaum

Kategoria: historia

Wydawnictwo: Agora

Format: książka papierowa

ISBN: 978-83-8380-083-7

Liczba stron: 226

Ocena: 8/10

Prywatny licznik 2/50

Esej poświęcony państwom autokratycznym, które pomimo różnic ideologicznych i narzędzi do sprawowania kontroli nad obywateli zawiązują sojusze, które mają umocnić ich władze.

Książka ta to XXI-wieczny odpowiednik "Księgi" Goldsteina - jest to synteza najważniejszych informacji poświęconych współczesnym dyktaturom, powstałym w ciągu ostatnich dwudziestu bądź trzydziestu lat. O ile w XX wieku stawiono na propagandę, która miała pokazać idealny obraz dyktatury, tak dzisiaj dyktatura nie ukrywa, że żyje się źle, ale i tak jest dobrze, bo u innych jest gorzej. Dyktatury mają się dobrze, bo wszystkim ważnym graczom pasują istniejące układy. Ruchy prodemokratyczne upadają, bo dyktatorzy uczą się na błędach. Jako punkt odniesienia Applebaum podaje ruchy demokratyczne w Hongkongu, które uczyły się walczyć z książeczką "Od dyktatury do demokracji" Gene'a Sharpa, ale zwraca również uwagę, że chińscy komuniści również czytali ten tytuł, co pozwoliło stłumić bunt w tej dawnej kolonii brytyjskiej.

Perspektywy są dalekie od optymizmu, odkąd w Białym Domu przebywa rednecki głupek i jego klakierzy, którym odpowiadają takie mendy jak Putin. Nie mniej zachęcam do zapoznania się z tą książką, jeśli ktoś chce mieć lepszy obraz polityki międzynarodowej.

#bookmeter #czytanie #ksiazki #polityka #bapitankombaczyta

710 + 1 = 711

Tytuł: Rok 1989. Geremek odpowiada Żakowski pyta

Autor: Bronisław Geremek, Jacek Żakowski

Kategoria: historia

Wydawnictwo: Plejada

Format: książka papierowa

Liczba stron: 380

Ocena: 7/10

Prywatny licznik 1/50

Wypadałoby w końcu dołączyć do tagu, zwłaszcza, że sporo czytam. Nie będę jednak zasypywać Hejto wpisami, więc licznik zaczynamy wyjątkowo od zera, dodając po prostu to, co teraz wpadło mi w ręce.

Tytuł książki w zasadzie mówi wszystko. Jest to wywiad, w którym Geremek opowiada o przemianach w Polsce w 1989 roku. Bardzo dziwnie (i smutno) czyta się tę książkę, bo widać ogromną przepaść intelektualną pomiędzy ówczesnymi politykami a dzisiejszymi. Politycy niesamowicie schamieli. Przez lata Geremek uchodził za bardzo zarozumiałego typa, który uważał się za lepszego z racji swojego obycia. Po lekturze wywiadu kompletnie go tak nie odbieram. Ot po prostu trzeźwo myślący polityk, który potrafił wziąć na siebie odpowiedzialność za podjęte decyzje w 1989.

Z drobnych szczegółów wartych uwagi. Już w 89 roku widziano w Adamie Michniku i Jarosławie Kaczyńskim mącicieli i cwaniaczków. Pierwszy tym słynnym artykułem "Wasz prezydent - nasz premier" napsuł krwi obu stronom, drugi po prostu miał za duże ambicje i apetyt na władzę. Pod koniec książki Geremek opowiada o polityce zagranicznej. Doceniam, że Polska starała się uzyskać kontakty z opozycją na Litwie i Ukrainie, ale szkoda, że nie wspomniano nic o Białorusi. Nic tam się nie działo? Przerażające było czytać, że w 89 stawiano, że jeśli wybuchnie wojna w Europie to zacznie się w Sarajewie. Książka została wydrukowana w 1990 roku, wojna wybuchła dwa lata poźniej. ZSRR/Rosja klasycznie - o ile odpuściła sobie Litwę tak Geremek z ekipą mieli w głowie słowie Gorbaczowa, żeby nie wpierdalać się do Ukrainy, bo to ich strefa wpływów. Moskwa nic się nie zmieniła.

Książka ma dwa pytania, ja korzystałem z pierwszej z 1990 roku. Fundacja Geremek udostępniła wywiad online w drugiej wersji, opatrzonej przypisami redaktorskimi.

#bookmeter #czytanie #ksiazki #historia #polityka #bapitankombaczyta

Ja tylko chciałbym napisać, że pluje na ryj antyszczepionkowcom i na zlosc szurom opowiadam się za pełną akcja proszczepienną. W zeszłym tygodniu zaszczepiłem się na COVID, dziś na krztusiec i tężec, za tydzień na grypę. Zdrowie też jest ważne, ale wywołanie bólu d⁎⁎a u szurów ważniejsze. Nie dajcie się omamić ignorantom, zaufajcie lekarzom i zadbajcie o swoje zdanie.

#szczepienia #prosba #apel #antyszczepionkowcy #jebacszurow

Kiepscy to polscy Simpsonowie, odcinek 2137. Mało kto wie, ale Boczek to parodia kandydata obywatelskiego Karola Nawrockiego. W odcinku Krawczyk (kadr niżej) wyśmiano jego kiełbasę, a w "Galarecie społecznej" program wyborczy.

#kiepscy #polityka #heheszki

Właśnie rozliczyłem się online z PIT. Dostanę zwrot podatku w wysokości... dwóch złotych. Obawiam się, że inflacja poszła tak do przodu, że ta dwuzłotówka będzie bezużyteczna nawet w formie żetonu do wózku sklepowego.

#gownowpis

Pół hejto zawalone wpisani z tagiem #hejtoswatki Ktoś w kilku zdaniach wyjaśni, skąd ten pomysł na swatanie ludzi i jaki jest dotychczasowy przebieg?

#ranczo

Wczoraj minęła dziesiąta rocznica śmierci Stanisława Barańczaka, jednego z ważniejszych tłumaczy i poetów współczesnej Polski. Nie jestem żadnym poważnym znawcą literatury, a twórczość Barańczaka znam dość słabo, ale niedawno ów zmarły twórca wzbudził we mnie wiele radości, prezentując co bardziej interesującą grafomanię w esejach Książki najgorsze. Chcąc mu podziękować za to dzieło uznałem, że najlepszy byłby wpis, w której ja-bądź co bądź ignorant literacki, ale mający minimalne poczucie przyzwoitości, chociaż symbolicznie pomogę mu w walce z beztalenciami literackimi, które z niewiadomych przyczyn odniosły sukces...

...a skoro już mam bardzo dobry termin to wezmę na temat glejaka intelektualnego, jakim jest piosenka Miłość jest ślepa Sanah. Smutno się robi na samą myśl, że w mediach (a jeszcze niedawno również na Wikipedii) jej twórczość była zaliczana jako quality pop. Niby jej maniera śpiewu i poezja miała uzdrowić polski miałki pop poprzez podanie czegoś ambitniejszego, ale zdrowy to po łacinie sanus. Z stąd już łatwo do sanacji, a tym samym do dyktatury tłumoka Dyzmy. Wyszło interesująco, sanus i Sanah są bardzo blisko w słowniku. Czyżby tandetne rymy, brak sensu w tekstach, okropna maniera, sztuczna grzeczność i niewinność, jako całość uchodzące przez twoją dwunastoletnią siostrzenicę za coś interesującego są objawami powstającego nowego nurtu w sztuce, jakim okaże się sanahzja?

Zostawmy jednak sanahzję, która swoimi kontrowersjami wkrótce przebije pokolenie bruLionu, TotArtu i innych ni artystów ni skandalistów, którzy odnosili sukcesy przed latami. Wróćmy do piosenki. O czym więc śpiewa nasza pani Zuzanna Grabowska, która wzorem innego Grabowskiego gra przedstawiciela rodziny z Kiepskich? Nie wiem. Podmiot liryczny w postaci żeńskiej raz śpiewa o tym, że jej ukochany będzie miał z nią poważne problemy (Kochanie mnie to poza do skoku), by potem wyszło, że ten ukochany kocha kogoś innego (Ona nie grosza warta / Puść ją wolno), by znowu wrócić do ukochanego jako miłości podmiotu lirycznego i ponownie przejść do opisu relacji dwojga obcych ludzi. Może tekst nie wie o czym jest, ale utwór broni się w innych miejscach?

Chyba można tak powiedzieć, gdyż pani Grabowska raczy nas niesamowicie wyszukanymi rymami. Jeżeli razi Cię drogi czytelniku tania para roku / mroku to poczekaj, bo w drugiej zwrotce pojawia się para pergoli / przyfasoli. Pamiętam jak Sanah w jednym z wywiadów przyznawała się, że uwielbia wyszukiwać rzadko używane słowa typu fora ze dwora. Narzekaliśmy, że Sanah zgwałciła poezję Szymborskiej, to teraz módlmy się, żeby Sanah nie poznała twórczości Wiecha, bo jej kolejne teksty będą obfitować w gwarę warszawską i będą bardziej niezrozumiały niż Ślązak, który patrząc na kierunek artystyczny Zuzi krzyknie KAJ TY JEDZIESZ DZIOŁCHA. Jaki rym najlepiej będzie pasować do słucha Mozarta? Moi mili, z Mozartem będzie dobra bułka tarta. Do bułki tartej dobra jest (jakby nie patrzeć - nomen omen) fasola szparagowa.

Piosenka zaczyna się od słów: Kochanie mnie to jak pory roku / Po miesiącach w mroku. Droga Zuzanno, wiesz, ale po miesiącach nie następują pory roku. To jest tak, że na podczas jednej pory roku mijają trzy miesiące. Nie do końca pełnie, bo np. część grudnia przypada jeszcze na jesień, a część na zimę. Tak tylko mówię, bo może przegapiłaś to w drugiej klasie szkoły podstawowej. A co może znaczyć zwrotka: Słyszę, jak ptak o tym śpiewa / Kwiaty, trawa, cały świat / I potoki, i drzewa / Gawędzą sobie tak. Rozumiem metaforę z gawędzeniem, ale z tego wszystkiego wynika, że potoki i drzewa nie należą do świata. I o czym śpiewa ptak? Wers wyżej brzmi: Ale dosyć mam szkód. Zuziu, czy nie powinno być jak ptak o nich [szkodach] śpiewa? Nadal nie ma to sensu, ale przynajmniej nie razi tak w oczy.

Dalej nie lepiej, więc pozwolę sobie już na swobodną interpretację licząc na to, że dostanę te 30% z matury ustnej. A ty liczysz na cud / Uciekam, ale idę powoli / Może ktoś mnie dogoni / Ale dosyć mam szkód. Traktując, że Sanah i podmiot liryczny to jedna i ta sama osoba traktuję tę zwrotkę jako wzorowy dystans do siebie. Liczę na cud, jakim jest zajęcia pierwszego miejsca na listach przebojów. Uciekasz, cieszysz się większą popularnością i lepszą pozycją, ale dystans się zmniejsza, moja grafomania jest lepsza od twojej. Ale ktoś inny mnie wyręcza i Cię prześciga. Widzisz, jakie szkody narobiła twoja twórczość i decydujesz się odejść z show-biznesu. Brawo Zuziu.

Najbardziej interesująca jest zwrotka: Kochanie mnie to jak ze storczykiem / Bo się wiąże z ryzykiem / Padnie drugiego dnia / Kochanie mnie jak walka z nawykiem. Nie posądzałbym pani Grabowskiej o pornografię, ale tutaj mamy Pornhuba za kulisami. Storczyk ma pełno znaczeń, więc pomińmy tę roślinę, bo pewnie sama Sanah nie wiedziała, o co chodzi z tym kwiatem. Ale czy mam rozumieć ten tekstu tak, że seks z podmiotem lirycznym wiąże się z ryzykiem złapania choroby wenerycznej, która doprowadza do impotencji po dwóch dniach od stosunku? Czy też paskudztwo złapał podmiot liryczny, a jej partner musi podjąć walkę z nawykiem, jakim jest masturbacja co wieczór?! Chyba to pierwsze, bo kolejna zwrotka brzmi: Nie pozbędziesz się mykiem / A ta batalia trwa / Więc upadam i się ratuje krzykiem / Cichym ciemnym kącikiem. Mamy tutaj bardzo poważną chorobę weneryczną, której nie wyleczymy w tydzień. Organizm jednak walczy, ale ta walka wzbudza ogromny ból. Jednocześnie chorzy na kiły, rzeżączki i inne świństwa są stygmatyzowani. Chowają się w owych cichych, ciemnych kącikach i czekają, by po cichu zapłacić za bardzo drogie leczenie (Potem już cicho-sza / Czy za błędy mogę przelać ci BLIK-iem / Ja mam problem z cennikiem / Dobrze wie, kto mnie zna). Doceniam rym BLIK-iem / cennikiem, gdyż tutaj mamy ukryty żart, w którym cennik jest eufemizmem od cewnika. Wszystko wraca do anatomii prącia.

Drogi hejtowiczu. Wyślij ten łańcuszek do pięciu rodziców, by ci wiedzieli, jakie zboczone rzeczy wyśpiewuje idolka ich córek. A jak nie wyślesz to dosięgnie Cię klątwa i za kilka dni w Sylwestra zamiast szampana będzie nieproszony gość, co mówi coś (o co mu chodzi?).

#muzyka #sanah #poezja

Śledzę na bieżąco #wybory w USA i niestety, ale nie jestem zaskoczony wynikami. Sam zagłosowałbym na Harris, ale oni te kampanię prowadzili jak u nas PO w 2015. No samym straszeniem się nie wygra. Dziś w RMF24 słuchałem wypowiedzi, że Trump wziął udział w dyskusji z wyborcami i przez trzy godziny odpowiadał na ich pytania, podczas gdy to samo spotkanie zignorowała Harris. No po prostu sztab Trumpa wykonał o wiele większą pracę, co zaprocentowało.

Mam bardzo poważne obawy co do polityki zagranicznej Trumpa, ale trudno, stało się i trzeba jakoś współpracować i tak się dogadywać, by zyskać jak najwięcej . Ciężko mi to sobie wyobrazić, ale nie da rady inaczej.

Dla porządku: #polityka

Zagłosuję na dowolną partię, która wprowadzi mandaty za używanie słowa "pieniążki". Niech płonie w piekle ten, który jako pierwszy zaczął używać tego paskudnego zdrobnienia. #gownowpis #jezykpolski

Partyzanci Broz-Tity wyzwolili Jugosławię

Bez pomocy Sowietów, awantura na zabawie

#gownowpis #spiewajzhejto