alaMAkota

Dziś 13 grudnia. Rocznica wprowadzenia stanu wojennego na obszarze całego kraju.

https://youtu.be/RayToE35mDM?si=XjaSMumaHLypWoge

#wiadomoscipolska #historia #polityka

W Velenje w Słowenii 49-letni mieszkaniec miasta ściął głowę wielkiego, brązowego posągu Josipa Broza Tito na placu Tito, włożył głowę do bagażnika swojej Škody. Cała akcja wydaje się być dobrze przemyślana. Auto, aby zgubić ślad miało w rezerwie 2 różne chorwackie tablice rejestracyjne.

Niestety złoczyńca nie wytrzymał i pochwalił się w internecie. Wkrótce potem został aresztowany przez policję, która po szybkim przeszukaniu, znalazła w samochodzie brązową głowę.

Podejrzany, Miroslav Pačnik, jest obecnie oskarżony o zniszczenie dziedzictwa kulturowego, przestępstwo, za które zgodnie z prawem słoweńskim grozi do ośmiu lat więzienia, a władze miasta Velenje planują złożyć wniosek o odszkodowanie, aby pokryć koszty naprawy. Wiele osób w internecie zwraca uwagę, że słoweńskie sądy często orzekają znacznie łagodniejsze kary, więc Miroslav może "dostać" tylko kilka miesięcy - jeśli w ogóle - w zależności od rozwoju sytuacji.

Tymczasem spawacze ponownie przymocowali głowę Tito, a posąg jest w trakcie pełnej renowacji.

Po aresztowaniu burmistrz Velenje, Peter Dermol potępił czyn i określił podejrzanego jako „niezrównoważoną osobę o niezrównoważonej przeszłości", co prawnik podejrzanego, Franci Matoz, nazwał obraźliwym i niewłaściwym. Matoz domaga się teraz formalnych publicznych przeprosin i zapowiedział, że pozwie burmistrza do sądu, jeśli przeprosiny nie zostaną złożone.

Tutaj zaczyna się politycznie: prawnikiem Pačnika jest Franci Matoz, znany adwokat, który od dawna reprezentuje Janeza Janšę, trzykrotnego byłego premiera Słowenii i obecnego lidera opozycji, i jest blisko związany ze Słoweńską Partią Demokratyczną (SDS) Janšy. Z tego powodu wielu spekuluje, że ustawa i agresywna obrona prawna Matoza mogą nie być jedynie przypadkowym aktem wandalizmu, ale starannie zaplanowanym posunięciem SDS, mającym na celu ponowne wyciągnięcie debat na temat II wojny światowej, komunizmu i symboli historycznych na forum publicznym zaledwie kilka miesięcy przed wyborami parlamentarnymi w Słowenii, co podsyca szersze konflikty kulturowe.

Burmistrz Velenje, Peter Dermol, ostro zareagował, nazywając sprawę niedopuszczalną i nie rezygnując ze swojej krytyki, odrzucając wezwania do przeprosin podejrzanego.

#wiadomosciswiat

Adolf Hitler na nabożeństwie żałobnym Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego w Berlinie, 18 maja 1935 r.

Naczelnik Polski Józef Piłsudski zmarł 12 maja 1935 roku. Jego pogrzeb odbył się kilka dni później w Warszawie. W Berlinie odbyła się jednak msza za Piłsudskiego, którą zlecił Adolf Hitler.

Na zdjęciu widać Adolfa Hitlera podczas nabożeństwa w berlińskiej katedrze św. Jadwigi za Piłsudskiego oraz symboliczną trumnę z polską flagą i orłem.

Był to jedyny raz, kiedy Führer uczestniczył we mszy świętej jako przywódca Trzeciej Rzeszy i prawdopodobnie jeden z ostatnich razy, kiedy był w kościele.

Choć Hitler darzył Piłsudskiego szczególną sympatią, nie poszedł na jego pogrzeb i wysłał w jego miejsce Ribbentropa. W 1939 roku, gdy Niemcy zajęli Kraków, Hitler nakazał Wehrmachtowi ustawić przy grobie Piłsudskiego wartę honorową.

Po ataku na Polskę mawiał, że gdyby stary Piłsudski żył, sprawy potoczyłyby się inaczej. Był też bardzo podekscytowany, gdy Piłsudski pogratulował mu wygranej w wyborach w 1933 roku.

Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w styczniu 1933 r. Piłsudski miał zaproponować Francji wojnę prewencyjną przeciwko Niemcom.

Istnieją twierdzenia, że Piłsudski mógł sondować Francję w sprawie możliwej wspólnej akcji militarnej przeciwko Niemcom.

Brak zainteresowania ze strony Francji mógł być powodem podpisania przez Polskę polsko-niemieckiego paktu o nieagresji w styczniu 1934 r.

Niewiele jednak znaleziono dowodów w archiwach dyplomatycznych Francji i Polski, że taka propozycja wojny prewencyjnej została kiedykolwiek faktycznie wysunięta.

Hitler wielokrotnie proponował sojusz Niemiec i Polski przeciwko Związkowi Radzieckiemu, ale Piłsudski odmówił, zamiast wykorzystać cenny czas na przygotowanie się do potencjalnej wojny z Niemcami lub Związkiem Radzieckim.

Tuż przed śmiercią Piłsudski powiedział Józefowi Beckowi, że polityką Polski musi być utrzymanie neutralnych stosunków z Niemcami, podtrzymanie sojuszu Polski z Francją oraz poprawa stosunków ze Zjednoczonym Królestwem.

#historia #ciekawostki #hitler #fotografia #historiajednejfotografii

Jak krowa zmieniła oblicze Spiszu i Orawy.

Kiedy w styczniu 1945 r. Armia Czerwona wyparła wojska niemieckie ze Spiszu i Orawy, rozpoczęły się starania o wprowadzenie polskiej administracji na północnych fragmentach tych ziem, oderwanych od Polski w 1939 r. i przyłączonych do państwa ks. Jozefa Tiso, sojusznika hitlerowskiej Rzeszy. Tymczasem wciąż działała tam administracja słowacka, a oprócz niej znajdowały się tam wojska sowieckie. Rozpoczęły się konflikty graniczne, prowadzące nawet do otwartych walk polsko - słowackich.

Sytuację na tych terenach dodatkowo komplikowało to, że – obok milicji podległej komunistycznemu rządowi i współpracującej z UB – aktywnie działało tam polskie podziemie. Nie miejsce tu na omawianie tego zagadnienia, jako przykład można podać incydent, w którym nakładały się na siebie obydwa konflikty: Polacy–Słowacy i podziemie–komuniści. Posterunek MO w Niedzicy 9 września 1945 r. otrzymał od komórki PPR z Nowego Targu polecenie odebrania krowy gospodarzowi z Łapszy Niżnych. Kiedy dwóch milicjantów zjawiło się u niego po krowę, ten odesłał ich do swojego zięcia, Józefa Celusaka. Ale Celusak nie zgodził się oddać krowy, tym bardziej że milicjanci nie chcieli mu pokazać oficjalnego pisma z PPR. Krzyknąwszy „Polscy bandyci!” udał się do Urzędu Gminy w Łapszach Niżnych, by tam bronić swojej własności. Nie zastał wójta, ale spotkał żołnierzy ze stacjonującego w Kacwinie oddziału wojska. Powiedział im, że jacyś ludzie podający się za milicjantów chcą mu zabrać krowę. Żołnierze podejrzewając, że mogą to być partyzanci, poszli z Celusakiem do jego gospodarstwa, a tam, nie zadając żadnych pytań i nie pozwalając na wylegitymowanie się, pobili dotkliwie czekających na krowę milicjantów, wyzywając ich od „akowskiej złodziejskiej bandy”. Zapewne na szybkość działania żołnierzy i ciężar ich ciosów wpłynął alkohol, pod którego wpływem pozostawali tego dnia, jak później zeznawali świadkowie. Ale w owym czasie bardzo prawdopodobne było pojawienie się w tej okolicy niepodległościowych oddziałów partyzanckich, szczególnie należących do zgrupowania Józefa Kurasia „Ognia”, który po krótkiej służbie w nowotarskiej bezpiece 12 kwietnia 1945 r. zszedł do podziemia. Kiedy jednak żołnierze zawieźli pobitych do Urzędu Gminy, wójt rozpoznał w nich milicjantów i sytuacja diametralnie się zmieniła. Żołnierze się oddalili, a milicjanci zabrali Celusaka na posterunek w Niedzicy; w odwecie pobili go do krwi i zamknęli na noc w areszcie. Następnego dnia na posterunku zjawił się niedzicki proboszcz, ks. Michał Kubiczar, który wyprosił wypuszczenie Celusaka za łapówkę w wysokości 5000 zł. Pokwitowaną oficjalnie jako odszkodowanie za pobicie milicjantów kwotę podzielili między siebie funkcjonariusze z Niedzicy i komendant jednostki wojska w Kacwinie.

Sprawa zapewne zakończyłaby się w tym momencie, gdyby nie to, że Celusak należał do Spiszaków uznających się za Słowaków. Prawdopodobnie za pośrednictwem ks. Kubiczara, który w czasie wojny zwalczał na Spiszu polski język i kulturę, informacja o incydencie dotarła do władz Czechosłowacji i Polskie MSZ otrzymało czechosłowacką notę z prośbą o wyjaśnienie tych zdarzeń. Ministerstwo, któremu zależało na unikaniu konfliktów z CSRS, skierowało do Komendy Głównej MO pismo zalecające jak najszybsze dochodzenie i ukaranie winnych, aby nie było podstaw do uskarżania się na postępowanie miejscowych władz na Spiszu. W wyniku przeprowadzonego śledztwa komendant posterunku w Niedzicy został zwolniony z pracy.

#historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #slowacja