Chłopiec zajada się lodami, siedząc na minie morskiej.
Chłopiec na zdjęciu to ewakuowany Barrie Peacop, który 7 lutego 1940 roku siedział na minie morskiej wyrzuconej na brzeg w Deal w hrabstwie Kent w Wielkiej Brytanii, jedząc lody. Zdjęcie pochodzi z serii fotografii ukazującej powszednie dni życia w czasie wojny.
Akcja ewakuacji ludności, szczególnie dzieci, pod nazwą „ Operacja Pied Piper ” rozpoczęła się 1 września 1939 roku. W czerwcu 1940 roku, kiedy spodziewano się inwazji morskiej , nastąpiły kolejne fale oficjalnych ewakuacji i re-ewakuacji z południowego i wschodniego wybrzeża, a także z miast dotkniętych wojną.
Prawie 3,75 miliona osób zostało przesiedlonych, a około jedna trzecia całej populacji odczuła skutki ewakuacji. W ciągu pierwszych trzech dni oficjalnej ewakuacji przesiedlono 1,5 miliona osób: 827 000 dzieci w wieku szkolnym; 524 000 matek i małych dzieci (poniżej 5. roku życia); 13 000 kobiet w ciąży; 7000 osób niepełnosprawnych oraz ponad 103 000 nauczycieli i innych „pomocników”. Dzieci zostały rozdzielone z rodzicami.
Druga akcja ewakuacyjna rozpoczęła się w trakcie i po upadku Francji . Od 13 do 18 czerwca 1940 roku ewakuowano (a w wielu przypadkach ponownie ewakuowano) około 100 000 dzieci.
Największa kontrowersją bylo odbieranie dzieci rodzicom. Ewakuacja miała na celu przesiedlenie elementów najsłabszych w bezpieczne regiony. A więc dzieci i osoby starsze. Rodzicie, którzy najczęściej byłi w siłę wieku stanowili podstawową siłę roboczą. Ich obecność w miastach była konieczna.
Rozdzielenie od rodziców, strach i niedobory wojennej gospodarki silnie odbiły się na psychice angielskich dzieci.
Poniżej plakat propagandowy wzywający do ewakuacji.
#wojna #iiwojnaswiatowa #fotografia #historia #historiajednejfotografii
