Jako, że zyje tylko dla najsmaczniejszych zycia momentow, a hejto to moj pamietniczek, to pozwalam sobie tu raz na jakis czas zrzucic z pamięci trochę takich momentow. 

Ucieczka przed burzą połoniną Caryńską. Elektryzujący wiatr i jedna osoba na calym szlaku. 

Zapach niczego w Alpach. Najczystszego powietrza z czystych. I glaskanie alpejskich krów.

Widok łez w oczach Taty, ktory prowadzil mnie do oltarza. 

Ustalenie lokalizacji ucieczkowej, gdzie nikt nigdy by nas nie znalazl, nawet siec komorkowa i GPS. 

Kiedy otwierasz okno w aucie i powiew klimy przeszywa ciepłe, włoskie powietrze. 

Uczucie pobierania energii słonca stopami. 

Wyklad o drodze mlecznej, siedzac pod najczarniejszym niebem. 

Spotkanie czarownika pod sklepem w dziurze w d⁎⁎ie. 

Widok gospodarza prowadzącego stado koni płaskim szczytem wzniesienia jakies 300 metrow nad drogą.

Znalezienie na dzikiej plaży przęśnika, ktory wytworzyli ludzie tysiace lat temu. 

Ciepło nagrzanych słoncem kafelek pod d⁎⁎ą, patrząc na zachod slonca nad jeziorem. 

Kiedy po 5 latach aklimatyzacji ułomny kot po raz pierwszy wszedł mi na kolana. 

Widok Tatr z Diabloka. 

Wyłaniaĵąca się zza chmury wieza na Sniezniku. 

#niemoralnesalto

Bycie 1:1 kopią własnej matki pracując w rodzinnym biznesie to takie samo wygranie na loterii genetycznej, jak i przekleństwo.

Jak jeszcze raz usłyszę od klienta "NO SKÓRA ŚCIĄGNIĘTA Z PANI GOSI" to poleje się krew (albo zamorduje kogoś w myślach), przysięgam.

Jak wchodziłam do firmy, to chciałam zmieniać nazwisko na dwuczłonowe, żeby było wiadomo, że jestem "swoja" bo aktualnie mam nazwisko po mężu. Po 2 miesiącach wiem już, że taka operacja nie ma żadnego sensu.

#niemoralnesalto

Moje ulubione zdjęcie z tego roku z #urbex

Fajnie było znaleźć się przypadkiem w miejscu, które uważało się za swoje opus magnum urbexu. W końcu w centrum takiej budowli wszechświat koncentruje się jakoś tak... inaczej.

#niemoralnesalto

Po 7 tygodniach od wrzucenia mojej osoby w rodzinny biznes, o profilu całkiem odmiennym od dotychczasowej ścieżki kariery oraz edukacji, gdzie zmiana została okupiona ogromnym stresem i wątpliwościami mogę przyznać...

rozjebalam temat na łopatki i nie ma co zbierać.

Jestem z siebie ogromnie dumna. Wiem już po kilku spotkaniach z koordynatorką z centrali, że bardzo jej się spodobałam i widzi we mnie godną następczynię prawie 30letniego dorobku rodziców. Poznałam zespół i od wejścia poczułam, że stanowię tam wartość dodaną. W kuluarach gadają o mnie, aż uszy mnie pieką.

Umówię cykl spotkań z trenerem biznesowym bo wiem, że w kwestii mowy ciała w relacjach biznesowych mam nad czym popracować. Ale nadal jest to tylko moje spostrzeżenie wynikające z tego, że cokolwiek robię, MUSZE robić to najlepiej.

Dobrze jest wiedzieć, że jest się odpowiednią osobą na odpowiednim miejscu.

#niemoralnesalto

Drogi pamiętniczku,

Jestem w tym miejscu, gdzie ambicja spotkała się strachem, czy podołam. Staram się obracać swoje wady w zalety i po kilku godzinach walki z natrętnymi myślami w końcu siadam do roboty, a potem do nocy nie umiem się oderwać od wyszukiwarek publikacji naukowych bo jeszcze ten aspekt, jeszcze tamten, a może ten czynnik będzie ważny, albo ma wpływ na taki i taki objaw?

Walka o tego promotora, w którym widziałam zrozumienie wobec mojej osobowości i wsparcie w chęci zrobienia czegoś ciekawego, świeżego była słuszna. Tego jestem pewna. A teraz przeżywam jak mrówka okres. Nie byłabym sobą, gdy byłabym inna.

Miliony osób jakimś sposobem wypluły z siebie prace dyplomowe ogarniając w tym czasie mnóstwo innych rzeczy i życie codzienne, a ja to tak przeżywam. Jak zawsze.

Znając życie to będzie jak z organizacją ślubu i wesela. Wszystko zaplanowane, przemyślane, wymuskane, sprawdzone po tysiąc razy, dopracowane - w akompaniamencie głosów zewsząd (poza mężem bo to jedyna osoba na świecie, która rozumie moje szaleństwo), że wymyślam, że to moje niepotrzebne fanaberie, że za bardzo mnie to wydarzenie pochłonęło, że jestem jedyną osobą, która zwraca uwagę na te rzeczy, na które uwagę zwracałam ja.

Efekt? Wyszło idealnie. Jaką wielką satysfakcję z tego mieliśmy. Ile razy słyszałam na innych weselach w rodzinie, że może i jest fajnie, ale tak fajnie jak było u nas to nie jest bo naszego wesela to nikt nie pobije.

Boże spraw, żebym znowu odjebała taką rzecz, co jeszcze nikt nigdy i daj mi siłę dalej przekuwać swoje spierdolenie umysłowe w postaci m.in. hiperfokusów w coś pożytecznego.

#niemoralnesalto

Jestem dzieckiem węgla, boję się otwartej wody - morza albo oceanu.

Chciałabym zestarzeć się nad jeziorem.

Najbardziej lubię zwiedzać miasta, przez które płynie rzeka (Londyn, Budapeszt, Praga, itp).

Jestem dzieckiem węgla, pełnym paradoksów.

#niemoralnesalto

Jutro mam egzamin Komisji Nadzoru Finansowego, na który czekałam od 3 czerwca.

100 pytań, w tym 70 z prawa finansowego.

Zżera mnie stres.

Zżera mnie codziennie rano, kiedy myślę, jak to porzuciłam bezpieczną i wygodną pracę w budzetowce.

Zżera mnie kiedy wyciągam żelazko i zaczynam dzień od prasowania koszuli.

Stres krąży w żyłach, kiedy nakładam makijaż, wybieram biżuterię, codziennie. Jak Cię widzą, tak Cię piszą, z wyczuciem, żeby nie było "czuć piniondz", bo przecież w pracy z klientem każdy najmniejszy aspekt wizerunku jest tak bardzo ważny.

Dajcie pioruna na pocieszenie i zbicie cholernego stresu.

Zachciało mi się kawałka tego tortu, sześciu zer i dla mnie, domku nad brzegiem włoskiego jeziora, emerytury przed pięćdziesiątką.

Żeby hejto przetrwało te xx lat i żebym kiedyś ten wpis czytała (z balkonu z widokiem na jezioro, oczywiście) z łezką w oku wspominając czas, kiedy porzuciłam swoje ideały i zostałam parszywym korpoludem.

#niemoralnesalto #pracbaza

Wracasz sobie przez park z imprezy o 4 rano. Wychodzisz na ulicę, ciemno, głucho, nawet jednego samochodu.

Jedyną osobą w zasięgu wzroku (poza mężem idącym u mego boku) jest idąca chodnikiem kobieta w welonie i płaszczu narzuconym na śnieżnobiałą suknie ślubną.

Surrealistyczny widok to był.

#niemoralnesalto

#lodz w mojej podróżniczej karierze, to jedyne miasto, do którego nie chce wrócić.

To dość mocne słowa płynące z ust osoby, która wychowała się na Śląsku i dużo świata zwiedziła.

Łódź to miasto kuriozum, z ochydną aurą. Brudną, brzydką, smutną. Już zmęczony Belgrad w swojej dziwności i brudzie miał w sobie "cos". A Łódź? Łódź nie zaprasza, Łódź wyprasza.

I chodź w Łodzi znalazlam swoje opus magnum urbexu, a moja teoria, że wszechświat przyciąga odpowiednie okolicznosci, to jednak...

Pocztowka z łódzkiego podworka ponizej.

#podrozowanie #niemoralnesalto

Poszlam dzis na wagary i trafila na próbę pierwszego od 5 lat koncertu Farben Lehre.

Sa w zyciu momenty i dni przypadkowo niezapomniane, wlasnie takie jak ten.

Z autografem na butelce piwa i bananem na ryju wracam se do domku.

#niemoralnesalto

Dziwne to i głupie jak wiele się ostatnio zmieniło. No może i jestem pchełką, dynamiczną i skaczącą po życiu, ale jakoś juz tak średnio toleruje kolejne elementy, które dopada zmiana. Chciałabym, zeby znowu przez jakiś czas wszystko się wyciszyło, przypominało to, do czego jestem przyzwyczajona. Rutyna.

Coś się kończy, coś zaczyna, arka gdynia...

#niemoralnesalto

Jutro wielki dzień, otwarcie wystawy, gdzie wystawiam swoje zdjęcia.

Udział jako wystawca został mi zaproponowany, więc moje ego zostało dodatkowo połechtane.

Dobrze, że przeczytałam sobie wcześniej rozkład wydarzenia.

PRZEDSTAWIENIE I POWITANIE.

Ja mam coś mówić na scenie, przedstawić się XDDD

JA. NA SCENIE. DO LUDZI.

Zgadnijcie kto nerwowo chodzi po mieszkaniu ze strachem w oczach, żeby jakoś rozchodzić ten stres.

#niemoralnesalto

W 2 lata ze średniego pulsu 116 zeszłam na 86.

2old 2die young ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#niemoralnesalto

życie dało mi cytryny (i inteligencję)

więc wyciskam cytryny i robię z nich pieniążki.

1 wycieczka do Iranu = 4 prace dyplomowe

z palcem w nosie, bejbe. Nigdy nie myślałam, że moje lekkie pióro i umiłowanie do drążenia w źródłach przekuje na hajs (albo sławę i renomę w świecie naukowym, hehe)

#niemoralnesalto ostatnimi czasy bywa wyjątkowo niemoralne

Palnęłam kiedyś (po kilku rundkach pigwowcówki - fakt ten przywołuje na swoją obronę), że może by tak Tesciowie przyjechali kiedyś do nas. Na przykład na święta.

Teściowa zapamiętała. A potem dzwoniąc do swatów, czyli moich rodziców się pochwaliła zaproszeniem na Wielkanoc.

Mama się zesrała, że Teściowa zaprosiłam, a rodziców nie.

Tak więc w tym roku szykuje Wielkanoc dla 7 osób bo jest jeszcze braciszek pie⁎⁎⁎⁎⁎ięty.

Chyba odpalę streama na YT z tego wydarzenia i będę trzepać hajs z donejtów ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#heheszki #niemoralnesalto

Dostałam w życiu to, czego latami tak bardzo pragnęłam w momencie, w którym przestałam tego chcieć.

Trochę człowiek przerażon, a trochę poddan.

A powinien być czlowiek adaptowan do sytuacji, eh.

#niemoralnesalto

W kolorze grzanek wyciągniętych na czas z tostera, wygrzani włoskimi promieniami, z cząstką piękna i niepodrabialności Wenecji w serduszkach.

Z pudłem staroci wygrzebanych na targach, z zawiniątkami skrywającymi wspaniałosci spod ręki mistrzów wyspy Murano, z szorstko-jedwabistą fakturą alpejskich krów na końcach palców.

Brzuchy i bagażnik wypchane picką, Fragolino, Limoncello, ciastkami, ciasteczkami, napojami z bloody orange.

Wracamy do domu. Do rzeczywistosci tak kolorowej, jak te nasze podróże. Tylko bardziej swojskiej, bo wiadomo - wszędzie wspaniale, ale w domu najlepiej.

#niemoralnesalto

Pojawił się plan na nowy rok studencki, co mnie dość mocno osadziło w "tu i teraz".

Pisanie pracy dyplomowej. Zajęcia 6 dni w tygodniu. Zadania, prezentacje, artykuły. Rozkręcanie biznesu na własny rachunek, bo z końcem września kończy się mój okres wypowiedzenia z obecnej pracy. Wystawa moich zdjęć. Starania o potomka. Planowanie kolejnych podróży. Skończyć remont salonu. Skatalogować kolekcję staroci, bo zaraz się sama w tym pogubię. Powrot do treningów na rurce. Nie zwariować.

damradedamradedamraderadedam

#niemoralnesalto

Z takich sukcesów mniejszych i większych, to po lekko ponad roku w świecie #urbex doczekałam się

propozycji wystawienia swoich zdjęć jako prace na wystawie dotyczącej miejsc opuszczonych.

Z propozycji skorzystałam, z nieskrywaną radością i dumą. Informacja o takim wyróżnieniu wpadła akurat jak jestem na urlopie, więc nominacja została (SŁUSZNIE) okraszona toastem wzniesionym na tle Jamaica Beach ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Cieszę się małymi sukcesami, a zwłaszcza tymi, które przychodzą z nienacka.

#niemoralnesalto #chwalesie #fotografia

Jutro mój ostatni dzień w mojej przyjemnej i miłej pracy. W miejscu, gdzie słyszę "pasujesz do nas. Chcemy Cię tu. Szkoda, że odchodzisz. To już pewne? Druga taka nie przyjdzie, pamiętaj o nas. Masz potencjał. To żal, ze nie chcesz go tu zmarnować." W pracy od-do, gdzie zrobię co moje i całą reszte mogę miec w d⁎⁎ie

Poszlabym sobie na macierzynski i wychowawczy bez stresu. Ale...

Ale to miejsce bez przyszłości, bez możliwosci rozwoju. Stamtąd nie ma gdzie iść "wyżej". To miejsce to złota klatka, stagnacja.

Pacjenci mnie kochają, ekipa mnie kocha. Dyrektor trochę mniej, bo nie lubi ludzi, ktorzy nie biorą co im się daje i nie dziękują.

A ja, na ten moment, chcialabym czegoś więcej.

Nie myślałam, że kiedyś znajdę się w takim miejscu. Że docenię swoj naturalny potencjał, że wezmę się do roboty. Że będę chciała w życiu jednak coś osiągnąć, ucieć na emeryturę w wieku 40 czy 45 lat. Że będę miala u boku ludzi, dzięki którym uwierzę, że mogę.

Wracam jeszcze na 3 ostatnie dni miesiąca po urlopie, ale to wiadomo jak w budzetówce. Bede chodzić z ciastkiem, zegnac się, zabierac swoje rzeczy.

A potem zapinam wrotki i jazda, ostatni rok studiow, w pazdzierniku szkolenia, egzaminy zawodowe, pozniej wdrożenie i start pracy na wlasny rachunek.

Trochę mi się łezka w oku kręci. Jestem ciekawa, jak po czasie będę oceniac te lata spędzone w budzetówce.

Jasne, że się boję bo zmian nie lubię, a nowe nadziąga.

Ale ja na prawdę chcę od życia czegoś więcej.

#niemoralnesalto