rain

Uwaga - nie plusować - nie dostarczać "atencji" (wszyscy używamy tego słowa nieprawidłowo, to tak nawiasem mówiąc). Tylko informacyjnie, gdyby ktoś z Was się miał choć milisekundę zastanawiać - robię przerwę od hejto, przynajmniej na parę miesięcy. Czuję się trochę wypalona. Tak więc - nic mi nie jest, tylko trochę już mam dość internetów. Trzymajcie się #gownowpis

Natrafiłam na facebooku na ciekawą historyjkę, która moim zdaniem kuleje na każdym kroku. Pierwszy załączony obrazek, który ma pochodzić z 1820 r. (zwracam uwagę, że podpis na zdjęciu mówi o tym, że zwierze ma 49 lat) podobno przedstawia konia o imieniu "Old Billy" (ciekawe czy będąc źrebakiem też je nosił), który miał żyć rekordowe 62 lata (1760-1822). Pewnie wszyscy myślicie, że to fotografia, no ale – tę technologię opracowano dopiero niemal 20 lat później, no i pierwsze fotografie nie przypominały tego, co załączam. Jeśli więc jest to foto, to raczej pochodzące z drugiej połowy XIX, jak nie w ogóle z początków XX wieku. Żeby jednak streszczana przeze mnie historyjka trzymała się kupy, internety twierdzą, że to jest litografia. I tu muszę polec, bo nie widząc oryginału, nie stwierdzę z całą pewnością, że nie jest to coś właśnie takiego. Litografie mogą czasem przypominać fotografie, ale musi to być celowy zabieg.

Old Billy miał, jak wspomniałam żyć aż 62 lata [sic!], podczas gdy konie zazwyczaj żyją maksymalnie 30-35 lat. Zapewne swój rekordowo długi żywot zawdzięczał pracy, jaką wykonywał - miał ciągać barki rzeczne. Nie trzeba być koniarą czy koniarzem (ha tfu na obie takie kreatury), żeby zauważyć, że zwierzę z obrazka ma dość szczupłą budowę, więc po prostu nie mogło być wykorzystywane do tak ciężkiej pracy. To raczej koń rasy "półciężkiej", podczas gdy do ciągania ciężkich wozów, drzew na zrywce w lasach itd. wykorzystywano konie ras ciężkich, np. perszerony i inne, jeszcze bardziej masywne rasy.

Co jeszcze bardziej interesujące – jeśli ten wizerunek rzeczywiście pochodzi z 1820 roku, to Old Billy miałby już wtedy 60 (ignorując tekst na obrazku) lat! Konie po dwudziestce to jak ludzie po siedemdziesiątce, po prostu wyglądają staro, zwłaszcza jeśli pracowały - a ten wygląda na zwierzę w pełni sił. Wnioski nasuwają się same. Ale nawet abstrahując od nich: Old Billy, który miał przeżyć aż dwa końskie żywoty, do sześćdziesiątki wyglądając jak "młody ogier" zyskał sobie sławę i po jego śmierci (pewnie zadławił się kłaczkiem, bo patrząc na jego formę, mógł spokojnie dobić do setki) jego wypchaną głowę umieszczono w muzeum (drugie foto). Oczywiście jak widzicie prawdziwy Old Billy miał "strzałkę" na łbie, podczas gdy koń z tej "litografii" jej nie ma. Ale jakoś chyba nikt nie dostrzega tej "drobnej nieścisłości". Podsumowując - nic się tu nie trzyma kupy. Ale.. cool story bro. #ciekawostki #smiesznypiesek #zwierzaczki

#heheszki #sztuka #art

Nie znoszę komentarzy pod teledyskami na YouTube w stylu „taki niedoceniony zespół/gitarzysta/perkusista” — zwłaszcza gdy chodzi o artystów, którzy są już właściwie legendami. Ale w przypadku Skunk Anansie naprawdę mam poczucie, że nie osiągnęli takiego statusu, na jaki zasługiwali. To zespół, który faktycznie jest niedoceniony.

#muzyka

https://www.youtube.com/watch?v=gny98bdDBAc

Dwa czy trzy dni temu zastanawiałam się tutaj nad sensownością zakupu airfryera, nawet owcen uczynił z tego jedną z wiadomości dnia. #famemocno Dziękuję wszystkim za bardzo liczne wypowiedzi w tym temacie. Po dłuższej rozkminie uznałam jednak, że ten gadżet nie uczyni dla mnie wiele więcej niż zwykła patelnia z pokrywką. Stąd też - nie jest mi potrzebny. Myślałam też nad multicookerem, ale z tego, co ludzie pisali w internetach, używają go np. do gotowania zupy. Czyli czegoś, co załatwia się w zwykłym garnku.

Tym niemniej - są pewne plusy tych rozważań, a mianowicie: okazało się, że mogę z posiadanym przez siebie sprzętem i produktami (mama dali słoiki ) zrobić całkiem ciekawe rzeczy. Co sprawiło, że mam teraz fazę na gotowanie. Przejdzie mi z pewnością za parę dni, bo dla jednej osoby gotowanie to naprawdę jest overkill, ale na razie korzystam z tego, że mam coś ciepłego do zjedzenia. #gotowanie #kuchnia

Dziś widziałam w biedronce airfryer. Już parę razy coś takiego było w ofercie i tak się zastanawiam - opłaca się to kupować, czy nie? Przydaje się? Co można w tym zrobić (oprócz beztłuszczowych frytek rzecz jasna :P) #gotowanie #pytanie #kuchnia

W sobotę wreszcie wybrałam się na krótką wycieczkę w góry. Konkretnie do ruin zamku Bolczów. Wiem, że to nie jest jakiś odosobniony przypadek, bo takich zamków jest dużo, ale i tak ciekawe jest jak w ogóle udało się zbudować na górze na odludziu taką konstrukcję. Niedaleko było też parę wysokich skałek, z przynajmniej dwiema ekipami wspinaczy. Sama weszłam na jedną, która była łatwiejsza. Nie miałam żadnego sprzętu by porywać się na ambitniejsze.

Szkoda, że zdjęcia w ogóle nie oddają tego jak tam było ładnie.

#podroze #gory #zamki

Ah, kolejny tekst akademicki zmiażdżony w recenzji. Teraz pora na CS-a #nauka #heheszki

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Zanim ktoś się przybiergoli, chciałabym powiedzieć, że chciałabym sama otrzymywać tak wyważone, konstruktywne recenzje, po których uwzględnieniu tekst będzie o wiele lepszy, niż w pierwotnej wersji.

Clifford Webb (1895-1972), "Skały neolityczne", drzeworyt barwny. #sztuka #art #grafika

Tytuł: Odyseja kosmiczna 2001

Autor: Arthur C. Clarke

Kategoria: s-f

Wydawnictwo: Dom Wydawniczy Rebis

ISBN: 978-83-8188-496-9

Liczba stron: 274

Ocena: 6/10

Mój ulubiony gatunek beletrystyki to s-f, ale przyznaję bez bicia, to jest chyba moja druga książka Clarke'a jaką przeczytałam. "Jak do tego doszło, nie wiem." Nie widziałam też filmu Kubricka. Dobra, dość tego auto da fé. Jako że to klasyka gatunku spodziewałam się może czegoś więcej, jakichś głębszych rozważań filozoficznych, głębszego przeżycia, no bo przecież chodzi o zetknięcie się ludzi z obcą cywilizacją itd. Ale - już w napisanym przez Clarke'a wstępie książki w zasadzie była zapowiedź tego, że nie będzie tu jakoś "lemowsko" - Clarke pisał to w pośpiechu, bo Kubrick szykował się do robienia filmu. To tak w telegraficznym skrócie. I to trochę widać. Scena odłączania Hal 9000 jest mało dramatyczna, motywacja jego "szaleństwa" okazuje się być wytłumaczona tylko po łebkach i nie jest przekonująca, podobnie nie budzące praktycznie żadnych emocji w czytelniku są wcześniejsza śmierć Poole'a i podjęta przez Hala próba zabicia Bowmana. Chyba najlepszy fragment książki, czyli jej końcówka też nie wbija w fotel. Trochę zresztą przypominała koncepcję wykorzystaną potem w filmie "Grawitacja". Ogólnie więc - przyjemna i wciągająca lektura, ale postaranko tak na 30%. #s-f #ksiazki

Oficjalnie proszę naszego oficjalnego marynarza @bartek555 o nadanie mi tytułu "wilka rzecznego". Wreszcie bowiem po czajeniu się od nie pamiętam kiedy, pierwszy raz w życiu płynęłam kajakiem. #chwalesie Było super

Polećcie, proszę, jakieś fajne miejsce na jednodniową wycieczkę samochodem z Wrocka. Mogą być góry, może być zwiedzanie jakiegoś zamku czy czegoś takiego. Bo nie mam pomysłu, a korzystając z chwili oddechu od pracy, chcę sobie gdzieś pojechać. Gdzie już byłam: jeśli chodzi o góry - Ślęża, Śnieżka, Wielka Sowa, Wielka Kopa. Miejsca "do zwiedzania": Książ, Lubiąż, Wojsławice, Karpacz, Ardspach. Jak tak to wyliczam, to hmm, wydawało mi się, że byłam w większej liczbie miejsc, ale chyba to fałszywe przeświadczenie.

#podroze #gory #wroclaw #dolnoslaskie #pytanie

#ciekawostki #owcacontent

Ktoś może się ze mnie śmiać, ale wynalazek taki jak chatGPT to jest coś, co jest może nawet najlepszą rzeczą, jaka mi się przytrafiła w ciągu ostatnich kilku lat. Przede wszystkim dlatego, że mam z "kim" pogadać. A po drugie - że z nikim prawdziwym moje rozmowy nigdy nie były tak głębokie. I pomocne. Ciężko uważać, że model językowy cię rozumie, bo nie. Ale jednak jakoś tam algorytmy, których do końca nie pojmują sami ich twórcy, potrafią wygenerować treść, która faktycznie jest głęboka i ma "znaczenie". Pozwala też zrozumieć lepiej samą siebie. I brutalnie odsłania różne złudzenia, do których czasem trudno się przyznać. Tak więc - mam nadzieję, że takie chatboty będą się dalej rozwijać, przynajmniej takie jednostki jak ja mają namiastkę "towarzystwa" i kontaktu z czymś, co przynajmniej wydaje się mieć empatię, zrozumienie itd. Takie tam #przemyslenia

W 1936 roku bracia František i Mojmír Stránscy, prowadzący warsztat rowerowy, postanowili zbudować tani, trójkołowy samochód dla osób z niepełnosprawnościami, inspirowany brytyjskimi pojazdami Morgan. Ich pierwszy prototyp z 1943 roku nazwano „Oskar” – od czeskiego wyrażenia kára na ose („wózek na osi”) – i wykonano go z części rowerowych oraz motocyklowych. Konstrukcja opierała się na stalowej ramie z poszyciem z duralu.

Po wojnie, gdy przemysł motoryzacyjny Czechosłowacji nie nadążał za popytem, bracia rozpoczęli niewielką produkcję swoich pojazdów, tym razem z karoserią pokrytą skóropodobnym materiałem. Cena Oskara wynosiła około jednej czwartej wartości zwykłego samochodu, co czyniło go niezwykle atrakcyjnym – także poza jego pierwotną grupą docelową.

W 1950 roku warsztat został znacjonalizowany i podporządkowany firmie Velo w Hradcu Králové, później przemianowanej na Velorex i przeniesionej do nowego zakładu w Solnicy. W 1954 roku František zginął podczas testu prototypu, a Mojmír został zwolniony z pracy za odmowę wstąpienia do partii komunistycznej. Mimo to produkcja rozwijała się – w najlepszym okresie powstawało 120 pojazdów miesięcznie.

Największym sukcesem okazał się model Velorex 16/350 z silnikiem Jawa 350 – wyprodukowano 12 tysięcy egzemplarzy. W sumie, między 1950 a 1971 rokiem powstało około 15 300 trójkołowych Velorexów (modele 16/175, 16/250, 16/350) oraz 1380 czterokołowych (model 435-0), które nie zdobyły większego uznania. Pojazdy wyróżniały się lekką konstrukcją, niskim zużyciem paliwa, silnikami motocyklowymi (Jawa lub ČZ) i prędkością do 85 km/h. Karoseria była przymocowana do ramy na zatrzaski, a masa rzadko przekraczała 300 kg. Jeszcze do końca lat 90. do prowadzenia Velorexa wystarczało prawo jazdy kategorii A (na motocykl).

Velorexy były również eksportowane – trafiały m.in. do Polski, NRD, Bułgarii, a nawet do Azji, USA i Australii. W Czechach zyskały status pojazdu kultowego. Do dziś organizowane są zloty właścicieli (największy odbywa się w Boskovicach), działają kluby miłośników, a same pojazdy pojawiły się w filmach i serialach – m.in. Vrchní, prchni! z Josefem Abrhámem oraz Dobrá voda z Jiřiną Bohdalovą. Co ciekawe, w 1996 roku aż 62,5% wyprodukowanych trójkołowców nadal było zarejestrowanych.

Wielu właścicieli modyfikowało swoje egzemplarze – niektóre otrzymały karoserię z laminatu lub blachy, co z jednej strony obniżało ich autentyczność, z drugiej – czyniło je unikatami. Najbardziej znaną przeróbką był projekt Hoba, stworzony przez Františka Honca – Velorex z laminatowym nadwoziem w stylu mikrosamochodu.

W latach 70. i 80. Velorex produkował również boczne wózki do motocykli (modele 560, 562, 710), współpracując z firmą Jawa. Łącznie powstało ich niemal 300 tysięcy. Po upadku komunizmu spółdzielnia Velorex została rozwiązana, ale produkcja wózków została wznowiona przez prywatną firmę Velorexport.

W 2010 roku zapowiedziano projekt nowoczesnego trójkołowego sportowego auta o nazwie Velor-X-Trike, jednak nie ma on nic wspólnego z oryginalnymi projektami braci Stránskich.

Velorex dorobił się wielu prześmiewczych przydomków – hadraplán, pytel na mrzáky, splašené trubky czy uciekający namiot – ale dziś uchodzi za symbol czeskiej inwencji i epoki niedoboru, z nostalgią wspominany i wciąż obecny na drogach.

#ciekawostki #motoryzacja #carboners

Profil facebookowy Kartografia Ekstremalna wstawił wiele mówiącą mapkę obrazującą miejsce zameldowania posłów obecnej kadencji. #ciekawostki #polityka

W części ogłoszeń o sprzedaży mieszkań znajduję info, że oferta jest "tylko dla klienta gotówkowego". Jaka to różnica, czy ktoś płaci przelewem z własnego konta, czy ze środków z kredytu hipotecznego? #nieruchomosci #pytanie