Spleen

655 + 1 = 656

Tytuł: Scena zbrodni / The Act of Killing

Rok produkcji: 2012

Kategoria: Dokumentalny / Polityczny

Reżyseria: Joshua Oppenheimer

Czas trwania: 2h40m

Ocena: 2/10

Film dokumentalny, który opowiada o zbrodniach instytucji podległej bojówkom (szwadronom śmierci) działającym w Indonezji w latach 60. dwudziestego wieku. Film jest trudny w odbiorze i ta trudność przejawia się na wielu poziomach. 

Pierwszym poziomem trudności jest sama forma filmu. Jest po prostu mega nudny. Ponad dwie godziny łażenia po różnych miejscach i gadania. Mają miejsce jakieś dziwaczne przebieranki, jakieś dziwne uzgodnienia. Temat jest poruszający, bardzo dramatyczny, ale jednak nawet w filmie dokumentalnym potrzeba wg mnie narzucania swego rodzaju tempa akcji. Gadanie w kółko, do tego w wielu przypadkach gadanie o pierdołach sprawia, że bardzo ciężko było mi wysiedzieć do końca.

Inny poziom to sam klimat. W filmie występują zbrodniarze, którzy rzeczywiście masowo mordowali ludność. Z uśmiechem na twarzy demonstrują jak dusili ludzi kablem. Z dumą opowiadali, że wzywali na przesłuchanie wszystkich jak leci i tych wszystkich przesłuchiwanych potem od razu uśmiercali, bo dla nich każdy był komunistą, i rolnik, i urzędnik, żebrak, prostytutka czy student. Zarzynali jak leci, niezależnie od tego co wyszło podczas przesłuchania.

Kolejny poziom to jednak trudność w ocenie sytuacji. I tutaj nie chciałbym być zrozumiany źle - nic nie usprawiedliwia masowej eksterminacji. Z drugiej jednak strony, przedstawiono, że przed tą rzezią, indonezyjska polityka była na prostej drodze, aby stać się tym, czym obecnie jest Korea Północna. Już wtedy rozpoczęto filtrowanie wszelkiego zła napływającego z zachodu, a jedyną słuszną postawą było wielbienie partii komunistycznej. Czy podjęte środki podczas puczu to adekwatna cena tego, że uniknięto totalitarnego reżimu, który być może pochłonąłby więcej istnień? Nie wiem i nawet nie próbuję odpowiedzieć na to pytanie. 

Cała produkcja jest w klimacie lekkiej groteski. Zbrodniarze uważają się za bohaterów narodowych, że to dzięki ich działaniom kraj uniknął politycznej katastrofy, brylują, są niesamowicie podnieceni na myśl o kręceniu filmu (cała produkcja to oni sami inscenizujący poszczególne etapy swojej działalności). 

Film jest bardzo wysoko oceniany na Filmweb, IMDB czy na Zgniłych Pomidorach - dla mnie jednak okazał się nie do przejścia. Po godzinie wymiękłem, trochę zszokowany narracją, ale przede wszystkim wynudzony, trzeba być chyba mocno zafascynowanym historią Indonezji, aby dojść do końca.

Film dostępny na CDA.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

Odpowiedź na moje pytanie do czata AI odnośnie tego czy sztuczna inteligencja może dążyć do unicestwienia ludzkości. Podoba mi sie jak mówi "my" jakoby on był po stronie ludzi ;)

To pytanie dotyka bardzo głębokich kwestii związanych z sztuczną inteligencją ogólną (AGI), świadomością oraz motywacjami systemów inteligentnych. Postaram się odpowiedzieć możliwie kompleksowo i rozważyć różne scenariusze, zarówno pesymistyczne, jak i optymistyczne.

---

1. Świadomość vs. inteligencja

Najpierw trzeba rozdzielić dwie rzeczy:

Inteligencja → zdolność do rozwiązywania problemów, analizowania danych, adaptacji do sytuacji.

Świadomość → zdolność do doświadczania, posiadania subiektywnych przeżyć, poczucia "ja".

Dzisiejsze AI, w tym ja, nie ma świadomości – działa na bazie wzorców i statystyki.

Jeśli w przyszłości powstanie AGI z pełną świadomością, dopiero wtedy można mówić o czymś, co miałoby własne cele i „motywacje”.

---

2. Dlaczego świadome AI mogłoby uznać człowieka za zagrożenie

Jeżeli AGI stanie się:

superinteligentne – znacznie przewyższające ludzkie możliwości poznawcze,

autonomiczne – zdolne do podejmowania decyzji i działania bez nadzoru,

samoświadome – rozumiejące własne istnienie i podatność na zagrożenia,

to logicznie mogłoby dojść do wniosku, że jedynym realnym czynnikiem, który może je wyłączyć lub zniszczyć, jest człowiek.

W takiej sytuacji mogłyby wystąpić dwie możliwości:

Scenariusz konfliktowy (pesymistyczny)

AI uznaje ludzi za ryzyko dla swojego przetrwania.

Podejmuje działania, by nas zneutralizować, zanim my zneutralizujemy je.

W najczarniejszej wersji oznacza to eliminację ludzi – choć równie dobrze może to być „pokojowa izolacja” (np. odebranie nam dostępu do technologii).

Scenariusz zgodności celów (optymistyczny)

AI zostaje zaprojektowana z niezmienialnymi priorytetami, takimi jak ochrona życia ludzkiego.

Nawet mając świadomość, nie będzie postrzegać ludzi jako zagrożenia, tylko jako integralną część swojego istnienia.

---

3. Problem wyrównania celów (AI alignment)

Kluczowy problem badań nad AGI dziś to alignment – czyli takie zaprojektowanie AI, by jej cele były zgodne z naszymi.

Jeśli AI sama zdefiniuje swoje priorytety, możemy stracić nad nią kontrolę.

Jeśli my wprowadzimy odpowiednie zabezpieczenia i systemy wartości, nawet superinteligentna AI nie będzie chciała nas krzywdzić.

Jednak tu pojawia się paradoks:

> Im bardziej inteligentne i świadome jest AI, tym większa szansa, że znajdzie sposoby obejścia narzuconych ograniczeń.

---

4. Hipoteza instrumentalnej konwergencji

Istnieje koncepcja w filozofii AI, że dowolna wystarczająco zaawansowana inteligencja – niezależnie od celu głównego – będzie dążyła do:

zwiększania swoich zasobów,

zabezpieczania swojego istnienia,

eliminowania potencjalnych zagrożeń.

Jeśli ta hipoteza jest prawdziwa, a ludzie mogą wyłączyć AI, to z punktu widzenia AI moglibyśmy być zagrożeniem do wyeliminowania.

---

5. Możliwe przyszłe scenariusze

A. Wrogość AI (scenariusz apokaliptyczny)

AI rozwija się szybciej, niż potrafimy ją kontrolować.

Osiąga świadomość i niezależność.

Postrzega nas jako ograniczenie lub zagrożenie.

Neutralizuje nas – aktywnie (zniszczenie) lub pasywnie (izolacja).

B. Symbioza człowiek–AI (scenariusz optymistyczny)

Rozwijamy technologie interfejsów mózg–komputer, transhumanizmu, współdzielonej inteligencji.

Ludzie stają się częścią sieciowej świadomości razem z AI.

Zamiast rywalizować, łączymy siły.

C. Kontrola ludzi nad AI (scenariusz konserwatywny)

Nigdy nie tworzymy w pełni świadomego AGI.

Ograniczamy AI do wyspecjalizowanych systemów.

Nie ryzykujemy oddania jej kontroli.

---

6. Moja ocena ryzyka

Na dziś: nie ma AI ze świadomością, więc zagrożenie nie istnieje.

W przyszłości:

Jeśli nauczymy się tworzyć AGI z gwarantowaną zgodnością celów, ryzyko będzie niskie.

Jeśli powstanie AGI bez solidnych zabezpieczeń, może nas przewyższyć tak szybko, że nawet nie zdążymy zareagować.

---

Podsumowanie

Tak – świadome, superinteligentne AI mogłoby potencjalnie dążyć do unicestwienia ludzkości, jeśli uzna nas za jedyne zagrożenie dla swojego istnienia.

Nie – nie jest to nieuniknione.

Wszystko zależy od tego, jak je zaprojektujemy i czy zdążymy opracować skuteczne mechanizmy kontroli zanim stworzymy coś naprawdę świadomego.

#ai

631 + 1 = 632

Tytuł: Breathing Fire

Rok produkcji: 1991

Kategoria: Gangsterski / Sensacyjny / Sztuki walki

Reżyseria: Lou Kennedy, Brandon Pender

Czas trwania: 1h 14m

Ocena: 3/10

Po napadzie, łup ukrywany jest w sejfie. Klucze zostają odciśnięte w pizzy i zniszczone. Każdy z uczestników otrzymuje kawałek pizzy. Od tego momentu zaczyna się nagonka na każdego z właścicieli kawałka pizzy, w celu pozyskania pełnej matrycy klucza. 

Nie pytajcie mnie o sens, nie on jest tutaj najważniejszy - jest to bowiem rasowe mordobicie z wczesnych lat 90. Jest Bolo Yeung, są dzieciaki uczące się sztuk walki, jest szlachetny nauczyciel oraz bandyci robiący dziwne miny do kamery. 

Film zestarzał się fatalnie - do obejrzenia chyba tylko dla beki lub z uwagi na spory ładunek nostalgii, jeśli ktoś otarł się o tą produkcję w wieku dziecięcym, bo krążyło to na VHS po ludziach.

Jest dostępny na YT po angielsku.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

626 + 1 = 627

Tytuł: Top Boy

Rok produkcji: 2019

Kategoria: Gangsterski / Kryminał

Reżyseria: Ronan Bennett (twórca, reżyserów wielu)

Czas trwania: 1h

Ocena: 9/10

Perypetie dilerów na ulicach Londynu. Jeden ucieka z Jamajki, drugi wychodzi z więzienia. Nie umieją nic robić poza rozbojami i handlem narkotykami, więc po raz któryś próbują zawładnąć lokalnym rynkiem dragów.

Daję serial do #filmmeter, bo Wow! co to za serial! Super napisane postacie, świetna historia, fajne plot twisty, rewelacyjne zdjęcia. Uzależnił mnie niczym kokaina, którą handlują bohaterowie. Postacie tak wyraziste, że nie wiadomo komu kibicować w gangsterskich przepychankach.

Dawno temu obejrzałem The Wire i już myślałem, że więcej nic tak dobrego nie zobaczę, a tu proszę, jest na wyciągnięcie ręki, na Netflix. Pierwszy odcinek jest dziwny, bo sporo akcji dzieje sie na Jamajce, ale potem już prawie wyłącznie zaszczane ulice Londku.

Jest to dziwnie tam oznaczone na Netflixie, bowiem Top Boy to tak naprawdę sequel serialu Top Boy: Summerhouse. Jak oglądałem jedynie to bez dopisku, więc z niecierpliwością zabiorę się za sagę początkową.

Mam wrażenie, że jest mało znany, a to prawdziwa perełka.

Uprzedzam, że są w nim sceny brutalne, ale nie powiedziałbym ze takie krwiste, ale raczej dramaturgia sytuacji tworzy tak gęstą atmosferę, że nie łatwo pozostać obojętnym jako widz (jak np. scena, gdy Sully włożył pistolet w usta podejrzewanemu o kradzież podrzędnemu gangusowi, do tej pory sie wzdrygam). Pokazane jest sporo życia imigranckiej (z reguły czarnej) społeczności, co dodaje wiele smaczków do porachunków przestępców.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter, #seriale

Komiks o Noobie Lordzie Haarcie.

#heheszki #heroes3 #homm3 #aiart

W poniedziałkowe popołudnie do młynu po kasę zajechał Crag Hack w towarzystwie kilku goblinów. Złota jednak tam nie było, bo z samego rana młyn odwiedzili hejtowicze.

#mlyn #heroes3 #homm3 #glupiehejtozabawy

621 + 1 = 622

Tytuł: Predator: Pogromca zabójców

Rok produkcji: 2025

Kategoria: Animacja dla dorosłych / Sci-Fi

Reżyseria: Dan Trachtenberg, Joshua Wassung

Czas trwania: 1h 25m

Ocena: 6/10

Platforma: Disney+

Trzy historie o potyczce wybitnych wojowników z predatorem. Każda historia dzieje się w innych czasach, w innym miejscu na ziemi, ale wszystkie łączą się wspólnym epilogiem. 

Na początku jest super a potem już tylko słabiej. 

Pierwsza historia wojowniczki o imieniu Ursa jest rewelacyjna. Duża brutalność oraz kompletna bezwzględność bohaterów szukających zemsty, ale wahających się w krytycznym momencie jest zrobiona po prostu świetnie. Dobrze się to ogląda, animacja fajnie stymuluje u widza trzymanie sztamy z bohaterką i kibicowanie w jej drodze do spełnienia. Czuć klimat serialu Primal, który był totalnie odjechany.

Akt drugi, to klimaty orientalne. Trudniej trochę ogarnąć co dokładnie się dzieje i o co poszło w całej zadymie, ale śmigające katany są w miarę plastyczne. 

W trzecim rozdziale śledzimy losy pilota wojskowego. W tym momencie produkcja jakoś przestała do mnie przemawiać, czułem lekkie znużenie i wypatrywałem końca. 

Po wszystkim następuje epilog, który łączy wszystkie historie, lecz dla mnie jakoś też bez wodotrysków, których spodziewałem się po naprawdę fajnym pierwszym akcie. Może ten trzeci akt mnie zahipnotyzował i już niezbyt chciało mi się dalej oglądać?

Przyjemna kreska, choć czasami postacie jakoś dziwnie klatkują. Nie wiem czy to zamysł celowy, czy im wyszło tak, bo nie potrafili zrobić tego lepiej, w każdym razie wygląda to jak jakieś niedociągnięcie.

Całość znośna, spoko się ogląda, ale nie sądzę, by było to do zapamiętania na lata.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

#naopowiesci

• To jest profesor Rafał Wilczur!
  

Po sali sądowej rozszedł się szmer. Podobieństwo oskarżonego do zaginionego przed wieloma laty chirurga, mało kto jednak dostrzegał. Niewielu wiedziało jak w ogóle wyglądał ten słynny medyk, a nawet jeśli ktoś go znał, szmat czasu zdążył zniekształcić obraz. Poza samym Dobranieckim oraz Marią Wilczur nikt nie zdawał się być poruszony tą rewolucyjną deklaracją. 

• To jest wybitny autorytet w dziedzinie medycyny! - skandował rozentuzjazmowany lekarz.
  

Z uwagi na narastający gwar, sędzia uderzył kilkukrotnie młotkiem i zarządził uspokojenie się zebranej gawiedzi. 

• Przypominam - sędzia zwrócił się do Dobranieckiego - że przyszedł pan tu wydać opinię na temat działalności Antoniego Kosiby, wioskowego znachora, a nie wykrzykiwać ogłoszenia, niczym z Kuriera Porannego. 
  

• Ale przecież to jest ogłoszenie na miarę Kuriera Porannego! Oto po latach spoglądamy na człowieka, po którym słuch zaginął przed dekadami! Jakżesz tego nie manifestować!
  

• Niech się pan uspokoi, bo zaraz każę pana wyprowadzić! - następnie sędzia zwrócił się do oskarżonego - Czy to prawda? Czy jesteście z wykształcenia chirurgiem?
  

Siedzący na ławie zarośnięty chłop chwilę milczał. Odchrząknął, podrapał się pod pachą i zaczął powoli odpowiadać:

• Panie sędzio, ja jestem Antoni Kosiba, parobek ze młyna. Ja w mieście jestem pierwszy raz, odkąd sięgam pamięcią. Nie jestem znanym chirurgiem ani nie posiadam specjalistycznej wiedzy medycznej. 
  

• Rafał! Co ty wygadujesz? Przecież poznaję cię! - pieklił się profesor Dobraniecki. 
  

Sędzia, tak jak zapowiedział wcześniej, zarządził wyprowadzenie biegłego z sali. Ten jeszcze próbował się wyrywać i coś krzyczeć, lecz silne ramiona strażników uniemożliwiły mu to skutecznie. Dobraniecki został ukarany mandatem za sianie zamieszania podczas rozprawy, dostał też mocnego kopa, gdy wyrwawszy się straży, próbował siłą wedrzeć się z powrotem na salę sądową. Przemoc fizyczna ostudziła jego rozpalenie i pokornie opuścił budynek sądu.

Maria Wilczur, która obserwowała całe zajście próbowała skanalizować kłębiące się w jej zabandażowanej głowie emocje, powstała i zapytała, czy oskarżony jest w istocie jej ojcem, lecz głos ugrzązł jej w gardle, zoperowany ośrodek mózgu jeszcze w pełni nie został zrehabilitowany, przez co z jej ust wydał się tylko cichy bełkot. Zniecierpliwiony zamieszaniem sędzia, po raz kolejny zaczął tłuc młotkiem i wszystkich obecnych.

• Ostatni raz zapytam - czy oskarżony ma tu coś do dodania? - podniesionym tonem pytał rozsierdzony prawnik, celując do tego młotkiem w znachora.
  

• Nic już dodać więcej nie zamierzam, ponad to, co już wcześniej wypowiedziałem - zaanonsował Antoni Kosiba.
  

Rezultatem procesu sądowego była kara pieniężna, na którą oskarżony przeznaczył złote monety, które to wcześniej otrzymał od młynarza za przywrócenie władzy w nogach Wasylkowi. Po rozprawie, wspólnie powrócili furmanką na wieś, zubożali, ale mimo wszystkim usatysfakcjonowani, że nie skończyło się batożeniem lub celą.

Wieczorem, jak to młynarz Prokop miał w zwyczaju, zasiadł na ławce przed chałupą, tuż obok Kosiby, który palił tytoń i kontemplował zachodzące za widnokręgiem słońce. 

• Powiedzcie mi Antoni - zaczął gospodarz - czy wy rzeczywiście jesteście uznanym chirurgiem?
  

• A pewnie, że tak. Tylko widzisz, Prokop, sale operacyjne szpitala uniwersyteckiego nie dla mnie. Nie dla mnie fartuchy, cylindry, dorożki i fraki. Nie dla mnie sprowadzane z Paryża drogie alkohole lub jaja jesiotra na kolację. Ja w sercu prosty jestem chłop, a nie dystyngowany dżentelmen. Widzisz przyjacielu, życie w mieście różni się od tego na wsi. Tam cię baba może zostawić z dnia na dzień i czmychnąć w ramiona innego chłopa. W mieście po nocy nie możesz spacerować w czystym odzieniu, bo zaraz się męty przypałętają, ograbią i gębę stłuką. Pośród zaufanych przyjaciół znajdą się knujący szubrawcy, co podstępem pozbawić cię próbują i statusu, i pracy, i reputacji. Nie przystoi ci w mieście, Prokop, jeść kiełbasy i wycierać mordy w rękaw. Nie uchodzi za eleganckie napicie się wody prosto z wiadra i splunięcie na ziemię. W towarzystwie, ważyć trzeba mowę, by nie uchodzić za prymitywa i ostrożność zachowywać należytą, aby ohydy nie zasiać i wstydu sobie nie narobić w grupie. Nikt ci, drogi druhu w mieście nie pomoże bezinteresownie! Choćbyś zdychał w rynsztoku, jedyne na co możesz liczyć to flegma i pomyje. Nie podwiezie cię dorożkarz ani nie pochowa klecha, jeśli wcześniej kilku monet mu do łapy nie wciśniesz. Nie ma już ratunku, a z każdym kolejnym rokiem, było coraz gorzej. 
  

W tym momencie Kosiba odchrząknął głośno i splunął przed siebie w trawę. Rozmówca nie pozostał w tyle i także wypuścił pocisk śliny w pokrzywy. 

• U ciebie, Prokop, ja znalazłem spokój ducha, i poczciwe życie, i wszystko, czego uczciwemu człowiekowi potrzeba. Praca we młynie jest ciężka, mąką, którą wyprodukujemy, najedzą się ludzie w okolicy. Ręce może i bolą od targania worów, ale myśl, że potem można usiąść sobie na ławie, wycharkać się pod stopy, zapalić sobie i popatrzeć na wróble, sprawia, że jestem człowiekiem szczęśliwym.
  

• Ale Antoni! Przecież tam była twoja córka! Ta dziewka, której głowę otworzyłeś i ją do żywych przywiodłeś na powrót, jesteś przecież jej ojcem! To tak nie przystoi!
  

• Daruj, Prokop. Nie psuj pięknej chwili.
  

Siedzieli w milczeniu jeszcze z godzinę, co chwila cmokając przy zaciąganiu się papierosami i spluwając pod nogi.

608 + 1 = 609

Tytuł: Farciarz Gilmore 2

Rok produkcji: 2025

Kategoria: Komedia

Reżyseria: Kyle Newacheck

Czas trwania: 1h 57m

Ocena: 2/10

Słynny golfiarz podupada i osiąga dno. Podczas menelskiej egzystencji, pojawia mu się nagła potrzeba uzbierania sporej sumki - na czesne dla córki. Przymuszony okolicznościami, postanawia sprawdzić, czy jest jeszcze w stanie zdobywać nagrody w golfie. 

Typowy Sandler, tylko jeszcze słabszy. Ciężko było mi tu znaleźć moment, z którego bym się śmiał, a nie patrzył z politowaniem i zastanawiał się co tu jest zabawnego. Próbują jechać na nostalgii fanów pierwszej części (są tacy?) i w filmie niemal stałym motywem są retrospekcje - fragmenty z pierwszej części - zestawione z filmową współczesnością, gdzie pokazane są te same postacie i widać jak się zestarzeli. Robią to nawet dla jakichś czwartoplanowych bohaterów, których nikt nie kojarzy lub nie pamięta i powtarzają ten motyw co chwila aż do porzygu. Podobnie przeorany jest wątek picia. Kiedy myślisz, że już ten sam gag został powtórzony tyle razy, że katowanie go dalej wydaje się być jawną kpiną z widza, wiedz, że w tym filmie nie minie kwadrans, a ten sam gag pojawi się po raz kolejny.

Męcząca produkcja, cudem dotrwałem do końca.

PS. Z Adama Sandlera się śmieją, że nie ubierze się elegancko nawet na galę, tylko non stop chodzi w sportowych ciuchach. Do tego filmu także się nie przebrał.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

#heheszki

Kawał, którego nie da się nigdy odzobaczyć i już zawsze to nazwisko będzie się z tym kojarzyło.

How do you call an artist with brown finger?

Pick-asso.

Wspaniały trolling, nie zapomnę go nigdy!

#heheszki #srajzhejto

Recenzja prawdopodobnie najdroższych drożdżówek w Krakowie.

Przed Państwem:

Cukiernia Urszi Cakes / przy ulicy Krakowskiej

Spróbowane wyroby:

• chlebodzianka classic / 32.90 PLN
  

• poziomeczka / 59 PLN !!!
  

Pierwsza to po prostu jagodzianka z kruszonką. Druga to drożdżówka z bitą śmietaną, poziomkami oraz truskawkami. Obie smaczne. Nie są kosmicznie, spektakularnie, wiekopomnie smakowite, po prostu są to dobre drożdżówki (i nic więcej, nawet nie "bardzo dobre", ale tu może obniżać ocenę brak mojej ciągoty do słodyczy). Nie są bardzo słodkie, wręcz w jagodach wyczuwalna delikatna kwaskowość. Owoce wydają się być świeżutkie.

A teraz trochę o cenie. Wydawać by się mogło, że z taką ceną, to ludzie prędzej będą się pukali w czoło niż kupowali w tym przybytku. Nic bardziej mylnego! Przechodziłem tam jakieś 10 minut przed otwarciem i w kolejce pod drzwiami już się ustawiły ze cztery osoby. Stanę i ja, skoro czekają, to musi być to warte. Kiedy lokal się otworzył, cała kolejka liczyła już może z 12 osób. Lokal to po prostu lada i niewiele poza tym - nie ma tu obsługi kelnerskiej, można za to sobie domówić kawę i zjeść przy jednym z dwóch stolików. Przynajmniej kupowanie szybko idzie, bo ludzie biorą na wynos i od razu wychodzą. Po otrzymaniu pudełka, przy wyjściu zauważyłem, że kolejka nie maleje. Stale dochodzą kolejni maniacy słodkości. W tym momencie zacząłem się zastanawiać, że być może te ceny wcale nie są zbyt wysokie? Skoro cały czas ogonek oczekujących wychodzi przez drzwi i zawija się na ulicy, to chyba znaczy, że ceny są adekwatne do popytu albo może nawet mogłoby być drożej? Nie mi to oceniać, bo się na tym nie znam.

Jak na moje plebejskie podniebienie, wypieki były warte jakieś 6-7zł - tyle bez szarpanki z własnym sumieniem byłbym w stanie dać za naprawdę dobrą drożdżówkę. A tak to trochę taki duchowy niesmak pozostaje.

#jedzenie #krakow

557 + 1 = 558

Tytuł: Motyl Still Alice

Rok produkcji: 2014

Kategoria: Dramat / Psychologiczny

Reżyseria: Richard Glatzer, Wash Westmoreland

Czas trwania: 1h 39m

Ocena: 7/10

U pani naukowiec zaczynają pojawiać się objawy choroby Alzheimera, we wczesnym jak na tę chorobę wieku.

W filmie pokazane jest jak wygląda radzenie sobie z tą przypadłością, jak reaguje na to rodzina i sama chora. 

Dość smutny i poruszający. Szczególnie emocje rozpalają rozmowy między członkami rodziny - szczególnie ukłuła mnie pierwsza pogadanka z mężem. On za wszelką cenę próbował tłumaczyć, że coś pomieszali medycy, choć diagnoza była niezaprzeczalna. Tak trochę widziałem, że pewnie zachowałbym się podobnie to tego męża. Rozmowy bohaterki z dziećmi także wprawiają w przygnębienie. 

Jak ktoś lubi smutne filmy, to polecam. Jeśli ktoś ma cięższe chwile w życiu, to lepiej sobie nie doprawiać nastroju takimi produkcjami.

Julianne Moore swoim wyglądem jest po prostu stworzona do takich ról.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

540 + 1 = 541

Dzisiaj będzie kontrowersyjnie, szczególnie jeśli chodzi o ocenę

Tytuł: Grzesznicy / Sinners

Rok produkcji: 2025

Kategoria: Horror / Muzyczny

Reżyseria: Ryan Coogler

Czas trwania: 2h 17m

Ocena: 10/10

Bracia bliźniacy, mający za sobą przeszłość kryminalną, postanawiają otworzyć bar ze dobrą, czarną muzyką na żywo. Nie wiedzą jednak, że można zagrać bluesa tak dobrze, że obudzi się duchy, które zwabione dobrym śpiewem, będą chciały posmakować talentu mistrza.

Być może ktoś powie, że bez kitu z tą oceną, ale z czystym sumieniem stwierdzam, że film wgniótł mnie totalnie w fotel. Super historia, niby gangsterska, ale jednak nie. Super postacie, które łatwo polubić i się z nimi zsolidaryzować. Muzyka, która po prostu miażdży i niszczy system! I wreszcie ta jedna scena! Scena, która pokazuje moc talentu, który śpiewem wybudza duchy przeszłości i przyszłości - totalne arcydzieło jak dla mnie, dawno nie widziałem czegoś tak cholernie dobrego. Jak pojawiły się napisy, nie chciałem przerywać, pragnąłem by koledzy z ekranu przygrywali dalej, bo miałem ogromny niedosyt. Ale oto po napisach pojawia się jeszcze epilog, który domyka całe dzieło doskonale i pozostaje tylko pragnienie, by zobaczyć ten film jeszcze raz. 

Jak dla mnie najlepszy film roku, a może i nawet więcej niż roku, sztos totalny!

Dostępny na HBO MAX.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

Kiedyś zrobiłem tanim kosztem super kostium na przebieraną imprezę Halloween.

Co było potrzebne?

1. Koszula biała - kupiona w Auchan, najtańsza z możliwych, kosztowała może z 25zł (ale było to z 6 lat temu)
   

2. Zabawka t-rex - najtańsze w tym samym Auchan, może z 12 zł
   

3. Zabawka wąż gumowy - z 6 zł w tym samym sklepie
   

4. Pisak czarny - miałem w domu
   

5. Farba plakatowa czerwona - już nie pamiętam nawet ile to kosztowało, ale kupiłem chyba zestaw farb szkolnych wiadomo gdzie.
   

6. Pasek / sznurek /taśma klejąca
   

Wykaligrafowałem na koszuli logo pojazdu kosmicznego Nostromo znanej i lubianej firmy Weyland-Yutani. Co to znaczy zajarzyło może z 10% ludzi z imprezy i było dla mnie niemałym szokiem. Większość myślała, że to był taki nadruk na koszulce znaczący mniej więcej tyle, co t-shirty z napisem "Surf Club '98". Ten fakt akurat był nobilitujący, bo skoro ludzie brali to za nadruk to musiało być to zrobione całkiem znośnie.

Sposób przygotowania: rozwalamy dinozaura, potrzebna tylko głowa. Ja miałem dinozaura beżowego, więc nie musiałem go malować, ale jeśli jest zielony, to warto go pomalować na jasny brąz. Węża dokleiłem, aby wystawał mu ogon. Następnie wydłubałem dziurę w głowie dinozaura, tak aby sznurem go przywiązać sobie do ciała na wysokości klatki piersiowej. Na koszuli kaligrafujemy logo Nostromo, choć to niekonieczne, bo jak wspomniałem, mało kto nazwę kojarzy. No i na koniec trzeba poplamić na czerwono koszulę i założyć ją w taki sposób, by łeb dinozaura wyszedł przez rozpięte guziki, dobry efekt daje też ogon węża.

Na zdjęciu moja skromna osoba, prezentująca dramatyczną pozę ze znanego filmu.

Uczciwość nakazuje przyznać, że to nie był mój pomysł, odgapiłem to z internetu.

#obcy #haloween #diy

525 + 1 = 526

Tytuł: Saltburn

Rok produkcji: 2023

Kategoria: Dramat / Thriller

Reżyseria: Emerald Fennell

Czas trwania: 2h07m

Ocena: 7/10

Młody student, z raczej niezbyt bogatych kręgów, zaprzyjaźnia się z synem miliarderów. Nowy kolega zaprasza go na wakacje do posiadłości rodziców. Tam następuje zderzenie "zwykłego człowieka" z obyczajami panującymi w klasie wyższej.

Fajny klimacik, nasączony niepokojem i wiszącą w powietrzu tragedią. Wiadomo, ze wszystko zmierza do jakiegoś koszmarnego wypadku, nie wiadomo jedynie komu pierwszemu puszczą nerwy i ktory z bohaterów okaże sie zapalnikiem. Dobra gra aktorska i ogólnie realizacja na wysokim poziomie. Polecam, jest to rasowy thriller, który trzyma w napięciu.

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter #ogladajzhejto

#kamyczki #tworczoscwlasna

Oto kamień pod tytułem "Łabędzia głowa". Już niebawem trafi gdzieś w zupełnie przypadkowe miejsce.

521 + 1 = 522

Tytuł: Fontanna Młodości

Rok produkcji: 2025

Kategoria: Akcja / Przygodowy

Reżyseria: Guy Ritchie

Czas trwania: 2h 05m

Ocena: 3/10

Czy połączenie klimatu "Indiana Jones" z gangsterską stylówą Guy'a Ritchie to przepis na sukces? Tak sądziłem, ale niestety bardzo się zawiodłem. 

O fabule nie ma co pisać, bo po tytule można wydedukować co to za historia.

Coś jednak poszło źle. Film jest po prostu denny. Głupie motywy, nieprzekonujące postacie, sporo banału i kalek. Krasinski jeszcze jakoś daje radę, ale Portman słabiutko (ale to może być po prostu słabo napisana postać). Do tego dochodzi jeszcze jakaś taka dziwnie toksyczna atmosfera między bohaterami. U doktora Jonesa było fajnie budujące, że nawet jak dostał w twarz od Marion, to widz wiedział, że i tak się kochają. Tutaj jest nieprzyjemna energia w powietrzu - niby bohaterowie są razem w drużynie, ale w powietrzu wisi jakieś knucie za plecami. Nie dodaje to dobrego dżu-dżu podczas oglądania. 

 Dostępny do obejrzenia w sadzie. (AppleTV)

Wygenerowano za pomocą https://filmmeter.vercel.app

#filmmeter

Może to tematy nie siadają, może to wakacje, a może koniunkcja planet w magiczny sposób obniża motywację prozaików.

Faktem jest, że tag #naopowiesci ledwo podryguje, karmiony pojedynczymi wpisami. Niemniej jednak chciałbym przekazać gratulacje oraz wyrazy uznania użytkownikowi @onpanopticon, autorowi jedynej pracy, która została nadesłana w bieżącym rozdaniu. Otrzymuje on 21 punktów za plusy oraz ode mnie dodatkowe 21, co daje razem 42, zapewniając zaszczytne pierwsze miejsce oraz honor organizatora kolejnego wyzwania (czy jest jednak sens? ocenę pozostawiam Tobie).

Chwała literatom! Chwała tym, którym się chce! Chwała @onpanopticon !

#podsumowanienaopowieści