Wesołych świąt!

#hejto #swieta #poezja

Ależ mam dzisiaj wenę! A ten temat to mi się chyba nigdy nie znudzi! – czego zresztą wyraz dałem w poniższym wierszydle. Kolejna di risposta do wspaniałego sonetu di proposta , tylko tym razem poza konkursem #nasonety , a to przez powtórzenie, proszę ja ciebie, „rąk”, „gniewie” i „ciebie”.

***

– No nie podołam kolejnej racie!

Banknotów plik z portfela mi wsiąkł!

Ale tak to już jest, gdy się odprawiacie

z pomocą naziemnej obsługi rąk.

Kiedy to spóźnionego sonetu pisanie

zupełnie pochłonie was, całkowicie.

Kiedy to ciętej risposty składnie

rozpoczynacie w dzień lotu o świcie.

A wiersz ten wspaniały! – to moje wyznanie,

mimo że ku mnie utrzymany w gniewie.

Na wieczność masz teraz moje uznanie:

przez jego to pryzmat właśnie ja będę już zawsze wspominał Ciebie.

Więc, droga Pacho, nie ma co się złościć

o te DWIEŚCIE SZEŚĆDZIESIĄT CZTERY złotości.

***

Do pozdrowień spod poprzedniego wierszydła dołączam więc Wam teraz kolejne życzenia. Tym razem pieniędzy. Może nawet więcej niż DWUSTU SZEŚĆDZIESIĘCIU CZTERECH złotych.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Oto przed Państwem moja pierwsza propozycja sonetu di risposta w czwartej edycji bitwy #nasonety . Jest to mniej wspaniała odpowiedź na wspaniały sonet di proposta koleżanki @moll .

W ostateczności

– I jak tam, mordo? – Słabiutko, wariacie.

Słyszałeś może, że Łysy gdzieś wsiąkł?

Tak kminię, że może pierdzieć przy kracie

i zacząć sypać, gdyby się zląkł

kiedy sam prorok tam przed nim stanie

i gadkę zapoda, że będzie bicie,

kiedy mu powie, że przesłuchanie

jak prowadzone jest, nie stoi na kwicie.

Nazwiska, adresy psiarnia dostanie

i przyjdzie kitrać się nie u siebie.

Czas ciężki wtedy dla nas nastanie,

czas będzie tak ciężki, że o ja j⁎⁎ię!

– Nie peniaj, mordo! Ot, co tam: to tylko paru skrojonych gości.

Po wadze najwyżej w zawiasach będzie. A to i tak tylko w ostateczności.

***

Pozostając w klimacie powyższego wierszydła, zamiast życzyć Wam wesołych świąt, przesyłam pozdrowienia do więzienia.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

#tworczoscwlasna #poezja

złotowłosej

dziecinko, musisz uważać -

ruchome kalejdoskopy przesuwają chmury,

powyżej linii horyzontu każdy atom w pokładach drży i krąży.

przemieszczające się ładunki miażdżą najtwardsze tafle,

iskra rozpada w pojedyncze ziarna, by uwydatnić szczegół.

rozkładasz dłonie jakbyś chciała bezgłośnie przyjąć deszcz

- miękkość rozgrzanych opuszków chłonie dźwięk,

jednym mrugnięciem przerzucasz galaktyki w niebyłe.

zawieszona gdzieś pomiędzy,

łapiesz na rzęsy płatki - błoga chwila

szkatułek wyłożonych atłasem.

za progiem ciszy

zajrzysz pod skrzące szkiełko,

rozetrzesz śnieg w poszukiwaniu drobinek ciepła,

a świat się stopi, spływając po policzku

zaróżowioną łzą.

Krótka piłka

Rymy: Rybi - głowa - chybi - połowa.

Temat: archeologia

Miłej zabawy

#naczteryrymy #zafirewallem #poezja  #tworczoscwlasna

Nie wytrzymałem! Oberwało się szmacie!

Siarczysty najpierw policzek, następnie gong

Żuchwa jej się obluzowała jak w Passacie

Próg. Ale sza! Mój to jest Podziemny Krąg

Czego beczysz, nic to, żadne wykrwawianie...

Miłość niejedno ma imię, usłyszysz to na płycie

Wielkich artystów. Przekonij ból, spławianie

Emocjonalne... Zaraz się zacznie siniaków krycie

Jedni mają o sobie wielkie mniemanie

My mamy siebie nawzajem, żyjemy o chlebie

I wodzie. Nie mów do mnie per "patafianie!"

Zachowujmy maniery, nie żyjemy w chlewie.

Między nami coraz większe odległości

Między nami coraz więcej złości

______

Tak jakoś temat wyszedł po przeczytaniu tego sonetu od Moll do takiej muzyki:

https://www.youtube.com/watch?v=nO0Z8tjnEGQ&t=187

I po odbębnieniu treningu to rękoczyny same się na głowę nasuwają xd W utworzeniu tego dzieła nie została skrzywdzona żadna kobieta!

Oryginalny sonet oraz zasady zabawy na sonety tzw. ripostowe @moll :

https://www.hejto.pl/wpis/bo-w-zyciu-tak-to-bywa-ze-bitwa-na-sonety-trwa-i-czasem-piorunami-sie-zdobywa-do

#nasonety #poezja #zafirewallem

Pan Jerzy

czyli ostatni slam w Gorzowie

Od Autora

Najdrożsi Czytelnicy! Jest już sobota, czyli weekend, wobec czego – jak to w weekend – oddaję w Wasze ręce kolejną księgę tego lirycznego gniotu pisanego ku eozśmieszeniu serc, a więc trochę inaczej niż robił to pan Sienkiewicz. Zresztą, on nie pisał wierszem, to po co gościa w ogóle wspominać? Wcześniejsze zdanie – to piszę dla własnego bezpieczeństwa – to zdanie o publikowaniu w weekendy, nie oznacza jednakowoż, że jeśli Pan Jerzy do tej pory ukazywał się w miarę regularnie, to dalej tak będzie. Nie mogę tego obiecać, bo nie jestem tego pewien. Ale się postaram. Niemniej mam nadzieję, że jesteście z premiery kolejnej księgi choć trochę zadowoleni, bo choć trochę na nią czekaliście. Tak jak, mam nadzieję, będziecie na pozostałe księgi również trochę (chociaż krótko, bo tylko tydzień) czekać.

Wspaniały czeski autor, pan Jaroslav Hašek we wstępie do wspaniałego zbioru swoich wspaniałych tekstów, które pisywał do rozmaitych czechosłowackich gazet, a który to wstęp również sam napisał (jak w nim przyznał, z racji tego, że nie potrafił znaleźć nikogo, kto zrobiłby to lepiej – któż bowiem wie lepiej, co autor chciał powiedzieć, niż samże autor właśnie), zawarł myśl, że w dobrym tonie jest kiedy autor we wstępie podziękuje komuś (najlepiej redaktorowi), a w tonie jeszcze lepszym jest, jeśli wszelkie błędy weźmie na swój kark. Wobec powyższego: dziękuję za owocną współpracę redaktorowi tej księgi. Bez Ciebie nie wyglądałaby ona tak, jak wygląda i nie odniosła by takiego sukcesu, jaki być może odniesie. Wszelkie natomiast nieścisłości, pomyłki czy błędy są tylko i wyłącznie winą moją, czyli winą autora.

Ten wspaniały zbiór wspaniałych tekstów pana Haška, gdyby kogoś to interesowało, w Polsce został wydany pod wspaniałym tytułem Medytacje nad kuflem piwa. Polecam lekturę. Choć, tak mi teraz przyszło do głowy, że mogłem się pomylić i tej obserwacji nie opublikował wcale pan Hašek (nie mówię, że nie poczynił: mógł przecież poczynić, a nie opublikować), a ja czytałem to w którymś ze wspaniałych zbiorów wspaniałych felietonów wspaniałego pana Umberta Eco: Zapiski na pudełku od zapałek lub Jak podróżować z łososiem. To są te same teksty, tylko w innych tłumaczeniach. Ich lekturę również polecam.

Albo może to było jeszcze gdzie indziej? Nie jestem pewien. No cóż: późno już jest. Mogło mi się coś tam pomylić, prawda?

No właśnie: jest już późno, więc tyle tytułem wstępu. Wy pewnie, jeśli w ogóle to przeczytacie, to zrobicie to raczej rano. Mam nadzieję, że lektura tego gównianego poematu umili Wam ten Wasz poranek. Na przykład umili poranny pobyt w toalecie, które to miejsce gorąco polecam jako idealne do oddania się lekturze tego wiekopomnego dzieła pisanego, brawurowym momentami, ale jednak trzynastozgłoskowcem.

Wasz Autor.

***

Spis treści

Księga I – Zwycięstwo

Księga II – Do Grecji!

Księga III – W Grecji

***

Księga IV

Nadal w Grecji

Koniec imprezy – Noc w apartamencie – Śniadanie – Awantura

Impreza trwa na dobre: lekko już wstawieni

rzeczną wodą: tańczymy! Się przekrzykujemy:

– Jakie twoje imię? – pada gdzieś tam z sali

– wybacz mi, bom zapomniał. Chyba nam tu dali

wody prosto z Lete, rzeki zapomnienia!

Z drugiej strony: dobrze! Wyrzutów sumienia

nie będzie na myśl co my też tutaj robimy.

A więc i my, narrator, zasłonę spuścimy

milczenia na to, co też wtedy tam się działo.

Jedna tylko rzecz jeszcze: wpada bowiem śmiało

na salę dwóch gości, a wściekłość na ich licach,

zmusza mnie wręcz do tego, bo o nich napisać.

Bo w krzyk oni tak: – Jest już w pół do trzeci!

Można tak trochę ciszej? Usypiamy dzieci!

A byli to, fakt ten sam zaświadczam uczciwie,

ci panowie: @Piechur oraz @plemnik_w_piwie .

I cóż mieliśmy zrobić? Impreza skończona!

– I dobrze – tak mówi @moll – bom trochę zmęczona.

Chodźmy już do pokoju, muszę się położyć

bo inaczej do jutra to mogę nie dożyć.

Ja, w odruchu rozpaczy, pytam się jej wprost:

– W pokoju jest gorąco, nie wolisz pod most?

I argumentów mnóstwo mam jeszcze, lecz milczę

bo Pacha mi posyła spojrzenie swe wilcze.

Mówić mi nic nie musi: jeszcze słowo jedno,

nigdy już się nie przyssam – ja wiem to na pewno.

A więc znów nasz apartament, numer sto dziesięć.

Panie, to widać: zmęczone. Na sen mają chęć.

Ja natomiast przeciwnie: Pachę bym wymłócił

i – po prawdzie – to później i na @moll się rzucił.

– „A może by tak trójkąt?” – myśl przychodzi chora;

w końcu: skoro Grecja, to i Pitagoras!

No przypiliło mnie mocno, karwasz jego twarz!

Przypiliło tak, że dobry byłby nawet Splash!

– „Tak, w ramach zwiedzania, może bym spróbował

i tej miłości greckiej? Splash! Gdzieś ty się schował?!”

Nic z tego jednak! @moll , choć lekko utyka

zmierza wprost do sypiali, krokiem lunatyka.

(Z jakimś kajakarzem tak się wytańczyła,

że aż sobie kolano ciut nadwyrężyła.)

I pada na wyro! A nim dotknie pościeli,

Morfeusz i Hypnos w objęcia ją wzięli.

A ja? Patrzę na Pachę i wzrok mam maślany:

– Nie takie, miła – mówię – były nasze plany.

– No wiem. Wiem, kochany – Pacha na to rzecze –

Ale, co się odwlecze, to nam nie uciecze.

Aż nagle z sypialni, piekielnym odgłosem,

który @moll wydaje gdy, miast oddychać nosem

przez sen, uszy nasze kala: chrapać zaczyna!

– „Miały być wakacje” – myślę. – „A co jest? Kpina!”

@moll dźwięki wydaje, tak jakby w Hadesie

męki jakieś cierpiała. Albo na sedesie.

Ja z Pachą czułości wymieniamy trochę:

– Dobrze – mówię w końcu – idę spać na sofę.

A Pacha do sypialni, tam gdzie @moll tak chrapie

i usnąć tam nie może, pod pachą się drapie.

Aż nagle: chwila ciszy! Pachy sen już bliski,

ale: nic z tego! Z @moll bowiem głos niski

dobywa się, w mroczne wkraczający basy:

– MEMENTO, K⁎⁎WA, MORI! WY GŁUPIE K⁎⁎⁎SY! –

Pacha z półsnu wyrwana, zaczyna się trzęść

bo przez @moll przemówił straszny sam Pratchetta Śmierć!

– Śmierć! Chcę z nim pogadać! Jestem tego łasy! –

to krzyczy nagle Splash, wyskakując z szafy,

tak jak z Kition Zenon czy z konopi Filip.

– Dajcie, dajcie pogadać! Dajcie moi mili!

Lecz ze strony @moll : cisza. Splash: gęba niczym karp.

Nie pogada z kostuchem, jak mistrz Polikarp.

– Splash – miast śmierci, ja pytam – pojąć nie potrafię

co ty, do cholery, robisz w naszej szafie?!

– Sonet tam układam! I jeszcze wersów parę:

a zamknę rozważania! Jak Aureliusz Marek!

– To układaj – mówię. – Tylko cicho. Chcemy spać.

Tym bardziej, że – szczęśliwie! – @moll przestała chrapać.

I tak to właśnie minęła nasza grecka noc:

Splash: szafa, panie: łóżeczko, ja: sofa i koc.

Rano (o trzynastej) obudził nas śpiew cykad.

Nie żeby za oknem, tylko jakby z Cyklad

niesiony z leciutką był bryzą przez morze.

Tylko zapachu bryzy nie czuć… O mój Boże!

Bo zaraz po słuchu, z lekkim opóźnieniem

to wyrwało się ze snu i me powonienie.

Te zapachy: poezja! Rymy aromatów!

Ryb pieczonych, warzyw, przypraw… chyba z kwiatów?

Choć po spaniu na sofie trochę źle się czuję,

radość mnie rozpiera! @moll w kuchni króluje!

Zupełnie niewyspana, no i całkiem bosa,

moja Pacha wychodzi, a czubek jej nosa

robi za przewodnika. – Ryżyk daje radę

zawsze. Lecz tutaj czuję pieczoną doradę.

Musiałam, widzicie, w Grecji wylądować

żeby podniebieniu trochę pofolgować –

tak mówi. A ja na to krótko: – Moje damy,

gadać to tu nie ma co. Siadamy! Śniadamy!

I choć lewą ósemkę toczy mi erozja,

to istna się w gębie rozpływa ambrozja!

– @moll ! To było wspaniałe! Jak ci wynagrodzę

ten posiłek poranny? – A, pozmywać możesz –

tak mi odpowiada z uśmiechem złośliwym.

A i jeszcze dodaje: – Czas uczynić żywym

feminizm nowoczesny. Tak chce bowiem naród:

kobiety na traktory, mężczyźni do garów.

Ale to tylko w kwestii jest zmywania

bo się nie nadajecie nic do gotowania.

W kuchni innego pożytku z was nie ma

niechże w bój nas wiedzie Figur Magdalena!

Zaskoczony co nieco tą-że jej przemową

zmywam cicho talerze pod bieżącą wodą.

A duma moja męska katusze przeżywa

aż tu nagle myśl taka do głowy przybywa,

i zwracam się z nią do Pachy: – Moja miła!

Gdybyś tak gotować od @moll się poduczyła…

No nie dała mi skończyć, już przeszła do krzyku:

– Jeszcze jedno słowo i, jak ten od cyników,

no, jak mu? Diogenes! – dziś będziesz spać w beczce!

No? Słucham? Chciałbyś może dodać tu coś jeszcze?

– Nie – odpowiadam chłodno, jak pomnik ze spiżu –

ale, skoro o żarciu, do tematu ryżu

może byśmy przeszli? Tego, co żonie Splasha

ukrycie przesyłasz. Gdzie w tym miłość nasza?!

Gdzie są nasze śniadania, obiady, kolacje?!

Pacha, gdzie jest to wszystko? Ja cię na wakacje…

– Hola, hola! – przerywa – pamiętaj ty o tem

że też i moje ciężko zarobione złote

w kołchozie, całe DWIEŚCIE SZEŚĆDZIESIĄT CZTERY,

poszły na te wakacje! Do jasnej cholery!

– Te złote to była w konkursie nagroda! –

ja atak jej odpieram. – Nie! Nagrody szkoda

byłoby na wyjazd z takim niewdzięcznikiem,

co docenić nie umie kiedy go ryżykiem

dla zdrowia jego tylko leciutko podtuczę!

Od @moll się ucz, mi mówi! Lecę i się uczę!

Na to @moll się wtrąca: – Wiecie, ja wam z rana

gotuję, a wy? Takie, żem zakłopotana,

awantury tu przy mnie sobie urządzacie.

Serio, gdy już musicie, gdy kłócić się macie,

róbcie to sobie gdzie indziej. Gdzie? Ja tam nie wiem.

Radę dam wam tylko: nie utknijcie w gniewie.

Kłótnie wam się zdarzą, tak bywa w miłości.

Lecz gódźcie się po nich z pomocą czułości.

Mnie na to łzy w oczach niemęskie stanęły:

mało brakło a miłość diabły by nam wzięły.

Pacha jest przytomniejsza, słowa te gorące

wypowiada: – Przepraszam, me kochane słońce.

– Nie, to ja cię przepraszam – tak odparowuję

i ten wzrok już jej widzę, i że się szykuje

nam tu spięcie kolejne: kto winien przeprosić.

Tak jak i wiatr przed burzą zaczyna przynosić

na spokojne niebo znikąd ciemne chmury,

tak wieje nam tu grozą nowej awantury.

Szczęściem znowu w rozmowę @moll nam wtrąca się:

– Fajnie, że tak oboje siebie przepraszacie!

To teraz razem idźcie gdzieś pospacerować

a ja tymczasem obiad będę nam gotować.

To będzie uczta która wzruszy wasze wargi,

choć niewyszukana, jak w barze u Hargi

z najlepszymi żeberkami; w książce Mort,

pisał o nim sam sir Pratchett. Szkoda, że nie lord.

Ogromnie mi tenże @moll pomysł przypasował

więc do Pachy kieruję takie oto słowa:

– Ja przecież wiem o tym, dobrze cię znam, kochana,

ty bywasz coś rankami zwykle niewyspana

a wtedy pokazujesz drugie swe oblicze.

–„Chociaż – tak myślę sobie – „przecież na to liczę

że po nocach wysypiać ci się raczej nie dam.

Tak źle i tak niedobrze! Bieda, będzie bieda!

Mąż taki ze mnie będzie trochę pokrzywdzony:

albo się wcale przyssać nie uda do żony

albo co rano znosić jej humory będę.

I jeszcze ten ryżyk. I Splasha żona! Błędem

czyżby jednak było się na nią zdecydować?

Głupim! To moja Pacha! Umie oczarować!”

Z wnioskiem takim to z myśli monologu

przechodzę więc dalej z Pachą do dialogu:

– Wiesz, myślę, że @moll ma rację, dość już tej wojnie,

naprawdę powinniśmy pogadać spokojnie.

Dzień dzisiaj jest tak piękny, może na spacerze

wyjaśnimy tę sprawę, pogadamy szczerze?

Pacha się na to zgadza, biegnie do sypialni.

Za chwilę w outficie, prosto jak ze szwalni

w drzwiach się pojawia i zęby do mnie szczerzy:

– Ja jestem już gotowa! Gdzie idziemy, Jerzy?

Coś mi tu nie gra. I mówię: – Pacho, ma miła,

może byś tak przed wyjściem chociaż się umyła?

***

Stopka redakcyjna

Oficyna Wydawnicza Kawiarnia #zafirewallem

Internet, 2023

@George_Stark , 2023

Redakcja: @George_Stark

Korekta: @George_Stark

#tworczoscwlasna #poezja

Witam wszystkich serdecznie. Wychodzi na to, że moja kolej 🤦‍♂️. Niezasłużenie moim skromnym zdaniem, ale nieważne. Bawimy się dalej. Rymy na dziś: skrywana - ściana - pada - gada. Temat to sąsiad/sąsiadka. Pomysłowości!

#naczteryrymy  #zafirewallem #poezja  #tworczoscwlasna

**PODSUMOWANIE III EDYCJI BITWY #nasonety**

Dziś zaszczyt kopnął mnie w d⁎⁎ę i mogę zrobić podsumowanie naszych sonetowych zmagań. Dlatego też nie będzie żadnego ładnego graficznego podsumowania, gdyż nie mam możliwości takowego zrobić.

Skoro robię podsumowanie, postanowiłem udzielić sobie pozwolenia na wybranie zasad co do oceniania sonetów w tej edycji, a w konsekwencji czego do wyboru zwycięzcy.

Kryteria oceniania w edycji 3 bitwy na sonety: 

Sonet z najwyższą ilością piorunów - wygrywa. 

Jeśli, ktoś napisał większą ilość sonetów miał po prostu więcej szans na zdobycie piorunów pod różnymi sonetani, co wydaje mi się sprawiedliwe. Jak komuś się to nie podoba, nic mnie to nie obchodzi. W następnej edycji kto inny ustali zasady.

Postanowiłem, też dopuścić wszystkie sonety, które zostały otagowane, także te niespełniające wymogów.

Sonety biorące udział w konkursie:

1. Mollowa di riposta - 16

2. O nocnym moll nagabywaniu - wizja mocno artystyczna - 11

3. Za chleb – wolność - 11

4. Samorozwój - 14

5. Dryfując bez bomu - 8

6. Ten dzień - 11

7. Sternik - 9

8. Jak wyobrażam sobie zżyte małżeństwa starej daty oraz do jakich wybiegów zmusza nas współczesny, pędzący świat - 9

9. Uliczna kramarka - 12

10. Wspólny poemat - 9

11. Łosiowy pozakonkursowy - 10

12. RYŻOWE POLE MIŁOŚCI - 11

13. Święta w domu - 7

Ogłaszam zwycięzcę - @moll !

Gratuluję wygranej!

Czeka Cię teraz zaszczyt napisania, bądź wybrania sonetu di proposta na kolejną edycję.

Chciałbym podziękować wszystkim uczestnikom, bardzo mnie cieszy, że jest nas coraz więcej. Szczególne podziękowania dla @Moose i @moll . Mam nadzieję, że w przyszłej edycji również pokażecie na co Was stać.

Chciałbym też zaproponować, żeby poza głównym konkursem zrobić głosowanie wśród uczestników na twórcę, który Waszym zdaniem najbardziej się Wam spodobał w tej edycji. Piszcie swoje typy w komentarzach. Jak ktoś ma chęć zagłosować spoza uczestników, niech też głosuje, a co mi tam. 

To były zmagania w #poezja była tu tylko #tworczoscwlasna oczywiście w kawiarni #zafirewallem

#podsumowanienasonety

Dzień dobry drodzy Rymokleci!

Dopadły mnie na tej emigracji jakieś tęsknoty za ojczyzną – jak Mickiewicza normalnie! A że okres świąteczny, to mi się jedno z drugim jakoś połączyło. Proszę, oto poniżej moja ostatnia propozycja w bitwie #nasonety:

***

Święta w domu

Parasol w kącie stoi zmoczony

a deszcz za oknem jak szum pacierzy:

kolejny grudzień deszczem kreślony,

tęsknię za takim, co śnieżył.

Brakuje tego, co człowiek już przeżył

gdy jeszcze nie był zmęczony,

gdy jeszcze "że wszystko mogę" wierzył

w naiwność swą zanurzony.

Kiedy kolędy fałszował o świętym,

albo choinkę ubierał przejęty;

głos siostry: – Na czubek: ta gwiazdka z kartonu.

Nie brakiem potraw dwunastu jestem przejęty,

nie brakiem prezentów ogromu;

ja tęsknię za dziecka świętami w domu.

***

Dziękuję.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

szybki sonet last-minute w rywalizacji #nasonety z dedykacją - wiadomo dla kogo

RYŻOWE POLE MIŁOŚCI

Zapachem ryżu z jabłkiem wiedziony

wśród potłuczonych w pasji talerzy

ujrzał przez łez swych taflę zamglony

obraz, w który - choć widzi - nie wierzy.

W cynamonowyh oparach leży

małżonka jego - pierścień zrzucony;

ryżowa skrobia wokół wciąż śnieży

i zapach śliny niesie się słony.

Pasek pomięty! Guzik rozpięty!

I brzuch kolacją wczorajszą wzdęty

zbił go na klęczki jak tknieniem gromu.

Zdrady sztyletem na wskroś przecięty

Nie chcąc na drodze stawać nikomu

Z żalu swe serce wyrwał ostrzem łomu.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Z radością obserwuję, że dziś wysypało wierszami jak przedszkolaka ospą, niemniej czterowiersze to obowiązek obywatelski jest!

Z @moll na remisie tako postanowiono:

RYMY: wiecie-szczecina-wygina-świecie

TEMAT: boczek

zasady: link

#naczteryrymy #poezja i #tworczoscwlasna w kawiarence #zafirewallem

Nowy poemat zatytułowany "Post Grudniowy" - zapraszam do oceny. W ramach zanęcania do przesłuchania nie daję ostatniego wersu tutaj.

Takie oto przykazanie święte

Musisz znaleźć se kobite

Boś bez tego chory, blady

Jeszcze przyśnią ci się zady

Chudsze baby obracaj po poranku

Najlepiej takie w skąpym wdzianku

Tłustsze takie kreatury

Ćwicz aż zmaleją ich kontury

Litości miej nad konuskami

Co wyprostowane stoją pod biurkami

Tytanice z głowami w chnurach

Z nimi przeżycia opisują aż na murach

Szersze, węższe

Wyższe, niższe

(Wers niespodzianka tylko w wersji audio)

https://on.soundcloud.com/kwxKG

#zafirewallem #poezja

DEMENTI

Szanowni Państwo!

W związku z pojawiającymi się uderzającymi w moją skromną osobę kalumniami, żem erosoman i że tylko balony mi w głowie, poniżej przedstawiam dowód na to, że nie jest do prawda. Owszem, staram się poruszać w tematyce wszelakiej, również poniżej pasa (ale i powyżej też, o czym niech zaświadczy poniższy utwór). Tak więc, zaspokoiwszy potrzebę trzewi, przechodzę do potrzeby serca. Było o miłości fizycznej, będzie o miłości emocjonalnej. Tylko ona gdzieś tam po drodze – niestety – zaginęła.

***

Wspólny poemat

W młodości razem poemat natchniony

pisaliśmy, otwarci na siebie i szczerzy.

W nim miłość naszą na cztery strony

głosiliśmy światu. Nie wierzył.

Pierścionek dałem ci przy wieczerzy

ze słowy: niż ty, ja nie chcę mieć innej żony.

I ślub był. I dziecko - a dziś do młodzieży

nasz synek może już być zaliczony.

Lat kilkanaście nie czuliśmy mięty:

ty byłaś zajęta, ja byłem zajęty –

dotyk obojętności syndromu.

I wspólne życie, jak ołówek pęknięty,

gdy wyszło, że pisać nie ma już komu.

Poemat? Nie będzie drugiego tomu.

***

Dziękuję.

#poezja #nasonety #tworczoscwlasna #zafirewallem

Najmilsi!

Ponieważ

obudziłem się później niż zwykle

wstałem z łóżka, w radiu była muzyka;

najpierw zdjąłem koszulę, potem trochę tańczyłem

i przez chwilę się czułem jak dziewczyna świerszczyka

to muszę sobie z tą poranną ochotą jakoś poradzić. A jakież może być lepsze remedium żeby spuścić z siebie trochę porannego ciśnienia aniżeli poezja? No to machnąłem taki sonet i niech on będzie kolejną moją propozycją w bitwie #nasonety

***

Uliczna kramarka

Handlarka zabawek, w stroju zielonym,

w ulicznym kramie towar jej leży.

Ach! Czegóż tam nie ma! Kolejki! Wagony!

I nawet z ołowiu żołnierzyk!

Na ramię spoglądam: bez żadnych łupieży;

włosy śliną przygładzam i chuch do dłoni:

upewniam się, że oddech mój świeży.

Jest okej! Ruszam więc ku niej i w takie tony

uderzam (na głos się silę namiętny:

za Casanovę chciałbym być wzięty):

– Wybacz, o pani, że bez pardonu

twój spokój zakłócam święty.

Nie kupię tego z ołowiu plutonu,

daj tylko dotknąć balonów!

***

Dziękuję.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Drodzy!

Moje drugie podejście do bitwy #nasonety . Tym razem będzie nieco lżej niż ostatnio. Choć – być może – narażę się męskiej większości bywalców naszej kawiarni zdradzając damskiej mniejszości sekret tego, dlaczego mężczyźni tak mocno przeżywają każde najmniejsze przeziębienie. No ale, poeta przecież musi mieć odwagę mówić prawdę. Inaczej nie byłby poetą, prawda? To, że ubiera ją w piękne słowa, to tylko efekt uboczny.

***

Jak wyobrażam sobie zżyte małżeństwa starej daty oraz do jakich wybiegów zmusza nas współczesny, pędzący świat

Coś mnie ostatnio wzięło i jestem przeziębiony.

I w gardle mnie drapie, i nosa nieżyt:

doprawdy, mój żywot jest zagrożony!

Termometr podaje mi żona: nie wierzy,

co słupek rtęci czerwony wymierzył:

on bowiem tkwi niewzruszony.

– Patrzcie go! Chłop taki! Z katarkiem leży! –

próbuje mnie podejść z tej strony.

I maścią końską naciera mi pięty,

i sok z kapusty podaje skiśnięty,

a stan mój wciąż bliski OIOM-u.

Lecz gdy się odwraca, ja uśmiechnięty:

pomimo mych zajęć całego ogromu

nareszcie mogę pobyć z nią w domu.

***

A, jeszcze formalności: d_i proposta_ od Splasza, autorstwa pana Asnyka, tutaj . Inne risposty na tagu #nasonety . Polecam!

A tagi tutaj: #tworczoscwlasna #zafirewallem , czyli coś jakby #poezja

Dziękuję za uwagę.

Dzień dobry wieczór!

Ponieważ wychodzi na to,że jak pisze @moll jest remis z @plemnik_w_piwie

Rymy: rybka-szybka-woda-szkoda

Otrzymany temat: klaustrofobia

#poezja w zabawie #naczteryrymy czyli #tworczoscwlasna w kawiarence #zafirewallem

"Sternik"

Od wielu godzin żeglując, jestem lądu spragniony.

Czy moja mała łajba, bezkresną toń tą przemierzy?

Pod czarną kopułą zmierzchu, stałem się zagubiony.

Ile jeszcze zostało? Los mi się z tego nie zwierzy.

W dali widzę światełko, po trudzie cud się należy.

Widok podziałał jak bryza, czuję się ocucony.

Budzę krzykiem załogę, przydadzą się pomagierzy.

Wnet widać Zanzibar, witają nas wiązów korony.

Cumę przejmuje bosman, jachcik zostaje wciągnięty.

Szepce do mnie dyskretnie, sąsiadów to macie męty.

Taki to właśnie naród, sprawcy to Żydów pogromu.

Wyciągam śląską i grilla, wcale nie jestem przejęty.

Teraz walka z Krakenem, nie pijem dziś samogonu.

Rano bardziej od wody, potrzeba mi ibupromu.

Żeby nie było, że mnie znów fantazja ponosi i jakieś pierdoły pisze. Powyższy sonet jest wiernym opisem rejsu wyczarterowaną łodzią motorową(bez patentu), z portu Skłodowo do portu Zanzibar na Mazurach. A na Mazurach jak to na Mazurach - pełno jest Niemców i niezbyt ich tam lubią. Dialog z bosmanem złagodzony

#poezja w bitwie #nasonety czyli #tworczoscwlasna w kawiarence #zafirewallem

#poezja #muzyka

https://www.youtube.com/watch?v=oxSMRkE4RDU

Ojciec, Syn i Duch

Zamknięci na klucz

A okna i drzwi

Z ciała i krwi

Wszystko w szumie fal

Wszystko w oczach psa

W mistycznym ciele

To w pijanym śnie

Każdy bawić się chce

Każdy cieszyć się chce

Kto ma płakać więc

Nie dostrzega się łez

Woła świat, cały świat

Kochaj mnie

Kochaj mnie

Kochaj

Komuś bardzo źle

Więc patrzy na drzwi

I nie otworzy nie nikt

Dlaczego nie

Ktoś biedny i sam

Kto chleba mu da

Więc słuszny gniew

Zaciskaj pięść

Każdy bawić się chce

Każdy cieszyć się chce

Kto ma płakać więc

Nie dostrzega się łez

Woła świat cały świat

Kochaj mnie

Kochaj mnie

Kochaj

Ojciec Syn i Duch

Zamknięci na klucz

A okna i drzwi

Z ciała i krwi

Wszystko w szumie fal

Wszystko w oczach psa

W mistycznym ciele

To w pijanym śnie

Każdy bawić się chce

Każdy cieszyć się chce

Kto ma płakać więc

Nie dostrzega się łez

Woła świat cały świat

Kochaj mnie

Kochaj mnie

Kochaj

Dane nam jest

Wielkie zło

I wielkie dobro

Dane nam jest

Wielkie miasto

Pustynia

I jak ogromna łza

Chorągiew powiewa nad nami

I jak ogromna łza

Chorągiew powiewa nad nami

Chorągiew powiewa nad nami

Chorągiew powiewa nad nami

Chorągiew powiewa nad nami

Siema,

Nie mogę pisać w dzień, więc piszę w nocy - oto di riposta na sonet di proposta . Rytmicznie trochę jeszcze kuleje, ale trudno, chcę już spać.

P.S. Nie ja jestem podmiotem lirycznym.

----------

Ten dzień

Dom mój - już stary i trochę zniszczony

Do niego ja, nie on do mnie należy

A czas, choć pozornie dawno miniony

Tutaj powraca i kły swoje szczerzy

I znów obraz, z którym muszę się mierzyć

Umysł bezsilny wspomnieniem duszony

Im mocniej walczę z tym, co w duszy leży

Tym przeszłość okrutniej zaciska szpony

Ojciec, na ziemi, w konwulsjach wygięty

Próbuję mu pomóc, syn nieugięty

W mych rękach odchodzi Pan tego domu

Ten jeden rozdział, nadal nie domknięty

Dużą jest częścią życia mego tomu

Tego jak boli - nie zdradzę nikomu

----------

Różna #tworczoscwlasna , choć głównie #poezja i bitwy #nasonety , w kawiarence #zafirewallem