Ptak typu "idź sobie" Hałaśnik szary (Crinifer concolor) to średniej wielkości ptak z rodziny turakowatych występujący powszechnie w lasach i na sawannach w Afryce Subsaharyjskiej. Jego nazwa angielska - go-away-bird - nawiązuje do dźwięków, które wydaje, kiedy jest czymś zaniepokojony.

Hałaśniki są towarzyskie i tworzą grupy liczące nawet kilkadziesiąt osobników, które przemieszczają się z miejsca na miejsce w poszukiwaniu pożywienia. Żywią się głównie owocami, kwiatami i liśćmi, a także termitami i ślimakami. W powietrzu nie są zbyt zwinne i latają dość powoli, jednak sprawnie biegają i skaczą wśród gałęzi drzew.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #afryka

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Zeberki śnią o śpiewaniu Zeberki, znane też jako amadyny zebrowate (Taeniopygia guttata i Taeniopygia castanotis), to małe, towarzyskie, często spotykane w hodowlach ptaki z rodziny astryldowatych, zamieszkujące naturalnie Australię i część Archipelagu Malajskiego.

Zeberki są na ogół bardzo głośne i gadatliwe - ich najbardziej rozpoznawalnym odgłosem jest krótkie, trąbiące det, ale dość charakterystyczny jest też donośny, ćwierkoczący śpiew samców. Młode samce zeberek uczą się śpiewu od innych samców w stadzie, przede wszystkim od swoich ojców. Z początku tylko naśladują i powtarzają ich śpiew, z czasem jednak nabierają wprawy i zaczynają włączać do niego inne motywy, ostatecznie tworząc swoją własną, unikatową melodię.

Badania wykazały, że w okresie nauki śpiewu młode zeberki niejako "powtarzają" melodię w czasie snu. Kiedy śpią, nie wydają co prawda dźwięków, jednak ich krtanie bezgłośnie pracują w podobny sposób, jak podczas śpiewania.

Zdaniem badaczy, może to świadczyć o tym, że zeberki śnią o śpiewaniu, być może dopracowując i przekształcając w ten sposób melodie, których uczą się od swoich nauczycieli – na podobnej zasadzie, jak mózg śpiącego człowieka przenosi wspomnienia i informacje do pamięci długotrwałej.

Śpiew zeberki: https://www.youtube.com/watch?v=Dtua-tWlVCU

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #australia #sen

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Ptak imitujący dźwięki z placu budowy. Występujące w Australii lirogony (Menuridae) to jedne z największych ptaków z rzędu wróblowych, choć swoim wyglądem i zachowaniem bardziej przypominają bażanty. Potrafią doskonale naśladować praktycznie dowolne dźwięki zasłyszane w otoczeniu - śpiew innych gatunków ptaków, nawoływania rozmaitych gatunków zwierząt, a nawet odgłosy cywilizacji, takie jak alarmy samochodowe, dzwonki telefonów, dźwięki migawki aparatu czy głosy ludzi.

Wśród najbardziej spektakularnych przykładów ich umiejętności znajdują się nagrania, na których lirogony naśladują dźwięki zasłyszane na placu budowy, nie tylko odgłosy narzędzi, ale nawet pogwizdywanie i głosy pracowników: https://www.youtube.com/watch?v=C0ZffIh0-NA

Inny przykład, gdzie lirogon naśladuje między innymi dźwięki migawki aparatu: https://www.youtube.com/watch?v=mSB71jNq-yQ

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #australia

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Pisklę hoacyna (Opisthocomus hoazin) z pazurkami na skrzydłach. Hoacyny żyją na tropikalnych bagnach w dorzeczu Amazonki i Orinoko w Ameryce Południowej. Po wykluciu ich pisklęta wspinają się po gałęziach drzew, przytrzymując się wyjątkowo dużymi jak na ich rozmiary szponami oraz pomagając sobie pazurkami na skrzydłach. Pazurki te z czasem zanikają.

Kiedy drapieżnik atakuje kolonię lęgową hoacynów, dorosłe osobniki latają dookoła i hałasują, próbując odwrócić jego uwagę - w tym czasie pisklęta oddalają się od gniazda i chowają wśród gałęzi i pnączy. Jeśli jednak zostaną odkryte, spadają z drzewa do wody i starają się uciec przed napastnikiem, płynąc pod jej powierzchnią. Kiedy zagrożenie minie, wykorzystują swoje szpony i pazurzaste skrzydła, aby wspiąć się z powrotem do bezpiecznego gniazda.

W przeszłości niektórzy badacze uważali, że hoacyny mogą być bezpośrednimi potomkami archeopteryksa -pisklęta hoacynów mają dwa funkcjonalne pazury na każdym skrzydle, a archeopteryks miał na przedniej kończynie trzy. Współcześnie sądzi się jednak, że pazury małych hoacynów mają nowsze pochodzenie i nie są pozostałością po gadzim przodku, a raczej wtórną adaptacją, wynikającą z częstej potrzeby opuszczania gniazda i wspinania się po gęstych pnączach i drzewach na długo przed nauczeniem się latania.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #amazonia #amerykapoludniowa

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Sekret zieleni turaka Turaki (Musophaginae) to dość spore pod względem rozmiarów, nadrzewne ptaki występujące wyłącznie w lasach i na sawannach Afryki Subsaharyjskiej. Są w większości kolorowo ubarwione, zwykle w odcieniach zieleni, niebieskiego i fioletowego, a za ich ubarwienie odpowiadają barwniki niespotykane nigdzie indziej w świecie zwierząt: turakowerdyna (kolor zielony) i turacyna (kolor czerwonofioletowy i granatowy).

To zarazem pierwsze i jak na razie jedyne ptaki, u których rozpoznano zielony pigment - u innych ptaków zielony kolor piór to jedynie barwa strukturalna, niewymagająca obecności barwnika i powstająca w wyniku oddziaływania światła.

Turaki żywią się liśćmi, kwiatami i owocami, przede wszystkim figami, i prowadzą osiadły tryb życia. Są niezbyt dobrymi lotnikami, za to dobrze biegają i wspinają się na drzewa. Mają specyficznie ułożony czwarty palec, który w zależności od potrzeby mogą kierować do przodu lub do tyłu, co pomaga im przytrzymywać się gałęzi. Młode osobniki mają dodatkowo pazury na skrzydłach, które ułatwiają im wspinaczkę i zanikają wraz z wiekiem.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #afryka

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Kolor koszulki, elewacji, samochodu, VS owady które przyciąga

Czy owady widzą kolory?

https://www.dionp.pl/czy-owady-widza-kolory-jakie-ma-to-znaczenie-dla-ogrodnikow/

#ciekawostki #natura #ogrodnictwo #owady

Maska w kolorze limonki Tangarka zielonogłowa (Tangara chilensis) to mały, jaskrawo ubarwiony ptak żyjący w północno-zachodniej Ameryce Południowej, na obszarach amazońskich lasów deszczowych - wbrew temu, na co wskazuje jej nazwa łacińska, nie występuje w Chile.

Tangarka zielonogłowa ma jaskrawą, limonkowo zieloną głowę, ciemnoniebieskie podgardle i błękitny brzuch, a w górnej części ciała ma czarne upierzenie. Tylna część jej ciała jest, w zależności od podgatunku, żółto-czerwona lub całkowicie czerwona. Swoje wyraziste kolory zawdzięcza częściowo warstwowemu ułożeniu piór: położone pod spodem warstwy piór achromatycznych (czarnych lub białych) podkreślają intensywność kolorów widocznych na piórach z górnej warstwy.

Ptaki te są dość płochliwe i szybko się przemieszczają, rzadko odpoczywając. Ich pożywienie to głównie niewielkie owoce, ale czasem żywią się też konikami polnymi, pająkami i larwami owadów. Przebywają w większości wysoko w koronach drzew, choć podczas żerowania zdarza im się przelatywać niżej.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #amazonia #amerykapoludniowa

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Elektryczny błękit Chwostka wspaniała (Malurus splendens) to niewielki ptak zamieszkujący pokryte zbiorowiskami drzew i krzewów tereny Australii. Codzienne upierzenie tego gatunku nie przyciąga wzroku - poza sezonem godowym samce, samice i młode są praktycznie identyczne, brązowo-szarawe z niebieskawymi ogonami. Jednak wraz z nadejściem lęgów samce chwostki przechodzą wręcz elektryzującą przemianę.

Samiec w pełnej szacie godowej ma opalizujące, błękitne upierzenie: jasnoniebieskie czoło i policzki, ciemnoniebieskie, wpadające lekko w fiolet gardło oraz intensywnie błękitne skrzydła, brzuch i ogon. Zazwyczaj samce zmieniają kolory zimą lub wiosną, choć niektóre starsze osobniki pozostają błękitne przez cały rok.

Podczas zalotów samce chwostki wspaniałej zbierają różowe i fioletowe płatki kwiatów i prezentują je samicom. W ramach zachowań godowych stroszą również jasnoniebieskie pióra na policzkach. Ptaki z tego gatunku dobierają się w stałe pary, jednak nie dochowują wierności swoim drugim połówkom - zarówno samce, jak i samice regularnie zaliczają skoki w bok, co nie przeszkadza im wspólnie gniazdować i wychowywać potomstwa.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #australia

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych

Kolejny kolorowy kurtaczek - kurtaczek kapturowy (Pitta sordida), którego można spotkać w lasach i na terenach uprawnych we wschodniej i południowo-wschodniej Azji, mniej więcej od podnóża Himalajów po Indonezję.

Kurtaczek kapturowy wyróżnia się niebieskozielonym upierzeniem z intensywnie niebieskimi plamami na skrzydłach, do tego ma czarną głowę z brązową "czapeczką" i czerwony spód. Jak wszystkie kurtaczki, osiąga niewielkie rozmiary i ma bardzo krótki ogon. Jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych gatunków ze swojej rodziny - najczęściej widuje się go, kiedy przeszukuje ściółkę w poszukiwaniu pożywienia.

#ciekawostki #przyroda #natura #zwierzeta #ptaki #ornitologia #azja

tag serii: #7ciekawostekprzyrodniczych