W ramach chilloutu obejrzałem sobie jeden po drugim dwa filmy na YT. Pierwszy od Smartgasm'a: https://www.youtube.com/watch?v=GQL1kaATNqA. Drugi od Wiaczesława Zaruckiego: https://www.youtube.com/watch?v=k2BWBwlqVRQ.
I tak naszła mnie zabawna refleksja. Cała struktura Wszechświata zapewnia perfekcyjny dla nas poziom stałej struktury subtelnej - ~1/137. Cały ten ogromny mechanizm jest precyzyjnie dostrojony (nie, nie postuluję zasady antropicznej, ale faktycznie, istnieje więcej układów stałych nieprzyjaznych dla życia, niż tych przyjaznych). A wszystko to po to, by babcia w Chabarowsku mogła wylewać gówno w ogodzoną deskami gnojówkę.
Kurde, wszechświat kieruje się tajemniczymi regułami .

#wszechswiat #heheszki #rosja

#astronomia #wszechswiat
Michio Kaku: „Wszechświat jest symfonią strun. Odkrywam ją”

https://youtu.be/W-QDAyRV0VQ?si=2sFqfUsERYDjdc72

#fizyka #astronomia #swiat #wszechswiat
No dobra, skoro świat powstał z cząstek wirtualnych (czyli z nicości), które się anihilują, to znaczy że są cząstki i antycząstki wybite przez inne cząstki i antycząstki tak? Skąd one są? Czym jest nicość? Drugie pytanie - dlaczego wybite cząstki nie anihilowały z wybitymi antycząstkami? Lewrence chyba tego nie porusza. Ktoś coś?

Statek kosmiczny "Ziemia"
Wszyscy jesteśmy astronautami
#infografika #kosmos #wszechswiat #astrofaza #ciekawe

Teleskop Jamesa Webba wykonał dziś wyjątkowe zdjęcia czarnej dziury (poniżej). To najciemniejesza sfotografowana dotąd formacja odległa od Ziemi o ok 10,1 miliarda lat świetlnych o masie przekraczającej 50 000 razy masę Słońca. Dostarczone zdjęcia mogą pomóc lepiej zrozumieć historię powstania wszechświata. Naukowcy mają również nadzieję, że zdjęcia te rzucą nowe światło na rozwój współczesnej nauki.
#nauka #astrofizyka #wszechswiat

Burze to jedno, ale dawno nie zaglądałem dalej niż wierzchołki chmur na niebie.
Kosmos ma swoje dziwy. swoje kolizje, eksplozje, czarne dziury, wiele zachowań, zawsze w tej pędzącej, ciemnej, okrytej ciszą przestrzeni jednak coś się dzieje. Tak jak w przypadku galaktyki, o której opowiem w dalszej części mojego wpisu.
Ale najpierw.. wyobraźcie sobie, że na kursie bezpośrednio kolizyjnym są dwie piękne galaktyki spiralne. Po pewnym czasie dochodzi do kolizji, no i mamy "BENC", stało się. Dwie galaktyki złączyły się, ich spiralne ramiona, skomplikowane, piękne wzory zostały trwale uszkodzone i zakłócone. Już nigdy nie będą wyglądały tak jak wcześnie.
Gdy spojrzycie na zdjęcie, które Wam pokazuję, to dojrzycie własnie wynik takiej kolizji. Niby już nie to samo, ale nadal pięknie. NGC 34 prezentuję się jak nieziemskie, bioluminescencyjne stworzenie z głębi oceanów, jak coś niemalże fantastycznego.
Spójrzcie na centrum nowo powstałej galaktyki. To własnie tam połączenie spowodowało wybuch, oraz powstanie nowych formacji gwiazd, a sam gaz otaczający je rozświetlił się.
Warto tutaj zaznaczyć, że takiego typu zdarzenia, jak zderzenie dwóch galaktyk są dość rzadkimi wydarzeniami w dziejach kosmosu.
Przejdźmy do sedna sprawy - galaktyka NGC 34.
Nic, a nic nie mówi Wam ta nazwa, prawda?
Spokojnie! Już zmierzam do omówienia, tej a jakże ciekawej galaktyki.
NGC 34 to galaktyka spiralna, która oddalona jest o 250 000 000 lat świetlnych od naszej planety, odkrył ją amerykański astronom, który nazywał się Frank Muller, zaś w tym samym roku, niezależnego odkrycia tej galaktyki, dokonał również amerykański astronom - Lewis A. Swift.
Warto tutaj wspomnieć, że Pan Muller skatalogował swoje odkrycie jako NGC 17, zaś Pan Swift jako znane już nam NGC 34.
Oczywiście, jeśli chcecie znaleźć NGC 34 na niebie, to znajduje się ona w gwiazdozbiorze Wieloryba.
Widzieć to zdjęcie możemy dzięki Komicznemu Teleskopowi Hubble'a.
Miłego czytania i spoglądania w górę!
Źródło:
nasa.gov

Fundamentalne pytanie o to, co było na początku. Dlaczego istnieje coś, niż nic? [Leibniz] I dlaczego Sokratesowe "wiem, że nic nie wiem" ma tutaj silną rację bytu?
Polecam cały kanał
https://www.youtube.com/watch?v=6nJU67uX0ms

Sięgnijmy wzrokiem w odległy kosmos.
Co widzicie na tym zdjęciu?
Magnetar J1818.0-1607 to rodzaj gwiazdy neutronowej, niezwykle gęstego obiektu składającego się głównie z ciasno upakowanych neutronów. Te neutrony powstają gdy zapada się jądro masywnej gwiazdy — podczas supernowej.
Różnicą, dzięki której można odróżnić magnetary od innych gwiazd neutronowych, to fakt, że mają one najsilniejsze, znane astronomom pole magnetyczne we wszechświecie. Porównując siłę pola magnetycznego do naszej planety – około jednego Gaussa, to takie gwiazdy mają aż około miliona miliardów Gaussów.
Niesamowite, prawda?
Jak wykryto ten Magnetar?
W odkryciu pomógł teleskop o nazwie Niel Gehrels Swift – pokrótce, jest to satelita/ teleskop NASA wyniesiony na pokładzie rakiety Delta II 20 listopada 2004 roku.
Jak donoszą źródła, jest to 31 znany ludzkości magnetar spośród około 3000 znanych gwiazd neutronowych.
Podczas analizowania danych, naukowcy doszli do wniosku, że Magnetar J1818.0-1607 jest wyjątkowy pod względem wieku, którego wiek szacuje się na około 500 lat. Kolejny aspekt jego wyjątkowości polega na tym, że obraca się szybciej, niż każdy inny znany nam magnetar. Jego obrót trwa 1.4 sekund.
Kolejną ciekawostką jest to, że zdjęcie zostało wykonane za pomocą promieni rentgenowskich. Jak donoszą badania, J1818.0-160 otoczony jest rozproszoną emisją promieniowania rentgenowskiego, prawdopodobnie spowodowaną przez promieniowanie rentgenowskie odbijające się od pyłu znajdującego się w jego pobliżu.
A jak daleko znajduję się od nas ten Magnetar?
Około 21 000 lat świetlnych od Ziemi.
Źródła:
handra.harvard.edu
www.nasa.gov
X-ray: NASA/CXC/Univ. of West Virginia/H. Blumer; Infrared (Spitzer and Wise): NASA/JPL-CalTech/Spitzer