#bookmeter

167
3888

1535 + 1 = 1536


Tytuł: Automaty liczą. Komputery PRL

Autor: Bartłomiej Kluska

Kategoria: historia, informatyka

Wydawnictwo: Novae Res

Format: książka papierowa

ISBN: 978-83-7722-767-1

Liczba stron: 208

Ocena: 9/10


Historia polskiej informatyki od pierwszych komputerów do upadku PRL-u. Opowieść o projektowanych i produkowanych w Polsce komputerach z dużą liczbą informacji dotyczących parametrów i ilości wyprodukowanych urządzeń, które znajdują potwierdzenie w innych źródłach. Oprócz tego poruszono też tematy systemów informatycznych tworzonych w Polsce (m.in PESEL), prób tworzenia sieci komputerowych oraz importu urządzeń zagranicznych i trudności z tym związanych. Poza tym dużo wycinków z prasy codziennej oraz technicznej. Dla dociekliwych na stronie autora znajduję się bibliografia: https://web.archive.org/web/20130930072448/http://kluska.net/p/automaty-licza-wskazowki-bibliograficzne.html


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter #ksiazki #historia #retrokomputery #retrocomputing

f157bccc-eff9-4417-92a1-679f340fcbad

Zaloguj się aby komentować

1534 + 1 = 1535


Tytuł: El Alamein 1942

Autor: Stefan Czmur

Kategoria: historia

Format: e-book

Ocena: 8/10


Książka z 1997 roku, pisana jeszcze style "starej szkoły". Autor podszedł do tematu szczegółowo, ale zachowawczo. Widać czasami, że dodałby więcej informacji, jak to jest żyć i walczyć na pustyni, ale wyszłoby z tego grubo ponad 500 stron, a tak jest ponad 200 z bibliografią. Na wstępie informuje, dlaczego El Alamein. O tuż były w sumie 3 bitwy. Mowa tu o drugiej, która zatrzymała Rommla, ale go nie rozbiła, bo Montgomery był dość ostrożny w swoich ruchach. Nie ma wychwalania i wiwatów na cześć Montgomergo, jak to powszechnie się uważa, ale też nie umniejsza jego woli. Blefowanie się udało, ale dzięki wydatnej pomocy sprzętowej z USA, lotnictwu i marynarce, która skutecznie niszczyła wrogie sobie konwoje na morzu. Autor dokładnie opisuje obie sylwetki zwłaszcza z powodami (głównie bycie tam, gdzie trzeba być),dla którego zostali wybrani na dowódców. Nie zapomina też i o tym, czym można nazwać "analizą ryzyka" walk w Afryce i ich powodami dla Niemiec i Wielkiej Brytanii. Dla tych pierwszych to zablokowanie Kanału Sueskiego nie było aż tak palącą sprawą jak zdobycie Malty. Natomiast ci drudzy, jak by stracili Egipt to mniejsze byłoby zasoby ropy i paliw oraz zyski z jej sprzedaży. Inaczej pisząc, kawał dobrej roboty. Chociaż zabrakło mi informacji, skąd Rommel czerpał informacje, ale od tego jest duża, dedykowana publikacja.


Prywatny licznik: 137/200


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter

111c32fa-d8af-4cd3-a923-5ac220324890

Zaloguj się aby komentować

1533 + 1 = 1534


Tytuł: Wojna i pokój. Tom III

Autor: Lew Tołstoj

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: PIW

Format: e-book

Liczba stron: 458

Ocena: 8/10


Link do LubimyCzytać:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/135927/wojna-i-pokoj-t-iii


Nie poddaję się i cisnę dalej z "Wojną i pokojem".


Tom trzeci otwiera tę część "wojenną" dzieła. Bo podobno pierwsze dwa tomy opisywały czasy pokoju, zaś kolejne dwa opisują czasy wojny.


W tym tomie śledzimy losy naszych bohaterów w czasie marszu Napoleona na Moskwę oraz bitwy o Borodino. Dla niektórych oznacza to udział w krwawych działaniach wojennych; dla innych — ucieczkę z moskiewskich rezydencji. Inni jeszcze szukają sensu i znaczenia istoty życia i swoich działań, reewaluując dotychczasowe wartości.


Ciekawe są analizy narratora dotyczące działań wojennych, odnoszące się do wniosków badaczy historii. Laikowi dalej ciężko ogarnąć opisy manewrów wojsk, ale jest ich teraz trochę mniej z uwagi na chaotyczność potyczek.


A, no i cel książkowy na ten rok osiągnięty.


Prywatny licznik (od początku roku): 52/52


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter #ksiazka #ksiazki #czytajzhejto

aba226de-978c-4182-924b-562a4f06b00d
Wrzoo userbar
tosiu

@Wrzoo podziwiam. Ja nie dałem rady przez to przebrnąć. Nie można powiedzieć, że to nudna książka, ale ma coś takiego, że nie da się jej czytać

Wrzoo

@tosiu joo, gdyby nie upór, to też bym przerwała. Bardzo nie na nasze czasy, ciężko znaleźć jakiekolwiek punkty odniesienia dla współczesnego czytelnika - i to chyba sprawia, że jest tak nieprzystępna

Zaloguj się aby komentować

1532 + 1 = 1533


Tytuł: Zapomniany ogród

Autor: Kate Morton

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 536

Ocena: 7/10


Kontynuuję zgłębianie się w magiczny świat pani Morton. Mimo brudu, mroku i dramatów, ta książka rozjaśniła trochę ten paskudny listopad. Nie jest to moja ulubiona pozycja, ale i tak ciężko było się oderwać.


#bookmeter

58419646-5626-4f6b-bc84-330d58644853
Fate-of-Furia

Mam wszystkie jej ksiazki. Fajnie pisze. Lekka lektura, nutka tajemnicy i nienachalni bohaterowie.

Ostatnia, z akcja w Australii, troche mi zajela, ale to chyba opisy przyrody mnie odrzucaly.

Shivaa

@Fate-of-Furia ostatnia najsłabsza imo, ale mam nadzieję że to chwilowy spadek formy bo niecierpliwie czekam na kolejne książki 😀

Zaloguj się aby komentować

1531 + 1 = 1532

Tytuł: Bóg Imperator Diuny

Autor: Frank Herbert

Kategoria: fantasy, science fiction

Wydawnictwo: Rebis

Format: książka papierowa

ISBN: 9788381884785

Liczba stron: 496

Ocena: 3/10


I znowu ciężko mi znaleźć jakikolwiek sensowny punkt zaczepienia. A nie, czekaj. Od zakończenia poprzedniej książki minęło 3500 lat - oczywiście wewnątrz świata, a nie wydania lub mojego czytania - spotykamy wreszcie tego legendarnego, brzmiącego dla niewtajemniczonych ponad miarę absurdalnie człowieka-czerwia, a reszta ma się po staremu, choć początek daje złudną nadzieję na zmianę kierunku na lepszy.

Mam na myśli fragmenty będące m.in. raportami z odległej przyszłości, posiadające ten unikalny charakter odkrywania i obcowania z nieznanym i mistycznym. Gdyby tylko w książce znalazło się ich więcej lub po prostu grały istotniejszą rolę, to z automatu mielibyśmy do czynienia z pozycją niepomiernie bardziej ciekawą i intrygującą.

Tak to niestety po rzeczonych raportach i dynamicznym prologu wracamy na stare śmieci, które pomimo upływu ponad trzech tysiącleci niezmiennie zalatują nudą. W niektórych aspektach jest nawet gorzej: Duneworm-Man uskutecznia rozważania wymykające się jakiemukolwiek pojmowaniu, a jego działania są często po prostu wewnętrznie sprzeczne (choć zapewne zamierzone jako zupełnie logiczne); inne natomiast nie wywołały we mnie jednoznacznie negatywnych odczuć, jak np. perypetie pewnego gholi, choć później i one niezmiennie zboczyły w specyficznych kierunkach. Więcej nie piszę, bo nie ma o czym. Po prostu nic nie zagrzewa miejsca w szufladach pamięci.

Naprawdę żal mi tych książek.


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #frankherbert #diuna #rebis #ksiazkicerbera

0637cd8a-1824-4457-93bf-248846ef3057
NiebieskiSzpadelNihilizmu

@Cerber108  Duneworm-Man xD Ale słowo, że z książki na książkę, tym jest nudniej i bardziej nijako Też mi żal, że ten cykl tak smutno skończył, ale no cóż, ja się poddałem i nie mam zamiaru się męczyć z czytaniem kolejnych tomów. Czytanie to ma być przyjemność, a nie mordęga i powrót to siłowego klepania lektur w szkole.

Cerber108

@NiebieskiSzpadelNihilizmu  ja zawsze kończę, co zaczynam. Tyle dobrego, że kupiłem tylko oryginalny cykl, a nie morbilion fanfików od syna.

bori

@Cerber108 Ech, pomyśleć że napalony po pierwszym filmie kupiłem od razu 6 części Diuny...

Cerber108

@bori  hohoho, wspaniale! Sam czekam na 3 film, by móc porównać z książkami.

AureliaNova

Pamiętam jak zacząłem czytać Diunę (wiedząc tylko, że był film o niej) i dopiero w trakcie się dowiedziałem, że to jest cykl. Miałem już kupować kolejne tomy, ale drugą połowę książki coraz gorzej mi się czytało, więc zerknąłem na wiki, żeby się zorientować w którą stronę to będzie szło. Miałem takie "o cie c⁎⁎j, nope" XD

Cerber108

@AureliaNova  dobrze zrobiłeś.

Zaloguj się aby komentować

1530 + 1 = 1531


Tytuł: Szczelina

Autor: Józef Karika

Kategoria: kryminał, sensacja, thriller

Wydawnictwo: Stara Szkoła

Format: e-book

Liczba stron: 404

Ocena: 7/10


Igor kończy studia, ale nie może znaleźć pracy, więc zatrudnia się jako tymczasowy robotnik pomagający w rozbiórce willi profesora medycyny. Tam trafia na zamknięty sejf i przeczesując kolejne pomieszczenia, również na pęk kluczy. Postanawia go otworzyć, gdy reszta robotników pójdzie na obiad. W sejfie znajduje dokumenty pacjenta i płyty z nagraniami. Postanawia ruszyć ich tropem.


Będziemy świadkami wyprawy naszej grupki bohaterów do tajemniczej górskiej krainy - Trybeczy, która nosi miano lądowego trójkąta bermudzkiego, a ludzie giną (bez śladu) lub giną (umierają) w niej w niewyjaśnionych okolicznościach.


Mam trochę mieszane uczucia co do tej książki, bo z jednej strony świetnie robi to co powinna - buduje napięcie grozy, współobecności, pozwala się zanurzyć w świat Trybeczy i razem z bohaterami go eksplorować. Klimat wręcz wylewa się z kolejnych stron, a gdy pewne wydarzenia szokują bohaterów, to my jesteśmy w szoku razem z nimi.


Ale do książki mam 2 spore zarzuty:

- Bohaterowie, a właściwie to jak są napisane ich życiorysy, troszkę tu kuleją, a przede wszystkim główny bohater. Igor jest biedny, na tyle, że musi dorabiać na budowach, a oszczędności ma mniej niż 200 EUR, a jednocześnie leci na wyprawę, która zrujnuje go finansowo i wpędzi w długi. Rozumiem, że autor musiał jakoś pokazać jak bohater trafił na sejf, ale dało się to lepiej rozwiązać.

- Niekonsekwencja - a może takie: podoba Ci się to co czytasz? to czekaj co będzie w kolejnym rozdziale. Jakby autor koniecznie chciał się sam ze soba ścigać szokowaniem czytelnika. Zaczynamy od sejfu w domu profesora, a kończymy na teorii wieloświatów. Trochę to dla mnie było naciągane.


Ale dalej jest to świetna książka, którą czyta się z zapartym tchem, której klimat wylewa się z kolejnych stron, towarzysząc nam z uczuciem niepokoju do ostatniej strony. Ma problemy innych horrorów i potyka się na głupotkach, ale w tym gatunku zdecydowanie można na to przymknąć oko.


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

Osobisty licznik: 171/128

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #czytajzwujkiem

e8a8d5cd-1f94-4b84-8165-82458d782c64
alaMAkota

Właśnie klimat, który wyrywa się z książki, tak mnie urzekł. Nie ma tam potworów, żadnych uuuuuu, wiedzm. Jest za to świetna narracja i ciekawy opis.

Czytałam też Strach, poprzednią książkę autora. Tam ten strach jest wyczuwalny, klimat mroźnej zimy dobrze oddany, ale książka trochę gorsza. I jest bardziej krwawa.

Zaloguj się aby komentować

1529 + 1 = 1530


Tytuł: Rzeczowo o modzie męskiej

Autor: Michał Kędziora

Kategoria: Poradnik

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Format: książka papierowa

ISBN: 9788379241125

Liczba stron: 280

Ocena: 5/10


Dlaczego przeczytałem:

Bo rozwojowy świr z discorda mi kazał. Szczerze to rozwowjoje książki mnie męczą i dłużej schodzi mi z ich czytaniem, oraz robię dłuższe przerwy zanim następną przeczytam.


O samej książce:

Dla mnie wszystkie książki rozwojowe mają ten sam opis: po nich twoje życie się odmieni na lepsze wszyscy będą cię lubić i osiągniesz same sukcesy.TA KSIĄŻKA TO INWESTYCJA W PRZYSZŁOŚĆ.

Poradnik ma na celu uzależnienie od dopaminy dostarczanej z kompletowania naszego ubioru.

Pretensjonalny styl wypowiedzi, mówiący, iż Polscy mężczyźni nie potrafią się ubierać, boją się zmienić swoje życie, nie chcą eksperymentować więc przez to są nikim a autor jest człowiekiem sukcesu. Po tym widać, że pisał to specjalista, bogaty człowiek.

Historia ubrań mnie nie interesowała.

Brakuje rozwinięcia znaczenia kolorów, co jest zawsze na podstawach marketingu a tutaj tylko co granatowy oznacza. To wiąże się z brakiem bibliografii, w której będą podręczniki, badania psychologiczne nt. wyglądu. Jest tylko spis obrazków i nic więcej. Więc dla mnie całość opiera się na chłopskim rozumie autora. Każdy inny poradnik, który czytałem czy to z zakresu komunikacji, inwestowania zawierał bibliografię.

Występują przeświadczenia, że szorty są niegodne i mężczyzna ma zakrywać nogi. Szczerze to nie spotkałem się z czymś takim, ale to dlatego, że pochodzę z skrajnej biedy a nie elity.


Refleksje po przeczytaniu:

Muszę się pozbyć wszystkich swoich ubrań i zastąpić je odpowiednimi zestawami, na co wydam kilkanaście tysięcy. Żeby dopasować zestawy muszę całe ciało włącznie z twarzą pomierzyć( Nigdy wcześniej nie zastanawiałem się nad wymiarami twarzy jedynie swój wzrost znam i rozmiar buta xD). Ilość detali mnie szokuje, mocno zniechęca.Należy bacznie sprawdzać sploty każdego materiału, detale bo jak będzie najdrobniejsza niedoskonałość to wszyscy będą widzieć i traktować mnie źle. Mimo nie noszenia okularów to wypada je kupić bo dobrze dopasowane dadzą korzystny efekt.

Wszystko po to by się podobać babom z HR i przyjęły mnie do roboty za minimalną w kołchozie, super nie...

Tak samo kobiety. Nie mam szans pogadać z żadną nie dlatego, że jestem głupi i chory psychicznie tylko przez złe ubrania.

Nie bywam w większości okoliczności gdzie trzeba mieć te ubrania jak: bankiet, kino, filharmonia, spotkanie biznesowe, kolacja, randka z kobietą, wyścigi konne, gra w polo, śluby, własnego nie będę mieć. Nawet na spacer musisz mieć wszystko dobrze dopasowane bo jeszcze ktoś cię spotka i oceni.

Nie wyobrażam sobie ćwiczenia na siłowni w strojach, które są opisane jako "sportowe".


Prywatny eksperyment:

Na targi pracy ubrałem się w szary sweter, szare spodnie i brązowe buty garniturowe u mnie mówi się pantofle na to. Sprawdzałem czy długość ubrań się zgadza i zgadzała.

Efekt: żadna dama z HR nie traktowała mnie lepiej niż studenta ubranego w niechlujnie dopasowane dresy.


Szczerze mówiąc nie pamiętam sytuacji, w których: przyglądałem się ludziom jak mają dopasowany kołnierz, długość marynarki, długość nogawek, szerokości krawatu itp. jeszcze oczywiście w innych krajach inaczej dostosowują długość nogawki


#bookmeter #modameska #rozwojosobisty

dec5e37b-9590-4b56-864d-48b56d4c1242
f28d3af6-2190-4c78-974e-0cbd0c135902
75ee3f66-2609-4749-ade2-a5d215142e56
83727332-d886-4c28-b976-721f1b44aae9
dd8743b7-3ceb-48dc-940b-63c90c51c8ec
Yes_Man

@Dudleus  xDD

Z całym szacunkiem ale to nie jest książka rozwojowa xDDD

Blog Kędziory śledzę od samego początku, nigdy nie kołczował i wciskał kitu. To poradnik jak się ubrać w zależności od okazji, na co zwracać uwagę podczas zakupu ubrań. Poza tym jest wielkim fanem second-handów rzeczy używanych

Dudleus

@Yes_Man  co nie jest rozwojowego w tym co opisałeś? Wizerunek odmieni Twoje życie, ludzie będą Cię chwalić. Bez porządnych ubrań będziesz nikim.

Yes_Man

@Dudleus  mam obie książki i znam je niemal na pamięć. Tam nie ma takich tekstów

Zaloguj się aby komentować

1528 + 1 = 1529

prywatny licznik: 51/52


Tytuł: Ojciec chrzestny

Autor: Mario Puzo

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: Czytelnik

Format: książka papierowa

Liczba stron: 591

Ocena: 9/10


"Przychodzisz do mojego domu w dzień ślubu mojej córki i prosisz mnie o dokonanie morderstwa i mówisz - tu głos Dona stał się szyderczym przedrzeźnianiem - "zapłacę ile pan zechce". Nie, nie jestem obrażony, ale co ja zrobiłem, że mnie traktujesz tak bez szacunku?"


Tak się złożyło że dotychczas ani nie czytałem, ani nie oglądałem tego filmu. Nigdy też nie byłem fanem filmów czy książek gangsterskich, choć pierwszą Mafię (grę) wspominam bardzo milo. Jakiś czas temu, podczas objazdu półek bookcrosingowych w bibliotekach ujrzałem na okładce twarz Marlona Brando. Uznałem to za znak, że to już ta pora aby nadrobić tą kultową powieść i... wsiąkłem na amen.


Historia rodziny Corleone w Nowym Jorku latach 1940 wciąga jak bagno, od pierwszej do ostatniej strony. To książka, której czytanie dawkuje się po trosze aby na dłużej starczyła, a po zakończeniu czuje się żal że to już. Nic więcej nie mam do dodania, dzieło totalne, jedna z tych pozycji, którą zabrałbym na bezludną wyspę. Kto czytał ten wie, kto nie czytał - lepiej niech to nadrobi. Teraz czas na filmy.


ps. Czy dalszy ciąg trylogii Puzo (Sycylijczyk i Omerta) jest wart uwagi?


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter

f62bbb40-9b35-407c-a394-f8395839824c
trixx.420 userbar
WujekAlien

Też mam te wydanie 😎

Gilgamesh

@trixx.420 ps. Czy dalszy ciąg trylogii Puzo (Sycylijczyk i Omerta) jest wart uwagi?

No raczej, wszystko Mario Puzo jest warte uwagi jeden z moich ulubionych autorów. Poza gangsterskimi pozycjami polecam Rodzinę Borgiów i obyczajową Dziesiątą Aleję

Hospodar

@trixx.420 dla Mario Puzo Ojciec Chrzestny był dziełem życia, ale Sycylijczyk i Omerta też są za⁎⁎⁎⁎ste, niczego im nie brakuje w stosunku do tego pierwszego.

Zaloguj się aby komentować

1527 + 1 = 1528


Tytuł: Szack - Wytyczno 1939

Autor: Czesław Grzelak

Kategoria: historia

Format: e-book

Ocena: 7/10


Ogólnym mniemaniu jest, że KOP nie bronił się na granicy z Armią Czerwoną 17 września 1939 roku. Podyktowane jest to wytycznymi z Naczelnego Dowództwa, które mówiło o walce i w miarę możliwości przebicia się do Rumunii. Dwoje generałów zinterpretowało to inaczej i dzisiaj przedstawiane jest to jako całość. Ta książka to wyjaśnia. Jedne, co było to totalnie zaskoczenie we wrześniu Warszawie. Do tego dochodziły akcje dywersyjne ze strony zrzuconych sowieckich skoczków i wrogo nastawionej nam ukraińskiej ludności cywilnej. Autor, zanim opisuje jak doszło do walk to przedstawia krótką historię KOP wraz z nijaką infrastrukturą wojskową i drogową. Później jest polityczne przepychanki Stalina z Niemcami i o datę agresji na Polskę. Koniec to tytułowa bitwa, a raczej ciąg bitew, gdzie wymieszane jednostki KOP z regularną polskim wojskiem stosowały tak zwaną "zwijaną obronę", przez co jako zgrupowanie nie zostało ostatecznie rozbite przez wojska radzieckie. Koniec wieńczy surowa ocena, gdzie KOP z góry nie miał szans zatrzymać radziecką inwazję, czy też ją spowolnić.


Prywatny licznik: 136/200


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter

980dd088-3753-4d7d-8491-33742620bdb3
John_polack

Zaskoczona Warszawa xD wystarczyło słuchać sojuszników bo już w sierpniu o tym wiedzieli

konik_polanowy

@John_polack poczytaj fragmenty pamiętnika Becka to dopiero odklejka


więc dzisiejszych wpatrzonych w propagandę w pro-ukraińską lub pro-rosyjską nie dziwi w cale

Zaloguj się aby komentować

1526 + 1 = 1527


Tytuł: Światy równoległe. Czego uczą nas płaskoziemcy, homeopaci i różdżkarze

Autor: Łukasz Lamża

Kategoria: reportaż

Wydawnictwo: Czarne

Format: e-book

ISBN: 9788380499638

Liczba stron: 224

Ocena: 8/10


Książka którą powinien przeczytać każdy kto używa mediów społecznościowych i może spotkać się z teoriami przedstawionymi w książce lub chciałby mieć jakieś podstawy do wyjaśniania szurów. Przedstawione są najpopularniejsze teorie dla ludzi "co wyłączyli telewizor i włączyli myślenie". Autor piszę że to każdego tematu podchodzi z otwartą głową ale gdy czytamy założenia danej teorii to nie można się złapać za głowę. Oprócz tego mamy przy okazji coś co jest chyba nawet ważniejsze czyli wyjaśnienie w jaki sposób prowadzone są badania naukowe. Dzięki temu mamy dzieło kompletne dotykające problemu z każdej strony.

Muszę przyznać że lubię autora za jego cykl Czytamy naturę na youtubie bo świetnie się go słucha. A teraz wiem że autorem książek jest równie sprawnym. Bardzo przyjemnie się czyta.

Polecam sprezentować przy najbliższych świętach każdemu fanowi chłopskiego rozumu xD

Prywatny licznik: 27/30


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter #ksiazki #literatura #czytajzhejto #hejtoczyta

126b3966-af74-4dd9-af3f-5d6c3623bb70
Harpersy

Za samą okładkę to bym wciągnął tą książkę

BoJaProszePaniMamTuPrimaSorta

@Pstronk fajna książka, jak każda od Lamży. Świetny gość

WujekAlien

@Pstronk  czytałem kilka lat temu, też mi się bardzo podobała

Zaloguj się aby komentować

1525 + 1 = 1526


Tytuł: Ostatni brzeg

Autor: Nevil Shute

Kategoria: fantasy, science fiction

Wydawnictwo: Rebis

Format: e-book

Liczba stron: 344

Ocena: 8/10


Książka opowiada o następstwach wojny nuklearnej. Na początku lat 60 wybucha wojna która szybko się kończy. Cała półkula północna zostaje zniszczona w wyniku użycia bomb kobaltowych. Faktycznie istnieją podstawy teoretyczne do budowy takiej bomby ale nikt do tej pory tego nie sprawdził. Bomba taka dużo mocniej potrafi skazić teren promieniowaniem. No i właśnie cała północ zostaje skażona. Ale zegar tyka ponieważ skażenie powoli przesuwa się na południe. Poznajemy losy kapitana amerykańskiej łodzi podwodnej oraz oficera australijskiej marynarki w realiach czekania na nieuniknione w mieście które prawdopodobnie podda się ostatnie czyli Melbourne.

Od razu trzeba wspomnieć że jak ktoś nastawia się na wartką akcję to może poczuć się rozczarowany. Cała powieść jest bardzo powolna i o dziwo wręcz sielska. Atmosfera jest miejscami wręcz jak z broszurki turystycznej. Wrażenie to podbija lekka archaiczność bo powieść była pisana w latach 50. Co też jest na swój sposób ciekawe. Ale mimo to w tyle głowy mamy ciągły niepokój co faktycznie się wydarzy chociaż sytuacja jest beznadziejna. I to działa. Można się zastanowić co bym zrobił gdybym wiedział że już nie dużo czasu zostało i nic z tym nie można zrobić. Mocno dołujące.


Prywatny licznik: 26/30


#bookmeter #ksiazki #literatura #czytajzhejto #hejtoczyta

2b0ee451-2365-4678-9f92-392f7d57b765
Hoszin

chyba film był na podstawie tej książki, bo coś mi się kojarzy że kiedyś widziałem.

Pstronk

@Hoszin Był, ale też stary bo z 59

Sveg

@Pstronk widzialem adaptację z 2000r. i mi się podobała

Zaloguj się aby komentować

1524 + 1 = 1525


Tytuł: Pastuszkowie, gazeciarze, tkaczki. Jak zmuszano dzieci do pracy

Autor: Magdalena Kopeć


Kategoria: reportaż

Wydawnictwo: Wielka Litera

Format: książka papierowa

ISBN: 978-83-8360-147-2

Liczba stron: 287

Ocena: 5/10


Straszliwie chaotyczna i zwyczajnie nudna opowieść o pracy dzieci w dwudziestoleciu międzywojennym.


Dzieci często już od najmłodszych lat musiały zarabiać na swoje utrzymanie - czy to pasając zwierzęta, czy pracując w fabryce lub na ulicach.


Autorka stara się czytelnika wzruszyć i zszokować losem tych dzieci i nadużywa wykrzykników, co sprawia, że bardzo szybko opowieść staje się po prostu nudna.

Ciągłe jechanie na emocjach czytelnika sprawia tylko, że po skończeniu tej książki czuje się on zwyczajnie zmęczony.


Nie polecam.


#bookmeter #ksiazki

eca8dd5e-903c-4988-9704-4aa92e7f6db5
Wrzoo

@KatieWee Kurczę, a chciałam ją przeczytać w którymś momencie. Dzięki za recenzję.

Zaloguj się aby komentować

523 + 1 = 1524


Tytuł: Lolita

Autor: Vladimir Nabokov

Kategoria: Powieść, Literatura erotyczna, Tragikomedia

Format: e-book

Ocena: 6/10


Na początku interesująca, szokująca. Niestety im dalej tym nudniej się robiło .

Ostatnie 20%( brakowało Lolity) to już męczarnia i tylko cześciowo zaliczałem kolejne strony.

Zamiata książki to polecam adaptacje w reżyserii Kubicka z niezłymi aktorami: James Mason, Sue Lyon, Shelley Winters

#bookmeter #czytajzhejto

7bdf691f-e6e9-4d34-af44-131ce7e4847e
RogerThat

Początek książki jest taki, że aż sam poczułem te sylaby na języku.

Zaloguj się aby komentować

1522 + 1 = 1523


Tytuł: Konopielka

Autor: Edward Redliński

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: Muza

Format: książka papierowa

Liczba stron: 228

Ocena: 8/10


Ajj, ekranizację oglądałem zaledwie 2 lata temu i jednak zbyt dobrze ją pamiętałem.


Książka jest napisana lekko topornie, wszystko zlanym tekstem, bez rozdziałów, bez wydzielonych dialogów. Aczkolwiek, polecam z całego serca. Dawno się tak nie śmiałem podczas czytania a myślę, że odbiór byłby lepszy gdybym nie widział wcześniej filmu


W jednym zdaniu: zabagniona, zapomniana przez świat wieś zderza się z pukającą do drzwi cywilizacją i rozwojem.


#bookmeter #ksiazki

ed21208f-a1f7-4231-9b87-74f320a45d68
Wrzoo

@Gilgamesh dopiero teraz zobaczyłam, że czytałeś - no złoto :D

alaMAkota

@Wrzoo cudo książka. Obiad jemy z jednej miski, każdy swoją łyżką jak pan Bóg przykazał.

A Pana Boga możno chwalić i w stodole, mówi tato, kiedyś ludzi całkiem nie umieli pacierzów, a pobożnie żyli. Aż im czort księdza nasłał".

Zaloguj się aby komentować

1521 + 1 = 1522

Tytuł: Tysiąc Imion

Autor: Django Wexler

Kategoria: fantasy, science fiction

Wydawnictwo: Rebis

Format: audiobook

Liczba stron: 638

Ocena: 7/10

Zaczynam kolejną serię fantasy Tym razem mamy do czynienia z historią osadzoną w okolicy naszych czasów Napoleońskich. Mamy muszkiety, działa, ale również oczywiście magię!

Książka jest tak naprawdę opisem kampanii wojennej skupionej na stłumieniu buntu w zamorskiej kolonii królestwa Vordanu. Tak naprawdę do jakiejś połowy książki magii w książce nie ma, ale jej stężenie w książce wzrasta stopniowo i wybucha w scenie końcowej. Autor sprawnie ciągnie fabułę. Postaci jakie wykreował są ciekawe i lubialne, więc chętnie pociągnę tą serię dalej

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto

0208f046-49ec-4770-a023-1946188f04c3
Hoszin

@Endrevoir a to skończona seria?

Endrevoir

@Hoszin tak, skończona pieciotomowka

Hoszin

@Endrevoir szkoda że nie ma na storytel.

Zaloguj się aby komentować

1520 + 1 = 1521


Tytuł: Siedem pustych domów

Autor: Samanta Schweblin

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: Wydawnictwo Pauza

Format: e-book

Liczba stron: 128

Ocena: 6/10


Jeden z najdziwniejszych zbiorów opowiadań, jakie czytałem w tym roku, a może nawet w życiu.


Sam zamysł był super, mamy 7 opowiadań, których motywem przewodnim jest pustka, problem pojawia się w wykonaniu. Z jednej strony mamy opowiadania (dodam, że większość z nich), które zdecydowanie widziałbym w wydaniu pełnoksiążkowym, a z drugiej przy 2 z nich (Moi rodzice i moje dzieci + Pechowiec) nie opuszczało mnie WTF przy każdej kolejnej stronie.


Szczególnie chwytające za serce były: Nic z tych rzeczy, w którym matka z demencją próbowała zdobyć to, czego nigdy w życiu nie miała. Oraz Jaskiniowy oddech, z czekoladą w proszku będącą jedyną stałą w życiu i niemym świadkiem śmierci najbliższych osób, któe zmienią życie dwóch, obcych sobie kobiet, na zawsze. Opowiadania są niestety nierówne, do tego te, które są świetne za szybko się kończą, te kiepske wloką się niemiłosienie. A dodam, że książka ma łącznie może 120 stron treści.


Nie rozumiem za bardzo wyboru opowiadań do tego zbioru, więc oceniam to, co zostałem. Szkoda, bo potencjał był ogromny, ale wykonanie niemal tak słabe jak w Cukrach Doroty Kotas, która osiągnęła u mnie jakieś uznanie, bo jednak bycie odwołaniem dla innych równie spierdzielonych pomysłów to też jakiś wyczyn.


Mam pewne szczęście do książek w listopadzie, bo z jednej strony mam za sobą 5 przeczytanych pozycji, a z drugiej, każda jest nietuzinkowa i nie da się jej odmówić, że w jakimś stopniu do mnie trafia. Przeważająco pozytywnym, delikatnie negatywnym również.


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

Osobisty licznik: 170/128

#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto #czytajzwujkiem

d4e878a3-0099-4208-9071-848e480805a9
Opornik

@WujekAlien pkladka jak z PRLu, aż dziw ze 2015

WujekAlien

@Opornik poprzednia książka autorki miała okładkę w podobnym stylu

105be15d-53c2-41a6-9af1-8899b59bdfe9
Opornik

@WujekAlien no tak, dla młodszych to jest cool i retro, jak meble z PRL, dla mnie to syf

Zaloguj się aby komentować

1519 + 1 = 1520


Tytuł: Szczelina


Autor: Józef Karika


Kategoria: kryminał, sensacja, thriller


Format: książka papierowa


Ocena: 8/10


#ksiazki


Akcja koncentruje się wokół Igora, młodego magistra bez perspektyw, który podejmuje dorywczą pracę przy remoncie opuszczonego budynku, niegdyś będącego zakładem psychiatrycznym. Przypadkowo odkrywa w nim tajemniczy sejf, a w nim niepokojące dokumenty i nagrania.


Zawartość sejfu prowadzi Igora do obsesyjnego zainteresowania legendą Trybecza (słow. Tribeč) – pasmem górskim na Słowacji, nazywanym często słowackim Trójkątem Bermudzkim. Od dziesięcioleci Trybecz jest bowiem miejscem niewytłumaczalnych zaginięć i dziwnych, przerażających zdarzeń. Igor, w poszukiwaniu materiału na intrygujący artykuł na swojego bloga, postanawia wraz z dziewczyną rozwiązać zagadkę Trybecza.


Historia staje się relacją z tej wyprawy, która prowadzi bohaterów w głąb lasu i coraz głębiej w metafizyczną, obłędną otchłań, gdzie granica między rzeczywistością, legendą a szaleństwem zaciera się w przerażający sposób.


Dlaczego warto? Lekka narracja reportażu że spotkań z Igorem – głównym świadkiem i narratorem historii nadaje powieści pozory autentyczności i reportażowego brudu, potęgując wrażenie, że to, co czytamy, mogło wydarzyć się naprawdę.


Autor rezygnuje z typowych dla horroru jump scare'ów i krwawych scen. Prawdziwy strach płynie tu z narastającego niepokoju, klaustrofobicznej atmosfery i psychodelicznego poczucia, że coś jest głęboko nie tak z otaczającym światem. Las, Trybecz, stają się niemal żywym, świadomym bytem, który manipuluje percepcją.


Zło w „Szczelinie” jest mgliste, niewytłumaczalne, osadzone w lokalnej kulturze i legendach, co sprawia, że jest bardziej przerażające niż jakikolwiek namacalny potwór.


Dodam jeszcze, że Szczelina osiągnęła na Słowacji dużą popularność, stając się najpopularniejszą książką w historii słowackiej literatury. Jej sprzedaż przekroczyła nakład stu tysięcy egzemplarzy.


#bookmeter #czytajzhejto

f3e3a4b3-3b83-457b-a5a0-6079cc1773ba
Trypsyna

Bardzo dobrze się bawiłam przy tej pozycji, pamiętam jak czytałam ją jesiennego wieczoru i miałam poczucie „niepokoju”. Super sprawa 😃

alaMAkota

@Trypsyna właśnie to to. świetnie zbudowany klimat i do tego lekka ale inteligentna narracja.

WujekAlien

@Trypsyna @alaMAkota Dzięki za polecajkę, cały czas ją od siebie odsuwam, ale chyba warto dać jej szansę

Zaloguj się aby komentować

1518 + 1 = 1519

Tytuł: Ja, Klaudiusz

Autor: Robert Graves

Kategoria: historia

Format: książka papierowa

Liczba stron: 490

Ocena: 9/10

Rewelacyjna książka, która nie bez powodu zyskała status klasyka.

Przyznam szczerze, że długo zabierałam się za ten tytuł. Mimo kilku poleceń coś trzymało mnie od niej z daleka, ale wreszcie wpadła w moje ręce. Na szczęście.

Historia toczy się powoli, barwnie opisując bezmiar rzymskiego imperium i jego problemy. Ilość postaci nie przytłacza, autor bowiem umiejętnie utrzymuje swoją galerię archeotypów w ryzach.


Zastosowanie formy wspomnień spisywanych przez samego Klaudiusza jest genialne. Daje to autorowi prawo do subiektywnej interpretacji faktów i plotek, które przez dziesięciolecia gromadził na cesarskim dworze – nie jako uczestnik intryg, lecz jako złowrogi, acz bystry obserwator. Właśnie to udawane „osłabienie” Klaudiusza chroniło go przed morderczymi spiskami Liwii i Kaliguli, czyniąc go niezastąpionym świadkiem upadku moralnego dynastii julijsko-klaudyjskiej.

Powieść jest nie tylko porywającą kroniką intryg, ale przede wszystkim uniwersalną refleksją nad naturą tyranii, zdrady i ludzkiej zdolności do przetrwania w świecie cynizmu.


@Vampiress s daj adres i podpowiedź jakie ciacho lubisz. Z Twoich polecajek ta przypadła mi najbardziej do gustu.


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter

3a81ea6d-b202-49b8-a075-62dec3cc0594
kiri

@alaMAkota to jest właśnie jedna z tych książek, która stoi i czeka na półce już ponad dekadę...

alaMAkota

@kiri nie wiem w czym rzecz. W okładce? W tytule? Mimo wysokich ocen i kilku poleceń jakoś nie zachęcała. Ale robi wrażenie i mimo, że akcja rozwija się nijak, to nie da się od niej oderwać

kiri

@alaMAkota właśnie chyba wszystko naraz powoduje, że zawsze spada z listy i leci na koniec... Ale może się wezmę, skoro kolejna dobra recenzja...

Paczos

Mój dziadek chodził i rzucał cytatami z tej książki. Zresztą z kilku innych też. Ja za młodu nie wiedziałem o co chodzi: Jaki kuternoga? Jaki błazen?. No i bardziej mnie interesowało LEGO czy tam inne dziecięce sprawy. Po śmierci dziadka babcia przekazała mi jego książki w tym ten tytuł. Dwie części: Ja, Klaudiusz oraz Klaudiusz i Messalina. Uważam, że to genialna książka. Szkoda, że nie mogę sobie podyskutować o niej z dziadkiem ehh...

lukmar

@alaMAkota W aucie słucham teraz Cycerona Roberta Harrisa. Podobny format. Polecam jako kolejne.

alaMAkota

@lukmar o dzięki. Przepaść mi nie podeszła. Może Cyceron się spodoba

Zaloguj się aby komentować

1517 + 1 = 1518


Tytuł: Jak to wyjaśnić? W poszukiwaniu odpowiedzi na pytania, które pozornie nie mają odpowiedzi


Autor: Kacper Pitala


Wydawnictwo: Wydawnictwo Otwarte


Format: e-book


Liczba stron: 320


Ocena: 8/10


Niedawno skończyłem książkę Kacpra Pitały i muszę przyznać, że była mega ciekawa. Od kilku rozdziałów naprawdę ciężko mi się było oderwać. Sporo rzeczy było dla mnie nowych albo nigdy się nad nimi nie zastanawiałem, a Kacper potrafi to wszystko wyjaśnić w taki sposób, że człowiek czyta z uśmiechem i jeszcze coś przy okazji zapamięta


Jeśli ktoś zna jego kanał na YouTube, to od razu poczuje ten sam klimat – lekko, z humorem, ale merytorycznie.


Chętnie przeczytałbym trochę więcej o kosmosie, bo ten temat zawsze mnie fascynował, ale to raczej taka moja osobista fanaberia niż jakikolwiek minus.


Szczerze mówiąc, gdyby fizyka w mojej szkole była przedstawiana chociaż odrobinę w taki sposób, to pewnie moja przygoda z nią wyglądałaby zupełnie inaczej.


Ta książka naprawdę pokazuje, że nauka może być fascynująca.


#bookmeter #czytajzhejto

eecf71b0-de5e-4460-81fc-498cd5cf7459
Shagwest

@Harpersy Jak ktoś lubi takie klimaty, jak jego kanał na YT, to polecam oryginał: https://www.youtube.com/watch?v=egEraZP9yXQ


Piszę oryginał, bo cały styl Pitali to dokładna kopia Vsauce - od tego wyskakiwania zza ekranu, przez sposób mówienia, dynamikę, latanie od dygresji do dygresji. Samej treści nie kradnie, ale jeszcze do niedawna format kopiowany był po całości.

Harpersy

@Shagwest o, nie znałem, dzięki!

Zaloguj się aby komentować

1516 + 1 = 1517

Tytuł: K⁎⁎wa, k⁎⁎wa, k⁎⁎wa

Autor: Linn Strømsborg

Kategoria: literatura piękna

Wydawnictwo: ArtRage

Format: e-book

ISBN: 9788367515481

Liczba stron: 240

Ocena: 7/10


Mam sporo zaległych książek do ocenienia, ale wleci jedna z ostatnich.


Książka kupiona w rzucie promocji na ArtRage, lubię literaturę skandynawska, lubię mądre książki o kobietach, więc uznałam, że to może być dobry trop.


Główna bohaterka to żona i matka, która z emocji czuje przede wszystkim ogromny wkurw na całokształt istnienia. Sama książka zaczyna się od tego, że Britt wybucha, wylewa swoją rosnącą frustrację i wybiega z domu. Cała sytuacja jest opisywana z jej perspektywy i z perspektywy jej doświadczeń życiowych, dorastania, braku matki, ale też z perspektywy innych członków rodziny/przyjaciół, którzy znają Britt od lat i obserwują jej relacje z otoczeniem.


Czyta się ją szybko i przyjemnie, sporo przemyśleń odnośnie pozwolenia sobie na odczuwanie emocji, sporo o tłumionym gniewie, który powoli pożera wszystko inne.


Dla mnie fajna, bo siedzę w temacie i sobie go oglądam z różnych stron od dłuższego czasu, dla kogoś, kto się nigdy nad tym nie zastanawiał, może dać zaczyn, do szukania dalej i głębiej. Nie jest to jednak książka pisana przez psychologa, więc proszę nie spodziewać się nie wiadomo jakich odkryć, nie jest też jakoś wybitnie uniwersalna. Kupiłam ją z myślą o mojej teściowej (co roku dajemy sobie książki na święta), ale nie wiem, czy by jej siadła...


Książka ogólnie 7/10, ale dla siebie dodam +1 gwiazdkę za to, że aktualnie przerabiam sobie temat emocji i wyrażania ich, więc wpisuje mi się w temat. Dla ludzi z tagu #film odsyłam do podobnej historii, również skandynawskiej (chyba ostatnio jest to modny temat u nich) - Loveable chyba jakoś zawsze wleci do kin, później też coś o nim napisze więcej.


Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz


#bookmeter #ksiazki #czytajzhejto

8c528ffd-5424-4aa9-bd74-3fc7ea7a270d
xepo

Autor: Linn Strømsborg

@Rozpierpapierduchacz fajny pseudonim artystyczny xD

Rozpierpapierduchacz

@xepo Z czego jesteś tutaj znany? Czemu ludzie cię rozpoznają?

...

4cc91235-065c-484a-8b54-64bf9e8684f0
kiri

@xepo to maruda jest zwyczajna, a nie prawdziwy człowiek wkurw xd

Zaloguj się aby komentować