pacjent44

W Biełgorodzie mają problemy z dostawami prądu. (zupełnie nie wiem czemu). Dostarczono więc do miasta agregaty prądotwórcze, które stanęły po różnych osiedlach. I wiecie co? Orki rozkradli kable od tych generatorów.

#niewiemjakotagowac takie kuriozum

#polityka #prawo
Kolega @jajkosadzone zamieścił wpis o treści jak poniżej

Reżimowa telewizja TVN dostała wniosek prokuratury o uchylenie mi immunitetu, zanim otrzymali go posłowie i zanim otrzymałem go ja – jako osoba, której bezpośrednio dotyczy. To podwójne złamanie prawa. Zostały pogwałcone procedury sejmowe. Ponadto wniosek zawiera informacje chronione tajemnicą śledztwa, które zostały bezprawnie ujawnione. Wniosek przekazano wcześniej stacji prorządowej, aby uniemożliwić mi szybką i rzetelną reakcję na publicznie stawiane fałszywe zarzuty. Jeśli podwładni Tuska już na początku postępowania celowo łamią prawo, to widać, że nie chodzi o sprawiedliwość, lecz o zemstę przy pomocy nielegalnie przejętej prokuratury. To pokazuje prawdziwe zamiary tych, którzy mnie fałszywie oskarżają. Zwłaszcza, że premier Tusk w swojej wypowiedzi już przesądził, że areszt będzie zastosowany. Takie postępowanie nie ma nic wspólnego z praworządnym działaniem ani z dochodzeniem sprawiedliwości. Dlatego jutro złożę zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez Prokuratora Generalnego Waldemara Żurka i podległych mu prokuratorów. Jest to przestępstwo popełnione umyślnie, w celu uzyskania korzyści politycznych i osobistych, zagrożone karą do 10 lat więzienia.

temat intersujący, więc skorzystałem z pomocy SI, a oto efekt

-Czy Ziobro ma rację?
Ziobro zarzuca podwójne złamanie prawa i pogwałcenie procedur sejmowych przez:

1. Ujawnienie wniosku TVN przed formalnym doręczeniem posłowi: Zgodnie z procedurą (Konstytucja i regulamin Sejmu), wniosek Prokuratora Generalnego o wyrażenie zgody na pociągnięcie posła do odpowiedzialności karnej (uchylenie immunitetu) jest kierowany do Marszałka Sejmu, a następnie Marszałek ma obowiązek doręczyć go posłowi i skierować do prac komisji sejmowej. Wersja wniosku, do której dotarła stacja TVN24, faktycznie została opublikowana w mediach przed formalnym doręczeniem jej Zbigniewowi Ziobrze oraz posłom.

2. Ujawnienie informacji chronionych tajemnicą śledztwa: Wniosek o uchylenie immunitetu jest dokumentem procesowym i zawiera uzasadnienie zarzutów, co oznacza, że może zawierać informacje ze śledztwa. Publiczne ujawnienie szczegółów śledztwa na tak wczesnym etapie, szczególnie przez organ (Prokuraturę) mający strzec tajemnicy, bywa uznawane za naruszenie.
   
   Kontekst Sytuacji

   • Potwierdzenie przecieku: Doniesienia medialne, w tym te z Onetu, potwierdzają, że TVN24 faktycznie dotarło do szczegółowej, 159-stronicowej treści wniosku prokuratury przed jej formalnym doręczeniem posłowi.

   • Wniosek i Zarzuty: Prokurator Generalny (którym Ziobro błędnie nazywa Waldemara Żurka – jest nim Adam Bodnar, a Waldemar Żurek to były rzecznik Krajowej Rady Sądownictwa i znany prokurator), skierował do Sejmu wniosek o uchylenie immunitetu Zbigniewowi Ziobrze w związku z podejrzeniem popełnienia 26 przestępstw, w tym kierowania zorganizowaną grupą przestępczą i przywłaszczenia środków z Funduszu Sprawiedliwości.

   • Kwestia formalna: Jeśli treść wniosku oparta na materiałach śledztwa faktycznie została ujawniona mediom przed doręczeniem posłowi (co jest standardowym wymogiem proceduralnym i elementem prawa do obrony), mogło dojść do naruszenia procedur sejmowych i zasad dotyczących tajemnicy postępowania przygotowawczego.
     
     Fakt, że media (TVN24 i inne) opublikowały szczegóły wniosku przed formalnym doręczeniem go posłowi i zapoznaniem się z nim posłów, popiera część zarzutów Ziobry o naruszeniu procedur. Może to być interpretowane jako naruszenie prawa do obrony posła i podważenie rzetelności procesu.
     
     -Stoję na stanowisku, że procedura biegnie swoim torem. TVN nie wpłynął na jej przebieg ani jej nie przerwał.
     (i tu zrozumiałem w co gra Ziobro)
     
     Stwierdzenia Zbigniewa Ziobry nie dotyczą przerwania procedury, ale naruszenia prawa i procedur doręczeń na wczesnym etapie, co jego zdaniem ma podważyć rzetelność całego postępowania.

     • Procedura Sejmowa (Bieg sprawy): Procedura faktycznie biegnie dalej – Marszałek Sejmu odebrał wniosek, a teraz musi zostać on doręczony posłowi i skierowany do Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych. Publikacja w TVN nie jest w stanie formalnie wstrzymać tego procesu.

     • Procedura Doręczenia i Tajemnica Śledztwa (Zarzuty Ziobry): Ziobro koncentruje się na dwóch kluczowych momentach, które rzekomo zostały pogwałcone:

       1. Prawo do obrony: Osoba, której dotyczy wniosek o uchylenie immunitetu, powinna być pierwsza, która dowiaduje się o treści zarzutów i dowodów, aby mieć czas na przygotowanie obrony. Ujawnienie szczegółów wniosku w mediach przed formalnym doręczeniem posłowi osłabia to prawo.

       2. Tajemnica postępowania: Wniosek zawiera szczegółowe uzasadnienie zarzutów, które są tajemnicą śledztwa. Przedstawiciele Prokuratury, włączając w to Prokuratora Generalnego, mają obowiązek chronić te informacje do momentu ich formalnego ujawnienia w odpowiednim trybie (np. doręczenia podejrzanemu lub publicznego ogłoszenia zarzutów po uchyleniu immunitetu). Wyciek ten stanowiłby naruszenie tej tajemnicy.
          
          Problem z Doręczeniem i Wezwaniami

          Sytuacja, w której poseł przebywa za granicą (zwłaszcza w państwie, które mogłoby być niechętne współpracy), stwarza poważne utrudnienia w doręczaniu pism i wezwaniach przez polskie organy.

          • Wniosek o uchylenie immunitetu (dokument sejmowy): Zgodnie z procedurą, Marszałek Sejmu musi doręczyć posłowi wniosek Prokuratora Generalnego i dać mu czas na zapoznanie się z nim. Jeśli poseł przebywa za granicą i nie stawia się w kraju, formalne doręczenie staje się skomplikowane i może się znacznie opóźnić.

          • Wezwania Prokuratury: Obecnie, dopóki Sejm nie uchyli mu immunitetu, Zbigniew Ziobro nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej, co oznacza, że Prokuratura nie może mu formalnie postawić zarzutów ani go przesłuchać w charakterze podejrzanego. Może być jedynie wzywany jako świadek (jeśli dotyczy to innych spraw).

          • Aresztowanie i ekstradycja: Wniosek Prokuratury dotyczy nie tylko uchylenia immunitetu, ale także zgody na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie. Jeśli Sejm wyrazi zgodę na aresztowanie, a Ziobro będzie przebywał na Węgrzech, polskie organy będą musiały uruchomić międzynarodowe procedury, takie jak Europejski Nakaz Aresztowania (ENA). Węgry, choć są członkiem UE, mogą jednak utrudniać ten proces, szczególnie jeśli Viktor Orban i jego otoczenie postrzegają to jako prześladowanie polityczne, co sugerowały ich dotychczasowe publiczne wypowiedzi.

          Podsumowując: Jego pobyt za granicą nie uniemożliwia całkowicie ścigania, ale znacznie wydłuża i komplikuje zarówno formalny proces doręczania pism związanych z immunitetem, jak i ewentualne przyszłe działania Prokuratury (po uchyleniu immunitetu), takie jak zatrzymanie.
          
          Z. Ziobro nie ma zamiaru odebrać pisma od Marszałka Sejmu, ani od Komisji Regulaminowej o terminie rozprawy. Co skutecznie wstrzymuje działania Prokuratury wobec niego. Podejrzewam, że to nie błąd, a świadome zagranie p. Żurka i wyciek miał pokazać, że Prokuratura co najmniej nie śpi. Być może na Węgrzech potrafią czytać i ktoś zna nasz język, co może "otworzyć oczy" decydentom, że nie taki zero święty jak się maluje. Po ludzku, kompromitacja Ziobry.
          
          a prawnie? Prokuratura wyrazi oburzenie z powodu przecieku. TVN nie ujawni źródła. Śledztwo utknie w martwym punkcie.
          
          (graf. własna)

#technologia Czy to render AI? Pytam poważnie.

#pacjentnasztuki

Synek, i patrz tutaj. Liczy się nie tylko siła nacisku, trzeba uwzględnić skręcanie belki, odpowiednio to zrównoważyć... brakuje trzech klocków, brałeś?

#sztuka nawet gdy wydaje się, że nie

Czapki z głów panowie. Jedenastolatek zaprojektował kompletną płytę komputera. I cholera to działa. To pierwszy przypadek, gdzie spełniony zostaje warunek pracy w branży IT - student z pięcioletnim doświadczeniem.

#komputery

https://www.youtube.com/watch?v=QdZX7VL1nzk

Ostatnio pokazywałem pod tagiem #design japoński zestaw muzyczny firmy Pionner. Z tego samego okresu pochodzi ten artystyczny wystrój... Można by rzecz, że to kuchnia w stylu imperialnym. Dla porządku wypada wspomnieć iż to szczyt dobrobytu, zaś mieszkańcy już się szykują do olimpiady. Wszystko kwitnie, a sąsiedzi z uśmiechem ślą wagony farby na tę okazję, co powoduje kryzys budowlany w takiej na przykład Polsce. Ktoś coś źle policzył. Zdarza się. Patrzę na fotografię i zastanawiam się co bym poprawił, mając ograniczone mocno możliwości. Nowa cerata, czy linoleum? Może kwiaty w wazonie na stół?

Jako że o sztuce i kulturze bardziej, niż o czymś innym, to zwrócić warto uwagę na inwencję twórczą autora zdjęcia. Bardzo wymowna ta para ulatująca z czajnika. Symboliczna wręcz.

pobrane z FB
#geopolityka

Iluzja arabskiej państwowości

Zmęczyły mnie uczone analizy i wielkie słowa o "procesach geopolitycznych". Wszyscy wszystko wiedzą, wszyscy coś "rozumieją w kontekście". Tylko że im więcej tych kontekstów, tym mniej sensu. Dlatego dziś, ponownie, bez przypisów, bez naukowych tonów, bez udawania, po prostu o tym, jak wygląda świat, kiedy zdejmiemy z niego mapę i zostanie tylko człowiek.

Europa żyje w iluzji. Patrzy na mapę Bliskiego Wschodu i widzi państwa. Widzi flagi, parlamenty, prezydentów. Nie widzi tego, co kryje się pod spodem: klanów, rodów, milicji i sieci lojalności, które nie mają nic wspólnego z naszym pojęciem państwa.

Mówimy: Irak, Syria, Liban, Jemen, Palestyna. Na mapie wyglądają jak państwa - mają granice, flagi, czasem nawet parlamenty i ambasady. Ale to tylko iluzja państwowości, która istnieje w oczach Zachodu, nie w rzeczywistości. W rzeczywistości to sieci rodów, klanów, sekt i milicji, które łączą się i rozpadają w zależności od tego, kto akurat rozdaje pieniądze, ropę albo broń.

Europa wciąż nie rozumie, że państwo w rozumieniu zachodnim - z instytucjami, obywatelstwem, prawem, systemem edukacji i lojalnością wobec wspólnoty politycznej - w świecie arabskim prawie nigdy nie zaistniało. To, co istnieje, to symulakrum: namiastka władzy, która udaje, że reprezentuje naród, a w praktyce reprezentuje rodzinę, sektę, ród lub bojówkę.

Mówimy: Irak. W rzeczywistości to trzy równoległe światy. Na północy - Kurdystan, z własnym rządem, własną armią (Peszmergą) i własnymi klanami, które między sobą toczą wojny o wpływy w Irbilu i Sulajmaniji. Na południu - szyickie milicje, które działają jak prywatne armie duchownych i polityków, często lojalne bardziej wobec Iranu niż wobec Bagdadu. W centrum - resztki sunnickich plemion z prowincji Anbar, które walczyły z ISIS, a dziś walczą o przeżycie w pustce politycznej. Formalnie istnieje rząd, parlament, wybory. W praktyce: żadna decyzja nie przejdzie bez zgody lokalnych patronów. Irak to nie państwo - to konfederacja układów rodzinnych i zbrojnych, w której każda grupa broni własnej części tortu. A więc Europa mówi: "Irak się odbudowuje". A Irakijczycy mówią: "kto odbuduje nasze plemię?".

Państwo syryjskie to fikcja tak doskonała, że stała się podręcznikowym przykładem klanowej dyktatury. Od 1970 roku Syrią rządzi jedna rodzina - Asadowie - reprezentująca alawicką mniejszość (ok. 10% społeczeństwa). Wszystkie kluczowe stanowiska w armii, służbach i administracji obsadzono członkami tego samego rodu lub ich sojusznikami. Reszta kraju to patchwork klanów i sekt: sunnici, Druzowie, chrześcijanie, Kurdowie - każdy z własną strukturą lokalnej władzy, z własnymi milicjami. Syria od dawna nie jest państwem - to archipelag stref wpływów: Rosjanie kontrolują wybrzeże, Irańczycy południe, Turcja północ, a Damaszek jest tylko nazwą. Asad utrzymywał władzę, ale utracił państwo. Teraz tymczasowym "wybrańcem" został Ahmed al-Sharaa, przywódca ugrupowania Hay’at Tahrir al-Sham, który przejął władzę w wyniku rebelii przeciw Assadowi. Paradoksalnie, Zachód zwraca się do niego jak do "prezydenta Syrii", chociaż on nie rządzi nawet połową kraju.

Liban jest najdoskonalszym przykładem systemowej klanowości, która została usankcjonowana prawem. To, co w Europie nazwalibyśmy nepotyzmem, tam nazywa się "równowagą konfesyjną". Prezydent musi być chrześcijaninem maronitą, premier sunnitą, przewodniczący parlamentu szyitą. Czyli w rzeczywistości oznacza to, że państwo nie istnieje - istnieje wyłącznie związek rodzin religijnych, z których każda ma własną sieć lojalności, banki, media, szkoły i milicje. Hezbollah - czyli szyicka armia w środku kraju - kontroluje połowę terytorium, granice z Izraelem i część rządu. Kiedy państwo jest sparaliżowane, to właśnie klany i partie wyznaniowe rozdają chleb, benzynę i pracę. To feudalizm w przebraniu demokracji, a Zachód tylko udaje, że to pluralizm.

Jemen od dekad istnieje tylko teoretycznie. Państwo centralne upadło, a jego miejsce zajęły plemiona i milicje. Na północy rządzą szyiccy Huti - lojalni wobec Iranu, na południu sunnici i lokalne rady, a pośrodku rozproszone klany, które handlują bronią i ropą. Prezydent, premier, rząd - to czyste symbole. Realna władza leży w rękach rodzinnych sieci, które potrafią w jeden dzień przejść z jednej strony konfliktu na drugą. Jemen to dziś państwo bez stolicy. Wniosek? Proszę bardzo - kiedy Europa mówi o "pomocy dla Jemenu", wysyła pieniądze do organizacji, które nie reprezentują nikogo. Bo nie ma już narodu, tylko konfederacja przetrwania.

Afganistan nigdy nie był narodem. To zlepek plemion - Pasztunów, Tadżyków, Uzbeckich i Hazarów - połączonych wspólną tradycją wojny. Talibowie to nie partia, nie ideologia - to plemienna armia Pasztunów, która narzuca swoją władzę reszcie kraju. Ich prawo to pasztunwali - kodeks honoru sprzed islamu, który opiera się na zemście, lojalności i hańbie. Państwo w sensie instytucjonalnym nigdy tam nie istniało. Każdy region ma swojego "emira", swoje prawo, swoje kobiety i swoją armię. Europa nazywa to "państwem upadłym". Afgańczycy nazywają to "porządkiem".

To, co dzieje się w Gazie, nie jest wyjątkiem - to model całej Palestyny, zredukowany do najbardziej brutalnej formy. W Autonomii Palestyńskiej, podobnie jak w Gazie, nie istnieje realna struktura państwowa, tylko sieć rodzin, klanów i lokalnych patronów, którzy dzielą między siebie wpływy, stanowiska, kontrakty i lojalności. Fatah, choć ubrany w garnitury i dyplomatyczne konwencje, działa na tych samych zasadach co Hamas: przynależność, klientelizm, lojalność wobec "naszych". Gaza jedynie obnażyła to, co na Zachodnim Brzegu jest zamaskowane: brak społeczeństwa obywatelskiego, brak instytucji, brak pojęcia dobra wspólnego. Tam, gdzie w Europie rodzi się państwo, w Palestynie rodzi się zależność. Nie ma obywateli - są podopieczni, są lojalni, są "nasi". Dlatego Gaza jest tylko obrazem w lustrze - miniaturą Palestyny, której nie da się zbudować, bo nigdy nie miała fundamentów państwowości.

Zachód widzi flagę, ambasadę, ONZ-owski status obserwatora - i mówi: państwo. Nie widzi, że pod spodem nie ma nic z tego, co czyni państwo prawdziwym: wspólnego prawa, wspólnego dobra, wspólnej lojalności. My, Europejczycy, patrzymy przez pryzmat własnej historii - narodów, które przeszły przez reformację, oświecenie, rewolucje i konstytucje.

Nieświadomość jest paraliżująca. Mówimy "Irak", a myślimy "państwo". Mówimy "Syria", "Liban", "Jemen" - i widzimy mapę, a nie system lojalności. Mówimy "Palestyna", i wyobrażamy sobie demokrację z herbatką w filiżankach i bezą na porcelanowym talerzyku. Tymczasem tam nie ma nawet słowa "państwo" w naszym znaczeniu. To wszystko jest bajką o krajach, które istnieją tylko na papierze. A najgorsze w tej bajce jest to, że Zachód naprawdę w nią wierzy.

Nie chodzi o religię jako wiarę. Chodzi o cywilizacyjny model świata, który z niej wyrósł. Kraje, w których islam jest większością, wytworzyły przez stulecia mentalność wspólnotową, opartą nie na jednostce, lecz na grupie: rodzinie, klanie, ummie - czyli wspólnocie wszystkich muzułmanów. Tam nie istnieje pojęcie jednostki wolnej od wspólnoty, tak jak my ją rozumiemy od czasów Greków, oświecenia i rewolucji obywatelskiej. Zachód zbudował cywilizację od jednostki w stronę wspólnoty. Islamiczny Wschód zbudował ją od wspólnoty w stronę jednostki - ale tej drogi nigdy nie przeszedł.

Dlatego my - ludzie Zachodu - nie możemy ani narzucić, ani przyspieszyć ich historii. Nie mamy wpływu na ten proces, bo to nie jest kwestia polityki, tylko kultury, języka i duchowości. Jedyne, co możemy zrobić, to bronić własnej cywilizacji, naszego prawa, naszej logiki, naszego pojmowania wolności. Nie z pogardą wobec innych, lecz z pełną świadomością, że nasz system wartości nie jest uniwersalny - i że jego rozcieńczanie zawsze kończy się tak samo: utratą nas samych.

Zdaję sobie sprawę, że to właśnie brak znajomości kultury, historii i geopolityki Bliskiego Wschodu kieruje naszą zachodnią logiką ku temu, co dla nas oczywiste: że państwo to granice, instytucje i hymn. Ale to błędne założenie prowadzi nas do jednej katastrofalnej konkluzji - do akceptacji cywilizacji wrogiej demokracji, w imię rzekomej równości i fałszywego współczucia. Podpisujemy pakt z diabłem, nawet o tym nie wiedząc. Dajemy przyzwolenie, by ograbiono nas z wolności i z demokracji, którą dopiero co zaczęliśmy rozumieć, a już nią - ze zmęczenia, z lenistwa, z poprawności - wymiotujemy.

a. grabowska

#wzornictwo czyli design, bo bez angielskiego to już się nie da. To chyba szczytowy wytwór epoki szczotkowanego aluminium. Piękny. Kto nie lubił tych wszystkich pokręteł, gałek, suwaczków, wyświetlaczy, przełączników. Czuło się #bogactwo i że nikt tu nie żartuje. Nawet gdy z kolumn leciało Tragedy, to wierzyło się że I Will Survive. W końcu to jeszcze był PRL i nic nie zapowiadało, że którejś nocy w Betlejem pod Białymstokiem zjawią się Trzej Kapitaliści i założą wytwórnie disco polo.

Przed państwem Pioneer rocznik 1979. Skromne 80W na kanał, niesymetryczny wzmacniacz, kaseciak o trzech głowicach i co tylko jeszcze Pionner miał w magazynie na półce "luksus" Kosztował absurdalne pieniądze. Może stąd nigdy się nie pojawił w Pewexie. Na mnie nadal robi wrażenie. Odpaliłbym jakiś The Logical Song. Bo nic się przecież nie zmieniło. Chciałem być wolny a kazali być logicznym i poukładanym.

wasze zdrowie

Wzorniczo nienaganny. Kwintesencja stylu lat 60' Wyrywacz dziewczyn tańczących (a która nie tańczyła?) Prywatka - słowo które wyciągało spodnie z mankietem i małą czarna z szaf. Ktoś pamięta tańczącego ojca?
#kiedystobylo #prl

Nawrocki nie podpisał uchwały sejmu (Sejm nie przyjął sprawozdania KRRiT) KRRiT odwdzięczyła się natychmiast, nadając koncesję #stanoskitv

#polityka wiadomo

#technologia

teraz wiem czego szukać

#heheszki

Dostałem na oddziale gryps do przesłania. Jest problem, zgubiłem adres. Wrzucę tu. może adresat się rozpozna.

Trzy dni stałem z ojcem po meblościankę "Podlasie" Wybór był - bierzesz pan, albo nie bierzesz. Tak pamiętam schyłek PRL-u.

A tak zapamiętał ktoś inny.

Warszawa, lata 80.

Po ślubie, jak większość świeżo upieczonych małżeństw, nie mieliśmy nawet własnego kąta na miotłę, więc wylądowaliśmy u teściów – w pokoju, który jeszcze niedawno był twierdzą uczniackich sekretów mojej żony. Pokój niewielki, ale z klimatem. Jedyny mankament: łóżko w rozmiarze „jedna panna, jeden pluszowy miś”.

Pierwsza wspólna decyzja była oczywista:

– Idziemy do „Emilki”. Po porządne łóżko! Małżeńskie!

„Emilia”, meblowy przy Emilii Plater, była wtedy mekką wszystkich, którzy chcieli udowodnić sąsiadom, że żyją na poziomie wyższym niż półka na model „Poloneza Caro”. Mebel z Emilki był jak paszport do lepszego życia – kto miał, ten błyszczał na imieninach.

Wstaliśmy bladym świtem, gotowi niczym komandosi z planem zdobycia twierdzy. Przed sklepem – kolejka dłuższa niż opowieści wujka Staszka po trzecim kieliszku. Ludzie z termosami, kanapki z jajkiem w ręku, atmosfera pikniku z domieszką oblężonego Leningradu.

-Panie, to jeszcze nie kolejka po zakupy – oznajmiła kobieta w beretce. – To dopiero lista oczekujących na listę oczekujących.

Wpisałem się więc pokornie, czując się jak kandydat do elitarnego klubu. Regulamin brzmiał jasno: co godzinę meldunek przy pani z zeszytem, inaczej – wypad z kolejki szybciej niż z zatłoczonego trolejbusu.

Przez dwa dni żyłem jak żołnierz na warcie. Budzik nastawiony co 59 minut, sprinty do „beretki” z dowodem osobistym w ręku, żeby udowodnić, że wciąż istnieję. Raz spóźniłem się o trzy minuty i usłyszałem groźne: „Już miałam skreślać!”. Serce mi wtedy zamarło jak zupa w nieogrzewanej stołówce.

Kiedy wreszcie, po tej dwudniowej szkole przetrwania, dostaliśmy się do sali sprzedaży, ujrzeliśmy widok rodem z kabaretu: w każdym „pokoiku pokazowym” piętrzyły się stoły, krzesła, półki… tylko łóżka wyparowały niczym kawa w Pewexie – a ja, z listą meldunków w kieszeni, poczułem się jak bohater, który wygrał bitwę, ale przegapił wojnę.

– A łóżka? – pytam głosem kogoś, kto w kolejce stracił resztki młodości.

Sprzedawca spojrzał na mnie z czułością, którą zwykle rezerwuje się dla sierot i naiwnych.

– Panie, łóżka to wyszły zanim weszły. Ale mamy za to regały. Piękne, „modułowe”!

Patrzę na żonę. Ona na mnie. W uszach dudni mi echo teściowej: „Bez mebli nie jesteście rodziną, tylko sublokatorami!”.

– Bierzemy regał – orzekła żona tonem generała. W pierwszym roku małżeństwa takie decyzje podejmuje się „wspólnie”, czyli tak, jak powie żona.

I tak zamiast królewskiego łoża, do naszego pokoju u teściów wjechała meblościanka w kolorze „orzech przygaszony”. Wnosiliśmy ją przez wąską klatkę schodową jak trofeum z wyprawy wysokogórskiej – sąsiedzi klaskali, a ktoś nawet rzucił: „To ci dopiero zdobycz!”.

A łóżko? Jeszcze długo spaliśmy na trzeszczącym, panieńskim tapczaniku, który przy każdym ruchu zgrzytał jak przy zmianie biegów w teścia "Syrence". Ale za to półki pachniały nowością, a regał stał dumny niczym okręt flagowy PRL-u.

Dziś, gdy przechodzę obok miejsca, gdzie była „Emilia”, mam wrażenie, że słyszę ten czuły głos sprzedawcy:

– Panie, regały jeszcze są… ale łóżek – nie dowieźli.

I wtedy, zupełnie serio, czuję lekkie ukłucie w sercu. Bo choć nigdy nie zdobyłem tam łóżka, zdobyłem za to coś innego: legendę, którą można opowiadać przy każdej rodzinnej herbacie – oczywiście z termosu.


/wyniesione z FB, żebyście wy nie musieli/ #prl #historia

Proszę śmiało drukować. Żadnych nagród nie przewiduje się.

#bingo

utykanie na starych filmach

zdarzył się w mieście zachód słońca

akurat rzeźnik własną ręką

karkówki odciął na niedzielę

smutnej klientce w cud czółenkach

i grał ten zachód w ostrzu noża

a najpiękniejszy był szczególnie

w witrynie Roman - fryzjer męski

kiedy studiował nowe trendy

srebrnym nożykiem rozcinając

list o zapachu tuberozy

igrał ten zachód z ostrzem noża

latarnie w rynku stały słupka

w hołdzie czerwieni co tak lekko

ulicą razem z chłopcem z głogów

przez zęby hotel california

taki był właśnie zachód słońca

siedem tysięcy circa about

#tworczoscwlasna #pacjentnasztuki

Osobiście jestem oburzony zachowaniem rzeczonego zwierzaka.
#policja #krakow