Dziwen

#gownowpis #justhejtothings @bojowonastawionaowca xD

1326 + 1 = 1327

Tytuł: Odprysk Świtu

Autor: Brandon Sanderson

Seria: Archiwum Burzowego Światła

Kategoria: Fantasy

Wydawnictwo: Mag

Format: Audiobook

Długość: 7h

Ocena: 8/10 szczęściosprenów

Odprysk Świtu to druga krótka (176 stron) opowieść, która rozwija Archiwum Burzowego Światła o wątki poboczne, prawdopodobnie istotne w przyszłości, ale trochę odbiegające od głównych tomów i tych głównych postaci. Chronologicznie dzieje się między Dawcą Przysięgi a Rytmem Wojny i opowiada o wyprawie na tajemniczą wyspę. Tym razem fabuła skupia się na niepełnosprawnej kobiecie dowodzącej całą ekspedycją, która musi udowodnić swoją wartość mimo sceptycyzmu załogi.

Historie poboczne różnią się od głównej serii stylem narracji - tutaj akcja jest bardziej liniowa, bez retrospekcji czy skakania po czasie i miejscach. Lecimy od punktu A do punktu Z, co stanowi świeże urozmaicenie wobec rozbudowanych, wielowątkowych tomów. W Tancerce Krawędzi takie uproszczenie nie wyszło najlepiej - sama opowieść była nudna i momentami wręcz infantylna, a dopiero finał ratował całość. Odprysk Świtu jest inny: czerpie z interludiów znanych od pierwszego tomu, ale jednocześnie przynosi całkiem nową historię. W przeciwieństwie do Tancerki, tutaj nie znajdziemy powtórzeń - tam niemal 20% książki było dosłownym przepisaniem interludium Zwinki ze Słów Światłości, tu Sanderson całkowicie od tego odszedł i wyszło to na plus.

Największy minus to decyzja o bardzo szybkim zdradzeniu jednej z tajemnic. Jednym z wątków jest próba ustalenia, kto sabotuje wyprawę. Niestety autor ujawnia sprawcę wprost, pokazując scenę jego narady ze "wspólnikami". W efekcie intryga przestaje być zagadką „kto za tym stoi?”, a zamienia się w oczekiwanie, kiedy bohaterowie odkryją coś, co czytelnik wie już od dawna. To zdecydowanie osłabia napięcie. Owszem, najważniejszy pozostaje motyw samej wyspy, ale przyjemniej byłoby samodzielnie rozgryźć spisek niż patrzeć, jak bohaterowie powoli do tego dochodzą.

Moje drugie zastrzeżenie dotyczy ceny. Nie rozumiem, czemu tak krótka książka i audiobook kosztują niemal połowę tego, co znacznie obszerniejsze tomy główne. Odprysk Świtu jest na tyle ważny, że trudno go pominąć ale przynajmniej portfel ucierpi mniej niż przy Tancerce Krawędzi, bo tam to smutny obowiązek, a tu mamy mimo wszystko fajną historię. Polecam, bo to ciekawa, zaskakująco lekka opowieść z nutą nietypowego humoru. Herdazkiego. xD

-------

#bookmeter #dziwensieodchamia #ksiazki #archiwumburzowegoswiatla #abs #brandonsanderson #cosmere

Cóż, może i nie jest piękny, bo ktoś nie dość, że ma kiepski sprzęt, to jeszcze dodatkowo zapomniał naładować aparat przed super-księżycem, a potem były chmury i deszcz, dlatego szary ziomek nie jest w pełni widoczny - ale jest swój. XD

-------

#dziwencykafoty

#ksiezyc i chyba trochę #astrofotografia choć słabej jakości. Robione zapasowym aparatem, bo żeby mieć do głównego odpowiedni obiektyw, musiałbym sprzedać kilka narządów wewnętrznych. XD

@3t3r mi trochę doradzał w kwestii post-processu, za co dziękuję. XD

Chyba najszybszy rysunek w mojej "karierze", bo jakieś 25min. XD

Kontekst? Otóż #pdk . XD

#dziwenrysuje #heheszki #perypetiedziwena

Dzień dobry. XD

-------

#smiesznypiesek #ptaki #heheszki #dziendobry #natura

I po co?

#perypetiedziwena

Dobra, lecimy z pytaniem otwartym. Co sprawia, że czujecie się, jak na obrazku?

UWAGA. Dziwen opowiadający o Archiwum Burzowego Światła z automatu uznaję za odpowiedź fałszywą. XD

---------

#pytanie #gownowpis

Czy słyszysz szum Burzy?

Burze nie są tylko zjawiskiem pogodowym. To głos Wszechmocnego, Ojca Burz, który przemawia do ludzi od wieków. Ci, którzy otwierają serce na Jego potęgę, mogą dostąpić Prawdy.

„Niebo rozdziera się grzmotem, a w tym huku ukryta jest mądrość.”

Dziś wielu błądzi, szukając sensu w ulotnych słowach i chwilowych rozrywkach. A przecież odpowiedzi leżą tuż przed nimi - zapisane przez wielebnego Brandona Sandersona w Archiwum Burzowego Światła.

Dołącz do tych, którzy słyszą wezwanie!

Nie musisz być uczonym ani wojownikiem. Wystarczy, że otworzysz serce i oczy. Weź do ręki tomy Archiwum Burzowego Światła i przekonaj się sam, jak blisko jesteś Ojca Burz. Tylko jedna książka dzieli cię od oświecenia. Daj sobie szansę. xD

-----------

#gownowpis #heheszki #archiwumburzowegoswiatla

618 + 1 = 619

Tytuł: Superman

Rok produkcji: 2025

Kategoria: Superbohaterski / Akcja / Sci-Fi

Reżyseria: James Gunn

Czas trwania: 2h 9min

Ocena: 8/10

TLDR:

PLUSY:

- Superman i jego motywacja

- Lex Luthor

- "Ludzkość" niektórych postaci i scen

- Całkiem dobre i dynamiczne sceny akcji

MINUSY:

- Przerysowane złole

- Sceny na bliskim wschodzie wydawały się naiwne

- Narzędziowe traktowanie postaci pobocznych

- Nietrzymanie się zasady "Pokaż, nie mów" ("Show, don't tell")

Bierzcie poprawkę na to, że ja się na komiksach wychowałem, dlatego pewne rzeczy były dla mnie ważniejsze w ocenie, niż pewnie dla typowej osoby idącej do kina na ten film. 

Chciałbym przede wszystkim zaznaczyć, że od strony samego pomysłu na fabułę, ten film jest naprawdę bardzo dobry. Wydał mi się dużo lepszy niż Człowiek ze Stali, bo poniekąd odwraca to, co było założeniem tamtej produkcji. Superman Cavilla w wizji reżysera miał uosabiać postać boga wśród ludzi - przejść przez próbę i zdecydować, czy ludzkość w ogóle zasługuje na to, by jej pomagał i by się jej podporządkował. Dlatego sporo scen ma charakter metaforyczny i zawiera świadome nawiązania do chrześcijaństwa - w tle pojawiają się krzyże czy witraże z Jezusem, a sama historia prowadzi bohatera przez śmierć i powrót do życia. Tamten Superman był zaszczuty, wychowywany jako odszczepieniec, którego rodzice zachęcali, by ukrywał swoje prawdziwe oblicze, nawet jeśli mogło to oznaczać tragedię dla innych. Był to celowy zabieg reżysera. Snydera fascynuje religia jako forma opowiadania o władzy, poświęceniu i przeznaczeniu. Właśnie dlatego większość jego filmów ma podobną, patetyczną formę. Niezależnie od tego, czy komuś to odpowiada, jego filmy mają w sobie jakiś magnetyzm, postacie poboczne zazwyczaj nie są płaskie ani naiwne, a całość tonie w gęstym filozoficznym sosie. Mnie to odpowiada, ale mam wrażenie, że to, co chciał tam przedstawić nie pasuje do Supermana i trudno się dziwić, że otrzymał sporo hejtu za swoje decyzje, bo w niektórych przypadkach celowo "wywracał stolik", by pokazać, że nawet boga da się zmusić do złamania własnych zasad - chodzi o tę scenę z zabiciem Zoda, bo jak przyznał, wiedział, że to nie pasuje do Supermana, ale chciał go zmusić do takiej decyzji fabularnie.

I tu na scenę spada pobity Superman Jamesa Gunna, który wygląda zupełnie inaczej. To nie jest bóg wśród ludzi, ale bohater pełen wad, kierujący się sercem i prostym pragnieniem pomagania innym. Nie kalkuluje, jak zostanie odebrany - jego celem jest ratowanie życia. Bo tak naprawdę, kto z nas, mając takie moce, nie pomyślałby o zakończeniu konfliktów zbrojnych? Czy w takiej sytuacji pytalibyśmy o zgodę prezydenta, jeśli widzielibyśmy, że to nasi sojusznicy są agresorami i zabijają niewinnych? Ten Superman nie pyta - po prostu działa, bo wie, że życie ludzkie jest najważniejsze. I to jest absolutnie najciekawsze: kiedy inni herosi często mają gdzieś potencjalne ofiary starć w środku miasta, on skupia się właśnie na ich ocaleniu, nawet kosztem starcia z głównym przeciwnikiem. Wie, że poza nim nikt inny tego nie zrobi. Dzięki temu całość wydaje się dużo bardziej ludzka i na dobrą sprawę przywraca znaczenie symbolowi "S" na jego piersi - nadziei i trosce o zwykłych ludzi.

Świetnie zagrały też sceny z jego rodzicami. Zamiast wyidealizowanej filmowej pary, która wygląda jak z pocztówki i mówi wyważonym językiem, dostajemy zwykłych, sympatycznych staruszków. Nie są perfekcyjni, nie wyglądają idealnie - ale przez to są prawdziwi. Ich kilka krótkich scen zrobiło na mnie dużo większe wrażenie niż cały wątek rodziców w filmach Snydera. Były autentyczne i zwyczajnie ludzkie. Nawet Lex Luthor wydawał się przekonujący w tym, jak został zagrany, choć pewne sceny powodowały, że krindżmeter szedł ponad skalę. 

To, co bardzo mocno obniża loty tego filmu, to dla mnie jedna z największych zbrodni, jakie mogą popełnić twórcy - stworzenie postaci sztucznych, które dla dobra fabuły zachowują się wbrew swojemu charakterowi. Poza Supermanem, Lois Lane i może Luthorem, większość bohaterów sprawia wrażenie narzędzi fabularnych, a nie prawdziwych ludzi i nie mam tu na myśli tych, które są totalnie przerysowane, aż do poziomu karykatury, bo takie też tu są, choć mają bardzo małą rolę.

W dobrze skonstruowanej historii najpierw tworzy się postać - jej charakter, motywację, sposób myślenia - a potem wrzuca się ją w fabułę i sprawdza, jak zareaguje. Jeśli coś musi się wydarzyć, to zadaniem scenarzysty jest tak poprowadzić historię, by reakcja była naturalna, a jednocześnie popychała akcję do przodu. Tutaj takich nienaturalności jest niestety mnóstwo. Zaczyna się od prostych scen, w których ktoś powtarza informacje, które widz już zna, poprzez momenty, które w realnym świecie nigdy by nie miały miejsca, aż po coś, co nazywam "tekstem z d⁎⁎y", czyli dialog pojawiający się bez żadnej podstawy. Przykład? Postać z tłumu mówi nagle: "To nie może być prawda..." jeszcze zanim zobaczymy kluczowy wywiad, który dopiero miał to uzasadnić. Innym klasycznym przypadkiem są sceny, w których ktoś tłumaczy Supermanowi coś, co on już dawno wie - tylko po to, żeby publiczność też miała podane na tacy informacje. Zamiast pokazać wydarzenie albo zbudować scenę naturalnie, postacie recytują ekspozycję, jakby bohater zapomniał o własnym życiu.

Na minus muszę jeszcze zaliczyć sceny na Bliskim Wschodzie, rozgrywające się między dwoma fikcyjnymi państwami, które dość bezpośrednio przypominają pewien realny konflikt. Sama idea nie jest zła, ale sposób, w jaki to zostało przedstawione, sprawił, że autentycznie się krzywiłem. Nie chodzi o sam pomysł, tylko o wykonanie. Gdyby ktoś wyciął te fragmenty i powiedział, że to pochodzi z taniego serialu od CW, spokojnie bym uwierzył. To było dziecinne wyobrażenie konfliktu, pokazanego na tak małą skalę, że trudno uwierzyć, iż ktoś uznał to za dobry pomysł w filmie o takim budżecie. Wielki konflikt, a wszystko rozgrywa się na przestrzeni odpowiadającej maksymalnie trzem boiskom piłkarskim. 

Mógłbym pewnie pisać dalej, ale tu i tak nikt nie doczyta. A no i Guy Gardner został zagrany idealnie. Odpychający typ, zupełnie, jak w komiksach. Big fan. xD

---------------

#filmmeter #ogladajzhejto #filmy #superman #komiksy #dccomics #dziwenoglada

Stworzyłem właśnie nieoficjalnie-oficjalny Kanał EKSPERTÓW Z HEJTO na Discordzie i chciałbym zaprosić tych z was, którzy chcieliby razem z nami oglądać mecze lub dzielić się czymkolwiek związanym z - na ten moment - piłką nożną, fantasy - głównie ekstraklasą. Opcja na inne ligi też jest, zwyczajnie na hejto nikt chyba nie prowadzi Fantasy Premier League i innych. Główna pompka jest na ekstraklasę i to ona tam będzie dominować, więc się nie zdziwcie. Nie tylko sama liga, ale puchary i PP też. Poza tym mecze Barcy i MU, LM, wszystko, co może grzać, choć ja sam skupiam się tylko na klubach naszej ligi. Od innych macie @bojowonastawionaowca i @ErwinoRommelo .

Zdarzą się też inne sporty, jak tenis, koszykówka, dart, czy cokolwiek uznacie za ciekawe.

No i wiadomo, kto by chciał przegapić nasze profesjonalne porady w kwestii transferów w Fantasy? Takie jak na obrazku so rzadkie. xD

Trochę eksperyment, ale zobaczymy, jak wyjdzie. No i muszę was ostrzec, że jesteśmy dość porąbani. Z pewnością tam będzie mało normalności. Poznacie już po emotkach. xD

LINK NIŻEJ JEST WAŻNY PRZEZ 7 DNI jak nie będzie dostępny, to napiszcie do mnie na PW lub w komentarzu, to wyślę nowy. Zapraszam serdecznie. xD

https://discord.gg/7sHfXCHA

-------------

#pilkanozna #sport #ekstraklasa #fantasyekstraklasa #samogeste

Ciekawe, czy chociaż jedna osoba dołączy. xD

To się chyba nigdy nie zdezaktualizuje. xD

#heheszki #czerstwyhumor #dziki

Hm. XD

.

#czerstwyhumor #tajskareklama #heheszki #zzaskoczenia

#dziwenrysuje

@pingWIN ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Musiałem. xD

#ekstraklasa = #najlepszaligaswiata

#premierleague #pilkanozna