A_I

O ale bym przegapił :x nie wyświetlają się powiadomienia do wiadomości, otwieram a tu dawno wylosowana #hejtopaka

Kiedy przeglądasz atrakcje na Google maps w Czechach XD

#kdc2 #gry

No elo

#pokazpsa

Super promocje na black friday się już zaczęły wcześniej w tym roku, żeby zdążyła zaktualizować się cena z ostatnich 30 dni XD
#zakupy #perfumy

Taką pogodę rozumiem w listopadzie, 20 stopni odczuwalna 25 (° ͜ʖ °)

#podrozujzhejto #majorka

Takie atrakcje na nocnym grobbingu, prawie wiązanka się podpaliła ( ͠° ͟ʖ ͡°)

#grobbing

Uwielbiam spotted mojego miasta i trollposty xd

#polityka

#sluchajzhejto #muzyka #rap
Pezet - Nitro (prod. Jonatan) - YouTube
Pezet wypuścił numer, który wręcz prosi się o odsłuch w aucie – sprawdźmy, co w nim tak działa ( ͡° ͜ʖ ͡°)

BIT / PRODUKCJA

• Tempo: ok. 140 BPM – klasyczne dla elektroniki i techno, ale odczuwalne często jako 70 BPM w połowicznym liczeniu. To nadaje utworowi efekt jednocześnie szybkiego, pulsującego napięcia (jak nitro przyspieszające silnik) oraz chłodnego, kontrolowanego dystansu. Tempo w połączeniu z minimalistycznym aranżem buduje transowy, nocny klimat.

• Stylistyka: Bit jest syntetyczny, mroczny, inspirowany elektroniką i dark wave. Dominuje pulsujący bas i powtarzalny rytm, który tworzy hypnotyczny groove.

• Struktura: Stopniowe narastanie napięcia, oszczędne elementy perkusyjne zamiast klasycznego boom-bapu. Całość buduje efekt jazdy nocą – ciągły ruch, bez punktu kulminacyjnego, raczej stan psychiczny niż klasyczna piosenkowa forma.

• Mix/Master: Bardzo klarowny, przestrzenny. Bas jest głęboki, ale nie przykrywa średnich pasm, dzięki czemu wokal jest czytelny. Subtelne pogłosy budują dystans emocjonalny.

Ocena bitu: 9/10 – nowoczesny, sugestywny, idealnie dopasowany do klimatu i przekazu utworu.

WOKAL / WYKONANIE

• Flow: Pezet stosuje narracyjny, półmelodii styl – nie opiera się na technicznych zabiegach, lecz na emocjonalnej interpretacji. Tempo bitu daje mu przestrzeń, by rapować z kontrolowaną energią, z chłodnym dystansem.

• Barwa: Głęboka, lekko zmęczona – co wzmacnia poczucie izolacji i mentalnego przeciążenia. Wokal nie jest „efektowany”, co podkreśla surowość przekazu.

• Emocje: Słychać rezygnację, cynizm, presję – ale w sposób stonowany. Pezet nie „krzyczy”, lecz opowiada, jakby jechał nocą i mówił do siebie.

Ocena wokalu: 8/10 – świadomie oszczędny, ale dzięki temu autentyczny i klimatyczny.

TEKST

• Tematyka: Nocna jazda, prędkość jako metafora ucieczki od rzeczywistości. Technologia, samotność, brak sensu, poszukiwanie bodźców – stan współczesnego człowieka przebodźcowanego i wypalonego.

• Styl: Charakterystyczny dla nowego Pezeta – minimalistyczny, chłodny, bardziej obrazowy niż narracyjny. Tekst buduje nastrój i stan umysłu zamiast opowiadać konkretną historię.

• Symbolika: "Nitro" to dopalacz, prędkość, ale też destrukcja. Refren i wersy są bardziej mantrą niż klasycznym refrenem – potęgują transowy efekt bitu.

Ocena tekstu: 8.5/10 – prosty w formie, ale gęsty w znaczeniach, trafiający emocjonalnie.

Ocena całościowa: 8.5/10
Utwór jest świadomą konstrukcją artystyczną – nie chodzi tu o popis rapowy, lecz o stworzenie doświadczenia: chłodnego, nocnego, technologicznego transu, w którym tempo bitu i wokalu odgrywa kluczową rolę w przeniesieniu słuchacza w stan „jazdy na nitro”.

Pamiętacie ruskie dubbingi w grach z targu? XD
Ja za dzieciaka myślałem że tak musi być i to oryginalnie zrobione ;d

Super materiał:
https://www.youtube.com/watch?v=VJyLs6lctfw

#grajzhejto

A więc pizza friday

#pizza

#grajzhejto #airecenzje

Tytuł: Kingdom Come: Deliverance

Producent: Warhorse Studios

Kategoria: RPG, Historyczne, Średniowiecze

Platforma: PC, PlayStation 4, Xbox One

Data premiery: 13 lutego 2018

Godzin grania: wytrzymałem 5h

Cena: ~20 zł (Instant Gaming)

Ocena: 1/10

Kingdom Come: Deliverance miało być „realistycznym Skyrimem”. Tymczasem dostaliśmy coś, co nawet przy premierze wyglądało jak niedokończony eksperyment, a dziś – w 2025 roku – wypada przy Skyrimie z 2011 roku jak produkcja z innej, gorszej epoki.

Grafika? Kwadratowe modele, toporne animacje, tekstury, które momentami wyglądają jak sprzed dwóch generacji. Jazda konno to dramat – przypomina bardziej trzymanie się kija od szczotki niż faktyczne dosiadanie rumaka.

Walka? Katastrofa. Mieczem macha się jak drewnianą zabawką, celowanie z łuku to najgorsze doświadczenie, jakie widziałem w RPG. System miał być „realistyczny”, ale wyszedł toporny i frustrujący. Dialogi? Płytkie i pozbawione emocji, kompletnie nie zapadają w pamięć.

Niby mamy otwarty świat, ale w praktyce musisz iść po sznurku, zgodnie z tym, co fabuła akurat wymusi. Zero swobody, zero wpływu na cokolwiek – wybory nie mają znaczenia, a im dalej, tym bardziej czujesz, że grasz w interaktywny film, tyle że źle wyreżyserowany.

Wytrzymałem pięć godzin i miałem dość. To nie jest gra, która daje frajdę – to męczarnia. Skyrim z 2011 roku ma więcej życia, lepszą grywalność i więcej wolności niż ten „historyczny symulator frustracji”. Kingdom Come: Deliverance to dla mnie przykład, jak nie robić RPG.

Mam nadzieję, że druga część wypadnie lepiej. Bo gorzej chyba już się nie da.