Podobnie jak wrastają w nas głęboko wszystkie złe nawyki, jeśli ich nie wykorzenić, kiedy powstają, tak również nasze smutki, żale i samoudręki karmią się w końcu samym utrapieniem, a rozpacz staje się chorobliwą rozkoszą nieszczęśliwej duszy.
Seneka, O pocieszeniu do Marcji
#stoicyzm
@splash545 tag przegryw podsumowany 1 wpisem
Zaloguj się aby komentować
A liście – jedne – ku ziemi wiatr zmiata…
Tak i ród ludzi.
Listkami są i dzieci twe. Liśćmi są i ci, którzy z udanym przekonaniem głośno cię wielbią i sławią, albo, przeciwnie, przeklinają, albo po cichu ganią i wyszydzają. Liśćmi są i ci, którzy sławę pośmiertną dalej głosić będą. Wszystko to bowiem „w porze wiosennej się rodzi”, a potem je wicher w dół zmiata, a potem las inne w ich miejsce wydaje. Wszystko jest krótkowieczne, a ty unikasz i pożądasz wszystkiego, jakby to miało istnieć przez wieczność. Wnet i ty oczy zamkniesz, a wnet kto inny łzy ronić będzie na grobie tego, kto ciebie do grobu odprowadził.
Marek Aureliusz, Rozmyślania
#stoicyzm
Zaloguj się aby komentować
@nobodys co to za ksiazka?
Zaloguj się aby komentować
Poznaj, w jaki sposób namiętności powstają, wzrastają i przybierają nadmierne rozmiary. Oto pierwsze ich poruszenie nie jest dobrowolne, jest jak gdyby wylęgiwaniem się namiętności i pewnego rodzaju groźbą. Drugie następuje za zgodą woli, jeszcze nie zaciętej w uporze: trzeba by, żebym się zemścił, skoro doznałem obrazy (...). Trzecie poruszenie już nie daje się pohamować, już nie tylko pragnie się zemścić, gdy trzeba, lecz przede wszystkim opanowuje rozum. Pierwszego odruchu nie jesteśmy w stanie uniknąć za pomocą rozumu, podobnie jak objawów występujących w ciałach (...) jak na przykład (...) ziewania (...). Takim odruchom rozum nie może zapobiec, a przyzwyczajenie i pilna uwaga osłabiają poniekąd wrażliwość. To drugie jednak poruszanie, które z rozmysłu się rodzi, rozmysłem bywa tłumione.
Seneka, O gniewie
#stoicyzm
Zaloguj się aby komentować
Wnet będziesz nikim nigdzie – a tak samo będzie z tym, co teraz widzisz, i z ludźmi, którzy teraz żyją. Wszystko bowiem rodzi się dla zmiany, przemiany i zniszczenia, aby co innego w to miejsce mogło powstać.
Marek Aureliusz, Rozmyślania
#stoicyzm
Mowa chyba o zielonym komuniźmie
Zaloguj się aby komentować
Dbajmy o spokój ducha, ustawicznie rozważając zbawienne nauki, czyniąc dobrze i myśli kierując wyłącznie ku pożądaniu tego co szlachetne. Kierujmy się jedynie sumieniem, nie róbmy niczego dla ludzkiej opinii. Niechże o nas będzie i zła, bylebyśmy zasługiwali na dobrą.
Seneka, O gniewie
#stoicyzm
Z doświadczenia powiem, że nie da się mieć do końca spokoju ducha jednocześnie majac swiadomosc że inni mają o nas złą opinię, nawet jak wiemy że czynimy dobrze i w zgodzie z własnym sumieniem. Ale zgadzam się że trzeba tak robić.
@bizonsky stoicy twierdzą, że poprzez ćwiczenia można dojść do tego, żeby być całkowicie obojętnym na opinie innych. Taki typowy stoicki podział na rzeczy zależne i niezależne - traktowanie rzeczy niezależnych od nas jako obojętne np. opinii innych ludzi.
Na pewno nie jest to łatwe, żeby całkowicie się odciąć od opini innych jednak byli tacy, którym się to udało czy to wśród stoików, czy np. buddystów.
To też moim zdaniem nie jest słuszne, bo można wtedy popaść w przeświadczenie o swojej nieomylności. Trzeba brać pod uwagę zdanie innych nawet jak jest sprzeczne z w naszym przekonaniu szlachetnym myśleniem
Zaloguj się aby komentować
Przeszłość minęła, jest zamknięta i nieodwołalnie niedostępna. Martwić się o nią jest dla stoika rzeczą jeszcze bardziej nierozsądną niż kłopotanie się plamami na Słońcu.(...)
Nie znaczy to oczywiście, że o przeszłości nie powinniśmy myśleć w ogóle, że nie powinniśmy wspominać i myśleć o tym, co było, i że nie powinniśmy analizować naszych błędów. (...) Konstruktywna i pouczająca analiza minionych zdarzeń, rozważanie przyczyn własnych błędów - to wszystko może stać się materiałem, z którego zbudujemy lepsze dziś. Tego rodzaju myśleniu o przeszłości stoicy się oczywiście nie przeciwstawiają. Sprzeciwiają się tylko używaniu jej jako wymówki, by nie żyć dniem dzisiejszym.
Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików
#stoicyzm
Zaloguj się aby komentować
Już niedługo wyzioniemy ducha. Tymczasem jednak, dopóki oddychamy, dopóki jesteśmy wśród ludzi, postępujmy po ludzku. Nie bądźmy dla nikogo postrachem ani zagrożeniem, gardźmy stratami, krzywdami, obelgami, kpinami i znośmy wielkodusznie te przelotne niedogodności. Ani się obejrzysz, jak mówią, ani obrócisz, a już nadchodzi śmierć.
Seneka, O gniewie
#stoicyzm
@splash545 to akurat zależy od momentu w życiu
@moll Tu akurat jest takie stoickie napomnienie o śmierci, bo jak to mówią nigdy nie wiadomo komu z brzegu
I taka jest prawda, to, że ktoś ma 70 lat nie znaczy, że szybciej umrze niż ktoś kto ma 30. Zawsze może się zdarzyć jakiś wypadek bądź choroba.
I w sumie stoicy też lubili patrzeć na życie ludzkie w szerszej perspektywie czasowej. Z perspektywy dziejów rodów czy z tej słynnej perspektywy kosmicznej przy której jesteśmy na tym świecie tylko na chwilkę.
Oczywiście nie chodzi tu o to, żeby myśleć o życiu w ten sposób, że jest bez sensu, bo jesteśmy na chwilę, bo śmierć może na nas czekać w każdej chwili. Chodzi o coś wręcz przeciwnego o to, żebyśmy nie przejmowali się zbytnio jakimiś codziennymi problemami, troskami oraz cieszyli się z życia tyle ile się da mając na uwadze, że nie wiadomo kiedy się skończy. A może się skończyć w każdej chwili i nie warto tej chwili przeznaczać na zamartwianie się.
@splash545 chodziło mi o coś innego xD
Dla dzieciaka śmierć jest abstrakcją. Ma przed sobą tyle życia, że wizja jego zakończenia w głowie się nie mieści.
Jesteś w wieku produkcyjnym, czas zapitala nie wiadomo kiedy, ludzie padają na zwały, wiesz że emerytura kiedyś i czujesz, że ta śmierć staje się realna.
Dobijasz do późnej starości, a ta śmierć nie nadchodzi. Dni się wleką, cieło niedomaga, a ona nie chce nadejść. Chociaż nie chcesz, uparcie trzymasz się życia.
Chodziło mi o to, że "ani się obejrzysz" to takie średnio prawdziwe bywa. I będzie coraz mniej, jeśli długość życia będzoe rosła i tylko ona
Zaloguj się aby komentować
Szanowni Państwo,
dzisiaj walentynki — więc parę słów o miłości. Niektórzy bowiem mówią, że stoicyzm nie dopuszcza emocji i uczuć, czy że z nimi wojuje. Nic dalszego od prawdy: to nie byłoby ani możliwe, ani sensowne. Jest raczej przeciwnie: stoicyzm pozwala w maksymalnie sensowny, twórczy sposób wykorzystać tę żywotną siłę, jaką uczucia dają.
Czasownik, czyn, działanie
Że ta siła jest, to jest niezmienny parametr życia ludzkiego. O tym, jak jest wielka, nie trzeba przekonywać młodych zakochanych, czy matek, które kołyszą dzieci. Pytanie oczywiście, co z tymi uczuciami zrobimy, jak je wykorzystamy i do czego spożytkujemy.
Na wskroś stoickie jest to stare powiedzenie, że miłość nie jest wcale rzeczownikiem, ale czasownikiem. Kiedyś udzieliłem wywiadu, w którym to rozbudowałem do ładnej trójcy, którą chcę dzisiaj przypomnieć: miłość jest czasownikiem, przedsięwzięciem, aktem. Źle brzmi? Właśnie dobrze brzmi!
Chciałoby się prowokująco powiedzieć, że nie ma czegoś takiego jak „miłość”, jest tylko „kochać”. Nie wolno myśleć o miłości jako o czymś statycznym i statecznym, ustalonym i nieruchawym. Miłość jest działaniem, jest robieniem rzeczy. Miłość nie jest ideą, ale gotowością do czynu.
Rachunki wzajemnie otwarte
W miłości — jak zawsze i wszędzie w życiu — wszystko zależy od naszej postawy, od sposobu działania, który przyjęliśmy i który uczyniliśmy "naszym". Miłość nie jest dogmatem, nie jest zasadą, ani odgórnym przykazaniem, które należy spełniać. W miłości nie oceniamy też po konsekwencjach, a już na pewno nie liczymy na nie. Prawdziwa miłość musi być w jakimś stopniu bezinteresowna, musi wychodzić poza kalkulacje typu „a co ja będę z tego miał?” Musi być w niej chęć, żeby zrobić „więcej” i „bardziej” niż by w danej sytuacji wypadało, czy się opłacało.
To jest zresztą sekret każdego udanego związku, ba, każdej udanej relacji międzyludzkiej. Chodzi właśnie o to, żeby umieć wyjść poza kalkulację kto, co, ile i komu. Udana relacja jest jak wzajemny open bar, w którym nigdy nie podliczamy sobie rachunku.
Wzajemność zależy od nich
I oczywiście, to się zawsze wiąże z ryzykiem. To już Seneka powiedział: si vis amari, ama. Po polsku: jeśli chcesz być kochanym, to kochaj. Jest to zarówno streszczenie miłości w ogóle (miłość to gotowość do dawania, a nie oczekiwanie, że coś dostaniemy), ale i bardzo praktyczna, trzeźwa wskazówka. Nie możemy oczekiwać, że zostaniemy pokochani, jeśli sami nie pokochamy pierwsi.
Tylko że tu nigdy nie będzie gwarancji. Jeśli daję coś od siebie, to może mnie spotkać wzajemność, ale może też nie spotkać. I to jest fundamentalnie stoickie. Od nas zależy czy chcemy kochać i dać coś od siebie, ale jest niezależne od nas, czy zostaniemy pokochani.
Miłość nigdy nie jest gwarancją na wzajemność. To jest to odwieczne ryzyko. To jest źródło słodko-gorzkiego tragizmu relacji międzyludzkich, ale i inspiracja bezmiaru piosenek i powieści o nieszczęśliwej miłości, pisanych odkąd świat światem.
A na koniec podkreślę tylko raz jeszcze, że to wszystko nie dotyczy bynajmniej tylko miłości „romantycznej” (nawiasem: to brzydki anglicyzm i nieudane pojęcie w ogóle!). Ta dynamika jest zawsze bardzo podobna, czy to w miłości rodzicielskiej, rodzinnej, w przyjaźni, czy w relacjach z osobami trzecimi, czy ze społeczeństwem w ogóle. Ale to już historia nie tylko na walentynki.
ze stoickim pozdrowieniem!
dr Piotr Stankiewicz - newsletter
#stoicyzm
@splash545
Prawdziwa miłość musi być w jakimś stopniu bezinteresowna, musi wychodzić poza kalkulacje typu „a co ja będę z tego miał?” Musi być w niej chęć, żeby zrobić „więcej” i „bardziej” niż by w danej sytuacji wypadało, czy się opłacało.
Z tym się zgadzam, ja to nazywam "miłość jako dar serca" - nic od ciebie nie chcę, nie żądam, ale daję ci bo to jest mój wybór i nie oczekuję niczego w zamian. To jest piękna definicja, jednak żeby móc ją wdrożyć trzeba najpierw pokochać siebie i w sobie odnaleźć wszelkie braki, typu poczucie bezpieczeństwa, odwagę, przynależność, żeby nie być zależnym od drugiej osoby.
@koniecswiata dobre dopełnienie tego co wyżej napisane
Zaloguj się aby komentować
Uprzedzanie nieszczęścia polegać tu będzie na tym, że zawczasu przygotujemy się na gorszy dla nas wariant rozwoju wydarzeń. (...) Zawsze spodziewajmy się gorszego a wyjdziemy na tym lepiej. (...) Jeżeli się nastawimy na rozstrzygnięcie dla nas korzystne, wówczas albo potwierdzą się nasze przewidywania, albo się srogo rozczarujemy (dostajemy zero bądź minus). Jeżeli zaś nastawimy się na rozstrzygnięcie niekorzystne, wówczas albo przewidywania się potwierdzą, albo będziemy mile zaskoczeni (dostajemy zero albo plus). W tym drugim wypadku bilans spodziewanego szczęścia wypada dużo lepiej.
Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików
#stoicyzm
A ja nie polecam. Ta teoria zostala obalona i powoduje w dalszej perspektywie ze cały czas jesteśmy nastawieni negatywnie i czekamy co złego zaraz się wydarzy, co finalnie prowadzi do zaburzeń anankastycznych, lęków i ciągłego napięcia. Nie pozwala też cieszyć się z niczego co się wydarzy bo mamy efekt "uf, teraz się udało i nie było tak źle ale następnym razem na pewno się nie uda". Nastawiać warto się ani pozytywnie, ani negatywnie. Warto podchodzić z ciekawością i wiara w siebie. "Cokolwiek się wydarzy, obojętnie czy korzystnego czy niekorzystnego, na pewno sobie poradzę. Tyle razy sobie radziłem, czemu teraz miało by być inaczej." Nie warto rozważać miliona negatywnych scenariuszy, bo bardzo rzadko zdarza się aby którykolwiek faktycznie się sprawdził. Jak podejdziemy do sprawy z "ciekawością" to mamy wynik plus i plus - nie jesteśmy zaskoczeni ani pozytywnie ani negatywnie, bo nie spodziewamy się niczego konkretnego, mierzmy się po prostu z kolejnym wyzwaniem
@mismatched_puzzle
Nie warto rozważać miliona negatywnych scenariuszy, bo bardzo rzadko zdarza się aby którykolwiek faktycznie się sprawdził.
To prawda. We wszystkim trzeba mieć umiar i nie popadać w nadmierne analizowanie.
Wiesz w tej formie co opisałeś to faktycznie jest to szkodliwe.
Akurat to co zacytowałem jest to część opisu ćwiczenia, które polega na przygotowaniu się na negatywny obrót sytuacji - premeditatio malorum i jest to też wykorzystywane w psychologii. Jednak należy myśleć o tym w określonych przez nas samych nie za dużych ramach czasowych. Następnym krokiem jest pogodzenie się z tym co niekorzystnego może nas spotkać i uznanie, że wcale nie jest to nic takiego strasznego i nie jest to nic z czym nie moglibyśmy sobie poradzić.
Robi się to w celu, żeby nie być zaskoczonym, bo to co nas zaskakuje potrafi zaboleć najbardziej oraz dlatego, żeby poćwiczyć na sucho radzenie sobie z problemami w myślach.
Zastanawiałem się czy wrzucać ten cytat. Czy nie będzie odebrany tak jak Ty to opisałeś. Jednak zdecydowałem się go wrzucić bo sam tak robiłem naturalnie jeszcze na długo przed poznaniem stoicyzmu. Jak miałem konkretną sytuacje wołałem się nastawić na jej negatywny obrót, żeby być pozytywnie zaskoczonym i u mnie to działało od zawsze.
Dzięki za komentarz
@mismatched_puzzle ja mam podejście jak ten brzydki Brytyjczyk co miał twarz jak buldog - Churchill.
On miał taką filozofię, że wszystko dzieje się dla jego dobra:
Coś nie wyjdzie - ochroniło go przed większym nieszczęściem jakby wyszło
Coś wyjdzie - no to super, bardzo mi to pomoże.
I w sumie jak sobie przestawiłem to w mojej głowie to nawet mocne nieszczęścia to czas aby ćwiczyć opanowanie. Porażki potem okazują się zbawieniem (jak np. szukałem zmiany roboty tuż przed c19 i jej nie dostałem - zbawienie bo miałem zapewnioną pracę przez cały ten okres i finalnie wyszło mi to na duży plus)
Chodź codziennie do roboty z nastawieniem że cię wyjebią to będziesz szczęśliwszy. Good advice xD
@bizonsky No nie do końca o to tu chodzi
Wymyśl sobie od razu co wtedy robić jak Cię już wyjebią, pogódź się z tym i przygotuj siebie plan działania na taką ewentualność. Nie daj się zaskoczyć
Jeśli masz logiczne przesłanki ku temu, żeby zwolnienia się spodziewać. To myśleniem życzeniowym, a może jakoś mi się uda, może mnie nie wyrzucą. Zrobisz sobie większą krzywdę jak obudzisz się z ręką w nocniku
Nie zgadzam się, to jest oszukiwanie samego siebie i wymówka.
Jeżeli z góry zakładam, że nie dociagne jakiegoś tematu do swoich własnych oczekiwań, tylko zakładam mniej ambitny plan i post factum:
A) godzę się z tym że go nie zrealizowałem i czuję się z tym spoko bo tak założyłem po radzie z twojego wpisu
B) nagradzam się za to że wykonałem to co początkowo było założeniem minimum ale w wyniku stoi ckiej korekty teraz wydaje mi się że zrobiłem więcej bo założyłem specjalnie mniej
To sorry dawno nie słyszałem głupszej rady, a dostaje ich trochę.
@splash545 to ja, zwykle szykuję się na gorszy scenariusz dlaczego czasami mawiam "lubię się mylić" bo to dla mnie znaczy, że przygotowywałem się na gorsze ale się pomyliłem i jest lepiej. Niestety rzadko używam tego powiedzenia.
@SzubiDubiDU fajne powiedzenie w tym kontekście
Zaloguj się aby komentować
Każdy inaczej odczuwa ubóstwo, smutek i żądzę zaszczytów, bo każdego inaczej kształtują przyzwyczajenia i czynią go słabym i nieodpornym na straszne a błędne wyobrażenia o rzeczach niekoniecznie strasznych.
Seneka, O pocieszeniu do Marcji
#stoicyzm
Ależ mi to przypomina #nowomowajehowych
Zaloguj się aby komentować
(...) mieszkańcy warownego grodu kpią sobie w najlepsze z oblegających go wojowników: Oto po kiego licha rzucają się oni z motyką na słońce? Oto nie do zburzenia są te nasze mury warowne. Oto na mnogie lata mamy zapasy żywności. Oto jesteśmy zaopatrzeni również we wszelką inną armaturę. To są rzeczy, przez które miasto staje się twierdzą warowną, twierdzą nie do zdobycia; dusza zaś ludzka staje się taką twierdzą przez nic innego, jak przez słuszne zapatrywania.
Epiktet, Diatryby
#stoicyzm
Zaloguj się aby komentować
Sam, doprawdy, niczego bym ci nie doradzał bardziej niż tego, abyś obrał wielkoduszną postawę i abyś uprzytomnił sobie, jak niskie, marne i niegodne człowieka, mającego jakieś wzniosłe i szlachetne cele, jest to, o co się spieramy, za czym gonimy, do czego wzdychamy.
Seneka, O gniewie
#stoicyzm
A co było przedmiotem sporu? Jak zwykle brak najważniejszej informacji!
@moll Rzeczy zależne i niezależne. Ogólnie było bodajże w kontekście zaszczytów, stanowisk, pieniędzy ale z rozszerzeniem na praktycznie wszystko co od nas niezależne.
Wnioskiem była koncentracja na tym co od nas zależne czyli wyobrażeniach, wewnętrznym spokoju i harmonii oraz szczęściu, którego źródło jest we wnętrzu, a nie uzależnianiu go od naszych sukcesów. Mam w pdf tą książkę, ale nie mam teraz zbytnio czasu, żeby szukać ten fragment bo zapisałem go już dawno.
Jak będziesz chciała to mogę Ci kiedyś podrzucić dłuższą część z czego to jest wyrwane
@moll Nie obchodzi mnie kto zaczął, macie podać sobie ręce
Zaloguj się aby komentować
Jak brzmi tytuł tej książki?
@Westfield Mała księga stoicyzmu
Zaloguj się aby komentować
Gdy się do czegoś przywiązujesz, nie przywiązuj się do tego tak jak do przedmiotu, który jest nie do odebrania, ale jak do przedmiotu w rodzaju garnka albo szklanego pucharu, tak że jeśli się nawet rozbije, to na wspomnienie o nim nie doznasz niepokoju (...). Pamiętaj, że kochasz rzeczy śmiertelne, a nie kochasz nic prawdziwie swojego. A dano ci je na obecną chwilę, niejako coś, czego ci odebrać nie można, nie na zawsze, lecz - jak figę czy kiść winogron - na określoną porę roku: głupiś, jeśli fig czy winogron zachce ci się w zimie.
Marek Aureliusz, Rozmyślania
#stoicyzm
"głupiś, jeśli fig czy winogron zachce ci się w zimie."
A kupie sobie chyba dziś winogronka w markecie
@Enzo Nie w sezonie to niesmaczne
@Enzo @splash545
Zielone dobre są te bez pestek
Zaloguj się aby komentować
Na przyszłość zastanawiaj się nie tylko nad tym, czy prawdą jest, co mówisz, ale czy ten, do kogo mówisz, wytrzyma prawdę. Dobry przyjmuje upomnienia z radością, lecz im kto gorszy, tym gorzej znosi pouczenia.
Seneka, O gniewie
#stoicyzm
@splash545 sam się uczę dopiero jak prawdę opanowywać tak żeby była dla kogoś strawna ale...
Nie wiem czy to nie jest nie nazbyt przestarzałe podejście jednak. Jasne, są granice taktu i dobrego smaku, po coś one powstały ale też sztuka obchodzenia konwenansów i otwierania się na drugiego człowieka jest w życiu ważna. Tutaj trzeba mieć na uwadze, że minęło 2000 lat od wypowiedzenia tych słów, chrześcijaństwo zbaczamy wpływ dodatkowo wywarło na postrzeganie prawdy...
Jak są te całe bańki informacyjne i ludzie się zamykają w okopach swoich wydumanych niby-prawd nie chcąc ich odpuścić chociażby niewiadomo jak szkodliwych czego sobie nie chcą dopuścić do głowy.
Akurat my Polacy jesteśmy względnie naprawdę szczerzy w porównaniu do wielu innych nacji, jest z tego sporo awanturnictwa ale nie jest to też wcale takie złe. Tym niemniej - tutaj chyba sam do siebie to głównie piszę, jeżeli chodzi o sprawy czyichś marzeń oraz nadziei to wtedy prawda rzeczywiście jest jak laska dynamitu. Sprawnie użyta może otworzyć korytarz do żyły złota ale nie jest trudno sporo spustoszenia nią zrobić.
@DiscoKhan Te słowa Seneki były wypowiedziane w kontekście stoicyzmu, czy tam ogólnie rozwoju duchowego.
Stoicy głosili, żeby mówić innym o stoicyzmie i wskazywać ścieżkę rozwoju duchowego. Lecz, żeby nie robić tego na siłę i jak ktoś nie chce to do niczego nie zmuszać, nie namawiać.
Wydaje mi się, że na inne rzeczy też jak najbardziej można rozszerzyć ten cytat. Wiadomo jak ktoś ma otwarty umysł i jest otwarty na dyskusję to można go przekonać do słusznej racji. Ale jak widzisz, że jest beton to takie gadanie najczęściej na nic się zdaje, a może przynieść odwrotny efekt, że ktoś się bardziej okopie w swoich niesłusznych poglądach, bo poczuje się atakowany.
@splash545 no, w kontekście stoicyzmu to inna postawa byłaby zaprzeczeniem tego czym stoicyzm jest ale najpierw ktoś musiał dojść do tego czym on właśnie jest...
Na pewno działa do pewnego stopnia.
Zaś co do betonu to jest u nas znane powiedzenie które pochodzi ze wschodu: kropla drąży skałę. Tylko trzeba być jak woda która dostosowuje się do naczynia.
Zaloguj się aby komentować
Zaloguj się aby komentować
Zaczynamy nie tylko oczekiwać kolejnych klęsk i rozczarowań, ale także je prowokować, a każde kolejne niepowodzenie dodaje nam tylko argumentów. I tak nakręca się spirala błędów i obłędu. Doprowadza nas ona w końcu do poczucia, że nie tylko nie uda nam się nigdy wygrać, ale również, że takie zwycięstwo byłoby niepożądane(...) Zaczynamy dostrzegać wartość w stałości naszych porażek, zaczyna nam się wydawać, że jesteśmy je światu i społeczeństwu winni. (...)
Niewielu zdobędzie się na to, by powiedzieć:"Tak! Moje porażki są skutkiem przegranego myślenia!" (...) potrzebna jest bardzo dokładna i uczciwa obserwacja samego siebie, aby wykryć miejsca, gdzie zagnieździło się to chore myślenie.(...)
Musimy więc zarówno przestać przybierać przegraną pozę, jak też przestać w głębi duszy uważać się za z góry pokonanych. Lepiej jest z trudnością przyzwyczajać się do roli zwycięzcy, niż biegle odgrywać rolę przegranego.
Piotr Stankiewicz, Sztuka życia według stoików
#stoicyzm
#przegryw
@splash545 Jednak dodałeś tag
@Byk Nie, nie, to tak tylko w nawiązaniu do wczorajszej rozmowy. Tag w komentarzu nikogo nie woła
@splash545 ciało można mieć trwałe okaleczone to jest nic w porównaniu gdy umysł się rozchoruje.
Sam miałem depresje, parę sztuk i w sumie właśnie dlatego przy pierwszym komentarzu tutaj pod tagiem się tak spisałem, bo swój stan emocjonalny określiłem do lekarza jako właśnie taki spokój stoika, zero smutków i radości. Ale też zero woli do czegokolwiek, w skrajnym stanie było to naprawdę zero woli do czegokolwiek, jak obłożnie chory człowiek przykuty do łóżka.
I bym tylko powiedział tutaj, że jak ktokolwiek ma w głowie regularnie tego typu myśli to niech idzie do psychologa jeżeli sam nie jest w stanie sobie pomóc, bo są ludzie którzy chcą innym pomagać i nie jest się w tym całkiem samym. Albo jeżeli ma przyjaciół to niech się przed nimi otworzy zamiast zamykać się w sobie, bo samodzieonie wydźwignąć się z takiego stanu nie jest łatwo w skrajnych przypadkach.
@DiscoKhan Podpisuje się pod tym.
No może poza błędnym Twoim opisem spokoju stoika do lekarza, ale to chyba już wiesz, że nie tak on wygląda
@splash545 ano trochę przy tobie wymądrzałem tutaj.
Ten początek wpisu, o oczekiwaniu, w psychologii nazywają: samospełniającą się przepowiednią.
Zaloguj się aby komentować
Nie ulega wątpliwości, że kto wzgardził swymi prześladowcami, ten wydobył się z przeciętności i wzniósł się ponad nią: dowodem prawdziwej wielkości jest to, że nie zauważa się ciosu. Tak ogromny zwierz spokojnie patrzy na szczekające psy, tak fala daremnie uderza w potężną skałę. Kto nie wpada w gniew, ten trwa nieporuszony, niedostępny krzywdzie, lecz kogo gniew ponosi, ten runie.
Seneka, O gniewie
#stoicyzm
Nie byłem świadomy jak rozległe są Twoje doświadcznia w tym temacie.
Wobec powyższego zmieniam swoje zdanie i przyznaje Ci rację.
Nic na siłe, a ten kto chce zmiany sam musi wykonać pierwszy ruch, a drogowskazy są aż nadto widoczne.
@Byk No jednak trochę w tym siedzę i sam byłem zdziwiony tych reakcji. I nie dziwię się Tobie, że chciałeś coś zadziałać w tym temacie to tylko dobrze o Tobie świadczy
takie trochę pierdu pierdu. Dowodem wielkości jest to, że nie zauważa się ciosu - myślę, że dużo zależy od perspektywy.
@t0mek Przeczytaj jeszcze raz, wolniej. To jest naprawdę mądry cytat. Rozważ go w kontekście słownych wyzwisk (jako te ciosy). Wtedy jest bardzo współcześnie właściwy.
@esterad bardzo właściwie byłoby zapytać tego, który zadaje ciosy: "Jeśli zadajesz mi ciosy, to czemu tak czynisz? Udowodnij raczej swoją rację do ich zadawania. A jeśli jej nie masz, to hańba ci, bo czemu tak czynisz? To niskie i niegodne".
@splash545 Jeden z moich ulubionych cytatów. Dzięki.
Zaloguj się aby komentować
@nobodys ciężko zmienić osąd jeśli Sasin przewalił 70 baniek...
Zaloguj się aby komentować
