niebylem

#eldesnudoenelarte 37/54

Rubens - Porwanie córek Leukippa - 1617

Przeczytałem dwa razy opis obrazu widocznego na pierwszej w talii karty z figurą i mimo tego nadal jedyne co mam w głowie to "który jest k***a synem kogo?". Scena mocno dynamiczna za sprawą postawy wszystkich postaci. Ciekawym spostrzeżeniem jest to, że obie kobiety uzupełniają się wręcz idealnie. Części ciała które nie są widoczne u tej którą mężczyzna wciąga na konia są widoczne u drugiej poniżej.
Amory trzymające końskie grzywy symbolizują najprawdopodobniej miłosne podłoże porwania. Konie zostały namalowane przez ucznia Rubensa.

#eldesnudoenelarte 36/54

Lucas Cranach - Lukrecja - 1533

Scena gwałtu Lukrecji przedstawiona przez Giordano w tej serii doczekała się kontynuacji, tym razem spod pędzla Cranacha. Kobieta aby zachować swoją godność popełniła samobójstwo za pomocą sztyletu, którym groził jej Tarkwiniusz.
Moją uwagę zwróciło to, że Lukrecja jest niemal identyczna co nimfa przy fontannie namalowana przez niego na tym obrazie.

#eldesnudoenelarte 35/54

Giovanni Battista Tiepolo - Apollo ścigający Daphne - 1760

Wedle mitu Apollo postrzelony miłosną strzałą przez Erosa goni jedną z nimf - Daphne. Na obrazie przedstawiony został dokładny moment w którym zamienia się ona w drzewo wawrzynu. Wybłagała ona o to ojca, ponieważ chciała w ten sposób ujść nieskalana z pogoni prowadzonej przez boga słońca. Na obrazie ręce kobiety zaczynają się już przeobrażać w gałęzie.
Drzewo wawrzynu to symbol "miłości niedostępnej i dziewictwa. Czystość Daphne jest też ukazana przez jej białą szatę.

#eldesnudoenelarte 34/54

Tycjan - Wenus z Urbino - 1538

#eldesnudoenelarte 33/54

Lucas Cranach - The Nymph of the Fountain - 1534

Cranach obok Durera był jednym z ważniejszych niemieckich artystów swojej epoki. Nimfa przedstawiona przez malarza zdaje się odpoczywać, spogląda poprzez zmrużone powieki. Napis brzmi "Ja, nimfa świętego źródła, odpoczywam, nie przeszkadzajcie mi spać". Obok kobiety wisi kołczan ze strzałami, co może sugerować że skończyła ona polowanie. Fontanna natomiast ma być jej alegorią - nimfa była źródłem natchnienia artystów. Jej woda ma im przynieść inspirację do tworzenia wielkich dzieł.
Cranach chyba dobrze dogadywał się z Tycjanem. Znalazłem trzy wersje tego samego motywu.

#eldesnudoenelarte 32/54

Antoine Wiertz - Dwie młode dziewczyny - 1847

Duet kobiety i szkieletu zgoła inny od tego, który już pojawił się w tej serii. Z obrazu bije spokój. Druga nazwa tego dzieła to "Piękna Rosine" i odbiorca automatycznie przypisuje piękno dziewczynie z prawej strony. Wiertz był zafascynowany śmiercią i to szkielet jest pięknością - na czaszce szkieletu widnieje podpis "La belle Rosine".
Klasycystyczna praca kontrastem - z jednej strony jasnoskóra niewiasta, z drugiej zdecydowanie bardziej stonowane kości. Scena otoczona jest mrokiem uwydatniającym postacie na pierwszym planie.

#eldesnudoenelarte 30/54

Agnolo Bronzino - Wenus, Kupidyn i Zazdrość - 1550

Dziś w dziele Bronzino Wenus udało się już odebrać strzałę swojemu synowi. W tle możemy dostrzec zazdrość w postaci twarzy wykrzywionej w okropnym grymasie. Ciekawostką jest to, że pod sylwetkami dzieci pierwotnie został namalowany satyr szczerzący zęby w demonicznym uśmiechu. Czy to była zmiana planów przez artystę co do kompozycji? A może specjalny zabieg mający na celu pogłębić odbiór dzieła dla osób znających ten detal?

#eldesnudoenelarte 29/54

Agnolo Bronzino - Alegoria z Wenus i Kupidynem - 1545

Bohaterka wczorajszego obrazu dziś powraca z kolejną próbą ujarzmienia Kupidyna. Próbuje ona odebrać mu strzałę, aby ten przestał siać zamęt swoim miłosnym orężem. Z prawej strony przedstawiona została zabawa, rozsypująca płatki róż. Na jednej nodze zauważymy łańcuszek, natomiast druga następuje na kolce symbolizując cierpienie towarzyszące wielkiemu uczuciu. Za nią widzimy zdradę, która przybrała postać niewinnej twarzy na ciele węża z nogami satyra. Trzyma ona plaster miodu będącym symbolem rozkoszy, a w drugiej ma ukryte żądło - symbol bólu.
Z drugiej strony widzimy cierpienie przedstawione jako stara kobieta z twarzą wykrzywioną z bólu. Postać z maską w miejscu twarzy w lewym górnym rogu to zapomnienie, które próbuje zakryć całą scenę kotarą. Jest ona powstrzymywana przez Chronosa - alegorię czasu.

#eldesnudoenelarte 28/54

Jan Gossart - Wenus i Kupidyn - 1521

Bezczelny synu, przyzwyczajony do dręczenia ludzi i bogów, nie oszczędzasz [nawet] swojej matki; oszczędź ją albo zginiesz

Tak brzmi napis na zewnętrznej części ramy, opisujący widzowi oglądaną scenę. Bogini miłości stara się okiełznać swojego syna w zabawie łukiem i strzałami. Drugie ostrzeżenie dla widza jest zawarte w "medalionach" u podstawie kolumn obok postaci. Na jednym widnieje moment przyłapania Wenus przez Wulkana (męża bogini) podczas jej zdrady z Marsem. Na drugim jest ukazana scena gdzie bóstwo miłości próbuje zatrzymać swojego partnera, który zdecydował się na jej porzucenie po nakryciu kochanków. Nawiązuje to do beztroskich działań kochanków spowodowanych przez trafienie ich miłosną strzałą syna Wenus.
Warto zwrócić uwagę jak genialnie została stworzona głębia za pomocą ramy, planu i światłocieni. Podejrzewam że odczucie głębi jest jeszcze większe podczas oglądania dzieła na żywo.

#eldesnudoenelarte 27/54

Sandro Botticelli - Narodziny Wenus - 1485

Botticelli przedstawił narodziny rzymskiej bogini miłości jako mocno dynamiczną scenę, wypełniając tym między innymi główne założenia malarstwa w nurcie włoskiego renesansu. Ruch postaci, rozwiane włosy i szaty równoważone są przez spokój bogini na głównym planie i spokoju fal niosących muszlę z której bogini wychodzi na ląd po swoich narodzinach. Jak wyglądały same "narodziny"? Tutaj najlepiej będzie posłużyć mi się cytatem, który nieco przybliży jak wyglądała edukacja seksualna wedle rzymskiej mitologii:

[Wenus] Narodziła się z morskiej piany, do której Saturn wrzucił obcięte genitalia swojego ojca Coelusa.

#eldesnudoenelarte 26/54

Anonim - Diana łowczyni - 1550

Dzieło wykonane przez nieznanego z nazwiska "mistrza szkoły Fontainebleau". Charakteryzowała się ona manieryzmem i mieszanką styli włoskiego renesansu czy gotyku. Bardzo duże znaczenie w tym stylu zajmowała symbolika. Na dzisiejszym obrazie widzimy rzymską boginię łowów Dianę. Rozpoznać ją można po atrybutach: łuku, kołczanie ze strzałami i psie myśliwskim. Była też ona boginią lunarną, stąd półksiężyc jako ozdoba na jej głowie.

#eldesnudoenelarte 25/54

Sandro Botticelli - Wiosna - 1482

Boticelli celowo nie zachowywał proporcji czy gry światła i cienia aby uwaga odbiorcy skierowana była na charakter postaci. W dziele włoskiego malarza docenić można zwiewne, często prześwitujące szaty ukazanych kobiet. Moją uwagę zwraca również motyw kwiatowy pod stopami postaci i roślinny nad ich głowami.

#eldesnudoenelarte 24/54

Tycjan - Danae receiving the rain of gold - 1560

Zdobywca mojego osobistego podium z poprzedniego wpisu powraca raz jeszcze w swoim stylu. Gościł już w zestawieniu temat złotego deszczu, którym był Zeus, spadającego na Danae. Tycjan jednak tutaj realizuje kompozycję z leżącą boginią.

#eldesnudoenelarte 23/54

Tycjan - Wenus i muzyk - 1555

Wenus i muzyk, Wenus i Kupidyn, Wenus, pies i muzyk... wiele tytułów wielu dzieł. Łączy je jeden artysta i jeden temat. Scena według ciekawej interpretacji ma opisywać wyższość zmysłu wzroku nad słuchem. Pianista grając tylko jedną ręką spogląda na boginię miłości. Pomiędzy kolejnymi wydaniami tego działa zmieniają się symbole, ale obraz wybrzmiewa tym samym przesłaniem.
Pomijam dwa obrazy z Wenus z Kupidynem w tej samej pozycji, ale bez muzyka. Jeden z nich już się pojawił w zestawieniu, a drugi zrobi to niebawem. Tycjan natomiast wskakuje u mnie na pierwsze miejsce renesansowych utrwalaczy negliżu.

#eldesnudoenelarte 22/54

Jacopo Tintoretto - Susanna and the Elders - 1555

Ten sam malarz co wczoraj, ten sam temat co wczoraj. Uwieczniony moment jest jednak nieco później na linii czasu, ponieważ widać jak starcy już faktycznie dobierają się do kobiety.

#eldesnudoenelarte 21/54

Jacopo Tintoretto - Susanna and the Elders - 1556

Malarz ukazał scenę kąpieli Susanny podglądanej przez dwóch starców. Mieli oni ją namawiać do współżycia, a za odmowę próbowali doprowadzić do skazania za zmyślone przez nich cudzołóstwo. Ostatecznie jednak przez anielską interwencję i porównanie zeznań obu została ona ocalona.

#eldesnudoenelarte 20/54

Tycjan - Bachanalie - 1526

Głównym elementem sceny na obrazie jest wino. Najbardziej rzuca się w oczy dzban nim wypełniony w rękach młodzieńca. Dalej przyglądając się kolejnym postaciom widzimy, że wiele z nich również je pije. Jeśli dobrze rozumiem, to jest ono nabierane ze strumienia w którym woda zamieniała się w wino podczas czczenia święta Dionizosa. Uwagę przykuwa kobieta w prawym dolnym rogu za sprawą wyjątkowej jasności jej skóry na tle reszty scenerii. Wygląda na to, że ona wina ma już dość. Beztroski dla tej sceny dodaje detal: dziecko sika do strumienia z winem, a pomimo tego kilka metrów dalej mężczyzna napełnia dzban napojem.
Podsumuję wszystko cytatem z wikipedii:

Na partyturze widocznej na ziemi znajdują się słowa: Qui boit et n reboit pas, ne sait que boire soit (Kto pije mało nie wie czym jest picie).

#eldesnudoenelarte 19/54

Correggio - Sen Antiopy - 1523

Autor to przedstawiciel cinquecenta i nie mowa tu wcale o popularnym niegdyś modelu fiata, a okresie włoskiego renesansu.

#eldesnudoenelarte 18/54

Eugène Delacroix - Śmierć Sardanapala - 1827

Obraz najbardziej wybitnego malarza francuskiego romantyzmu przedstawia rzeź kobiet na rozkaz króla Saranapala. Miał on zamordować swoją konkubinę, a następnie zginąć w pożarze pałacu którego podpalenie było jego rozkazem. Uwagę zwraca król beznamiętnie przyglądający się bardzo dynamicznej scenerii wokół. Tworzy to silny kontrast wespół z białą skórą kobiet i konia na tle ciemnej, spowitej już dymem scenerii. Postaci na pierwszym i drugim planie układają się w kształt trójkąta, co dodatkowo nadaje scenie dynamiki.