michal-g-1

No hej.
Dawno nic nie było no #michauhobby
Czas rozruszać tag choć wpisy i tak będą rzadko. Jedyna opcją jest wrzucanie zdjęć z postępu prac lecz wtedy część z Was uzna to za spamowanie.
Co robić?

MAZ-7410 na #michauhobby !

W końcu skończyłem tego bydlaka.
Testowałem na nim wiele nowych (dla mnie) technik, jest to też pierwszy mój model robiony aerografem. Składałem go 1,5 roku, przy czym faktycznej pracy było jakieś 10 tygodni.

Jak wrażenia?
Niesamowita jakość produktów firmy Trumpeter. Dbałość o detale, model nad którym można rozwinąć artyzm na wyższy poziom.
Przyznam iż nie dowiozłem wszystkiego w takim detalu jak samemu chciałem. Na sam koniec nie miałem już sił i nerwów nad ostatnimi poprawkami. O ile mam jakiś rytm i ustaloną kolejność pracy przy normalnych modelach, to skomplikowanie modelu sprawiało iż do wiele etapów musiałem powracać. Nie dało się np. pomalować całej karoserii, niektóre elementy można było dodać dopiero po zwaloryzowaniu innych. Detale można by spokojnie dopieszczać jeszcze miesiąc, lecz moją głowę zaprzątają już kolejne projekty.
Cóż. Niestety dochodzę do wniosku że Warharmer jest fajniejszy od modeli redukcyjnych. Nie miałem dla nich już tyle serca co kiedyś. Trochę to smutne, trochę słodko-gorzkie. A może czas na przerwę z modelami w ogóle? Może to normalny stan psychiczny po zbudowaniu tak gargantuicznego potwora.
Oczywiście tego nie widać, lecz model wykonałem wraz z całym wnętrzem. Dużo pracy poświęciłem na miejsca, których i tak nigdy nikt nie zobaczy. Swoją drogą zaskoczyło mnie jak mało miejsca w kabinie ma kierowca. Jest tam dość ciasno.

Największa wada?
Model z przyczepą ma ponad pół metra długości i… nie mam gdzie go wystawić. Leży teraz zamknięty w pudle, bo nie mieści mi się na wystawkę. Cała praca psu w budę nawet nie mieści się w focusie obiektywu.

Dzięki za pioruny, jedziemy!
Zasady są następujące: jedziemy do kolejnego miasta, jak wpis będzie miał 100 piorunów. Jeżeli nie, to utknę i wpisów więcej nie będzie #michaupodroze

Tym razem cofamy się w stosunku do tego, co działo się w Xian.
Lijiang to ostatnie miejsce przed wyruszeniem w najbardziej dziką część Chin. To miejsce rozpoczęcia wielu wypraw wysokogórskich. Dla jednych utożsamiane z mityczną Szangirilą, dla innych to takie chińskie Zakopane: ostatnia baza wypadowa. Miasto powyżej którego nie wybiera się nikt normalny.
Postanowiliśmy więc jechać dalej!

Wyobraźcie sobie teren wielkości Polski, ale cały wypełniony górami wysokimi jak Tatry. Na tak olbrzymim obszarze jest tylko kilka miast, prowadzi do nich jedna droga gruntowa.
To zadupie tak wielkie, że w zimie droga jest nieprzejezdna a miasto jest odcięte od świata. Dodatkowo drogą i tak wszyscy poruszają się w konwojach bo gdyby cos się stało nie ma nikogo, kto mógłby ci pomóc.
Po całodniowej podroży, gdy się tam znaleźliśmy, pierwsze co to chcieliśmy się wydostać i jechać dalej. Totalnie nikt nie mówił po angielsku. Porozumiewaliśmy się pisząc kalambury na kartce albo pokazując pojedyncze chińskie słowa, które mieliśmy w słowniczku. Ludzie nie rozumieli nas, bo gdy pytaliśmy się o dworzec autobusowy, prowadzili nas do jakiejś zapadłej rudery w krzakach. Gdy kolejna osoba zaprowadziła nas w to samo miejsce zdaliśmy sobie sprawę że to rzeczywiście jest dworzec autobusowy.
Później dowiedzieliśmy się, że kolejny autobus odjeżdża… za tydzień
Na szczęście w mieście prócz nas było 7-10 białych a jedna szwedka znała chiński. To ona zorganizowała konwój 2 samochodów którymi mogliśmy opuścić miasto na następny dzień. Jechaliśmy drogą z błota w stronę granicy z Tybetem pomiędzy górskimi szczytami. Kierowcy jechali chińskimi, terenowymi autobusikami lepiej niż nie jeden jeep na srogim offroadzie. Droga którą jechaliśmy była tak mało uczęszczana, że robotnicy ją naprawiający (regularnie odcinki były zmywane lub trzeba było przejeżdżać przez rzekę) mieli namioty rozbite na jezdni – bo i tak nikt nią nie jeździł.

Jedliśmy tam również jedną z najbardziej obrzydliwych potraw jaką jadłem w życiu, a jadłem wiele niesamowicie obrzydliwych rzeczy: kurczak z papryką.
Co było w nim obrzydliwego? Bierzesz kurczaka, usuwasz pierze, ucinasz głowę, tasakiem kroisz na kosteczki (tak, łącznie z niektórymi flakami i kośćmi), gotujesz w czymśtam i podajesz z bardzo ostrą papryką aby zabić smak. Samemu musisz uważać na kości w mięsie które przeżuwasz i wypluwasz na bok. Nawet Chińczycy jedzący pałeczkami strasznie kruszą (i plują) przy jedzeniu, więc przychodzi babka, ścierom usuwa resztki ze stołu, daje ci folię na obrus w kratę (żebyś nie ufajdał), kostki z mięsem i papryką a wszystko w lokalu z ociekami i brudem wtartym w płytki ścian i podłóg o zapachu tej specyficznej azjatyckiej gastronomi pozbawionej kontroli sanepidu.

Kolejnego dnia przebiliśmy się przez chmury i wyjechaliśmy na położony 5000 m n.p.m. płaskowyż. Widok zapierał dech w piersi. Niezmierzone równiny, idealna widoczność i czysty błękit nieba. W busie powstała podekscytowana atmosfera, pod koniec, wraz z kierowcą, śpiewaliśmy tybetańskie mantry. Moja koleżanka poznała anglika, który w podróży był już od 8 miesięcy. Zwiedził przez ten czas 5 kontynentów. Mówi, iż za każdym razem, każdy kolejny kraj jest zupełnie inny, podróżowanie w żaden sposób się nie nudzi i, mimo tylu dni, każdy przynosi coś zupełnie nowego.

Miejsce do którego dotarliśmy i to co się tam działo, stanowi jedną z największych przygód jakie zdarzyły mi się w podróży.

Zasady są następujące: jedziemy do kolejnego miasta, jak wpis będzie miał 100 piorunów.

Na hejto pojawił się wpis o wieży w Xian której byłem, a znalałem się tam na skutek ciekawej historii. Jak będzie zainteresowanie, to mogę o tym poopowiadać bo wydarzyło się wiele ciekawych rzeczy: z plecakiem zwiedziłem wiele azjatyckich krajów i mam wiele przygód z tym związanych. W sumie nie planowałem o tym pisać na tym portalu, no ale czego się nie robi za pioruny

Jak wygląda podróż pociągiem nocnym po Chinach, najtańszą klasą (tz. hard seats)? Kojarzycie tą scenę w pociągu w „Jak rozpętałem II wojnę światową” w której Franek Dolas opowiada wszystkim swoje historie? – właśnie tak
Wraz z kumpelą byliśmy jedynymi białymi w przedziale. Pierwsze godziny staliśmy obok naszego miejsca (na to samo miejsce sprzedawane jest kilka biletów, przez co wagony są maksymalnie wypchane ludźmi). Pociąg zatrzymuje się co parę godzin i na drugiej stacji już rozluźniło na tyle, że na zmianę mogliśmy siedzieć. Zrobiła się noc. Z chińczykami nie dało się porozumieć, ale od czego jest śliwowica, którą przywieźliśmy z Polski. Znajomość 5-10 słów wystarczy żeby miło spędzić czas.
Pojawiło się wino ryżowe pozostałych współpasażerów. Nie było kieliszków, piliśmy więc z nakrętki. Po czasie wszyscy chcieli z nami rozmawiać i byliśmy lokalną atrakcją. Pojawiły się chinki znające angielski, i to właśnie dzięki nim rozmawialiśmy z innymi. Całą noc spędziliśmy na rozmowach i poznawaniu podróżnych.
Rano, zmęczeni i lekko skacowani, przyjechaliśmy do Xian (‘X’ po chińsku czytanie jest jako ‘Ś’, wymawia się więc Śi-an). Kolejny nocny pociąg do Pekinu był wieczorem, mieliśmy więc cały dzień na zobaczenie miasta. Co tu robić?
Ku naszemu zaskoczeniu poznane chinki znające angielski coś z sobą ustaliły i… postanowiły pokazać nam swoje miasto! Po całej nocy męczącej podróży jedna z chinek wzięła ich bagaże do domu, druga poszła z nami na lokalne śniadanie, gdzie normalnie jada przed zajęciami na uczelni. Chiny pełne są knajpek do których baliśmy się zaglądać, bo nie znaliśmy tamtejszych potraw i warunków sanitarnych. Pokazała nam gdzie warto iść i co zamawiać. Później druga również dołączyła do nas i tak zwiedziliśmy wieżę o której był wpis na hejto
Chińczycy to niesamowicie życzliwi i uczynni ludzie. Wiele razy nieznajomi pomagali nam w potrzebie. Dzięki tym randomowym dziewczyną zobaczyliśmy Xian i poznaliśmy lokalne kuchnie i atrakcje. Xian to miasto w którym odkopano terakotową armię, lecz nie starczyło nam już czasu na jej zobaczenie jej w miejscu wykopalisk. Dziewczyny były totalnie zmęczone ale bardzo chciały nas ugościć i pokazać nam wszystko. Dla nas był to 3 albo 4 tydzień podróży po Chinach i w końcu zeszliśmy z bezdroży i szlaków do terenów cywilizowanych. Ale to już temat na inną opowieść

#michauhobby

Jako modelaż nawąchałem się w życiu sporo butaprenu, lecz nic nie ma wjazdu jak płyn do przemywania areografu. Daje kopa. Faza wchodzi szybko. Dodatkowo, po dniu czyszczenia sprzętu w tych zapachach, pies mi się porzygał.

A co sobie malowałem?
1. Biały podkład
2. Zielony kolor.
3. Druga warstwa zielonego, ujednolicenie po problemach technicznych
4. Chipping effect
5. Biały jako podkład dla jasnego koloru
6. Pomarańczowy
7. Druga warstwa pomarańczowego
Chipping
8. Mat varnish

Model po nałożeniu 8 warstw farby wygląda ok. Brak zacieków, problemów, grubość tych warstw nadal nie przekracza nanometrów. To pierwszy model malowany areografem, chce więc uczyć się i kombinuje z różnymi technikami, farbami, mieszaniem itp. Zawsze chciałem na tym modelu zrobić chipping. Efekt? Sami oceńcie. Teraz czas na nałożenie rdzy i kurzu, więc jeszcze dużo przede mną a finalnie będzie na nim 10-14 warstw licząc z waschami i pigmentem.

Podsumowanie roku z #warhammer40k na #michauhobby :
Wydane pieniądze:
3330,97 zł na figurki i bezpośrednio na hobby
2520,29 zł na materiały i farby (w tym 831,71 zł na areograf z osprzętem)

W zamian:
0 (słownie: zero) pełnych rozgrywek z przeciwnikiem
16 rozgrywek w standardzie Combat Patrol lub mniejszych

Jak widać jestem poje*any, do tego zacząłem zbierać 4 armie na raz. Normalna, pełna rozgrywka powinna odbywać się pomiędzy armiami mającymi po minimum 1000 pts każda. Jak dotąd:
Pomalowałem figurki o łącznej wartości 1660 pts oraz sporo terenów i planszę.
Mam jeszcze niepomalowane figurki o łącznej wartości 705 pts

Daje to 1,4 zł/pts, do wystawienia 2 pierwszych armii brakuje mi jeszcze jakieś 1000 zł

Jak wrażenia?
Uwielbiam to.

Moja ocena gry jako takiej (walka na planszy 2 armii) to 6/10.
To co stanowi fun całej gry to malowanie absolutnie przepięknych figurek.Twórcy nie idą na skróty i mam przed sobą absolutnie mistrzostwo wzornictwa. Docieniam to i dlatego warto poświęcić swój czas i pracę na dopracowanie i pomalowanie tych dzieł sztuki.
Kolejny aspekt to kolekcjonowanie: skoro mam już 30 nekronów, to chce kolejnych! Skoro zbieram T`au, to chce teraz nowe oddziały!
Kolejny aspekt, nagroda za pomalowanie: dopiero po pomalowaniu figurki, sprawdzam ją w boju i analizuję statystyki. To dodaje element meta-opowieści, w którym moje legiony z czasem stają się coraz potężniejsze.
Kolejny aspekt, matematyka. Kiedyś napiszę o tym więcej, lecz poświęciłem masę czasu na rozgryzienie systemu walki i ewaluację kto jak bardzo jest silny przeciwko komu. Siła oddziału nie wynika jasno ze statystyk. Masę czasu modelowałem rozkład prawdopodobieństwa ostrzału (i rozkład prawdopodobieństwa kontrataków, co za tym idzie: określenie procentowej szansy kto zostanie na planszy) i widzę w tym sens: skoro twórcy poświęcili tyle serca i dbałości o szczegóły w każdym aspekcie, ja również poświęcam swój czas.
Następny aspekt: instrukcja i cała otoczka gry. Jest przepięknie napisana. Czuję ten profesjonalizm który czuje czytając np. zasady Magic: the Gathering, a którego całkowicie brakuje gdy czytam polskie prawo administracyjne. Mechanika gry jest fajna. Jak przypieprzasz potężnym atakiem to turlasz 20 kośćmi, choć czasem więcej szkód może wyrządzić jedna, jedyna przerzucana kość - i to jest fajne.
Następny aspekt, lore: słucham sobie podkastów o świecie, mam jedną książkę o w40k, na razie się od niej odbiłem, no zobaczymy. Niemniej za niedługo wychodzi Space Marine 2 to będzie grane.
Być może kiedyś dojdzie jeszcze aspekt takiego zbierania oddziałów, żeby wygrywać w turniejach. Na razie wybieram te figurki które nie są najpotężniejsze, ale wizualnie mi się najlepiej podobają.
Czas zatem na kolejny rok z w40k!

Kolega, który namówił mnie do w40k również nie pomalował jeszcze wszystkich swoich armii. Dobrze będzie, jeżeli przyszły rok przyniesie choć jedną rozgrywkę

@ZygoteNeverborn - nie wiem co Ci zrobiłem że masz mnie na czarnolisto ale już kolejny raz chcę Ci dać pioruna za komentarz, a nie mogę.
Czemu nie można piorunować gdy ktoś jest czarnolistowany?

A chwaliłem się na #michauhobby , że kupiłem aerograf? No to się chwalę.
W ostatni tydzień wykonałem wnętrze kabiny i… zgubiłem kalkomanię. Być może znajdzie się sama, po czasie, dlatego skleiłem kabinę klejem który można później odkleić i nie rozpuszcza plastiku. Być może będę potrzebował tego również pod sam koniec, gdy zdejmę taśmę z obu stron okien, aby je jeszcze przeczyścić.
A jak robię czarne uszczelki w oknach? Biorę szybkę, zakładam maskowanie szyby, maluję ją na czarno i dopiero wtedy naklejam. Później biały primer, zielona farba, ściągam maskowanie. Zobaczymy jak będzie wyglądał finalny efekt.

Jestem pod niesamowicie pozytywnym wrażeniem firmy Trumpeter. Dają elementy fototrawione, elementy do maskowania szyb, elementy gumowe… nawet stalowe płytki umożliwiające otwieranie drzwi na „zawiasach”! Myślałem że chińskie to pewnie dziadostwo (jak Revel…) a to firma 10/10 .

To mój pierwszy projekt z użyciem areografu. Widzę że więcej jest czyszczenia niż samego malowania, ale efekt wart był tej góry pieniędzy za sprzęt. Później wethering i wygląda całkiem ok, choć i tak nie będzie tego widać na skończonym modelu

Jak chcecie unique content, to trzeba piorunować. Inaczej nie mam co pisać na #michauhobby
Co u mnie?
Macie gdzieś wpisy o grach planszowych, robię przerwę od w40k, teraz wracam do mojego projektu zaczętego rok temu tym wpisem https://www.hejto.pl/wpis/pijcie-ze-mno-kompot-z-okazji-urodzin-zrobilem-dla-calej-rodziny-szczegolowa-lis

Przede wszystkim należało zdjąć źle nałożoną farbę z kół i zbiorników. Dobrze, że uszkodziło się tak mało elementów (ostatnie zdjęcie). Zmieniam koncepcję malowania i nie używam więcej felernego sprayu.
Następnie zacząłem łączyć elementy podwozia. Samo ułożenie geometrii kół zajęło mi dwa wieczory. To generalnie drugi pod względem trudności model, jaki składam w życiu. Pracy jest multum, ale liczba detali jest tego warta.
Póki co dodałem lekką waloryzację. Lekki drybrush metalicznym kolorem nadaje czarnym elementom metalowy charakter – moim zdaniem nie jest to zgodne z rzeczywistością ale zgodne z odczuciem iż tak spodziewamy się oglądać model. Do tego minimalne rdzawe akcenty – nie robię rozlatującego się złomu, tylko styrany pracą ciągnik.
Po doklejeniu wszystkich elementów czeka mnie korekta kolorów i waloryzacji. Kurz i błoto będę dodawał gdy cały model będzie sklejony i pomalowany.

Podchwytliwe pytanie do modelarzy: do czego mi był potrzebny palnik/podpałka/mały płomień na ostatnim zdjęciu? Odpowiedź znajduje się na zdjęciu i nie jest to wygnianie/deformowanie plastikowych elementów.

Geat battles of Julius Caesar na #michauhobby

Ocena dla normalnych graczy: 2/10
Moja ocena: 6/10

Bitwy starożytności to nie są moje klimaty i nie grałbym w to, gdyby nie namówił mnie brat. On ma wersję pudełkową, natomiast graliśmy przez Vassal o czym pisałem na tagu.
Byłem zaskoczony jak skomplikowanym zagadnieniem jest starożytna bitwa, jak wiele się tam dzieje i jak fajnie w grze zamodelowano wydawanie rozkazów, łańcuch dowodzenia, manewrowanie wojskami i całą resztę. Czuć napór barbarzyńskich plemion, masę ciężkiej piechoty, trening i dyscyplinę legionistów, potężną falangę, szybkie oddziały harcowników, oszczepników, konnicy. Bitwy odwzorowano niesamowicie szczegółowo względem historycznych realiów. Widać serce włożone w pokazanie detali i niuansów.
Rozegrałem jedną bitwę historyczną, szykuje się na kolejną, tym razem większą. Generalnie sama gra trwa dłużej niż rzeczywista bitwa
Naprzeciw sobie stoją dwie armie w dwóch prostych liniach. Nuda? W ogóle! Byłem zaskoczony jak potoczyła się bitwa, jak kolejne oddziały działały siłą rozpędu, czuć jak traci się kontrolę nad tym co dzieje się na placu boju. Mamy dużo mikro-decyzji do podjęcia, które w swojej sumie budują ogólną sytuację. Organizacja i uporządkowanie sypie się gdy dzieją się rzeczy których sobie nie zaplanowaliśmy. Więcej problemów może przynieść złe manewrowanie oddziałem niż samo starcie. I tak moja konnica została związana walką i nie mogłem użyć jej dalej, przeciwnik przedarł się na flankę i całkowicie zmieniło to sposób prowadzenia bitwy.
Fajne jest to że ważniejsze od siły oddziału jest jego organizacja i uporządkowanie, dowódcy mogą nawoływać do boju pierzchające legiony, starcie jest skomplikowanym wyzwaniem logistycznym.

Opanowanie zasad to tydzień, przy czym tutoriale na necie są beznadziejne. Odjąłem punkt-dwa z oceny za bardzo nieczytelną instrukcję. Można było zasady napisać lepiej i znam wiele równie skomplikowanych gier, gdzie tak zrobiono. Jak ktoś lubi takie niszowe klimaty, to istna perełka. Jeżeli chcesz po prostu zagrać w grę z normalnymi ludźmi – ODRADZAM.

Next war: Poland na #michauhobby

Ocena dla normalnych graczy: 1/10
Moja ocena: 8/10

Przepiękna gra strategiczna o potencjalnym konwikcie Rosji z krajami bałtyckimi i Polską we współczesnych czasach (powiedzmy, przed wojną z Ukrainą). Poziom symulacji rzeczywistości jest złożony i zbliżony do prawdziwego konfilktu, przy czym zachowano aspekt grywalności. Mamy zatem przesmyk suwalski, atak z Białorusi, obronę Wilna, Bielska, rajd na Warszawę, wojsko polskie, wojska szybkiego reagowania NATO, 82 dyw. spadochronową, AH-64, litewski i estoński ruch oporu, samoloty F-16, A-10, rakiety, obronę przeciwlotniczą, w końcu – taktyczną broń jądrową. W uproszczony sposób przedstawiono również mechanizmy kontroli morskiej obszarów Bałtyku, grupy lotniskowców, S-400, artykuł 5 NATO, nawet wpływ pogody na działania zbrojne.
Powiedzmy, że to analiza konfliktu zbrojnego na poziomie Bartosiakowej myśli strategicznej.
Powiedziałbym, że jest to najbardziej grywalna gra strategiczna w jaką grałem do tej pory. Niesamowicie fajny mechanizm w którym ruch i walka następują nie po kolei, gracz który wywalczył inicjatywę porusza się więcej, choć daje to inne modyfikatory. Każda część planszy to inna sytuacja która zmienia się dynamicznie.

Rozegrałem standardowy scenariusz i, niestety, polskich wojsk jest zbyt mało. Rosjanie, zamiast walczyć o Augustów i Bielsko okrążyli miasta i wdarli się na tyły. Na zamknięcie włamania wysłałem rezerwy z rejonu Warszawy, Rosjanie wykonali więc desant spadochronowy w okolicy stolicy i wdarli się do miasta dwoma dywizjami (coś jak atak na Hostomel w Kijowie, tym razem niestety udany). Nie udało im się zająć miasta lecz rozpoczęły się tygodniowe walki miejskie które związały siły sojuszu. Rosjanie ponosili straty i czekali na odsiecz ze strony Białorusi.
Posiłki NATO nadchodziły powoli i niedostatecznie. Zmieniła się natomiast sytuacja w powietrzu i charakter walk zupełnie się zmienił: o ile na początku Polacy i Bałtowie dostawali w tyłek z uwagi na masę ruskiego wojska i artylerii, tak przy mniejszej liczbie walk lotnictwo mogło skoncentrować się na pojedynczych starciach i mniejsze siły zaczęły uzyskiwać przewagę.
Niestety, nie udało się zatrzymać przerwania frontu i ruskie wraz z Białorusinami dotarli do przedpola Warszawy oraz zajęli wszystkie stolice państw bałtyckich, osiągając automatyczne zwycięstwo.

Skąd tak niska ocena? Gra ma niesamowicie wysoki próg wejścia. Instrukcje mają ponad 60 stron i ich zrozumienie to 2 tygodnie. Po dwóch tygodniach umiałem grać już w standardową wersję gry, jest jeszcze wersja rozszerzona, którą rozegram kiedyś gdy będę miał na grę więcej czasu. Samo rozstawienie planszy to 2 dni. Jedna tura to 3-4 godziny. Standardowy scenariusz to 12 tur, przy czym u mnie zakończyła się gra na 3 turze.
Jak ktoś lubi gry strategiczne, jak ja – seria Next war (Poland, Taiwan, Pakistan, Korea…) to jest jedna z najlepszych serii ever. Jak ktoś lubi po prostu planszówki, to to nie jest normalna gra dla normalnych ludzi.
Pudełkowej wersji gry nie kupiłem, grałem przez Vassal, o czym pisałem tutaj https://www.hejto.pl/wpis/https-vassalengine-org-na-michauhobby-aplikacja-posiada-baze-ponad-3000-planszow.

Pocztę Polską je**ć prądem.

1. bądź w domu
   
2. dajo ci awizo bo czemu nie
   
3. nie miej czasu odebrać
   

3a. Sprawa jest błacha ale nikt nie może odebrać za ciebie bo nie masz poświadczenia o możliwości odbioru przez kogoś innego na specjalnym druku/od notatiusza

4. Idź na pocztę w czasie swojego cennego urlopu
5. od wakacji poczta c?ynna nie od 8.30 a od 10.00 bo paczki mają wakacje i dochodzą wolniej
6. bądź na 11
7.stój w je***j kolejce

8. sorry, ale paczka jest w innym oddziale niż pisze w awizo, ch*j ci w d⁎⁎ę
9( ić na inny oddział
10.oddział czynny od 13.00 BO WAKACJE

Sprawa jest rozwojowa

Pocztę Polską zaorać, wyburzyć a ziemię posypać solą

https://vassalengine.org/ na #michauhobby

Aplikacja posiada bazę ponad 3000 planszówek!!! Wiele z nich jest świeża, są nowości, dużo klasyków, gry w dobrej jakości za free.
Jaki jest minus? Otrzymujesz aplikację do uruchomienia planszówki.
Planszówka składa się z planszy, kart, żetonów i... tyle. To ty ustawiasz żetony na mapie, to ty nimi poruszasz, to ty myślisz o zasadach. Np. ruch wygląda tak, że bieżesz żeton i... kładziesz go gdzieś na planszy. Gra nie sprawdza poprawności ruchów. Walka wygląda tak że gra generuje rzut kostką i... samemu musisz go zinterpretować i wykonać czynności związane z rezultatem rzutu. Aby zacząć grę, należy wpierw przeczytać instrukcję i zaznajomić się z grą.
Jest też tryb do gry online.
Wszystko jest proste i solidne. Wygląda lepiej niż płatny odpowiednik na Steamie.

Do tej pory przejrzałem parę tytułów (Axis & Allies, Fire in The Lake, High Frontier, Great Battles of Julius Caesar, MBT, Root...) i ma to sens. Warto poznać grę przed zakupem i w ten sposób zobaczyć jak ona działa.

Będę testował w najbliższym czasie to dam Wam znać .)

Kompletny Combat Patrol Blood Angels #michauhobby !
Zapomniałem, że nie wrzuciłem Wam zdjęć Impulsora i chyba jeszcze jakiś oddziałów. Lubię Blood Angels za to, iż ich kolorystyka jest jedną z najfajniejszych ludzi w uniwersum #warhammer40k . I chyba nie ma drugiej gry, w których oddziały wojskowe byłyby czerwone xD (tz. wiem że byli tak ubierani Anglicy w czasach imperialnych)
Malując Impulsora chiałem jego wnętrze zrobić białe, dlatego dokupiłem specjalnie „Interior wash” od Ammo i efekt jest zadawalający, choć w zasadzie w ogóle tego nie widać na zdjęciach Postanowiłem nie robić mocnego wetheringu i oddać 1:1 to, co widzę na pudełku. Starałem się niczego nie zmienić i nie wykonywać żadnych odstępstw.

Ciężko ocenić mi wartość bojową Impulsora, gdyż tak się składa iż zawsze zawzięcie atakowany jest od samego początku gry. Zbiera na siebie wszystkie ataki wroga, dlatego często ginie w 1. lub 2. rundzie, okazjonalnie oddając jakieś strzały. Fajna jest jego szarża do rozjeżdzania, jako że mamy dodatkowego stratagema + dodatkowy buff Blood Angels w szarży + big guns never tire i strzela pomimo engagement range przeciwnika. Pożyteczny, potężny, opancerzony… no chyba że nie zdąży oddać ani jednego strzału bo i tak się zdarza. Za to zbiera oklep za innych przez co reszta może wesoło nacierać.
Tip: dedicated transport, jeżeli jest w nim oddział ze Scout, zyskuje zdolność Scout. Do tego może poruszać się advenced i wypakować oddział, więc szybko można ulokować oddział infitratorów na drugim końcu planszy.

Flayed ones i Lochurst Destroyer na #michauhobby

Malowanie Necronów #warhammer40k to czysta przyjemność. Mało kolorów, świetny design i wygląd a przy tym malowanie wcale nie jest trudne. Wszystko idzie szybko. Nie ma sensu też zrobić do nich wetheringu bo nie starzeją się ani nie zużywają.

Flayed ones w walce są świetne. O ile oddział dojdzie do przeciwnika zanim nie zostanie zdziesiątkowany, robi przyjemny pogromik i turla wieloma kostkami ataku.
Destroyerzy to broń p-panc i sposób Necronów na twarde i mocne jednostki. Przynajmniej w teorii, gdyż jego działo wcale nie jest specjalnie potężne. To już wolę drugą wersję z działkiem przeciw piechocie. Owszem, ma siłę, lecz spodziewałem się czegoś więcej. Być może oddział 3 destroerów to maszyna śmierci, lecz pojedynczy nie zmienia za bardzo losów bitwy. Niestety, Necroni nie posiadają dobrej jednostki na silnie opancerzone cele, albo ja takiej nie znam.

Dlaczego flayed ones przyczepiają do siebie fragmenty ludzkiej skóry i kończyn? Nie siedzę w lore, ktoś jest w stanie wytłumaczyć dodatkowe ręce przyczepione do tułowia???

Ghostkeel na #michauhobby
Największy model z #warhammer40k jaki do tej pory robiłem, masa frajdy. Podtrzymuje to iż T`au maluje się beznadziejnie, połączenie linii pancerza i białego koloru to DRAMAT. Za to efekt końcowy, przynajmniej mi, strasznie mi się podoba. Przede wszystkim to wewnętrzna zajebistość modelu. Wszyscy z T`au wyglądają jak maszyny do zabijania i jestem zakochany w tej estetyce i stylu.
Model namagnesowany, można zmieniać bronie.

W walce robi robotę. Generalnie należy wykorzystać synergię różnych oddziałów ze sobą. Ghostkeel ma fajne działko na ciężkoopancerzone cele, lecz przede wszystkim przyjmuje potężne ciosy. Dzięki tym dwóm dronom może przyjąć na klatę zabójcze ataki. Stelath, latanie, potężne uderzenie. Generalnie wchodzi cały na biało.

Witam na #michauhobby po długiej przerwie!
Będą pioruny? To będzie content.

Przez ten czas kiedy nie publikowałem na hejto, zajęty byłem malowaniem #warhammer40k
Zaczynamy od pracy sprzed paru miesięcy, Combat patrol T`au.
Generalnie nie spodziewałem się, że malowanie sprawi tyle problemów. T`au to najgorsze do tej pory figurki do malowania: białe (każda ciemne wyjechanie musi być mocno korygowane), do tego wk***ące szczeliny pancerza (postanowiłem malować je washem akrylowym a później olejnym, mam więc 2x więcej roboty). Jestem też trochę zawiedziony iż.. to kurduple -_- Są mniejsi od space marines i strasznie mi się to nie podoba.
Po czasie do tego przywykłem, lecz spodziewałem się armii 20% większej niż otrzymałem, choć być może wynika to z mojej nieznajomosci uniwersum.

Jak sprawdzają się w walce? No szału nie ma, choć, gdy przeliczyłem sobie matematycznie potencjał, wychodzi na to że jest bardzo potężny o ile przeżyje pierwszą salwę wroga i zacznie strzelać pełnym składem. T`au wymaga nieco więcej finezji i kombinowania w porównaniu z innymi frakcjami: trzeba umiejętnie rozdysponować buffy, wtedy ich strzelby są diablo skuteczne. Lecz gdy poblokują się i przeciwnik podejdzie do walki wręcz, rozpoczyna się rzeź i padają jak muchy.

Jestem po Diunie 2 i mam dokładnie takie same wrażenia jak:

https://youtu.be/HaTsBqtfjwA?si=R6FUCYjL0olJ1HCs

Polecam!
Dla mnie 10/10, ale tylko w kinach z dobrym nagłośnieniem. Oglądanie np. Diuna 1 w domu nie daje takiego efektu.
Nie zgadzam się tylko z tym że jest lepsza od Diuny 1. IMHO tak samo dobre.
Cieszę się że już pracę trwają nad Diuniną 3

Tak wygląda mój ekran jak przeglądam hejto.
Czy wy nie przeginacie z reklamowym syfem???