kermelanik

[GW231123]

człowiek z człowiekiem się nie zejdzie

ale dziura z dziurą - zawsze

wyobraź sobie ten hałas!

ten błysk.

to chociaż pęd.

usłyszeliśmy ziewnięcie Boga

odpryski nieskończoności

echa połamanego światła

spróbuj dotknąć tego palcami wyobraźni

pogną się,

będą boleć

patrząc na jesienne niebo - pamiętaj

patrząc na twarze dzieci - pamiętaj

nic co istnieje nie uniknie losu

w ciszy ciemności jednoczących się mas

#tworczoscwlasna #zafirewallem

śpi słodko srogi biegun

Nie zamarzają na progu

Starcy chat swoich wśród śniegu

Przy piecu nie kuli się kłobuk

Dziwnie ta zima łagodna

Ptaki się jeszcze wahają

Czy strzemiennego pić do dna

Czy zostać dłużej w tym kraju

I w wodach jezior ukryte

Srebrzą się lodem Goplany

Cienką warstewką a przy tym

Na wiosnę snują już plany

Zwodniczo śmierć się śmieje

Kościste ręce zabija

Na wschodzie czerwienią dnieje

Gdzie oko potoczy się wija

Szczęśliwe peryhelion

Nie wszystko jeszcze umiera

Przejrzyste się zimy berło

Wstrzymało nad nami teraz

#tworczoscwlasna #zafirewallem

Pierwsza próba. Dylan Thomas, wiadomo.

Nie jest co do słowa, ale może melodię udało mi się uchwycić.

Nie idź pokornie w dobrej nocy mrok

Starość ma płonąć i ryczeć przed zmierzchem

Gniewem rozpalaj światła kruchy krąg

Choć wiedzą mędrcy, że u kresu noc

Rację ma - słów ich błyskawice pierzchły

Nie idź pokornie w dobrej nocy mrok

Porządni w nicość kierujący krok

Mówią o czynach wzniosłych i zamierzchłych

Gniewem rozpalaj światła kruchy krąg

Dzicy, co pieśnią w chciwych szpony rąk

Słońce chwytali, nad grób je donieśli

Nie idź pokornie w dobrej nocy mrok

Ponurzy ślepowidzeniem zza mąk

Śmiertelnych jasno dostrzegają jeśli

Gniewem rozpalaj światła kruchy krąg

TY ojcze, smutny co wycierasz tron

łzą mnie przeklinaj i błogosław w pieśni

Nie idź pokornie w dobrej nocy mrok

Gniewem rozpalaj światła kruchy krąg

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem #dylanthomas

[z Czechowicza]

bzyczące chmury skrzydeł na wietrze

jak płatki sadzy późnym latem

zanim opadły liście jeszcze

nad szarych bloków płaskim dachem

wirują w tańcu tak dokładnie,

że pióra im się nie stykają -

jak kiedy w pustą twarz upadnie

spojrzenie w porannym tramwaju

bliskie, a jednak niedostępne

zwrócone w całkiem inną stronę

i z nieodkrytym dla nas sensem

na zawsze w chwili utracone

kłębi się ciemna ptaków zamieć

od dna uliczek odskakuje

świergot ich w cichy wpada lament

podwórka wypełniając bure

i czuję drobnych komór łopot

krew pompujących w lekkie ciała

kiedy mijają z obu boków

w wygładzających kamień falach

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

wierszyk na koniec lata

[***]

jak cicho tymotka wygina na wietrze

kłos szorstki, gdy pełne motyli powietrze

nad łąką przepływa i cisza zdradliwa

krzyżaki ponagla, aby przędły jeszcze

zielone jabłonie w karbunkułach całe

kwaśne pocałunki na usta wytrwałe

złożą z czasem słodycz, kiedy pierwsze chłody

na sad się położą za lata upałem

i niebo, błękitem karcące Tycjana,

otwarte na ptaki, których kłótnie z rana

uchylają okna, kiedy ciemność nocna

psim truchtem po domu zostaje przegnana

w takiej trwać wieczności, pod wilgotną gazą

twojej dłoni leżeć o chmur kształtach marząc

w liści szum się wtopić, w cichy deszcz co kropi

na chodnik, pająki i gliniany wazon

od jeziora mgły już, bo się wieczór zbliża

i wszystko zamilkło, kiedy słońca lizak

zsuwa się za trawy, jakby był ciekawy

wód podziemnych, z których się ciemność rozpływa

chodźmy w ciemność razem, nieskończoną przestrzeń

w snu falach drgającą, gdzie jest wspólne miejsce

wszystkich dni minionych, gdzie muska zasłony

motyl uniesiony lipcowym powietrzem

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

[miłość]

nie opowiadaj mi snów,

cienie nie kryją znaczenia

sens się układa ze słów,

obraz zbyt łatwo się zmienia

o sobie nie mów mi nic

pamięć zawodzi zbyt łatwo

fałszywy portret - z stu lic

wystawiasz jedno na światło

po prostu cierpliwie milcz

ja też nie słowa nie powiem

ostrożnie w ciszy się zbliż

prawda się gubi w rozmowie

lecz nie dotykaj mnie już

z bliskości wstaje cierpienie

twarz mokrą w dwie dłonie złóż

jak w deszczu polne kamienie

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

[żegnanie]

dłoń z otwartego odlatuje okna

w śniegu szarzyznę - tak się zapomina

jak gdyby ptakiem została girlandą

puchu festonem nocnego powietrza

w głęboki jedwab zatopionym statkiem

na rafie łóżka bezpiecznie osiadasz

i stopa w rybę pośpiesznie przepływa -

straciwszy już pamięć tego czym wciąż jest

w powiewie sennym wrzosem stlą się włosy

pagórki piersi znów wilki wypełnią

po brzucha dolinie będzie w koło biegał

rogacz obnoszący dostojnie swój łeb

ostrożnie ciało stwardniałe wypiętrzy

pod skórą cienką nowe snu pokłady

aby rozbierać mogły ręce głodne

daleki dla mnie umarły krajobraz

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

***

już wyliniałem nieco z wierszy

i siwy włos na łbie nie pierwszy

wyrodził się, a serce psie

wciąż węszy – szuka tropów starych,

w poduszki płacze nad niebyłym;

ciało związane brakiem siły

szamoce się na twardym dnie

mogiły – w marnej dość trumience

przeklina oszukańczą pamięć,

której podszeptem nieustannie

odbywa się, co tylko w śnie

ma trwanie – przeminęło w popiół

i pobudzony głodem wiary

pełznę przez wilgny dzień i szary

do ciebie lgnę, by ogrzać się

w pożary ust twych, lawę piersi

na twoje wyciągnięte ręce

łeb ciężki kładę – nie mam więcej

lękliwie drżę, gdy schylasz się

w podzięce, jakby nad zawiłym

taktem – instrument czuły wzroku

rytm w nim zobaczył, w który-m okuł

samotność tą fakturą złą

i oku dał na świadkowanie

 #poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Ośmielony pozytywnym odbiorem mojej osoby, pozwalam sobie jeszcze coś dorzucić.

Z góry przepraszam, że - będąc osobą aspołeczną - nie udzielam się na tagu i w konkursach.

[anielsko]

nie warte więcej niż drzemka Buffeta

zamki z chinolitu, schrony naszych marzeń

domki na zgłoszenie, nad dachami bazie

a z kuchni swojski aromat kotleta

nagrody w wyścigu, nie biec w nim to nietakt

w tłumie potajemnie układamy twarze

w wyraz szczerej dumy i z dala można rzec,

że szczęście w trawnikach na każdego czeka

tylko czemu smutno tak śpiewają ptaki

pośród drzew dlaczego strumyk słony płynie

i pies, który witał na brzegu Itaki

za suką pogonił w strzyżoną gęstwinę

malin tak kolczystych, że ich słodycz nudzi

z ust kącików płynąc i zwierząt i ludzi.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Jako, że omne trinum perfectum:

[którego jesteśmy własnością, czarny boże wichru, nie pozwól nam śnić]

widzisz jaka cisza za oknem?

koty tam śnią swój mokry sen

ulice w tej ciszy też się robią mokre -

śliza się po nich senny dzień

nawet mordercy mają gdzieś domy

palą się światła pośród burz

i konający jest łakomy

gdy z skórą palców zjada kurz

o świt się modlą ćmy i ptaki

z różnych powodów - jednak wraz

w łóżkach niemowląt płaczą matki

widzące w dzieciach swoją twarz

w tych domach miękko ciemność mieszka

i je omija chłodny wiatr

zasłona nocy leży ciężka

jak na pościeli cienie krat

nie ma ucieczki z porzucenia

w tak beznadziejnie czarną noc

chociaż przez pustkę pędzi Ziemia

nie był zbawiony bóg, ni łotr

Teraz już dam wam spokój na jakiś czas.

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Jako, że mnie naszło na zwierzenia, podrzucę jeszcze pretensjonalnego starocia z odwołaniami do teorii strun

[lustro, które odbija lustro, które nie odbija nic]

wrzeciona snów i motki marzeń

ptaki zgubione poza niebem

dłonie, które nie były w parze

kamienie zagłębione w siebie

nie jesteś niczym, nawet jeśli

nie umiesz śpiewać w gwiazd harmonii

w czasie nie znika rytm tej pieśni,

bo czas stały, chociaż goni

już nawet pustka nie jest brakiem

a ledwie siecią sił napiętą

i każdy moment, choć jednaki

zmienia się w unikalne święto

sprzecznością jestem w ciszy świata

konundrum w ciele zagnieżdżonym

nicią, co cudze sny oplata

ptakiem ze skrzydłem przetrąconym

#poezja #tworczoscwlasna #zafirewallem

Nie lubię sonetów. Nie lubię też zbyt dokładnych rymów, sorki. Macie taki wierszyk, odleżany:

[przednówek]

ostatnio, wreszcie, śmierć nie chodzi głodna

miła, starsza pani z mieszkania na piętrze

ma dwa koty tłuste - wojna i choroba,

które z każdym rokiem przyrastają większe

kto wie, czy tej wiosny, rozpulchnionej deszczem,

przeorane pola czarnoziemu westchną

ciepłym wiatrem ulgi - czy do zimy jeszcze

pod płaszczykiem mięsa będą wrzały lekko

przylaszczki już kwitną, kiedy szydełkuje

śmierć serwetki z fobii nieprzespaną nocą.

psy wyją za oknem - pewnie znowu czują

jak w okopach brudne zwierzęta się moczą

bardzo niepotrzebnie. miła starsza pani

przykryje koronką, równo nas uklepie -

tyle pięknej stali przetopiono dla niej,

że stara się dla nas jak może najlepiej

niedługo bzy strzelą do nieba kwiatami,

jak ranny żołnierzyk do głowy se strzela

i dzieci do szkoły pójdą z plecakami

i grillem rozkwitnie leniwa niedziela

koty na balkonie w plamach słońca leżą

grzeją futra miękkie, przyrastają w pasie

miła starsza pani bawi się z młodzieżą -

barwi nimi beton, rudym, ciepłym gwaszem.

#tworczoscwlasna #poezja #zafirewallem

Jeżeli Ziobro ma nowotwór złośliwy, jak mówi Jaki, dlaczego nie zwróci się do Mejzy o pomoc?