Po jaką cholerę mi tyle piór i atramentów? A no na przykład po to, żeby potem móc marnować czas i się nimi bawić, przepisując cytaty z filmów animowanych, każdy innym piórem zatankowanym innym atramentem. Po co? Nie mam pojęcia, we need to go deeper XD

Tak na przykład ¯\_( ͡° ͜ʖ ͡°)_/¯

PS Pelikana Royal Blue popierdoliło. Silnie popierdolony Pelikan Royal Blue maże mi się bardziej niż KWZ Sheen Machine. A to już trzeba się postarać XD

#piorawieczne

Sailor Professional Gear Slim, czy po prostu Sailor Pro Gear Slim, to drugi Sailor w moim życiu. Pojawił się w nim ze względu na to, że konkurencja do Sailora 1911S/Pro Gear Slim (Pilot Custom 74 i Platinum Century 3776) została przeze mnie zakupiona ze stalówką F, 1911S mam B, a chciałem mieć pełne porównanie między stalówkami rywali z jednej półki cenowej… Porównanie będzie na koniec, teraz przedstawię wam:

Sailor Pro Gear Slim

Od Pro Geara bez Slim różni się stalówką (14K vs 21K) i lekko wymiarami. No i ceną. 

Złota stalówka, która jest srebrna (pokryta rodem) typowa dla Sailora (odsyłam do poprzedniego wpisu o 1911S).

Rozmiar F, ale japońskie F (do tego też wrzucę porównanie). Jest to zdecydowanie najbardziej “szorująca” stalówka jaką posiadam (czytaj: daje największy feedback, tak to się nazywa, nie że drapie) i wymaga przyzwyczajenia chyba za każdym razem, kiedy biorę ją w tango. Co nie oznacza wcale, że tańczy nam się źle. Mimo tego, że nie jestem specjalnym fanem feedbacku w piórach, to pisze mi się nią cholernie przyjemnie. Jako ciekawostkę mogę powiedzieć, że jak odwróci się ją do góry d⁎⁎ą, to nie tylko pisze (dość normalne), ale też daje mniejszy feedback niż normalnie XD.

Zdjęcia próbki pisma dzisiaj nie będzie, będzie film, żeby można było ten feedback odczuć choć trochę ( ͡° ͜ʖ ͡°)

https://youtube.com/shorts/7rEYb6Zxsps?si=qwbFE4r59C7VhP1R

Ogólnie i w tym wypadku wszystko zrobione jest na wysoki połysk i odciski zostają jak niesmak po Tyskim. I korpus i skuwka zakończone są na płasko, koniec korpusu jest gładki, na skuwce z kolei znów pojawia się nasza Sailorowska kotwiczka. I tak oto zakotwiczamy ten tekst u brzegu, bo to 

Tyle ode mnie!

#piorawieczne #ciekawostki

Sailor 1911S to jeden z najpopularniejszych (o ile nie najpopularniejszy) model Sailora. 1911 wzięło się od daty powstania marki (napis “SAILOR JAPAN FOUNDED 1911” widnieje na pierścieniu wokół skuwki), S z kolei jest tu, ponieważ jest to model 1911 S-tandard (jest też L-arge). 

Moja S-ka jest czarna, ze złotymi detalami, wszystko lśni jak psu świeżo wylizane jajca i palcuje się jak nastolatki na domkach letniskowych. Policja powinna nimi odciski zbierać. Ale też ja jakoś bardzo pedantyczny w tym zakresie nie jestem, więc mnie to rybka. 

Złota stalówka zdobiona kotwiczką Sailora (już nową, bardziej minimalistyczną, a szkoda) i przeplatanym wzorkiem idącym wzdłuż krawędzi i przechodzącym u szczytu w, w mojej interpretacji, fale. Dodatkowo 14K, próba złota, te sprawy.

Pióro cygarowate od końca do końca, na tym samym dystansie znajdziemy 5 pierścieni:

1. Na łączeniu sekcji i korpusu
   

2. Na końcu korpusu
   

3. Duży na skuwce (to na tym jest wspomniany napis)
   

4. Mały na skuwce, zaraz nad tym poprzednim
   

5. Na końcu skuwki, zaraz nad klipsem
   

Stalówka rozmiar B, jest to moje pierwsze B (i zakładam, że ostatnie XD) i oznacza to, że skompletowałem wszystkie literki z podstawowego alfabetu piórowego (EF, F, M, B). Dla mnie prywatnie za gruba do pisania na co dzień, bo moje naturalne pismo jest dość drobne i zaczynam “zamykać” wszystkie “e”, niektóre “a” etc. Co nie oznacza, że nie mam z niej masy frajdy. Tylko wolniej. I muszę literki rozciągać. ¯\_( ͡° ͜ʖ ͡°)_/¯

Jak to w ogóle wyszło, że wpadł w moje posiadanie? A no się okazało, że Japońskie pióra ściągane z Japonii przez Ebay wychodzą taniej niźli pieniądz miałby wydać w kraju swoim chłop. No to mi odjebało nie? ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Oczywiście to też nie wyszło ostatecznie tak, że miód, słód i skowronki, bo jakby mogło. Jak będziecie chcieli to dajcie znać, mogę opowiedzieć, jak skończę wszystko, co przyszło.

Tyle ode mnie!

#piorawieczne #ciekawostki

Pobawiliśmy się, pożartowaliśmy, przerobiliśmy pióra za drobniaki, teraz przechodzimy do konkretów. 

Pineider Avatar to ucieleśnienie tego co się stanie, jeśli wkurwisz CEO Viscontiego do tego stopnia, że rzuci wypowiedzeniem. W 2016 roku Dante Del Vecchio (współzałożyciel i CEO marki Visconti) stwierdził, że on się tak bawił nie będzie, spakował zabawki i wyruszył w swoją drogę. Osiadł na marce Pineider gdzie odpowiada za design piór wiecznych. Tak oto powstał model Avatar - inspirowany filmem Avatar (ale nie “ostatni władca wiatru”) ale z projektem o wiele ambitniejszym niż logo tego filmu (PAPYRUS!!!)

Przychodzi to to w pięknym, trapezowym, zielonym pudełku oklejonym w sztuczną skórę, z wyciśniętymi nazwą i logiem marki. Dłuższa i krótszą klapkę przyciągają do siebie magnesy, a jak je rozciągnąć to ukazuje nam się wnętrze “zbudowane przez inżynierów z rafaello” wyściełane gąbeczkami w kremowej sztucznej skórze (zdjęcia pudełka wrzucę w komentarzu). W środeczku jest też karta gwarancyjna, konwerter standard international, no i oczywiście - pióro.

Z czym się w takim razie mierzymy. Tak więc - pióro kształtem przypomina rozciągniętą kroplę, korpus zakończony jest srebrną kopułą, a sama żywica to przeplatanka jasnych i ciemnych odcieni konkretnych kolorów, których dostępnych jest kilka wersji. Ta, którą mam ja, to ‎Abalone Green. W drugą stronę idąc trafiamy na srebrny pierścień magnetycznie zamykanej skuwki, na którym zawija się panorama Florencji, w której marka Pineider ma swoją siedzibę. W tym miejscu ogłaszam i obwieszczam, że jest to rozwiązanie wręcz fenomenalne, zwłaszcza w przypadku potrzeby oporządzenia pióra jednorącz (muszę zapamiętać to sformułowanie, przyda się kiedyś XD) bo można po prostu wsunąć pióro do leżącej na stole skuwki i pyk! Magnet medżik, sezamku zamknij się.

Pod skuwką kryje się masywna stalowa stalówka (rozmiar EF w tym wypadku) zdobiona nazwą marki i jej odbiciem lustrzanym po prawej i lewej stronie, a także przeplatanym, kanciastym wzorem w centrum. Sama stalówka pisze bardzo przyjemnie, daje wyraźny feedback, co warto mieć na uwadze jak ktoś tego nie lubi. Jest też bardzo sztywna, nie ma w zasadzie mowy o jakimkolwiek pogrubieniu linii. Co do samej EFki - jest dość porównywalna z Faber-Castellem Essentio, który jest jedyną EFką którą mam, choć zdaje się, że FC jest o jotę cieńszy. Ale za to Pineiderem pisze mi się mimo wszystko odrobinę lepiej, ale czy to stalówka, czy budowa pióra, czy może to że Avatar jest po prostu nowy - nie wiem.

Sekcja jest stalowa i świeci się jak psu świeżo wylizane jajca, jest też stosunkowo śliska, trochę przez to, że to błyszczący metal, trochę przez klepsydrowaty kształt. Jako że ja pióra z reguły trzymam wyżej niż najwyraźniej przewidział to producent zdarza mi się walczyć z grawitacją, zwłaszcza jak upocą mi się łapy czy mam taki dzień gdzie wydają mi się zwyczajnie tłuste. Nie zmienia to jednak faktu, że pisze mi się nim bardzo wygodnie i przyjemnie i sięgam po niego bardzo często.

Całość składana jest bezklejowo, powciskali to jakoś sprytnie na ścisk i powinno się trzymać jak nasza scena polityczna koryta. Chociaż tu muszę producentom uwierzyć na słowo, bo przy piórze za 600+ złotych (choć nie zawsze) nieszczególnie chciałbym to na własnym egzemplarzu testować. Oczywiście ja jak to ja, jak świnia trufli szukałem okazji, aż w końcu znalazłem. Jak rycerz w świecącej zbroi pojawił się (jak zazwyczaj w przypadku piór wiecznych) Amazon na którym wyrwałem ten model za 419 złotych. No jak nie brać jak brać?

Zdecydowanie mój ulubiony zakup tego rzutu (Jinhao, Diplomat, Lamy, Pineider) aleee… Ten rzut okazał się nie być ostatnim, więc jest jeszcze na co czekać w społeczności ( ͡° ͜ʖ ͡°)

I to by było na tyle ode mnie, zdjęcia w kolejności

1. Pineider Avatar
   

2. Też
   

3. Panorama Florencji
   

4. Stalówka
   

5. Pineider Avatar vs Faber-Castell Essentio
   

#piorawieczne #ciekawostki

Lamy jest jedną z najczęściej polecanych marek dla ludzi zaczynających przygodę z piórami wiecznymi. Najczęściej polecanym modelem jest Safari, czyli plastikowy wyrobnik z ilością kolorów większą niż na wszystkich flagach lgbtu razem wziętych. A jak to mawiał pionier marketingu czasów mojej młodości, pan lektor z mango “ALE TO JESZCZE NIE WSZYSTKO” bo bryła Safari ma jeszcze dwa dodatkowe warianty. Są to Lamy Vista (Safari, ale przezroczyste) oraz Lamy Al-star (Al od aluminum, star od “stary, to jest takie Safari, tylko metalowe”). I właśnie z tym ostatnim modelem zderzymy się dzisiaj. 

Lamy Al-star

Jest to moje pierwsze Lamy. Dlaczego Al-star, a nie wspomniane Safari, które jest tańsze, lżejsze (przy czym już Al-star waży cały c⁎⁎j, a co dopiero Safari XD) i w zasadzie takie samo? Z dwóch powodów. Numero uno - półprzezroczysta sekcja, która jak okienko na duszę ukazuje bebechy (spływak=feed) pióra. Po drugie primo ultimo - specjalna wersja kolorystyczna. Nazywa się Petrol i ten Vin Diesel wśród Lamy jest taki jakiś fajny inny. 

No ale co z tym piórem? Lećmy standardowy przegląd. 

Jest długie, to jest 200% prawdy w prawdzie. Kawał dziada. Nie jest przy tym specjalnie (czytaj "wcale" bądź "ani trochę") ciężkie. Na ociosanym dwustronnie walcu korpusu widać od razu okienko podglądu, przez które zerknąć można na poziom zatankowania Petrola atramentem. Skuwka jest już okrągła, z klipsem z zakrzywionego drutu niepodobnym absolutnie do niczego. Jakby kto chciał zrobić obrys narty ze spinacza i tak to potem zamocował do pióra. Nie mówię, że wygląda to źle, bo z całością komponuje się całkiem sprawnie i sprawdza się idealnie w kwestii przeznaczenia tego pióra - dobry wół roboczy za niewielkie pieniądze. 

Sekcja jest zaokrąglonym trójkątem i jak już wspomniałem, jest półprzezroczysta, wykonana z czarnawego plastiku. Stalówka tak jak i klips - niepodobna absolutnie do niczego, standardowa stalówka tanich Lamy. ALE TO JESZCZE NIE WSZYSTKO!!!

Lamy oferuje stalówki Stub, czyli ze spłaszczonym końcem, dzięki któremu linie wyglądają inaczej zależnie od tego w którą stronę porusza się stalówka (więcej o tym pisałem tu https://www.hejto.pl/wpis/zapowiadalem-ze-przedstawie-wam-niestandardowe-stalowki-i-taki-mam-wlasnie-plan- .) To jak już kupiłem pierwsze Lamy, to dokupiłem za 3 dychy pierwszego Stuba i mogę wam je zaprezentować oba. Sam stub, jeśli mam być szczery, to mnie jakoś szczególnie nie porwał. Myślę, że mogłem się jednak zdecydować na większy, niż 1.1mm, choć po dłuższym użytkowaniu trochę mnie do siebie przekonał.

Ostatnio pióra kupuję w zestawie z atramentami do kompletu, więc będę dorzucał w komentarzu jako bonus, żeby osobnych wpisów nie robić.

A, i otwieram głosowanie na imię dla mojego małego Atlasa, zajca piórotrzymacza XD

I to by było tyle ode mnie.

Edit: Link w tekście już działa, tylko nie zaciąga

#piorawieczne #ciekawostki

Taki rodzynek!

Pelikan M400 Old Style produkowany w latach 1982-1997.

#piorawieczne #ciekawostki

Diplomat Magnum bardzo długo przelatywał mi pod radarem niewykryty, ale skończyło się to niedawno. Po kolejnym obejrzeniu filmu o miękkich stalówkach postanowiłem zerknąć na owego dżentelmena i oczom moim ukazała się cena - 112 złotych u nas w kraju i 93.77 na amazonie. “No i czego ja go jeszcze nie mam???” - no to już mam. 

Zacznijmy może od stalówki, bo to jest gwóźdź programu. Za tak śmieszne pieniądze dostajemy gładko piszącą, bardzo mokrą stalówkę. A dlaczego jest bardzo mokra? Bo jak ją naciśniesz to linia robi się grubsza niż Wellman i Gesslerowa razem wzięte. Nie wiem jakie czary oni z tą stalówką wykonali, ale jest mała, metalowa i miękka w opór. Moja jest Mka (gruba jak na Mkę), w zdjęciach macie porównanie z Kaweco Classic Sport, które jest zwykłą Mką i Conklinem Duraflexem ze stalówką Jowo Omniflex. 

Dalej mamy sekcję, lekko profilowaną w trójkąt, ale nie bardzo agresywnie. Całkiem wygodne i poręczne, chociaż prywatnie wolałbym, żeby było jednak trochę grubsze. Grubszy magnum z większą stalówką, bożu miej nas w opiece co to by była za linia XD. Aż się chłop rozmarzył. 

Dalej - korpus. Jak się można domyślić - plastik. Jak mam być szczery to w dotyku jest absolutnie badziewny. Ale model jest na rynku już lata więc raczej nic się z nim dziać nie powinno. Co prawda czuć badziewiem, ale nie jest to sztywny cienki plastik który znam (pewnie nie ja jeden) z tanich piór szkolnych, więc o pęknięcie przy zakręcaniu bym się absolutnie nie obawiał. Korpus wyposażony jest w duże okienko podglądu, więc można zerknąć co tam kotku w środku i ile tego zostało. 

Skuwka jest, nie mam co o niej dużo mówić, bo jest całkowicie zwykła, a na samym końcu znajdziemy logo Diplomata. Klips jest prosty, “długopisowy” w wyglądzie i spełnia swoją funkcję. Całość jest lekka, bardzo lekka. Bez założonej skuwki powiedziałbym nawet, że za lekka, więc ja zdecydowanie będę pisał ze skuwką zatkniętą na dupku. 

I to właśnie Diplomat Magnum, wyśmienite pióro jak na swoją półkę cenową. Gdybym miał wybrać jedno pióro poniżej 100 złotych zdecydowanie wybrałbym Magnuma zamiast Lamy Safari, ale nie wiem czy zamiast Kaweco Sport. Na całe szczęście wybierać nie muszę i mogę się cieszyć Magnumem nie ograniczając swoich możliwości. 

Pan różowy królik będzie mi od dzisiaj pomagał i trzymał pióra do zdjęć XD

Tyle ode mnie!

#piorawieczne #ciekawostki

Jinhao to typowa chińska marka piór wiecznych. Tak jak w przypadku reszty chińskich marek oferowane przez nich modele dzielą się na 2 rodzaje: te których design zajebali innym producentom i te, które zostały.

Jinhao X159

Wygląda niemal identycznie co Montblanc 149 (heh, 159/149, co za przypadek). Jedyne co dzieli go od oryginału, to materiały, renoma, jakość wykonania i brak białej gwiazdy charakterystycznej dla Montblanca. Ale odchodząc od roastu tego pióra:

X159 to druga edycja Jinhao 159 (też podrobiony MB149 tylko trochę mniej). Dzielą je wszystkie rzeczy, które dzieliły 159 od bycia wierną kopią 149, czyli wielkość stalówki (159 rozmiar 6/ X159 rozmiar tarcza na klipsie (159 ma X159 nie) i… to chyba na tyle.

Samo pióro jest wielkie. Nie raz wspominałem o “cygarowatym kształcie” - w tym wypadku tyczy się to też rozmiaru. Równie duża jest stalówka (jak już wspominałem rozmiar w moim wypadku rozmiar M, zdobiona logiem marki czyli ziomeczkami w rydwanie. Pisze mokro jak jasna cholera, jak docisnąć to nawet linię pogrubi, ale leje się z niego wręcz potokami. O kleksach mowy nie ma, ale po prostu jest mokro.

Co nie przeszkadza mu przerywać przy szybkim kreśleniu. Zakładam, że jest to kwestia średnio przeszlifowanej stalówki a nie przepływu, bo, jak już zostało powiedziane, moje X159 suchym piórem absolutnie nie jest, ale no - jest jak jest. Przy normalnym pisaniu problemu nie ma, ale przy bazgroleniu, bardzo szybkim pisaniu czy stawianiu parafki może przyciąć.

I tak oto kończymy historię podróby Montblanca za ponad 4 tysiące i co by o niej nie mówić - 56 złotych to spora zniżka. Zniżka w cenie, zniżka na jakości, ale zdecydowanie gorsze rzeczy za te pieniądze można dostać.

Tyle ode mnie!

#piorawieczne #ciekawostki

Istnieją na rynku atramenty inne niż te, które zna większość z nas. Prawdziwe divy swego świata, które muszą błyszczeć jaśniej niż konkurencja. Tymi divami są atramenty typu sheen.

Szczególną cechą atramentów sheen jest to, że po wyschnięciu połyskują, nierzadko zaciągając też innym kolorem. Dodatkowymi cechami które posiadają są:

1 Najlepiej sprawdzają się w mokro piszących piórach (co jest zrozumiałe, bo za połysk odpowiada drobna zawiesina, więc musi mieć co schnąć* żeby błyszczeć miało co)

2* Schną w c⁎⁎j. Nie ma, zdaje się, atramentu sheen który schnąłby jak rośliny pod moją opieką. Idź w świat, zbuduj dom, spłódź syna, zasadź drzewo, zadbaj o nie, zbierz z niego pierwsze owoce, a wtedy wróć i sprawdź czy wyschło. Tylko ostrożnie, bo rozmażesz.

3 Lubią przytknąć stakówkę. Jak już wspomniałem, za sheen odpowiedzialna jest zawiesina, a jej cząstki mają tendencję do generowania lekkiego zastoju w stalówce. Nie mówimy tu absolutnie o zasychaniu, po prostu jest lekki zastój, wystarczy lekko nacisnąć stalówkę i voila, płynie jak ma płynąć. Ale nie chciałbym ryzykować zapomnieniem zamknięcia zatankowanego szheenem pióra.

A skoro kupiłem już sobie Diplomata Magnum John Doe (o którym więcej w przyszłym tygodniu) który połyskuje na niebiesko-fioletowo, to cóż lepiej do niego zatankować, niż mój pierwszy sheen

KWZ Sheen Machine

Świeci się jak psu jaja, zmiana koloru w świetle jest bardzo wyraźna, połysku mu absolutnie nie brakuje, a także zalicza wszystkie wymienione wcześniej punkty. I ma za zadanie zaprezentować wam jak to w praktyce wygląda.

Tyle ode mnie! W następny piątek zacznijmy już pióra

#piorawieczne #ciekawostki

Diamine to stara, znana i szanowana marka atramentów. Poza kolorami podstawowymi mają również edycje specjalne, a także Inkvent - czyli atramentowy kalendarz adwentowy. Co jest w środku? Nie wiadomo, ale na tym właśnie polega cały fun. Taka przyjemność kosztuje w granicach 400 złotych, więc jakby kto miał jakiego świra, któremu chciałby kupić piórowy prezent w tym budżecie, to myślę że opcję można rozważyć.

Sam atramentów Diamine mam 3 i właśnie je dzisiaj przedstawię dokładniej.

Diamine Oxblood - głęboka, ciemna czerwień, zahaczająca wręcz o brąz jest nie tylko bardzo ładna, ale też stosunkowo nienachalna. Można to określić jako stosunkowo “biznesową/profesjonalną” czerwień. Taka czarna koszula na wydarzeniu gdzie wszyscy są pod krawatem. Widać, że odstaje, ale też trochę polotu i finezji w tym smutnym jak p⁎⁎da świecie etc.

Niejako w kontraście do niego prezentuje się

Diamine Matador - ten to taka bardziej hawajska koszula na tym samym evencie. Niczego oczywiście matadorowi nie ujmując, bo kolor jest piękny, bardzo wyraźna, mocna czerwień. W jednym z filmów Goulet Pens wybrany jako reprezentant kolorów czerwonych wśród atramentów (gdyby jeden czerwony miał reprezentować cały kolor, to byłby to ten).

No i jest też nasz ostatni bohater

Diamine Chocolate Brown - w tym samym filmie gdzie matador został reprezentantem czerwonego, Chocolate Brown został ambasadorem brązu. Nie jest to bardzo ciemny brąz (wbrew pozorom, bo mazaje wacikiem pokazują coś bardzo odmiennego) jest wyraźnie jaśniejszy niż Oxblood (choć wiadomo - im bardziej mokre pióro tym ciemniejszy będzie), ale mimo tego, że Oxblood podchodzi lekko pod brąz, to zdecydowanie widać, który z nich czerwonym przesiąka.

No i tego. Chamem nie jestem (jestem, ale nie tym razem), mam jeszcze 2 inne czerwone, więc i nimi się dzielę w porównaniu obrazowym.

Tyle ode mnie

#piorawieczne #ciekawostki

Witajcie piórwysyny! Pytanko techniczne:

Zbliża się sezon świąteczny, jakoś po 15.12 (może trochę wcześniej) dosiadam się do prezentów (od siebie XD). Przewidziane są 4 wpisy piórowe + 2 atramentowe.

I teraz. Budżet piórowy wyczerpałem na następne +/- pół roku. Ale też idą święta i może komuś by te wpisy pomogły w prezentowaniu. I tu pytanie do odbiorców tego rodzaju contentu

Czy wolelibyście, żebym się z tematem wyrobił przed świętami, czy może raczej rozłożyć na dłuższy okres i wrzucać raz na tydzień/dwa/miesiąc żeby starczyło na dłużej? Pytam teraz, bo to trzeba synek usiąść na spokojnie i tak dalej ¯\_( ͡° ͜ʖ ͡°)_/¯

Zdjęcie dla atencji, ale pic rel ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#piorawieczne

Hej ho, przeglądam sobie licytacje piór na alledrogo jak to mam w zwyczaju i trafiłem na ofertę Lamy Al-Star Petrol , stan obecny licytacji 38 pln. Nie wiem jak daleko to sięga, nie sprawdzałem. Cena rynkowa podana na 140, ale ja dokładnie tę kolorystykę kupiłem na amazonie za 118, więc warto mieć to na uwadze. Myślę że tak do 6-7 dyszek bym się pokusił, ale to już zostawiam ewentualnym chętnym. Wyżej niż 90 się nie opyla na bank, bo z dostawą wyjdzie w zasadzie tyle co z amazona. Chętnie bym wam powiedział, czy warto, ale ja moje zakupy piórowe testował będę dopiero po 15 grudnia XD

#piorawieczne

Aaa, j⁎⁎ać - czyli nowe pióro marki Online (XD) kupione w niemieckim V-Markcie. Historia bardzo prosta, byłem, było, nie pamiętałem co chciałem kupić, nie lubię z pustymi rękami do kasy chodzić, to wziąłem.

Cena - 7.99€ więc już chyba wszyscy wiemy z czym to się wiąże:

Naboje standard international

Stalówka M

Gównoplastik

Panie i panowie, jeśli nie straciłem słuchu i czucia w palcach, to to gówno jest metalowe. Korpus metalowy, skuwka metalowa, klips też, wewnątrz skuwki wyściełane plastikiem, żeby po korpusie nie szorowało, lakier ładny, matowy i szroniony.

Żeby tego było mało - nie dość, że pisze od razu, bezproblemowo, gładko, to jeszcze nawet cienko. Uwierzcie mi, że nie taki wpis tworzyłem sobie w głowie zanim wyjąłem pióro z pudełka. Szukałem gówna a znalazłem czekoladę. ¯\_( ͡° ͜ʖ ͡°)_/¯

I to by było na tyle, zostawię was tylko z małą zajawką - święta idą, prezenty też, niedługo Pineider Avatar i Lamy Al-Star czekać będą na swoje własne wpisy ( ͡° ͜ʖ ͡°)

PS nie zawracajcie uwagi na strzępienie - taniego papieru nie oszukasz ¯\_(ツ)_/¯

#piorawieczne #ciekawostki

Macie może do polecenia jakieś ciekawe pióra wieczne na prezent? Tak do ~350zł. Na ten moment moim faworytem jest Lamy Studio ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#piorawieczne #kaligrafia

Takie porównanie jakby ktoś był ciekawy.

Notes Midori MD

W obu piórach stalówki Fine

Prawa strona:

Lamy Al Star Special Edition 2019 Bronze

Atrament Pilot Iroshizuku Ama-Iro

Lewa strona:

Lamy Safari Special Edition 2022 Strawberry

Atrament Diamine Syrah

PS:Jak komuś się uda rozczytać moje bazgroły to gratuluję xD

#piorawieczne #sztuka #rozwojosobisty

Drogi pamiętniczku - znowu jestem debilem.

Po kolei.

Mam Parkera 51 midnight blue więc stwierdziłem, że do takiego to bym sobie atrament blue black kupił. Na a jak zakupy, to i smart, bo przecież nie będę za dostawę płacił, jak mogę coś dobrać (i zapłacić więcej niż jakbym samą dostawę wziął XD) i mieć rzecz. No to kupiłem dwa atramenty i konwerter. O konwerterze nie ma co pisać, więc atramenty.

Parker Quink Blue-Black

Jak to Parker, one wszystkie piszą tak samo. Ani wodnisty, ani specjalnie gęsty, taki zwykły najzwyklejszy. No tylko że Blue-Black. No blue zdecydowanie. Ale ten black to tak po c⁎⁎ju XD

W zdjęciach macie porównanie z Hero Blue-Black. Nie żeby Hero było jakimś wybitnym ultra atramentem, ale tam faktycznie jest ten Black.

No i teraz część druga - jestem debilem.

Schneider Blush

Taki czerwono-różowy, ni to łosoś, ni to krewetka, taki sobie atramencik. Jeszcze tani jak barszcz, bo 17,60. No. W tym miejscu proszę o przerwanie czytania tego tekstu i spojrzenie na drugie zdjęcie dla pełnych wrażeń z podróży po moim upośledzeniu.

Już?

Super.

ZA 15 K⁎⁎WA MILILITRÓW. No brawo ja, się czyta przed zakupem nie? Się sprawdza? No jak widać nie każdy nie wszystko i nie zawsze XD

I to by było było właśnie to ¯\_( ͡° ͜ʖ ͡°)_/¯

Zostawiam jeszcze zdjęcie gdzie są oba nowe i to tyle.

A, bym zapomniał, @kiri kupiła pióro i się nie chce na hejto podzielić, powiedzcie jej co o tym myślicie ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#piorawieczne #ciekawostki

Niechaj będzie, powrót gbura. Raz jeszcze, z kontem, zdjęciami co miały być a nie było, tak jak to miało wyglądać. I z bonusem

1. Pelikan M200

Pelikan jak koń - jaki jest każdy widzi. Modele pelikana różnią się między sobą w zasadzie dwoma rzeczami - rozmiarami i materiałami. Pelikan M200 to jeden z dolnych modeli, ja mam ten, który chciałem zawsze - czarny z zielonym okienkiem podglądu. Pelikan jak to pelikan, najlepiej wygląda pozłacany, dlatego wybrałem właśnie M200 (są też wersje 205 - 05 są wykończone na srebrno, oraz 215 - 15 to wersje całkowicie stalowe.) Znaczy... Dlatego, ale i dla tego że był akurat na aukcji.

M200 wygląda jak każdy Pelikan, nie największy, z klipsem w kształcie dzioba pelikana i z logiem marki na stalówce (btw rozmiar M). Lekki feedback jest, ale bardzo przyjemny i o żadnym skrobaniu mowy nie ma. Ten model ma to do siebie, że jako model ze "średniej półki cenowej" już ma ciekawe "udziwnienia". W tym wypadku złocenia, to nie pozłacanie jakąś tam byle jaką złotą farbą, ale faktycznie pozłacane.

Zasilane wbudowanym tłoczkiem, który jak sunie jak sanie mikołaja po gwieździstym niebie przez okno na świat którym jest okienko podglądu pozwalające sprawdzić poziom atramentu. Wartość rynkowa 500+, mnie się udało złapać powystawowy w stanie idealnym za 300 plnów.

Zatankowany atramentem Pelikan Edelstein APATITE, tematycznie bo i czemu nie. Próbka pisma o tu https://youtube.com/shorts/wlxkegHnlC4?si=LIqZBq3S22i9V1Oy

2. Platinum Pocket Pen

Zawsze marzył mi się Pilot Elite/E95 S, który miał bardzo krótki korpus, bardzo długą skuwkę oraz złotą stalówkę, a razem tworzył bardzo estetyczną, spójną i pełnowymiarową całość. Niestety - nie było mi dane go dorwać w swoje ręce. Ale za to nawinął się taki oto Platinum. Jest to DOKŁADNIE TO SAMO PIÓRO, z tym że innej marki i z trochę innego okresu. Z tego co udało mi się wynaleźć, to jest to model z lat 80, stalówka złota 14k z bardzo ładnym, może nie flexem, ale poddaje się bardzo przyzwoicie. Rozmiar, nie jestem przekonany, między EF a japońskim F.

Co do ceny się nie wypowiem, bo nie mam jak, mogę powiedzieć jedynie, że Pilot E95S to koszt 560 najmniej jak widziałem kiedykolwiek, a popularnie w okolicach 700+ złotych. Ja używane Platinum Pocket Pen w stanie dobrym kupiłem za, uwaga werble... 200 :D. Tu podobnie, zatankowane Platinum Carbon Black. 

Tu mały edit: niestety Platinum zasycha. Nie wiem dlaczego, wszystko pasuje, nic nie lata, nie wygląda na nieszczelne, dziur nie ma - a jednak zasycha.

No i to by było tyle ode mnie, dodaję zdjęcia w kolejności:

Pióra sztuk 2 -> Porównanie pisma -> Atramenty -> Bonus! Platinum Carbon Black vs Parker Quink Black, czarny vs czarny -> Bonus2! Porównanie Platinum z innymi stalówkami (raczej to japońskie F mimo wszystko)

Wpadnę może w okolicy świąt jak sobie zrobię prezent, zobaczymy co życie przyniesie ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#piorawieczne #ciekawostki

Miał ktoś styczność z piórami wiecznymi które dają b. cienką linię a jednocześnie pozwalają na różną grubość linii?

Słyszałem dobre opinie o Namiki ale kosztuje chory pieniądz.

O, Rozpierpapierduchacz usunął konto?

https://youtu.be/bX1Ad2lSxtw

#piorawieczne

Parker 51 to jeden z najbardziej rozpoznawalnych modeli Parkera, model który kiedyś był w moim domu a gdzieś zaginął, który od dłuższego czasu chciałem mieć i który właśnie wpadł w moje łapska.

W przeciwieństwie do tańszych Parkerów nie przychodzi już w kartoniku, a bardzo fajnym pudełeczku z miejscem na dwa pióra (gumeczki so.) To co mam to oczywiście trzecia i najnowsza generacja - ładowana nabojami oraz konwerterami i - jak to w parkerze, wyłącznie markowymi parkerowskimi. Tak więc, oficjalnie

Przedstawiam wam

Parker 51 Midnight Blue CT

Pióro o cygarowatym kształcie, ze stalówką schowaną pod sekcją. Midnight Blue to oczywiście kolor, CT oznacza srebrne wykończenia. Stalówka stalowa, F-ka typowo parkerowska - niezbyt cienka, taka trochę mięsista, ale nadal F-ka. Grubością linii się nie pobawisz, ale pisze bardzo przyjemnie, gładko ale też jednocześnie dość "mokro".

Klips jak to w Parkerze - klasyczna strzałka, tak metalowa jak i cała skuwka. Za to korpus i sekcja zrobione są z żywicy.

Czy coś jeszcze mogę o nim powiedzieć? Chyba nie, bo jest to model którego największą zaletą jest historia i rozpoznawalność. Pierwsza generacja miała system napełniania Vacumatica, druga balonik którym zaciągało atrament (takie miałem w domu, świeć panie jego tuszy(owi)) trzecia, wiadomo, po taniości i "praktyczności" naboje i konwertery. Tak czy siak jest to model który cieszę się, że mam i na który na pewno zrobię miejsce na samej górze pudełka

#piorawieczne #ciekawostki

Mam przyjemność stworzyć post, który życie pisze od 4 miesięcy. Przed państwem

Conklin Duraflex Elements Fire vol. 1.5 - czyli kontynuacja oryginału. Wrzucam całość, bo pierwszego i tak prawie nikt nie widział. A jak widział, to pewnie nie pamięta, więc może sobie przypomnieć. A jak nie chce sobie przypomnieć, to może przewinąć do kolejnego pogrubienia.

Conklinowski flexujący brat Conklina Duragraph. Był widoczny w moim pierwszym poście w społeczności, bo był najnowszy XD. Zacznijmy może od zalet.

Przychodzi w pięknym pudełku, bardzo ładnie wykonanym i solidnym. Pióro jest bardzo atrakcyjne wizualnie, z wykonane z trójkolorowej żywicy (a dokładnie dwukolorowej czarny, czerwony i reszta przezroczysta) pozwala zerknąć co kryje się pod korpusem i pod skuwką. A co się kryje pod korpusem? A dołączony do zestawu bardzo wygodny w obsłudze i dobrze wykonany konwerter, który jest gwintowany i wkręcany, więc jak ktoś się boi, że mu nabój wypadnie, to ten nie wypadnie za nic 

Pióro ze stalówką Flex, która jest dość sztywna, ale nie bardzo sztywna i zostawia za sobą całkiem fajną wariację. To tym piórem napisałem sentencję, która miała się później okazać 1/3 mojej aktywności na hejto.

No właśnie. Z tym że. Pióra flex mają to do siebie, że zostawiają za sobą dużo atramentu. Zostawiają dużo, czyli potrzebują dużo. Czyli powinny dostawać dużo. GNOJE Z CONKLINA DALI TAM TEN SAM FEED (Feed = spływak = ten plastik, po którym atrament spływa na stalówkę) CO W DURAGRAPHIE I TYLKO STALÓWKĘ DALI FLEX. Czyli feed nie ma wsytarczających możlowości przerobowych, żeby zaspokajać potrzeby stalówki. Kilka linii, kilka szlaczków i zapas który zaciągnął feed się kończy, z pustego Salomon nie naleje, pióro przestaje pisać. Jedyne, co można w tej sytuacji zrobić na już na teraz, to odkręcić korpus, pchnąć konwerter i zalać feed. Niestety po takim zabiegu co prawda pisze i flexuje, ale zostawia za sobą horrendalnie mokry ślad i wręcz kapie, więc takie rozwiązanie jakby go prawie nie było. Co ciekawe podobno w nowych Duraflexach ze stalówką Jowo Omniflex ten problem nie występuje.

No to teraz co można z tym zrobić. Szukałem, znalazłem, są tacy, którzy sami poszerzają rowki w spływaku, żeby zapewnić większy przepływ. Można też znaleźć specjalistę (mamy ich kilku w kraju) który to ogarnie za nas. No to postanowiłem spróbować - albo poprawię, albo i tak muszę wymienić.

Tak że ten.

Ten, czyli druga część historii, bo po 4 miesiącach udało mi się dorwać Jowo Omniflex.

Po pierwsze - jest ładna. Bardzo ładna. Zdecydowanie ładniejsza, niż oryginalna, stara wersja. Po drugie - sunie po papierze jak marzenie. Przychodzi w pakiecie razem z feedem, który jest gwintowany, więc wystarczy wykręcić, wkręcić i bam - gotowe. Odpakowałem, wkręciłem zacząłem się bawić. Omniflex - no omni może i owszem. Flex już gorzej. Nie jest tak, że go w ogóle nie ma, no ale mogłoby być lepiej. Chociaż gdyby było, to pewnie szybko by się kończył atrament w spływaku.

No i właśnie, bo o to się wszystko rozchodzi. Wziął mi się debil "wyczerpał" w trakcie pisania. Raz, drugi, nawet przy szybkim kreśleniu bez flexu wykończyło go tempo. Miałem zrobić porównanie z Noodler'sem Ahabem, ale jak robić porównania, to solidnie. Więc wyczyściłem Jowo, napełniłem takim samym atramentem jakim zatankowany jest Ahab (tanie Hero Blue-Black) i próbujemy jeszcze raz.

Jak renkom odjoł. Tak to pierwotnie napisałem. Ale pobawiłem się jeszcze i jednak k⁎⁎wa nie odjoł. Jest lepiej, nawet znacznie, tak jak znacznie lepiej jest w porównaniu ze starą stalówką, ale nadal potrafi się wykończyć. Pisząc normalnie raczej nie powinno być problemu, chyba że ktoś bardzo szybko pisze. Co do flexa - Będzie. Chyba że ktoś bardzo powoli pisze.

Wniosek 1 - Jowo Omniflex daje radę. Ale nie koniecznie jako flex.

Wniosek 2 - atrament Sheaffer Inferno mnie wkurwia.

Dziękuję za uwagę.

Zdjęcia:

1. Conklin Duraflex + Jowo Omniflex
   

2. Jowo Omniflex
   

3. Nowa vs Stara (PS stara rozwalona, bo się wkurwiłem i wygiąłem)
   

4. Jowo Omniflex - Flex
   

5. Stara Stalówka - Flex
   

#ciekawostki #piorawieczne