Arche

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

brąz jest w trzeciej puszce, nie pomyl, druga to żółty

mówisz i uśmiechasz się do mnie

gdy myślę: o ile łatwiej będzie teraz

sięgnąć po róż w kolejnym śnie

pobiec po napisach wzrok wytężyć

zanim się całość znów spróbuje rozmyć

zbyt intensywnie

bo przecież kochamy się

wśród zapachów farb i lakierów

to bardzo ciekawe

wędrować za fakturą

nie używać pędzla

malować palcami

to na nich się skupiasz

dając mi wskazówki

jak mam je ułożyć

by wydobyć więcej

niesyta zupełnie nie umiem spamiętać

tyle tych zagłębień

przeszkadza mi kaptur

więc łypię spod niego

jak kot świecącymi oczami

napierasz coraz mocniej

odchylasz do tyłu

używając perłowej

kładziesz palec na ustach

karmisz mnie

dotykiem

uczysz odbierać kształty

.

zdjęcie własne

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

wahadła i odpryski

o ucieczkach dowiesz się

z migawek zapisanych w odłamkach luster

nie inaczej

szybkie przemknięcie z przechyloną w bok głową

byle nie dostrzec zwątpień i zatarć kątem wyłapującego szczegóły oka

a jeśli nawet to najmniej z możliwych

tuż za progiem

kolejna z prób by odbiec od trzasku odwzorowywanych matryc

wytrawianie utrwalonych ścieżek. przerywanie do polan i pasm

codzienne wypalanie. do - płata. do różnic.

z podobieństw tak trudno wyłuskać własne połacie i kroki

pozornie wszystko wydaje się możliwe -

kiedy w promieniu drogi sączy się światło

wystarcza odwagi do odgałęzień

stopy nieruchomieją w zaułku

zanim mrok rozpali wyobraźnię wydobędzie każde z załamań

wytrwała igła posłusznie przeniesie kontur rysę

ścieg za ściegiem przeszyje grzbiet

lawa wrażona podskórnie zastygnie w sny zamotane w kłębek

gdzieś pomiędzy kolejnymi stacjami pyłu

koronki słów wzniesionych jak kurz

pleć się pleć wrzeciono byle do świtu i następnych utkań

z gwoździ i otarć

o drzwi palce przedsionki

(...)

o ilości kołatań dowiesz się z utknięć

nie przecieraj matowych szkiełek

przejścia przez próg złożone są

z zamgleń

Fotografia ze strony https://mrwallpaper.com

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

jest taka chwila że w rąk testament

wpada ostatnia skarga ze skarg

wszystko się staje nieopisane

słowa za małe by oddać żal

z utkań szelestu mgły na wietrze

z otarć i skropleń po szum tła

drżenie się składa w ciszy esencję

dłonie zbyt słabe by unieść dzban

jest taki moment że rąk trzęsienie

rozsiewa popiół w kącikach ust

wszystko się staje niedowierzeniem

wrzask nie ma siły by przejść przez próg

z objęć i ujęć obezwładnień

wrzenie przejmuje szorstkość traw

po krople rosy szmer i tratwę

nie ma ratunku dla końca gam

gdzieś poza ciszą nieba sklepieniem

jest taki woal co skrywa dal

za granic dźwiękiem takie wytchnienie

co gładzi troskę i każdy strach

z fazy na fazę księżyc blednie

pękaty garnie tuli garb

grudnieje ziemia w dzwonny szkielet

kamień o kamień zagłusza trzask

w sercach i źródle tkwi taki werbel

co rytm ostatni nadaje drżeń

z mgły i powietrza gubi się haustem

w leśnych poszyciach jak ptasi trel

*

Malarstwo - Richard Whadcock

#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

być może właśnie tak wygląda

pora deszczowa

kiedy się wchodzi

jak pod parasol

w leśne poszycie

w sen z mchu paproci

gdy nikt nie widzi

czeka się jeszcze

tak jak w przedsionku

na żywioł nieba

by się upewnić

w ciszy bez końca

w miejscu i czasie

może tak właśnie

w mgłę się przechodzi

skroploną porą

koronką utkań

kiedy za szybą

ślad się zostawia ostatni

oddech

.

Autor obrazu: Sisey - "Piąta pora roku"

Była ze mną od początku przeprowadzki, więc byłaby pełno-dwunasto-letnia już. Obie. Miała siostrę bliźniaczkę. Przywędrowała jedna za drugą z domu zwanego Home & You. Pierwsza miała jakiś niewidoczny defekt, nie pamiętam, ale byłam na tyle smutna, że chciałam drugiej, a jak dojechała druga, to okazało się, że im razem jest tak do twarzy, że zadomowiły się na dobre. Co spojrzałam, byłam cała rozbrojona, Wpasowały się w klimat - zielone strażniczki ulicy Sarniej. Obydwie tak promienne.

Nie ma cię strażniczko Sarniej

ani twojej siostry równie zielonej

dla świata wszystkie jesteśmy siostrzano przezroczyste

chrome, nie znając widoku zza własnego okna

nie znajdujemy ludzkiego kąta

tyle nas, ile do zapamiętania w nas samych

ile było nam dane

nacieszyć się niedotykalnym

pełnym obietnic

aż do utraty zmysłów

niesyte

mgły

senne

.

#tworczoscwlasna #fotografia

tkanka szklanego nieba - przesączanie

.

https://www.youtube.com/watch?v=uihJgB5cWn0

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

niedosiężnik

przed chwilą byli jeszcze razem

ona przejrzyście doskonała

świetliście zwiewna kropla rosy

on płatek maku senny motyl

gdy się przemieniał prosto dla niej

w stu pierwsze z wielobarwnych westchnień

ona stawała się przezroczem

lgnąc w echo studni głosem rzewnym

na przemian słotna oraz cicha

w noc turkusową pełnią pełna

bosa bezbrzeżnie tak pojemna

że ledwie szept przepełniał ciszę

nocniło się tak tylko dla nich

gdy razem ciągle zbyt osobni

ona płochliwa i ulotna

on niedosiężnik motyl nocny

zaklinał światło w niewidzenie

znikając z pola tak bezbłędnie

jak tylko można niknąć z oczu

po kresy kresów niepowroty

gdy wyciągała za nim ręce

roniąc w jeziorach mętne czernie

prosząc o jeden ledwie przebłysk

w głąb rozpadała się na głębie

on nic nie wiedząc nawet o niej

krążył nad głową wciąż najwierniej

gdy go wabiła każdej nocy

dla siebie samej łudząc pełnię

ona błękitna kropla rosy

on aksamitny sen niedotyk

.

Obrazy:

1. Pełnia Księżyca, zdj. ilustracyjne Źródło: Fotolia / pixel974

2. Elżbieta Pazera "Spacer"

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

mówisz dobranoc i przesyłasz serce

a ja nie wiem,

czy spokojnie oddychasz,

jakie obrazy masz przed oczami,

czy tulisz się do kołdry

jak ja przykrywasz skrawkiem twarz,

by łatwiej zasnąć?

nic nie wiem,

na którym zasypiasz boku,

czy rozsypane włosy spływają Ci na ramiona,

a może jak ja odgarniasz je do tyłu

wprost za poduszkę?

jak układają się Twoje palce?

czy dłoń wędruje pod policzek,

a może jak ja łączysz w pacierz obie,

podkładając najdelikatniej pod skroń?

tul-tuli, tul-tuli, tul -

szepczę prośbę w poduszkę,

dociskając mocniej powiekę,

aż łzy znajdą ujście.

tul-tuli-tul-tuli-tul -

"przytul się ptaszku na gałęzi",

pod skrzydłami znajdziesz swój dom -

dobiega najczulej z głębi.

czuwasz nade mną,

i wskazujesz mi drogę,

wiem.

znów słyszę nocą pociąg,

nie byłoby w tym nic dziwnego,

za oknem prowadzi trakt,

ale kiedy spadłeś mi z gwiazd,

rozmontowali nam świat,

żebyśmy nie mogli do siebie dotrzeć.

(poskładamy go razem, wierzę)

tak mi blisko do Ciebie i tak daleko

stuk stuk stuk stuk

tłucze się serce,

przecierając szlak

umknie nam milion lat,

tak to to, tak to to, tak to to tak.

wystukuję najpiękniejszą

wariację z tęsknoty,

gdy zasypiasz,

a ja nic nie wiem,

jak układasz ciało do snu.

nie zliczę, który to już

pociąg do Ciebie.

co noc widzę się w nim,

jak opieram łokcie

na rozkładanym stoliku,

jak ślepo wypatruję

przez szybę.

a noc,

jak każda bez Ciebie -

chłodna, bezksiężycowa

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

nie potrafię myśleć o nas osobno

jeśli gdziekolwiek nasz świat się kończy

to właśnie tam

gdzie ani ja dla Ciebie ani Ty dla mnie

kiedy zabiorą nam wszystkie

porywy i ukłucia

nie odnajdziemy się więcej

po biciu serca

zabraknie głosu który budzi i otwiera

jak klucz pasujący do kodu

nie poruszy się więcej powieka

nie podniesie się kącik ust

nie wgryzą się w siebie

spragnione języki i wargi

pomyśl tylko, że mógłbyś

nigdy nie dotknąć mnie prawdziwej

nie poczuć jak smakuję ciepła od snów

nie przekonać się

jak zachodzą oczy zielone od mgły

kiedy cała drżę w stokrotkach

gdy jesteś blisko najbliżej

jeśli gdziekolwiek kończy się świat

to właśnie tam gdzie fala

zabiera mi Twój ślad

.

zdjęcie własne

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

z rąk do rąk

powoli coś z niej uchodziło i uchodziło

wszystkim oczom że przeszywana razami boleśnie na wylot

wysypuje wnętrze do trocin

las rąk nad głową jednakowo szumiał:

jesteś tylko wypchaną lalką

przecież nie możesz nic czuć

nic podobnego co przytrafia się normalnym ludziom

niech więc nie przyjdzie ci myśl by wylewać i krwawić

masz tylko bezwiednie przyjąć cios

jestem tylko wypchaną lalką

przecież nie mogę nic czuć

nic co przytrafia się zwyczajnym ludziom

powtarzała za każdym razem gdy zbliżał się kolejny atak

jesteś tylko wypchaną laleczką

szarpało do skutku dziecko

gdy naśladując dorosłych

z rozmysłem wbijało szpilkę

prosto w serce

laleczką laleczką

długo jeszcze będzie powtarzać echo

zanim dotrze

.

_Autor zdjęcia: Rafał Babczyński "Zapomnienie"

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

przebłyski kwietniowo-majowe

Zerwij źdźbło trawy, a wszystkie światy odzwierciedlą to zdarzenie - Alan Watts

przedzieranie przez gąszcz porosłych pokrzyw,

by ślepo rwać w szeleszczącą tłem szorstkość -

zaścieli się wokół wilczym lnem i szczelnie przylgnie

w ścięte powieki i białka - zalepiając

krtań z podniebieniem

na językach jak i w sercu - surowość tych wszystkich mięs,

które można przełożyć na widoki

bo przecież... co z oczu, to i z nieba, jak z kielicha trosk,

przez rdzawy lej, rdest, świst, zgrzyt - szczęk,

a wszystko po to, by koniec końców wpaść pod kopyta,

wprost pod podkowy ubłocone snem

i dalej...

byle ze szczętem - nasiąkać, posępnieć, pęcherzyć, burchleć,

żywą tkanką przyrastać w płótno, kapturzyć, zaciągać,

niczym plastyczną rtęć na pojedynczą żyłkę - równając pod igłę

ustawiać w sztorc,

by sens jak włos drżał

od wrzasku po skowyt

koszonych rąk

.

z rozsypania po kątach jedynie kilka wyschniętych kropel dżdżu,

naparstki ciszy głębsze o oddech i chrzęst. nad-łamanych witek

w zalążkach rojeń - zaledwie wiośniany błysk

o chwytaniu się źdźbła

https://img4.garnek.pl/a.garnek.pl/011/942/11942899_800.0.jpg/ciemnosc.jpg

#tworczoscwlasna #photoshop #grafika

z serii Smocze Wyspy Szczęśliwe

(najlepiej najechać na obraz kursorem i otworzyć w nowej karcie, bo jakoś tu bardzo zmniejsza)

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

jakoś się trzymam

trzymam się uparcie

gdy wzrok znajduje plamę na suficie

lampa się huśta

myśli się kołyszą w tej mgle powyżej

grzęzną brnąc w zatarte

jakiś knot splącze zawinie syk w kokon

pchły ciurkiem rozpełzną po wyblakłej skórze

zmurszy mech zakątki zapadając w kurze

ćma lampę podkarmi

by zagrała w cienie

odłoży się smugą

zbierając

wzrok

z

z

i

e

m

i

.

#tworczoscwlasna #photoshop #grafika

#haiku

światło miast -

ożywają nocą

labirynty ulic

#tworczoscwlasna #haiku #photoshop #grafika

#zafirewallem

wiosenne roztopy -

w cembrowanej studni

pełnia

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

#zafirewallem

05.51 migawki i śnieżenia

a co, jeśli arterie się już dawno wyczerpały? to pewne.

rozlane drzewa nie przyjmą na siebie nic więcej,

żadnych dodatkowych rozgałęzień ani ujemnych ładunków.

teraz dłonie wyłącznie wzdłuż ud.

wdech i znowu wdech. żeby rześkim wypełnić płuca -

aż po pień - zapamiętać powietrze nie inne niż górskie.

za siódmą tamą już tylko swobodny dryf,

słone wody okalające ciało,

fala która przepływa i unosi,

odejmując cały ten ciężar oczu i niemych ust,

głów zabitych gwoździami aż po szyje

ciągle tkwiące w imadłach.

na wyciągnięcie ręki jeszcze połyskujące łańcuchy i dźwięczące klucze,

klatka po klatce prujące powłoki nieskazitelnej bieli.

za kruczą plamą - śnieżący, pierzasty kleks

rozmazujący połacie, aż pojedynczym ptasim stemplom brakuje

nieporuszonych miejsc.

.

Autor obrazu: Łukasz Dziedzic

https://www.youtube.com/watch?v=pUZeSYsU0Uk&source_ve_path=MTc4NDI0

#tworczoscwlasna #poezja #wiersze

być może to przebłysk,

zrodzona w barwach zieleni słoneczna nadzieja

na szczęśliwe zakończenie tej nitki,

wiara, że dziarsko uda się pokonać

własny nie lada przyczepny cień,

który nie odstępuje na krok

zakłamując, prowadzi jak po sznurku,

gdy w rzeczywistości

każdy najmniejszy wychył w lewo, czy w prawo,

to niezdecydowanie, wewnętrzna nierównowaga,

którą można tylko przypłacić,

kończąc mignięciem wprost nie do wyłapania,

jak jedno z świetlnych rozszczepień

z miriady księżycowych odbić

pośród mieniących się oczek stawu

porośniętego rzęsą

malujesz rozkołysane i cała jestem

w tej lunatyczno-księżycowej opowieści

o balansowaniu na bieliźnianym sznurku

prę dziarsko przed siebie jak świetlne dziecię

z nieco zadartym pinokiowym noskiem,

podskórnie czując trwogę,

gdy przez roślinną tkankę tętniące prześwituje serce,

w tej chwili niemalże połknięte,

kiedy trzeba bezgranicznie ufać własnym krokom,

próbując stawiać odważnie stopę za stopą

a przecież tak niełatwo szukać

kolejnych zaczepień i właściwych podparć,

gdy jakiś szept ustawicznie podpowiada,

że myśl o lataniu najczęściej rozbija się

w samych głowach

malujesz nieuchwytne,

a ja wędruję po rozszczepionym sznurku,

wysoko, nad kluczem ptaków, gdzieś

gdzie być może już tylko dmuchawce, latawce, wiatr

czy umiesz wyłapać mnie w porę,

szczęśliwą podając rękę?

.

Autor obrazu: Sisey - "kiedyś ta droga skończyć się musi".

#tworczoscwlasna #photoshop #grafika

Gorące zdziwienie odkopane wprost ze smoczej nosalowej charakteryzatorni,

w sam raz spod żarówki - gargamelskie niesforza tracące łuski .

#tworczoscwlasna #photoshop #grafika

Z serii Smocze Wyspy Szczęśliwe

A Ty mnie na Wyspy szczęśliwe zabierz -

"rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych".

#tworczoscwlasna #photoshop #grafika

Z serii Smocze Wyspy Szczęśliwe - "Ryby kwiaty".