#tworczoscwlasna #wiersze #poezja

#zafirewallem

jest taka chwila że w rąk testament

wpada ostatnia skarga ze skarg

wszystko się staje nieopisane

słowa za małe by oddać żal

z utkań szelestu mgły na wietrze

z otarć i skropleń po szum tła

drżenie się składa w ciszy esencję

dłonie zbyt słabe by unieść dzban

jest taki moment że rąk trzęsienie

rozsiewa popiół w kącikach ust

wszystko się staje niedowierzeniem

wrzask nie ma siły by przejść przez próg

z objęć i ujęć obezwładnień

wrzenie przejmuje szorstkość traw

po krople rosy szmer i tratwę

nie ma ratunku dla końca gam

gdzieś poza ciszą nieba sklepieniem

jest taki woal co skrywa dal

za granic dźwiękiem takie wytchnienie

co gładzi troskę i każdy strach

z fazy na fazę księżyc blednie

pękaty garnie tuli garb

grudnieje ziemia w dzwonny szkielet

kamień o kamień zagłusza trzask

w sercach i źródle tkwi taki werbel

co rytm ostatni nadaje drżeń

z mgły i powietrza gubi się haustem

w leśnych poszyciach jak ptasi trel

*

Malarstwo - Richard Whadcock