Pierwsza rzecz to nie rano i wieczorem tylko 4 razy dziennie i to w deszcz, śnieg, śnieżyce. Przemyśl. No i goldeny to tylko na pierwszy rzut oka są takie milusie. A przynajmniej moja to straszna egoistka i atencjuszka. Do tego sierść. Po każdym spacerze trzeba go wycierać bo uwielbia wszelkie kałuże i nawet jak uda Ci się żeby się w niej spektakularnie nie klapnął to i tak całe podwozie ubabrane.

Ale oczywiście polecam, tylko to nie jest chomik.

@Kocurowy dla nas adopcja psiny ze schroniska była jedną z najlepszych decyzji w życiu. Ogólnie polecam, tym bardziej, że wiesz co w tej kwestii oznacza odpowiedzialność.

@Kocurowy to do pracy biurowej i stresu dołóż sobie kolejne obowiązki i stres (zwierze trzeba wyprowadzać, dbać o nie, leczyć itp).

Ja bardzo lubię zwierzęta ale jest to zbyt wielki ciężar (największy po stracie lub chorobie gdy masz niemoc by pomóc, a nic nie da się zrobić)

Tak, warto.

@Kocurowy Moja siostra ma goldena, wspaniałe psisko ale żre jak słoń. To te psy z memów które zjadają prace domowe...

Polecam też Szwajcara sam mam i jest mega a nie żre wszystkiego co widzi. Super do dzieci są też boksery.

@Kocurowy cudowne psy. Niczym nieograniczony apetyt. Samce bywają intencjonalnie złośliwe, ale w taki zabawny sposób. Piekielnie dobrzy aktorzy z nich. Bardzo lubią towarzystwo ludzi. Będziesz zadowolony.

Warto!

@Kocurowy goldeny to kochane psiaki, ale bier blabladora - mental podobny(blablek większy len czasami;)) ale przynajmniej mniej uciążliwie kłaczy

Tak, ja na swojego psa czekałem w c⁎⁎j lat a chciałem mieć od gówniaka.

Powód taki jak piszesz - spełniły się wszystkie warunki:

- fajna różowa z doświadczeniem psa

- fajne bobasy bez alergii (w końcu!)

- możliwość podróży z psem

- trafił mi się pies z defektami, ale psyche ma taką, ze nie zamieniłbym na innego.

Rady?

- Bierz sukę

Profit?

Jak napisałeś- spacery, fajny obowiązek, przyjaciel na całe jego życie

Można tresować (nie sprawdzają tego!)

@Kocurowy warto. A najlepiej takiego schroniszczaka czy psinę z mezaliansu na wsi

Spacery potrafią dać w super, wyjazdy mogą stać się problematyczne. Jeśli weźmiecie szczeniaka to dopierdzieli Wam straszliwie przez kilka miesięcy. Ale o Cię c⁎⁎ju złoty jak warto. W tym momencie z różową mamy 3, choć jeden to trafił do nas na emeryturę xD piszę to z kanapy gdzie jeden mi leży w nogach a drugi pod ręką do merchania i kaszle, bo szczeniak łajza krtaniówę złapał

Posłuchaj - bo może uratuje to twój komfort życia. Mam ogromne doświadczenie z pasami.

1 - nie wybieraj psów ras myśliwskich

2 - wybierz psa pasterskiego - to rasy najbardziej zsocjalizowane i nadające się do życia z ludźmi (ale tu też trzeba brać pod uwagę uwarunkowania poszczególnych ras - bo np owczarek australijski jest dużo bardziej wymagający od Berneńczyka)

3 - kupując psa rasowego (FCI) masz dużą szanse że za odpowiednim wyglądem idzie też właściwy dla danej rasy charakter

4 - kupując psa nierasowego lub biorąc ze schroniska (co uważam za bardzo szlachetną opcję - ale dla ludzi już z psim doświadczeniem) to może ci się wylosować trudne

Ja polecam Berneńczyka - to idealny towarzysz dla dzieci i nie wymaga codziennie maratonu

Znam wiele osób które po zakupie beagla, labradora lub goldena albo oddały go jakimś czasie - albo pogodziły się z tym że ich życie to piekło

Jak masz pytania to pisz śmiało

Warto ale strasznie boli jak się zestarzeje i nie możesz mu pomóc. Jeśli chodzi o psa w mieszkaniu, to musisz mieć silna psychikę-> jeśli będziesz wychodził z nim na spacer o 6:30 to on się tak nauczy i nie ma, że weekend, była impreza, jestem chory. Jeśli na to jesteś gotowy to uważam, że warto.

Ogólnie warto.

Zastanów się nad kilkoma sprawami.

Jeśli pies rasowy, to licz się z wadami genetycznymi, chorobami i najczęściej krótkim życiem. Niestety większość jest "przerasowiona". Zastanów się nad cechami danej rasy i dlaczego akurat taka. Pomińmy kwestię wyglądu. Rozmiar ma znaczenie, i to duże.

Jeśli pies ze schroniska, to wpierw się przygotuj teoretycznie na różne wyzwania behawioralne. Pobyt w takim miejscu zawsze wiąże się z obciążeniem psychicznym i negatywnymi doświadczeniami z poprzedniego życia.

Jeśli kundelek ze wsi, to tylko szczeniak i warto zobaczyć jego matkę. To pozwoli w przybliżeniu określić spodziewany rozmiar i typ psa. Za kundelkami przemawia różnorodność genetyczna, a co za tym idzie najczęściej dobra kondycja zdrowotna oraz fakt, że każdy jest wyjątkowy i niepowtarzalny.

Niezależnie od wyboru zastanów się jeszcze nad kwestią diety. Gotowe karmy (suche, puszki, mrożone, świeże) czy zabawa w domowe przyrządzanie posiłków. To ostatnie może być najlepszą lub najgorszą opcją, w zależności od tego ile wysiłku poświęcisz.

To takie podstawowe rady od psiarza. Sam mam kundelka przygarniętego jako szczeniak ze wsi.

@Kocurowy jeśli zawsze chciałeś psa i czujesz, że masz na niego czas w życiu, to masz odpowiedź na pytanie

Jeśli chcesz rasowego, to nigdy nie kupuj zwierzaka, gdzie hodowca mówi, że jest w okazyjnej cenie 'bo coś tam'. U nich to zawsze brzmi jak pierdoła, a później Ty musisz się bujać z weterynarzem i dopłacać po kilka razy to co zaoszczędziłeś przy zakupie.

Ja osobiście nie uważam psa za dobry zakup i odradzam.

Dobra, odniosę się do kilku poruszonych tematów bez wołania.

1. Golden to pies rasy pracującej - generalnie każda rasa jakoś tam pracuje i ma swoje sprecyzowane wymagania/predyspozycje, niemniej są psy, które tej pracy wymagają mniej lub bardziej. Golden wymaga bardziej, inaczej będzie psem pie⁎⁎⁎⁎⁎⁎ętym, jak wiele goldenów, które spotykam. To jest pies, który się fajnie prowadzi, ale wymaga dobrego zaopiekowanka - praca głową i nosem jest top of the top, natomiast samo wybieganie, cóż, może fizycznie psa zmęczy, ale lepszy będzie długi spacer na długiej smyczy, swobodna eksploracja terenu, najlepiej tam gdzie czuć ptactwo.
   

2. Spacer rano czy wieczorem całkowicie psu wystarczy, jeżeli w międzyczasie odbębnisz sikupy z krótkim patrolem po dzielni, ale warunek jest jeden - ten spacer to musi być 100% zaopiekowania, czyli dłuższy z mieszanymi aktywnościami (jak wyżej - prac głową i nosem, eksploracja terenu, jeśli wybieganko z emocjami to zawsze zakończone czymś wyciszającym - czyli najlepiej wąchanko).
   

3. Nie wybieraj psa, którego ktoś Ci poleca, bo sam ma. Wybierz psa, który zostanie Ci polecony na podstawie Twoich preferencji czyli z jednej strony tego, czego Ty potrzebujesz od psa, z drugiej, ważniejszej - czego możesz psu zapewnić. Zawsze patrz na to na jakich emocjach funkcjonuje dany pies, jaki ma temperament, stosunek do obcych ludzi/psów, na ile jest wylewny, na ile potrzebuje bliskości, a na ile jest psem samodzielnym, czy potrzebuje dużo pracy umysłowej, czy raczej starczą proste komendy powtarzane co któryś spacer, generalnie do czego została stworzona rasa. Jeśli sierść i czystość jest ważnym aspektem, to ja polecam rasy z krótką sierścią, dla mnie osobiście długa sierść to zgroza, bo z perspektywy osoby, która nie ma psa tylko do spacerów po ośce, usuwanie tony błona, albo potrzeba czasem przetarcia dupska to dramat. Poza tym nie zapycham odkurzacza. Co dalej - duży pies to zawsze większy wydatek i oczywiście nie kupujemy psa po to, żeby żarł byle co, ani po to żeby pytać potem jaka karma do 100zł za 15kg XD pies w naturze nie je granulatu i warto to mieć na uwadze. Więc tutaj poświęcasz czas na przygotowanie jedzenia + hajs na jego zakup. Duży pies to też zawsze większa dawka leków, droższe leczenie, droższe akcesoria, ale to wątek poboczny.
   

4. Jak nie masz sprecyzowanych potrzeb, nie chcesz posiadać grubej poduszki finansowej na ewentualne leczenie, nie możesz psu zapewnić naprawdę solidnego zaopiekowania względem potrzeb rasowych (jak wyżej - wybieganie psa to ZA MAŁO), bierz kundla. Masz szerokie gardło genetyczne, więc mniejsze ryzyko chorób (to polecenie berneńczyka powyżej to jakiś hehe żart), większość kundli (mówię tu o kundlu niepodobnym do niczego, a nie miksie dwóch konkretnych ras) to psy dość uniwersalne. Co do adopcji, jak tam powyżej było - no ja nie będę mydliła oczu, że to jest super fajna sprawa, bo możesz trafić na psa z traumą, ale szukając rozsądnie i poznając psa dobrze przed jego adopcją, niwelujesz taki ryzyko, a uwierz, na hodowcach można się przejechać jak na dobrym gównie. Ponadto socjal szczeniaka nie jest wybitnie łatwy, jeśli okaże się że masz pecha i Twój pies dostanie po d⁎⁎ie za szczeniaka od innych piesków, co to muszą się przywitać, a tak naprawdę napastują i stresują młodego. Rasowe pieski też mają traumy, a potem agresję lękową.
   

5. Jeśli pies ma być rasowy, to wybór hodowli z FCI jest oczywistością, ale czytaj o hodowlach - nie wybieraj nikogo, tylko dlatego że 'ja mam i polecam', bo każdy zazwyczaj poleca tylko to co ma, a potem nieraz szambo wybija. Pytaj dlaczego hodowla jest polecana.
   

6. No i do samego meritum czy warto - to zależy. W głównej mierze od tego, czy wybierzesz psa dopasowanego do waszego stylu życia oraz od tego na ile jesteś w stanie się poświęcić psu, bo nie wszystko jesteś w stanie przewidzieć. Bo może się okazać, że pies przez alergie wymaga specjalnej diety, przez przypadkowe pogryzienie przez innego psa wymaga dłuższego szkolenia i wyjątkowej troski, przez złe zaopiekowanie za młodu lub genetykę jest bardziej lękliwy i lubi się ze stresu zeszczać do łóżka, nie wiem, whatever, to może być cokolwiek.
   

7. Tak, wolę demonizować, bo ogrom ludzi albo żałuje że wzięła psa, bo trzeba z burkiem wychodzić, albo ma po czasie w d⁎⁎ie i widuję non stop sfrustrowane niezaopiekowane psy, które stały się zbędnym dodatkiem do życia rodzinnego, durną kulą u nogi, która ma żarcie w misce, a jeszcze czegoś wymaga. I taki pies jest albo głupi, albo 'bo on tak ma' i elo. Nie sugeruję że u Ciebie tak będzie, ale lepiej najpierw rozpatrywać negatywy i ocenić czy są do przeżycia, a dopiero potem patrzeć na korzyści

@Kocurowy mamy m.in goldena, i to super pies, łasy na pieszczoty, towarzyski. Ale też żaden inny pies nie miał tak mocno zarysowanego instynktu mysliwskiego. Miałem kiedyś dużo wiewiórek w ogrodzie. Już nie mam xD j⁎⁎⁎na potrafiła się czaić przez godzinę bez ruchu pod drzewem. Później przynosiła trofeum mamie :P. Tak samo jak wypuszczamy psy, to wyżeł wraca po chwili, golden musi zostać zdecydowanie wywołany, bo inaczej pi⁎⁎⁎⁎li, nie robi xD. Ma też czasem odpały, że gdzieś spierdoli na spacerze i wróci pół godziny później, dlatego lepiej je prowadzać na długiej smyczy, albo ostatnio rozwaliła kompostownik, pewnie jakiś gryzoń tam wskoczył. U nas zawsze rano idą na spacer w pola, mogą się trochę wybiegać, trochę pochodzić po drodze itp. Mimo tego, że mamy duży ogród, to spacer to co innego i potrzebują takiej aktywności.

Ale tak to super pies, przutulaśny i radosny.

hej @Kocurowy @matra i @Miczogen super opisali i podpisuje sie pod ich wpisami

Od siebie dodam, ze ja mam psa rasy mysliwskiej, upartego, trudnego a jak byl mały to był trudnoprzekupny smaczkami, wlasciwie poczatkowe szkolenie to było głownie przez zabawę, a potem smaczki też trzeba było racjonować, bo taki charakterny był, że zaczynał wymuszać! JEDNAK decyzja o wzieciu tego konkretnego pieska była trafiona i jestesmy bardzo z nim szczesliwi Przed podjeciem decyzji sprawdzanlismy nasze i psa preferencje, wiec wiedzielismy jakie sa mocne strony i slabe strony (a wszystkie psy "coś" mają). Chodziło wlasnie o ilosc zapewnionego ruchu, predyspozycje do lęku separacyjnego, szczekliwosc, samodzielność oraz predyspozycje zdrowotne. U mnie wszystko to co wybrałalismy się sprawdza, chociaż przyznaję, że początkowo, gdy był szczeniakiem zaskoczyl mnie jak mocno może być szczeniak uparty :)) To nie był moj ani mojego meza pierwszy pies, takze poszło nam łatwiej. Ze swojej strony bardzo polecam - uwazam ze to mega wazne - przedszkole socjalizacyjne w 3-5 miesiacu trzeba wykonac, bo wtedy pies sie duzo uczy i latwiej jest z innymi psami, a takze 1-2 lata w zaleznosci od wielkosci psa zalozyc sobie, ze trzeba bedzie go szkolic, wszedzie ze soba brac aby sie socjalizował. To wszystko procentuje, a tak naprawdę nawet wybierajac konkretną rasę możesz trafić inny charakterek i co ciekawe, po okresie dorastania gdy slodki szczeniak sie przeistacza w doroslego zauwazasz jak wazne bylo wczesniej z nim trenowac Osobiscie - moja opinia - przy dzieciach brałabym tylko i wyłącznie szczeniaka, zeby się do nich mocno przystosował i zwiazał - dalej, najlepiej żeby dzieci tez uczestniczyły w szkoleniach. I mam tez doswiadczenia od znajomych, gdzie byl pies labrador ktory w pewnym momencie zaczał przejawiać bronienie zasobow - takze trzeba sobie zdawac sprawe, ze zarowno dzieci jak i pies musi byc szkolony, pilnowany - tak, żeby nie stało się coś złego. Pies to tylko zwierze i trzeba uwaznie trenowac i szkolic go. Ja mam w domu oprocz psa inne zwierzęta i moj pies mimo, ze jest rasa mysliwska idealnie sie przystosował, kot wyjada psu z miski - ALE u nas tez pojawiało się bronienie zasobow i trenowaliśmy to, i to bronienie zasobow rowniez wzgledem nas probował stosować. Aha, tak na marginesie to małe pieski wcale nie sa mniej charakterne niż te duze Jeszcze dodam, ze bardzo polecam droższą lepszą hodowlę, gdzie możesz pojechać sprawdzić w jakich warunkach zyją szczeniaki. BARDZO odradzam pseudohodowle, albo i nawet zwykle, gdzie psy sa zamykane. Jesli szczeniak normalnie sobie biegal z innymi psami, ludzmi, dziecmi - to jest juz ponad polowa sukcesu, u nas tak wlasnie bylo, i nasz pies super reaguje na dzieci, bardzo je lubi, bo jak byl maly z malymi brzdacami sobie biegal Naprawde warto, zeby szczeniak mial takie wlasnie pozytywne doswiadczenia. Ja goldena bym odradzala z tego wzgledu co pisali wyzej, ale z drugiej strony - jesli znasz sie na psach, chcesz trenowac i uczyc sie, masz czas to wiele mozna wytrenowac. Ze swojej strony mam bardzo pozytywne doswiadczenia - w sensie psow rodzinnych z takimi psami jak samojedy (sa bardzo pozytywne, towarzyskie chociaz to szpice :P) i cavaliery (bardzo slodziasne rodzinne pieski, ale niestety trzeba uwazac na ich zdrowie) . Odradzam aktualnie owczarki niemieckie, bo niestety rasa sie mocno zepsula, jest duzo osobnikow niestabilnych - juz w przedszkolu to widac , gdy szczeniak reaguje agresywnie i strachem na wszystko :< niestety.. Czytalam niedawno o ciekawej rasie - EURASIER - ale nie mam doswiadczen. Naprawde polecam poszukac stron z info, gdzie sa wlasnie szczegolowo wypisane zalety i wady charakteru pieska

A ogolnie - super sprawa miec pieska, jak kazdego zwierzaka, daje duzo radosci:)

ps: i jeszcze pytanie - czy pies do ogrodka, czy do domu. Nie ukrywam, ze jestem przeciwnikiem psow ogrodowych - wiekszosc z nich jest niezsocjalizowana, wyje, szczeka na wszystko i staje ise utrapieniem sasiadow.. ale i wlasciciela. Niemniej jednak, niektore psy totalnie nie nadaja sie do ogrodka - moga zupelnie zdziczec.

Jak masz warunki, to pewnie, że tak, tylko zanim weźmiesz, to poczytaj dużo o tej konkretnej rasie. Trzeba sobie uświadomić, że to będzie kawał waszego życia. A dla psa całe życie

@Kocurowy pieski są super, niezmiennie polecam i niezmiennie polecam psy schroniskowe/fundacyjne - różne rasy nam się trafiają, też szczeniaki, ale psy np już sprawdzone w domu z dziećmi czy kotami, ze znaną historią, bez większych problemów.

Podsyłam ci na priv jeszcze nagranie od mojej znajomej o nowym psie w domu, o adopcji, ale tak samo z hodowlą jest.

Słuchajcie - bardzo Wam dziękuję za odpowiedzi. Mocno mi nakreśliły za i przeciw.

Jako, że do tematu chce podejść jak najlepiej to na ten moment chyba odpuszczę, aż do czasu gdy moje dzieci będą większe. W tej chwili wymagają dużo uwagi, a dokładanie "kolejnego dziecka" do swoich obowiązków może mnie przerosnąć. Takie mi się nasunęły wnioski po tym co napisaliście.