Aktor, działacz proekologiczny, trochę piosenkarz i długo gej pod przykrywką.

Urodził się w Beverly Hills. W młodości doświadczył znęcania psychicznego ze strony ojca, który był alkoholikiem, matka zresztą też. Oboje należeli do AA. Jednak to nie alkoholizm przyczynił się do zachowania ojca, bo nawet po wyleczeniu używał sobie na synu.

Bohater tagu ciężko pracował na swój sukces, szlify aktorskie zdobywał na deskach teatrów. Kształcił się również w Anglii, gdzie szlifował nie tylko aktorstwo, ale i akcent brytyjski do perfekcji.

Pierwszą poważną rolą, która przyniosła mu sławę, była postać doktora Kidlera w serialu o tym samym tytule. Grał w ekranizacjach powieści Aleksandra Dumasa, a także brawurowo odtworzył postać Hamleta.

Kolejnym przebojem, w którym zagrał był miniserial Shogun. Najbardziej znane jego role to postaci Alana Quatermaina, księdza de Bricasarda w Ptakach ciernistych krzewów czy Wallenberg.

W 2003 roku w wieku 69 lat ujawnił w swojej autobiografii, jest homoseksualistą. Tym samym zrzucił z siebie wielkie brzemię tajemnicy i doznał swoistego oczyszczenia.

Zmarł w marcu bieżącego roku na powikłania po udarze mózgu.

Richard Chamberlane

#retroprzystojniaki #shogun #aktor #homoseksualizm #ladnypan #trzejmuszkieterowie #hamlet

507 + 1 = 508

Tytuł: Tai-Pan

Autor: Clavell James

Kategoria: powieść historyczna

Wydawnictwo: Vis-a-Vis/Etiuda

Liczba stron: 752

Ocena: 7/10

Link do LubimyCzytać:

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/219516/tai-pan

Oj, zmęczyła mnie ta książka. A może raczej to ja ją męczyłam, bo przeczytanie jej zajęło mi dwa tygodnie.

"Tai-Pan" to druga książka z sagi azjatyckiej Jamesa Clavella, którego możecie kojarzyć przede wszystkim jako autora pierwszego tomu sagi, czyli "Shoguna". "Tai-Pan" nie ma w zasadzie nic wspólnego z "Shogunem" poza tym, że ma miejsce w Azji. W teorii główny bohater, Dirk Struan, wywodzi się z tej samej linii rodzinnej, co John Blackthorne, jednak nie jest to powiedziane w "Tai-Panie" wprost.

Tak czy inaczej, śledzimy tu losy Dirka Struana nazywanego Tai-Panem (był to tytuł nadawany głowom ważnych firm handlowych w XIX wieku w Chinach. Dirk zarządza firmą Noble House, i właśnie — wraz z innymi handlowcami — przejmuje na rzecz Korony Brytyjskiej pustą skalistą wysepkę zwaną Hong Kong, by zamienić ją w brytyjski port handlowy.

Dirk musi być w tym wszystkim niezwykle cwany, gdyż zarówno morze, jak i konkurencja nie są tu spokojne. Jego największym wrogiem jest Tyler Brock, lider kompanii Brock i Synowie, z którym łączy go przeszłość. Poza tym są piraci, piękne chińskie konkubiny, nieślubne dzieci, niecierpliwe czekanie na wieści z kraju toczonego cholerą, Amerykanie, Rosjanie, no i — naturalnie — Chińczycy w wersji oficjalnej oraz mafijnej. A na domiar złego, wciąż toczy się walka o władzę i dominację w handlu.

Choć ta książka mnie nie porwała tak, jak "Shogun", to jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak Clavell potrafi zbudować świat. Jest tu mnóstwo wątków, postaci są złożone, wielowarstwowe i każda z nich ma własne cele, które pragnie osiągnąć, a przy tym autor operuje niesamowitym zasobem wiedzy z zakresu żeglarstwa, historii, funkcjonowania świata w tamtym okresie czasowym.

Jest to raczej "męska" książka i do pierwszej połowy akcja rozwijała się dość wolno, ale ostatecznie bardzo mi się podobała. Teraz krótka przerwa na krótsze książki, i pewnie znów sięgnę po kolejną książkę z tej serii.

Prywatny licznik (od początku roku): 16/52

Opublikowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazka #ksiazki #czytajzhejto #shogun

907 + 1 = 908

Tytuł: Shogun

Autor: James Clavell

Kategoria: Powieść historyczna

Wydawnictwo: Vis-á-Vis/Etiuda

Liczba stron: 1136

Ocena: 9/10

Pierwsza książka w tym roku, która w moim prywatnym spreadsheecie otrzymała 5/5 gwiazdek.

Na początku tego roku oglądałam świetny serial na podstawie tej książki (gorąco polecam), i myśl o jej przeczytaniu towarzyszyła mi przez niemal cały rok. Odstraszała mnie jednak objętość, bo to konkretna kobyła. Ale że rok się kończy i już niemal zrealizowałam swoje tegoroczne wyzwanie książkowe, to był to dobry moment na zmierzenie się z "Shogunem".

"Shogun" to powieść pełną gębą. Śledzimy w niej losy Anglika Johna Blackthorne'a, pilota statku, który w XVI wieku po burzliwej i wielomiesięcznej podróży dopływa do wybrzeży Japonii. Nie znając języka, z resztką załogi trafiają w ręce Japończyków; pragnie tylko handlować i wrócić do Anglii, jednak zamiast tego staje się marionetką w rękach walczących o władzę nad cesarstwem.

Clavell fenomenalnie kreuje postaci i świat przedstawiony. Immersja podczas czytania tej książki jest niezwykła. Widać, że autor zrobił konkretny research podczas pisania tej książki (a została opublikowana w 1975 roku!).

Jedyne, co odejmuje jej uroku, to tragiczne formatowanie na Legimi (fuck you, Legimi) i nieco czerstwe dialogi między Blackthornem a Mariko pod koniec. Poza tym, historia wciąga i żałuję, że to już koniec, i że kolejne tomy sagi nie przedstawiają dalszych losów Blackthorne'a.

Prywatny licznik (od początku roku): 51/52

Polecam, polecam, polecam.

Wygenerowano za pomocą https://bookmeter.xyz

#bookmeter #ksiazka #ksiazki #czytajzhejto #shogun

Czy Shogun jest serialem bardzo dobrym? Tak. Czy jest serialem wybitnym? Według mnie, nie do końca.

Wcześniej nie czytałem książki ani nie posiadam też szczególnej wiedzy o temacie, więc po prostu wchłaniałem serial bez wielkich oczekiwań. Całość przypominała mi mieszankę stylów z filmów Ostatni Samuraj oraz Wyznania Gejszy, ze szczyptą serialu Piraci (aka Black Sails).

Gra aktorska na bardzo wysokim poziomie.

Jedynie nie mogłem się przekonać do jednej z głównych ról czyli: John Blackthorne.

W serialu jest wiele dialogów i wątków "politycznych" i w stosunku do nich dużo mniej akcji. Wiele scen zostało stworzonych w bardzo artystyczny sposób i zadbano o najmniejsze detale (np. przy kostiumach).

Jak na produkcję dla dorosłych bardzo mało golizny (dla jednych plus, dla drugich minus).

Mi brakowało do szczęścia czegoś, czym również się zawiodłem w przypadku serialu Rzym (Rome) z 2005 roku. W tamtej produkcji kiedy miała być epicka bitwa to została kompletnie pominięta i dostaliśmy tylko obraz co się działo po bitwie (wyjście trochę na łatwiznę..). Pewnie niepotrzebnie podświadomie nastawiłem się na jakieś sceny epickiej walki w Shogunie i dlatego po ostatnim odcinku miałem niedosyt. Jest to mini-serial i pewnie nie powstanie kolejny sezon

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że ludzie mogą się tegorocznym Shogunem dużo bardziej zachwycać i nikt tego nie zabrania

#seriale #shogun