@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom trzymajcie się. Dużo sił dla Was

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom Współczuję.

Przeczytaj sobie jakie jest 5 faz/etapów umierania - być może jesteście na różnych etapach. Nie będzie łatwiej, ale przynajmniej zrozumiesz co się dzieje u każdego.

Z mówieniem człowiekowi jaki jest stan - też są różne teorie. Tu skoro leży w hospicjum i widzi, że nie ma żadnych operacji, chemii itp. to raczej doskonale wie co się dzieje, tylko najwyraźniej nie chce o tym mówić (być może żeby was nie obciążać).

Więcej w tych tematach jest w książce lekarki - Elisabeth Kübler-Ross, "Rozmowy o śmierci i umieraniu" - polecam.

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom Mój Tato umierał miesiąc. Teraz wróciłem z weekendu, a tu znajomy trzydziestoparolatek umarł nagle w weekendową noc. Nie znasz dnia, ani godziny - trzymaj się tam.

Miał mnóstwo planów na zbliżającą się emeryturę, chciał wreszcie skorzystać z życia

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom lekcja, której 99% ludzi i tak nie zrozumie

Jeśli choć trochę to Ci pomogło, to pisz, rób wpisy i wyrzucaj z siebie te emocje. Przykro mi bardzo.

Walczę z rakiem prawie dwa lata. Byłem już w takiej d..ie

gdzie guz w wątrobie miał 16cm. Teraz powolutku maleje.

Człowiek nie jest głupi, czuje, wie, kojarzy fakty...

Myślę że tato wie, tylko jest silny.

Tą siłę dajecie Wy - rodzina! Wasze odwiedzimy, uścisk, uśmiech, pocałunek.... to pozwala nam walczyć.

Nikt, kto samodzielnie tego nie przeżywał tego nie czuje, choćby nie wiem jak próbował.

Ja psychicznie dochodziłem do siebie miesiąc.

Przez ten miesiąc nie myślisz o niczym innym tylko o tym że prawdopodobnie umrzesz. Potem, w zależności od charakteru to mija, uczysz się żyć z wyrokiem.

Nikomu nie odbierajmy nadziei, historia medycyny zna różne przypadki.

Trzymam za was kciuki! I myślę o was.

Musisz być twardy! Popłacz, wyżal się a potem obudź się z tym pancerzem który pozwoli Ci przez to przejść!

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom

Bardzo współczuje Tobie i ojcu za tą sytuację. Życzę dużo siły wam. Przerabiałem ten temat z chorą mamą od listopada 2022 do pazdziernika 2023. Jakbyś potrzebował pogadać/informacji pisz śmiało na priv.

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom nie słuchaj bzdetów o jakichś bożych planach. Katoliban potrafi człowieka tylko zdołować. Ja wolę wierzyć w to, że jeśli ktoś umiera to dlatego że już sobie zasłużył na nagrodę - tym co zrobił dla innych ludzi.

Ale, to jest chyba najważniejsza nauka, dla wszystkich:

Pamiętajcie, żeby nie odkładać w życiu tego, co sobie zaplanowaliście. Nigdy nie wiecie, ile czasu Wam zostało. I nie traćcie nerwów i zdrowia na politykę, nie kłóćcie się o nią z rodziną, błazny w garniturach z tej czy innej partii nie są tego warci.

Ja cieszę się że odkryłem to w wieku 20 lat, kiedy zachorowałem na nieśmiertelną, ale nieuleczalną chorobę - i cieszę się z każdego roku życia, nie planując co będzie kiedyś - wielki dom, rodzina, taki a nie innych samochód, itd.

Planować można na rok, może dwa w przód, a tak trzeba cieszyć się tym co jest, bo dziś jesteś, jutro Cię może nie być.

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom mam podobną sytuację w rodzinie, tylko glejak wykryty dwa lata po pierwszej wizycie u lekarza, nieoperacyjny, podali 2 z 3 chemii, po czym wyniki nie pozwalały podać ostatniej.

Współczuję.

Mojemu koledze z pracy zmarło dwuletnie dziecko. Przyszedł ksiądz i opowiadał o boskim planie. Kolega kazał temu księdzu wypierdalać w podskokach i nigdy nie wracać. To był ostatni osobisty kontakt tego kolegi z jakąkolwiek religią.

Trzymaj się! Wytrwałości

Skoro nadziei już nie ma to może weź tatę na jakiś wyjazd/wycieczkę? Dopóki jeszcze jest świadomy. Nie musi być daleko czy na długo ale to zawsze będzie takie wspomnienie gdzie nie ma tego hospicjum w tle.

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom witaj po tej stronie życia. Nic już nie będzie takie samo. A w jakim kierunku to Cię zmieni i co z tym zrobisz, zależy od Ciebie.

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom Sorry, że dopytuję, jak to: "nie miał żadnych niepokojących objawów"? No to dlaczego trafił do szpitala? Rutynowe badanie?

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom serdeczne wyrazy współczucia. Nie chcę pisać, że wiem co czujesz, bo nie mam pojęcia i nie chcę wiedzieć. Mój ojciec też ma raka, wiemy o tym od paru miesięcy. Życie jest tak niesprawiedliwe i przypadkowe, że nie da się tego opisać ani pojąć. Tu nie ma żadnego wielkiego planu, czy czegoś takiego. Czasem jest tylko ból i słuszne poczucie krzywdy.

Strasznie dużo się takich wątków tu zrobiło. Nie zrozumcie mnie źle - po prostu człowiek zaczyna się zastanawiać, a co gdy spotka to moją mamę albo mojego tatę?

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom

nie ma pełnej wiedzy o swoim stanie, nie wie, jak bardzo jest z nim źle

Trollujesz. Lekarz ma obowiązek poinformować pacjenta o jego stanie

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom współczuję, okropna sytuacja. Niestety wszystkich nas czeka koniec, taki czy inny. Trzymajcie się mocno.

Bóg dla każdego ma plan. Jeśli spotkało Twojego tatę coś takiego, to nie możesz nienawidzić Boga za to co się dzieje, chociaż masz prawo - jesteś tylko człowiekiem. Być może to jest dla niego potrzebne dla zbawienia jego duszy - sam Bóg wie. Rozumiem Twój gniew, lecz wiedz, że planów Boga nie zrozumiesz. Jak już chcesz się gniewać, to chociaż nie obrażaj swojego stwórcy. Możesz poczuć permanentny spokój w sercu o ile w pełni Mu zaufasz i oddasz Mu swoje życie we władanie. Zrozumie tylko ten, co w pełni się Mu oddał. Nie można być letnim. Cierpienie to część drogi ku poznaniu Boga. Nie każdemu to jest pisane, ale bardzo często przy wielkim cierpieniu wiara narasta i można zbliżyć się do Boga.

Śmiało, przywal mi. Nadstawię drugi policzek, ale nie pozwolę obrażać Boga. Nawet nie wiesz co na siebie ściągasz. Pomodlę się za Ciebie i Twojego tatę i życzę mu powrotu do zdrowia jak najszybciej.

@az5tcxo4-niekibicujepilkarzom

Jeżeli nie ma Boga, jeżeli nie ma nic, to jakie to ma znaczenie że śmierć następuje teraz a nie po 10 latach. Te 10 lat byłoby i tak jak mgnienie oka, tak jak teraz patrzymy na ten czas który minął. Zmienia się tylko perspektywa, która i tak nie ma znaczenia w momencie końca. Nacieszyć się życiem i odejść w nicość – jakie to tak naprawdę ma znaczenie. Wszystko i tak nie ma absolutnie żadnego sensu.

Jeżeli jest Bóg, to mamy życie które się wypełniło. Powołanie które się wypełniło, rodzinę której zapewniło się byt swoją ciężką pracę, rodzinę która jest w ostatnich chwilach blisko. Ostatnie chwile ze sprawnym umysłem, które można przeznaczyć na refleksję i prośbę by Bóg przyjął nas do siebie.

Jeżeli jest raj, jeżeli jest taki jak obiecano, jeżeli tam Bóg „otrze łzę z każdego policzka” – to dlaczego „odpoczynek na emeryturze” mamy nad to przekładać? Dlaczego cokolwiek mamy nad to przekładać?

Czy Bóg żeby był dobry to musi zapewnić nieśmiertelność dwuletnim dzieciom? Każdemu prawo do długiego, szczęśliwego życia na emeryturze? Jak nie spełnia naszych pragnień to już jest złośliwym bogiem żydowskich pastuchów?

Dziecko bawi się na dworze w piaskownicy. Tak dobrze spędza czas że wydaje się mu że jest najszczęśliwsze na świecie. Lecz nagle zrywa się wiatr, a na horyzoncie pokazują się straszne, czarne, burzowe chmury. Ojciec z domu widzi na co się zanosi i woła syna do domu. Ten ignoruje go i pozostaje na zewnątrz, w końcu bawi się doskonale. A chmury są coraz bliżej. W ostatniej chwili ojciec wybiega i pomimo płaczu i sprzeciwu dziecka zabiera go do domu. Burza uderzyła – strugi deszczu walą w okna, wichura ugina drzewa do ziemi. Ale dziecko na to już nie zważa. Ojciec przygotował mu kakao i czyta bajkę na dobranoc, dziecko znów jest najszczęśliwsze na świecie.

Co by było gdyby nie zabrał go do domu?

Dziecko nie wiedziało.

Jeżeli jest Bóg, to wiara nie jest systemem filozoficznych pojęć. Jest spotkaniem z prawdziwą Osobą. Bytem który nasz przewyższa w każdym względzie. Który nie patrzy na teraz, a na to co będzie i chce tylko tego byśmy razem się kiedyś wszyscy spotkali w jego domu.

A jeżeli jest to trzeba do niego mówić. Trzeba do niego krzyczeć. Odpowie w ten czy inny sposób lecz nie zrobi tego gdy mu na to nie pozwolimy.

Sam straciłem dwoje dzieci. Wierzę że są w lepszym miejscu. Bez Boga którego spotkałem nie wiem czy moje życie miało by jakiś sens. A tak mam nadzieję że dzięki jego miłosierdziu, gdy opuszczę ten świat którego nie rozumiem, będę razem z nimi i z Bogiem szczęśliwy.