#gry #hogwartslegacy #gryvolta
Przeszedłem dziś grę o czarodziejach - 85% podręcznika, poziom trudny, tl;dr mam jej dość i na pewno nie chce mi się biegać odblokowywać kolejnych gównoznaczników, tutaj minirecenzja, postaram się bez spoilerów. Napisałem ją raz ale usunąłem, bo IMO podszedłem zbyt łagodnie do tytułu.
Ogólnie, gra przez pierwsze 10-15 godzin sprawia wrażenie spełnienia marzeń fanów. Jak ktoś kocha uniwersum HP to może nawet potrzyma go dłużej, a jak jest niedzielnym graczem to może nawet będzie jej bronił całym sercem bo oto jest - gra na którą tak dawno czekano, najlepsza gra w uniwersum stworzonym przez Rowling! I ja z tym nie będę się kłócił, bo na bezrybiu i rak ryba. Tak, gra jest dobrą grą w tym uniwersum. Co nie zmienia faktu, że grą jest po prostu średnią.
TL;DR 5/10
Jak wspomniałem wyżej, pierwsze parę godzin to tak naprawdę zaznajomienie się z rozgrywką w najlepiej stworzonym miejscu tej gry - Hogwarcie. Ten robi wrażenie. Naprawdę, szkoła i jej okolice, a nawet Hogsmeade, mają rozmach i tworzą klimat tej gry. Widać że dużo czasu poświęcono na animacje i modele prostych przedmiotów magicznych, które potrafią przykuć oko na dłuższy moment, wielokrotnie zaskoczyć itd. Fajne jest też pierwsze zwiedzanie zamku, który naprawdę jest labiryntem pełnym zagadek! I tutaj pojawia się pierwszy zgrzyt.
Bo niestety, ale zwiedzanie mapy na początku jest totalnie bez sensu. Co chwila dochodzimy do drzwi których nie możemy otworzyć, do ściany na której ewidentnie coś jest (czar Revelio to taka przesada że nawet nie skomentuję, bo widzimy WSZYSTKO nawet 5 pięter pod/nad nami, eksploracja dla debili) ale niestety nie mamy czaru/umiejętności potrzebnej żeby tam wejść. A Hogwart jest tak wielki i tak zakręcony, że ciężko nam trafić drugi raz w to samo miejsce, natomiast znaczników ręcznych po prostu nie ma. W związku z czym odpuszczamy sobie ten etap i idziemy dalej po kolejnym odbiciu się od tej skopanej mechaniki.
To samo jest poza zamkiem, znaczniki pojawiają nam się i zasypują mapę w miarę progresu wątku głównego... O czym oczywiście na początku nie wiemy. Więc ci przyzwyczajeni do eksploracji w normalnych grach tracą kilka godzin życia na nędzne próby dostania się np. do jakiegoś skarbca, bo ewidentnie coś tam jest. Jednak gra tego w żaden sposób nie tłumaczy. Po prostu dochodzicie do ściany i próbujcie niemożliwego. Natomiast jak już odblokujecie wszystko, jesteście tymi znacznikami wręcz zasrani, po pokonaniu kilku "zagadek" znacie już wszystkie schematy i pozostają kolejne dziesiątki powtarzalnych gównoznaczników do odblokowania, jakże oryginalnie!
Skontrastowane jest to jednak z pewną ilością zagadek które trzeba znaleźć samemu, i są dużo bardziej skomplikowane. Te są zrobione naprawdę dobrze. Ktoś chyba nie podumał że jakość > ilość, i zamiast mieć mniej zagadek, ale takich wciągających, które można chwalić, mamy zasranie fetch-znacznikami bez sensu żeby sztucznie przedłużyć rozgrywkę.
Ale nie samą eksploracją żyje człowiek, więc chwila o "systemach RPG" w tej grze. Tak skopanych elementów RPG próżno szukać, a jak znajdziecie to proszę podajcie je w komentarzu. Mianowicie, mamy w tej grze jakieś poziomy, jakiś ekwipunek, jakieś perki. Co z tego, skoro:
-
ekwipunek znajdujemy na nasz poziom i jest z nim skalowany, więc nie znajdziecie na 5 levelu gearu lepszego niż na 30. Na 30 znajdziecie może coś na 31, rzadko, i staty są po prostu skalowane z levelem, co znaczy że szata będzie miała 1 czy 2 pkt obrony więcej, wow!
-
przeciwnicy których spotykacie mają level skalowany do Waszego (z pewnymi limitami), więc do 30 levela znajdujecie głównie przeciwników na waszym levelu +/- 2. Zapomnijcie że znów musicie iść do tej samej lokacji co na 5 levelu, i tam były pająki na 6 to będą dalej na 6. Są teraz na 20, bo Wy jesteście. Tyle z logiki.
-
możecie dźwigać śmieszne ilości przedmiotów, więc czasem podczas jednej misji znajdziecie 2x więcej śmieci niż udźwigniecie. Tak, można poszerzać ilość slotów eq, ale to wiąże się z lataniem po mapie i rozwiązywaniem powtarzalnych zagadek, co efektywne jest od któregoś poziomu (miotła i czary).
-
itemy kosztują tyle samo zależnie od koloru, i w sumie nie kupicie u sprzedawców nic lepszego niż macie, więc po prostu latacie sprzedać śmieci co 10 minut, klikając POJEDYNCZO i trzymając przycisk kilka sekund bo tak działa handel.
-
przedmiotów ogólnie jest jak na lekarstwo, kilka typów roślin/mikstur/ubrań, poza tym jakieś miotły i inny crap który różni się jedynie wyglądem
-
perki są tak losowe, i po jednym na czar, że w sumie nie wiadomo co klikać. Ja w pewnym momencie miałem z 12 pkt i nie wiedziałem co z nimi zrobić, bo nic nie wpływało na siłę mojej postaci, czary których nie używałem albo efekty które mi nie były potrzebne.
Mam nadzieję że fanów RPG przekonałem i pędzicie kupić deluxe?
Idąc dalej: Fabuła i postacie.
Otóż wątek główny jest mocno przewidywalny, główny antagonista nie wzbudza jakoś w nas obaw, a protagonista... Cóż, nie jest praktycznie wyjaśnione kto to jest, wiadomo że widzi jakiś szczególny rodzaj magii co jest podstawą do ignorowania wszystkiego co robi. Nie ma znaczenia czy chcemy być źli, używamy zaklęć niewybaczalnych, czy jesteśmy ciepłe kluchy, fabuła leci jednotorowo i każdy ignoruje nasze Avady Kedavry czy Cruciatusy. Nasze wybory praktycznie nie wpływają na gameplay, może w 3-4 momentach cokolwiek się zmienia, ale tylko w obrębie misji w której jesteśmy. Każdy ma do nas bezgraniczne zaufanie i tyle.
Postacie poboczne są miałkie, nijakie i robione pod tezę. Nie chce mi się wkładać kija w mrowisko więc po prostu napiszę, że mamy tutaj taki przekrój, hmm... "Indywidualności", że produkcje Netflixa stają się prawackimi ostojami normalności. Ktoś kto postanowił bojkotować tę produkcję ze względu na to że "Rowling coś tam kiedyś powiedziała" nie ma pojęcia nic o tej grze, i jakby zagrał to z miejsca odrzuci swoje paranoje. Z tym będę uczciwy, że nie jest to tak nachalne żeby przeszkadzać w grze - jest to po prostu jakiś element, czasem krótszy, czasem dłuższy, bardziej lub mniej wymuszony, ale przynajmniej wg mnie można to było zrobić bardziej subtelnie. Najwięcej jest zarzutów wobec dyrektora który jest... A kurwa, nawet w sumie szkoda szczempić ryja xD Jak taki imbecyl został dyrektorem Hogwartu (oczywiście w celu innym niż propagandowy) to zagadka stulecia.
Zadania poboczne to typowy symulator kuriera, ktoś coś od nas chce, idźcie do miejsca na mapie i przynieście/zabijcie, wróćcie = profit. Jest kilka bardziej rozwiniętych wątków pobocznych, ale to na palcach można policzyć. Fajnie natomiast, że zadania pojawiają się wraz z przebiegiem wątku głównego, więc unikamy tu syndromu pierwszego rozdziału znanego np. z gier PB. Do końca mamy jakieś odskocznie i wszystko dzieje się w swoim czasie.
Immersja świata jest czymś co nie istnieje. Non stop witają nas absurdy, typu dostajecie misję na skradanie się do działu ksiąg zakazanych, biblioteka jest w nocy zamknięta i ściśle strzeżona, już nie mówiąc o dziale ksiąg zakazanych. Szkoda tylko że po misji możemy chodzić gdzie i kiedy chcemy i nie widać nawet żywej duszy. To samo ze sklepami, które są otwarte 24/7. Natomiast żeby upierdliwości nie zabrakło, to niektóre aktywności możemy aktywować jedynie w nocy. Spoko. Drzwi zagadki które widzą inni uczniowie ale mają je w pompce, jedynie protagonista zdaje się chcieć rozwiązywać zagadki (poza pewnymi "misjami tutorialami" żebyście wiedzieli co w ogóle jest do zrobienia)? Spoko. Rzucanie jakimikolwiek zaklęciami po szkole gdziekolwiek chcemy? Spoko. W ogóle rola Hogwartu i nauczycieli ogranicza się do nauki zaklęć, aktywności pobocznych i kilku questów. Tak ma się wrażenie że miejsce jest martwe. Uczniów przechadzających się korytarzami też jak na lekarstwo. Hogsmeade wygląda dużo żywiej niż szkoła.
Cztery sloty po cztery czary/aktywności to też jest jakieś nieporozumienie. Niemal co chwila jesteśmy zmuszani do wachlowania skillami, czy to podczas eksploracji czy podczas walki. Sama walka to nie jest coś czego się mogę doczepić - jest dynamiczna, animacje są płynne, kombinacji jest sporo. Natomiast jak przeciwnik może mieć np. 3 kolory tarczy, a my mamy 4 czary per slot, do tego niektóre ataki da się odbić a niektóre nie, przy większej ilości przeciwników robi się bardzo chaotycznie. Tutaj na ratunek przychodzą OP zaklęcia niewybaczalne, które każdy ma w dupie (oh avada kedavra, 10 punktów dla Gryffindoru!) i przebijają się przez wszystkie tarcze. Walki z bossami są proste dzięki starożytnej magii, którą wystarczy wystackować przed taką walką i zaspamować bossa na śmierć.
A jeśli chodzi o samych przeciwników, to jest ich strasznie mało, w sensie rodzajów - bo sami wrogowie respią się jak posrani, miejsce które wyczyściliście parę minut temu może już mieć znów tych samych przeciwników do pokonania. Natomiast o samej różnorodności, często są to ci sami przeciwnicy w innym kolorze. Oryginalnie. A tak to pająki, trolle, czarodzieje, inferiusy, gobliny... Kurde, wystrzelałem się szybciej niż myślałem xD Aaaa jeszcze strażnicy ruin, okej. Prawdziwy boss z oryginalną taktyką jest chyba jeden.
Z dużych plusów to na pewno pokój życzeń, który bardzo sprawnie redukuje nam bóle głowy związane z bieganiem po mapie żeby ogarnąć "codzienne sprawy" - przygotować miksturki, roślinki, nakarmić zwierzątka, ogarnąć ekwipunek - wszystko mamy pod ręką. Jest to jeden z najlepszych elementów gry. Poza tym latanie na miotle (czego nie mogę powiedzieć o lataniu na zwierzętach) - sprawia, że eksploracja mapy jest ekspresowa, poza tym widoki są naprawdę super. Wyścigi na miotłach to kolejny fajny element, ale bardzo go mało. Łapanie zwierzaków byłoby fajne, ale jest ich po prostu za mało, a - tutaj kolejna uwaga - wiele z nich możemy złapać jedynie pod koniec gry, kiedy tak naprawdę składniki z nich mamy głęboko w pompce. Fajnie też, że możemy dostosować wygląd ekwipunku, bo większość przedmiotów wygląda jak gówno xD
Kwestie optymalizacji - no cóż, na Ryzenie 3900x, RTX 3070 i 32GB RAM gra chrupie aż miło. W Hogsmeade czy Hogwarcie, cutscenkach, nawet po patchu - dropy do kilku FPS to nie rzadkość. W zamian dostajemy grafikę sprzed 5 lat.
Czy powyższe znaczy, że bawiłem się źle? Wręcz przeciwnie, bawiłem się dobrze, może nie bardzo dobrze, może końcówka była już wymuszona, ale czy żałuję pieniędzy (a kupiłem wersję deluxe żeby wcześniej zagrać)? Absolutnie nie. Wróciłem do uniwersum z dzieciństwa, w najlepszej grze w nim stworzonej do tej pory, oderwałem się od prozy codzienności. Czy liczyłem na więcej? Oj tak, ale w sumie spodziewałem się tego co dostałem. Czekam na sequel, dużo lepszy niż część pierwsza, bo podstawy są solidne. Mam nadzieję że zintegrują save z pierwszej części, dzięki czemu będzie fajna ciągłość, i nie pójdą jeszcze bardziej w stronę woke po obecnych bojkotach produkcji przez mniejszości. Czy zagrałbym w nią jeszcze raz? Szczerze... Nie, za dużo upierdliwości z perspektywy gracza który zna już historię. Dlatego proponuję tym, co jeszcze grają, żeby delektowali się nią i grali jak najdłużej, póki magia trwa.
