Mahjong

#ptaki #zima #fotografia #dokarmianieptakowwzimie #dokarmianieptakow

Znów okazja, bo pojawiła się nieśmiała pani Kos po jabłka. Do tego zwyczajowo sikorki i rudzik już na stałe, jak widać. Był też dzięcioł, ale akurat przechodziłam i się wystraszył, pewnie potem wróci.

Sikorki i wróble nie boją się już tak, mogę stać trzy metry od nich spokojnie

#ptaki #zima #fotografia #dokarmianieptakowwzimie #dokarmianieptakow

Znowu ptaki? Codziennie, madżong, serio? No, póki są pioruny I nowe ptaki. Dziś akurat znów okazja, bo udało się złapać rudzika.

#ptaki #fotografia #zima

Proszę państwa! Oto dzięcioł duży postanowił dziś skorzystać z szerokiej oferty wyżerkowej

#sikorki #ptaki #fotografia #zima

Dostawiłam pudło z łuskanym słonecznikiem - bogatki polubiły mocno, a modraszki wolą jednak zostać przy słoninie

#ptaki #fotografia #heheszki #zima

Dokarmiacie ptaszki? U nas w ogródku sikorki i wróble korzystają Zrobiłam parę fotek z ukrycia.

#ptaki #fotografia #zima

#seriale #netflix

Blue Eye Samurai

Serial animowany dla dorosłych -krew i nagość included. Oglądało się wybornie! Dla mnie ten serial był bonusem po moich niedawnych seansach filmów samurajskich (Kurosawy i Kobayashiego).

Myślałam, że ten serial będzie przesytem, ale nie, kliknęło idealnie. Polecam.

#kinozmahjongiem #filmy #kino

Miałam wrzucić jeszcze kilka krótkich opinii o filmach widzianych na American Film Festival, ale za długo z tym czekałam i w tym czasie wpadły nowe tytuły, które opisać Wam mam większą ochotę Ale wciąż zachęcam do zadawania pytań, nie tylko o festiwal.

Harakiri - reż. Masaki Kobayashi. Japoński mistrz kina odczarowuje za jednym zamachem samurajski kodeks a zarazem oczarowuje środkami filmowymi, których nie sposób ignorować. Specyficzne spojrzenie kamery, oddalające się i przybliżające, czasem robiące pauzę, twarze postaci oglądamy z bliska by zajrzeć w duszę, a czasem oglądamy jakąś scenerię i ludzi z daleka, jak na jakieś panoramie. Film jednak ma w sobie wielką empatię, i demaskuje samurajski honor - przy zwykłych ludzkich problemach taki honor wojownika jest niczym wielkie ukrywane kłamstwo.

W trakcie oglądania, już w połowie filmu byłam pewna, że to film sztos, 10/10. Coś niesamowitego, czułam się jakbym awansowała na wyższy filmowy poziom. Polecam gorąco. Arcydzieło kina - must see.

Bunt - reż. Masaki Kobayashi. Także słynne dzieło japońskiego reżysera, także demaskujące bushido. Nie zrobił ten film już na mnie takiego wrażenia jak Harakiri, ale to wciąż wielkie kino, pokazujące jak Kobayashi ma wiele zrozumienia dla swoich bohaterów, którzy starają się dochować wierności swojej rodzinie i miłości a nie sztywnym regułom samurajów.

Spartacus - film niby w reżyserii Stanleya Kubricka, ale młody Kubrick wszedł na plan chyba dosłownie na ostatnią chwilę, bo Kirk Douglas wyrzucił poprzedniego reżysera gdyż ten nie chciał realizować jego osobistej wizji. Kubrick widocznie się ugiął ale i tak widać często rękę mistrza, szczególnie w plenerze, bo te sceny w studiu kłują oczywistością... studia.

Sam film jest bardzo kirkdouglasowy, ale tego należy się spodziewać zabierając się za ten tytuł, że to kaprys ówczesnej hollywoodzkiej gwiazdy. Mimo wszystko warto sięgnąć po ten seans. Sceny w senacie czy też wielka bitwa pod koniec - robią dobre wrażenie. To stary dobry "złoty Hollywood" i nawet i jeśli komuś nie pasowałaby ta kirkdouglasowość, to i tak polecam zobaczyć, bo gold Hollywood to zawsze gwarancja dobrego kina.

Pół żartem, pół serio - reż. Billy Wilder. To oczywiście było odnowienie tytułu, ale widok pięknego Tony'ego Curtisa w "Spartacusie" zachęcił mnie do rewatchingu tego filmu. To wciąż świetna komedia, bazująca na brawurowym Jacku Lemmonie i mocno zaakcentowanej (jak na te czasy) seksualności Marylin Monroe. Teksty z tego tytułu są już legendarne, ale mnie najbardziej zachwycił męski duet udający kobiety w żeńskiej orkiestrze. Sztosowa robota aktorska.

Tak pisząc o tym filmie aż mam ochotę znów włączyć, bo wiem, że po raz kolejny dobrze bym się bawiła, zaśmiewając się do rozpuku. Idealna komedia nie istnie.....

#kinozmahjongiem #filmy #film #kino #americanfilmfestival

Za mną American Film Festival 2023. Napiszę tu wam o paru filmach z wielu, które widziałam a tych razem było 26 seansów.

Zacznę od bomby, czyli sztosu, czyli ocena 10na10.

Pamięć - reż. Michel Franco. Widziałam na festiwalu kilka naprawdę pięknych filmów, które sprawiły, że emocjonalne serce dostawało dodatkowe ciepło. Ale strumieniem naprawdę ciepłej i czystej wody okazał się najnowszy film Michela Franco. Spodziewałam się, wnioskując z jego poprzednich filmów (jak na przykład "Nowy porządek" czy "Sundown"), że "Pamięć" również będzie mi opowiadać o ludzkim cierpieniu, trudach życia, nad którymi bohaterowie filmów Franco nie umieją zapanować. Najnowszy obraz jest w pewien sposób inny, bo pomimo, że trzyma się schematu tego francowskiego cierpienia w życiu ludzkim i bohaterowie z "Pamięci" w tym sensie nie różnią się od poprzednich - też cierpią, ze swoich różnych powodów, starając się podołać trudom dnia i życia równocześnie, to jednak na końcu tunelu jest światło. Ten film jest cudowną nadzieją, w którą każdy z nas chciałby uwierzyć. 10/10.

Priscilla - reż. Sofia Coppola. Mieliśmy Elvisa tłamszonego przez Pułkownika w wizualnej uczcie, a tymczasem Copolla poczęstowała nas odwrotną opowieścią. Też o tłamszeniu, tylko że tutaj Elvis jest po drugiej strony. Obraz kameralny raczej, tak jak wynika z opowieści Priscilli, żony Elvisa Presleya, tak wyglądało także życie samej Priscilli, bardzo kameralnie, mimo "zaszczytnej" pozycji koło nowego króla muzyki. Film jest poprawny, ciężko uwierzyć w niektóre motywy, ale ten główny o ptaku zamkniętym w złotej klatce wydaje się być bardzo prawdziwy, właśnie przez przedstawienie tego co czuła młoda Priscilla.

Gdy wychodziłam z kina byłam raczej rozczarowana. Nie podobało mi się. Ale po kilku dniach przemyślenia, dyskusji i czytania innych opinii (jak to bywa na festiwalu) doszłam do osobistej konkluzji, że to był jednak całkiem dobry film.

Maestra - dokument nakręcony przy okazji konkursu na najlepszą dyrygentkę w Paryżu. To jedyny konkurs dla kobiet, bardzo prestiżowy - super trampolina do dużej kariery, więc laskom bardzo zależy by bardzo dobrze się pokazać. Kilka wybranych kandydatek obserwujemy w tym dokumencie - wiadomo, niektóre odpadną, niektóre przejdą dalej. Dyrygentki opowiadają też o tym gdy widziały, że spotykały się pewnym nastawieniem, na przykład jakiś dyrygent dawał jednej radę by się "częściej uśmiechała". Ciekawe czy facetom dyrygentom ktoś mówił by się uśmiechali.

Ale dokument jest ogólny, a nie z określonym nastawieniem, spokojnie, to żadne skraje feministyczne kino, tylko reportaż z konkursu dla dyrygentek w 2022 roku. Mi się podobał, bardzo fajne panie, kibicowałam każdej praktycznie.

Ciekawostka: w konkursie udział brały udział dwie polskie dyrygentki, jedna z nich właśnie jest w dokumencie. Kto wygrał to możecie sobie sprawdzić, chyba że ktoś by chciał obejrzeć na czysto ten film, coś jak ja.

I tak się rozpisałam, to na razie tylko trzy tytuły.

Widziałam poza tym trzy Altmany, widziałam Czas krwawego księżyca, Czarnoksiężnika z Oz, parę dokumentów, na pewno wiele ciekawych filmów. Ogólnie jestem zadowolona z festiwalu - widziałam genialne role główne, parę ciekawych pomysłów, chociaż i tak najbardziej roz⁎⁎⁎⁎⁎olił mnie Altman. Ogólnie festiwal na plus.

Jeśli ciekawi was jakiś film z American Film Festival to pytajcie. Może widziałam, a nawet jak nie, to może widzieli ludzie, których znam i cenię ich opinię.

#tenis #sport

Już dziś około godz. 22.30 rozpocznie się finał turnieju WTA Finals - turnieju, w którym gra 8 najlepszych zawodniczek sezonu. W tegorocznym finale spotkają się dwie tenisistki, które nie straciły seta przez cały turniej - Iga Świątek oraz Jessica Pegula.

Iga Świątek w półfinale zmierzyła się z aktualnym numerem 1 rankingu WTA - Aryną Sabalenką i wygrała z nią w świetnym stylu

Jeśli Iga wygra dziś w finale to tym samym na koniec sezonu przegoni punktowo Sabalenkę i ponownie obejmie tron liderki.

Transmisja: od 21 studio w Canal + Sport, o 22.30 początek meczu finałowego Świątek - Pegula.

Chętnych do komentowania live zapraszam na czat diskordowy: https://discord.gg/qvgMu88p

#tenis

#polityka #wybory

Ale płacz konfiarzy na wypoku. Jak sobie przypominam, że w jakimś sondażu mieli kilka miesięcy temu około 15 proc. to teraz już wiem gdzie ten sondaż robili - przy szkołach xD

#kinozmahjongiem #kino #filmy #film

Jeszcze tylko ten las - ten film dostaje madżongowy znak jakości. Naprawdę, po tak mało znanym filmie bez znanych aktorów nie spodziewałam się takiego ładunku. Film dostarczył tematykę żydowską w czasie okupacji od trochę innej strony. Bardziej mi ten film przypominał "Życie jest piękne" niż np. typowy film o ratowaniu Żydów w czasie II wojny.

Ryszarda Henin w roli prostej baby - Kulgawcowej, która co chwilę rzuca antysemickimi gadkami, a jednak potrafi oddzielić granicę własnych opinii od granicy humanistycznej. Jej przygody i małej Rutki, którą Kulgacowa ma przemycić z getta na wieś, to niesamowite sceny, gdzie prawie zawsze wygrywa empatia.

Film naładowany jest, dzięki niesamowitym dialogom, napisanymi przez Annę Strońską (btw, to jej jedyny scenariusz), humorem! Polecam gorąco. 10/10.

Szpital Przemienienia - na podstawie powieści Stanisława Lema. Kolejna historia o kimś, kto wierzy w ludzkość i chce pracować dla jej dobra i jego brutalne zderzenie z rzeczywistością. Tutaj kanwą opowieści jest szpital psychiatryczny. Film wydał mi się strasznie brudny, mam takie poczucie gdy przez ekran przewija się paczka bohaterów, którym ciężko kibicować. Także polecam!

Mgła - tyle słyszałam o tym filmie, ale dopiero wpis kolegi na mirko mnie zmotywował. Lubię takie historie, a ta jest całkiem zacna - czyli mamy cały wachlarz ludzkich reakcji na tajemnicze zagrożenie, wraz z przyspieszonym kursem zakładania sekty! Sam obraz realizacyjnie jest typowym kinem klasy B - średnie zdjęcia, średni montaż, średnie aktorstwo, ale sama historia i jej zakończenie znacznie podwyższa ocenę.

Na koniec perełka kina niemego!

Złodziej z Bagdadu - niesamowicie atletyczny Douglas Fairbanks, wprost (i dosłownie też) latający po ekranie niczym pięknie umięśniony gimnastyk. To chyba najbardziej mnie przekonało w tym filmie i nie chodzi o to, że główny bohater jest CHADEM (ale jest w sumie), ale to jak to przedstawiono - w pierwszych scenach nasz tytułowy bohater fruwa bez wysiłku po ekranie, nie jest typowym klocem, ale cudownym tancerzem. Sam film to już klasyka kina. Mimo, że to kino nieme, ogląda się w mgnieniu oka, bo akcja toczy się szybko i angażująco. Wspaniały klasyczny przykład kina przygodowego.

Musiałam zablokować tag film na wypoku. Już nie mam siły... Nikt nie patrzy na to z pozycji fana filmów, kinomana. Dla mnie to obrzydliwe co teraz się dzieje. Oby tu było lepiej, btw zaraz pyknę mały zestaw polecajkowy z #kinozmahjongiem

#filmy

#kinozmahjongiem #kino #filmy

Żyć! - losy pewnej chińskiej rodziny na przestrzeni dekad. Jak komunizm i zmiany państwowe i społeczne (i kulturowe!) wpłynęły na historię Xu i jego rodziny. Ogląda się bardzo dobrze. To losy prostego człowieka i z takiej perspektywy widzimy targany zmianami świat zwykłych ludzi wchłoniętych przez system, czy sobie tego życzą czy nie.

Athena - dla mnie to czystego rodzaju film wojenny. Co prawda wojna zaczyna się od zwykłych zamieszek i na tej podstawie trwa fabuła, ale jednak jest to wojna. Która zmienia umysły przebywających w środku zdarzeń ludzi.

Pierwsza scena filmu trwa ponad 10 minut i jest niczym hiczkokowskie trzęsienie ziemi, potem jest tylko goręcej.

Wielka wolność - Franz Rogowski to dla mnie niezrozumiały fenomen. Facet ma fatalną dykcję i gdyby zaczynał karierę 20 lat temu to pewnie wyrzucaliby go z hukiem z każdego castingu. Ale na szczęście to zaledwie jedna cecha, a sam Rogowski dzisiaj to męska twarz europejskiego kina, rozchwytywany jak świeże bułeczki. Zapewne opus magnum póki co jego kariery jest właśnie Wielka Wolność.

Nasz bohater prosto z piekła obozu koncentracyjnego trafia po wojnie do więzienia za swoją orientację seksualną. Tam poznaje starszego od siebie mężczyznę, który jako jedyny poda mu przyjazną dłoń. Polecam nieprzekonanym, ambitne, fajne i przede wszystkim oglądalne kino.

Blue Bayou - losy Amerykanina, który przez państwo, do którego został sprowadzony (adoptowany z Korei) i gdzie się wychował i założył rodzinę. Tymczasem biuro imigracyjne wykorzystuje myk, że adoptowane dzieci z innych krajów nie zawsze mają z automatu obywatelstwo amerykańskie. W to wlicza się nasz bohater. Musi walczyć o pozostanie w kraju, który jest dla niego jedynym domem. Z Koreą łączy go tylko tajemnicze wspomnienie matki oraz jej list sprzed lat.

Ogólnie dobry film, pokazuje jak absurdalne bywa prawo i zarazem jak jest antyludzkie.

Matka Królów - bycie samotną matką czterech synów to nie jest łatwe zadanie nigdy, a tym bardziej w czasach wielu polityczno-społecznych zmian. Sztandarowy tytuł polskiego kina. Nie jest do końca superoglądywalny, bo to kino społeczne, obyczajowe. Ale dla miłośnika polskiego kina to wręcz obowiązek.

Women talking - w odizolowanej od reszty świata wspólnocie religijnej odbywa się brutalny proceder - młodzi mężczyźni nocami usypiają młode kobiety i brutalnie je gwałcą, to samo niestety spotyka również małe dziewczynki. Ostatecznie udaje się ustalić kto jest sprawcą i owi mężczyźni (również ze wspólnoty) trafiają do więzienia, z którego niebawem wyjdą po zapłaceniu kaucji. Mężczyźni stawiają przed kobietami warunek: albo wybaczą sprawcom albo muszą odejść ze wspólnoty.

Przez te dwa dni trwa walne zgromadzenie kobiet, które próbują ustalić wyjście z sytuacji.

Kino gadane, feministyczne. Niezła rozkmina o byciu człowiekiem i o tym co może być ważne w odczuciach: przebaczenie, miłość oraz kwestia moralności. Kim jesteśmy, dokąd zmierzamy w odsłonie czysto kobiecej. Jak wyrwać się z kręgu brutalności? Czy jest na to odpowiedź? Może wystarczy obejrzeć ten film by ją znaleźć.

Dziś polecajka serialowa od #kinozmahjongiem

#netflix #seriale

Naprawdę zacny ten polski serial "Infamia". Realizacyjnie kojarzy mi się z "Euforią", wszystko pięknie zrobione. Bardzo charyzmatyczna główna aktorka Zofia Jastrzębska, a świat polskich Romów pokazany od dwóch stron: tej bogatej i biednej, np. bogaci Romowie żyją w ogromnym domu, pełnym zdobień, zawsze ładnie ubrani,a ci biedni mieszkają w jakiś rozlatujących się chatach.

Najbardziej podobał mi się ten początkowy dysonans głównej bohaterki, 17-letniej Romki, która z rodziną wraca po latach z Walii do Polski i doświadcza na własnej skórze kultury i zasad społeczności romskiej, gdzie przecież przez ostatnie lata żyła sobie jak zwykła nastolatka. Po powrocie do Polski wszystko się zmienia.

Polecam. W każdym razie ja bawiłam się świetnie i uważam, że solidna jakość nie tylko na polskim ale i światowym rynku serialowym.

#bingotenisowe #usopen #tenis #sport

Zaczynamy zabawę! Jeśli ktoś chce dołączyć na mahjongowy discord tenisowy by dyskutować o tenisie i komentować mecze na żywo - wpiszcie komentarz, wyślę zapro.

#pszczoly #fotografia

ogródkowe pszczoły złapane na fotkę, leżę w słonecznie dni na hamaku obok malin i często je obserwuję i w końcu postanowiłam zrobić zdjęcie

#tenis #sport #usopen #igaswiatek

Hejo! Robimy tenisowe bingo na US Open i szukamy propozycji (na obrazku jak wyglądało wimbledońskie bingo).

Jak ktoś jest chętny to czekamy na propozycje w komentarzach. Niestety nie będziemy wszystkich uwzględnić, ale liczymy, że będziecie się świetnie z nami bawić! - pozdrowienia z tenisowego diskordu

Jeśli ktoś chce dołączyć na nasz kanał dyskusyjny o tenisku- zapraszamy - na prive albo zapro w linku.

Ale jeśli nie chcecie obserwować binga na discordzie to na Hejto też postaramy się wrzucać regularnie pod powyższymi tagami

Link do DC tenisowego dla chętnych: https://discord.gg/bz2HSgP6j

#biologia #pszczoly #nauka #ksiazki

Hej! Szukam książek popularnonaukowych o pszczołach: ich ewolucji, rozwoju, kulturze, budowie, życiu. Czysto biologiczna strona! Bo to, co znajduję to są takie "ogólniaki" z historycznymi anegdotami i także o pszczelarstwie. A mnie interesują te zwierzęta z czysto naukowej strony - stricte pszczoły i nic więcej.

Ciężko coś znaleźć, bo google wyławia właśnie same takie "ogólniaki" a mnie nie interesuje pszczelarstwo ani to jak kiedyś ludzie traktowali pszczoły i jakieś "ciekawostki historyczne".

Może ktoś zna dobrą książkę?