@Statyczny_Stefek Nie taki jest sens. Jest napisane wcześniej zadbaj o to co możesz, a jak już się zaczną dziać rzeczy od Ciebie niezależne to nie przejmuj się tym. Ty już zrobiłeś co się dało, a przejmowanie się tym co od Ciebie nie zależy do niczego Ci się nie zda. Tu nie ma nic o zaufaniu bogom, a jedynie o zaufaniu swoim uprzednim przygotowaniom

@splash545 Zgadzam się, ale mi chodziło konkretnie o "i kapitana". No, i akurat o przykład ze sztormem, który mi się kojarzy jednoznacznie z bogami cudownie ratującymi podróżnych.

@jaczyliktoo Czy ja wiem. Sens jest taki, żeby zrobić co tylko się da i odpowiednio się przygotować. A jak zaczynają się dziać rzeczy niezależne już od nas to żeby się tym nie zadręczać. Jeśli się coś da zrobić w trakcie to zrób to, a jeśli pomimo najlepszych starań i tak coś idzie nie po naszej myśli to nie przejmuj się tym ¯\_(ツ)_/¯

@jaczyliktoo ostatnie zdanie - "w tym kapitana". Zdaje sobie sprawę, że kapitan ma większe kompetencje od niego w prowadzeniu okrętu. Nie mówiąc o tym, że jedną z często powtarzanych zasad zarządzania to umiejętność delegowania zadań i nie kontrolowania co 5 minut czy się dobrze wykonują.

@KatieWee bardzo zdrowe podejście Nieraz się zdarza, że ktoś ma takie podejście wrodzone, a inny musi się wpierw nafilozofować, żeby mieć wszystko w dupie xd

@splash545 dlatego mówię, że to nie stoicyzm, bo ten zakłada pracę nad sobą, a ja mam to we wrodzonym pakiecie

@CzosnkowySmok xd

@travel_learn_wine może by był, a może nie

¯\_(ツ)_/¯ Na pewno byli tacy co znosili i dawali radę. Tu powyższemu Panu chodziło o pewien mocny przykład, nie wiem czy chciał, żeby to było odbierane dosłownie. On sam znosił niewolę i wygadany był, no nie jest to to samo co tortury, fakt.

Natomiast znam 2 przykłady kiedy ktoś szedł na śmierć i do samej śmierci był wygadany a są to:

1. Sokrates, którego też Epiktet będzie wielokrotnie sam podawał za przykład. Co prawda Sokrates typowo stoikiem nie był, ale często podają go za wzór.

2. Seneka to już typowo stoik i idąc na śmierć do samego końca był wygadany

Znam jeszcze jeden przykład stoika, nie pamiętam już jego imienia. Dla mnie samego jego postawa jest niezrozumiała i nie lubię go wspominać, no ale jako odpowiedź do Twojego komentarza by pasowała.

Pewien stoik wyszedł żywy z pogromu w jego rodzinnym mieście gdzie zabili jego żonę i dzieci, a jemu odebrali majątek. Pierwsze co powiedział jak stamtąd wyszedł było to, że żadna krzywda mu się nie stała, bo dalej może myśleć i nikt na jego poglądy nie wpłynął. A śmierć bliskich i utrata majątku to taka tam niedogodność ¯\_(ツ)_/¯

Także byli tacy co po dupie dostali i się nie dali. Jednak są to wyjątki i ten ostatni pan to nie wiem czy był taki oświecony, czy miał psychopatyczne skłonności charakteru. Moim zdaniem Epiktet napisał tak, żeby dać dosadny i mocny przykład i pewnie też wierzył w to, że tak się da. Jednak pewnie powiedział tak bardziej, żeby pobudzić umysły słuchaczy w sposób mocny niż żeby odbierać to aż tak bezpośrednio. Dla Epikteta prawdziwą wolnością było to co ma się w głowie i że jeśli tylko chcemy to nikt nie może na to wpłynąć o czym myślimy i jakie poglądy mamy. Prostszy przykład to, że zawsze można skłamać, że myślimy inaczej a dalej można myśleć swoje i nasze myśli i przekonania to jest wartość nadrzędna bo zależna tylko od nas.

@DexterFromLab oczywiście, że tak, ale warto zająć się ćwiczeniem akceptacji tego co nieuchronne. Bo czy tego chcemy, czy nie, to i tak i my umrzemy i nasi bliscy też. A jak się z czymś nie da nic zrobić to najlepiej się z tym pogodzić. I wiadomo, że się tak łatwo mówi, a samo wykonanie tego, żeby akceptować wszystko co nas spotyka nie jest wcale łatwe.

Ja sam do końca nie mam przerobionego tego tematu, ale już robię w nim jakieś postępy. Już śmierć nie jest dla mnie tematem tabu i być może już łatwiej będzie mi się pogodzić ze śmiercią kogoś bliskiego lub swoją własną jak przyjdzie na mnie pora. W każdym bądź razie mam taką nadzieję, pożyjemy, zobaczymy

@splash545 umieranie to najprostsza czynność na świecie. Nie musisz w to wkładać żadnej woli, wszystko samo się wykona. Najlepiej chyba jest o tym nie myśleć i żyć po prostu jak by każdy dzień był ostatni.

@cweliat xd

@Byk Polecam obejrzeć podcast, może znajdziesz w nim jakaś myśl, która Ci się przyda w radzeniu sobie z Twoją przypadłością.

@ErwinoRommelo odpowiedź się przewija, ale jest bardzo prosta:

Nic czego nie uznasz za cierpienie, cierpieniem nie będzie. Możesz kontrolować swoje wyobrażenia i odrzucać myśli, które każą Ci coś uznawać za cierpienie.

Ale polecam przesłuchać, bo jest tam właśnie o akceptacji wszystkiego co nas spotyka i jak się do tego nastawiać, żeby właśnie nie cierpieć oraz o wspomnianych przeze mnie wyżej wyobrażeniach. A Pan Mazur na pewno potrafi lepiej i dogłębniej o tym opowiedzieć niż ja

@Dan188 nic tylko się zgodzić

@conradowl Haha, piękne podsumowanie

@conradowl ja wyskoczylem z cytatem z szeregowca ryan’a, « Kapitanie, jezeli bog jest z nami to kto jest z tamtymi. », odpowiedz jak zawsze, wola niebios.

@Capo_di_Sicilia przecież tu jest brak pochwały do działania bezmyślnego, a nie działania w ogóle.

Ilekroć będziesz czegoś próbował, zmierz swoje siły, a zarazem swoje zamiary i środki.

Nim przystąpisz do czynu przemyśl dokładnie co jest Ci potrzebne i odpowiednio się do tego przygotuj czy to pod względem psychicznym, czy zasobów. Bo co z tego jak zaczniesz coś robić jak po chwili się zniechęcisz bo sobie nie przemyślałeś pewnych kwestii.

Ja nie wiem czy Ci co pierwsi 'schodzili z drzew' robili to bezmyślnie, czy może najpierw obmyślali sobie bezpieczną drogę ucieczki z powrotem na to drzewo, w razie niebezpieczeństwa? Jakby tak bezmyślnie zleźli i by ich tam coś ubiło to pewnie nie szybko by się znaleźli naśladowcy.

Nawet gdy robisz coś odkrywczego, czy niebezpiecznego można się do tego w jakiś sposób przygotować i zmaksymalizować szansę powodzenia, niż robić byle robić, byle szybciej.

Ja ostatnio zacząłem biegać to też nie rzuciłem się od razu na maraton. Tylko zmierzyłem siły na zamiary i wiedziałem, że na początku sukcesem będzie kilometr, później 2,5, a ostatnio zrobiłem 5 i teraz zaczynam celować w 10. A jeśli bym od razu się porwał na tą 5 to przecież bym wcale nie dał rady i po kilku próbach bym się zniechęcił. Tu jest sens tego:

przystępuje do tego co łatwe

Zacząłem od tego co łatwe, czyli od kilometra. A czy to oznacza, że na tym skończyłem i nie przebiegne kiedyś dystansu maratonu?

Tu jest brak pochwaly dla ryzykownego dzialania. Ktos musial wsiasc w rakiete ktora miala procesor dzisiejszego kalkulatora, zeby poleciec na ksiezyc. Ruszyc statkiem, zeby odkryc Ameryke, czy wziac 100 mln kredytu zeby rozwinąć swoj biznes ryzykujac swoje zycie. Przebiegniecie 5 km to przewidywalna droga do celu.