#muzyka #lata90 #metal #hardcore

Machine Head - "Davidian"

https://www.youtube.com/watch?v=Qf0yWQzz0gM&list=RDQf0yWQzz0gM&start_radio=1

#muzyka #hardcore #bass #muzykaelektroniczna

Zmiana klimatu

Przeglądam sobie swoje playlisty ze starego kanału yt.

Do którego nie mam już niestety dostępu. Ale wciąż jest

DJ HardBass - "Ultra Bass"

https://www.youtube.com/watch?v=FOm3xTaHYTg&list=FLilVaee97oBJwHaCv-cYtuQ&index=22

#muzyka #deathmetal #metal #hardcore

Suicide Silence - "Unanswared"

https://www.youtube.com/watch?v=_Yr5rn3Sv_4&list=RD_Yr5rn3Sv_4&start_radio=1

#muzykawolfika #muzyka #500wolfika #alternativemetal #hardcore #posthardcore

500 najczęściej słuchanych przeze mnie płyt, według serwisu last.fm - od 2007 roku.

miejsce 362 (ilość scrobli - 61):

Helmet - "Strap It On"

rok wydania: 10.1990

producent: Wharton Tiers, Helmet

https://youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_lIJ1sNx4JTzp3SSGcPJ3U4djFXXFP6d-Q&si=Ayg9m0BxqWgnMbrm

Tag do blokowania/obserwowania: #piechurslucha

Dry Kill Logic - Nothing

Nawet nie wiedziałem, że potrzebowałem dzisiaj takiego vibu. Ach, nu metal

#muzyka #numetal #metal #hardcore

Dzisiaj mały crossover #hardcore z #dnb . Enjoy

#muzyka

https://youtu.be/XPtDFuuDpP0?si=Uy5k6qgnAbSPRd2s

Roger Miret & The Disasters - Run Johnny Run

z albumu Roger Miret & The Disasters (2002)

Roger znany każdemu, kto choć trochę interesuje się nowojorską sceną #hardcore #nyhc tym razem pokazał łagodniejsze, ale nadal pełne energii oblicze.

#punkrock #rock

https://youtu.be/Xxnwpzop084?si=ZmDS-IlQK9xYY6gu

Hatebreed - This Is Now

z albumu The Rise Of Brutality (2003)

To tak na wypadek, gdyby komuś brakowało motywacji do martwych ciągów.

Nadal uważam za pewnego rodzaju fenomen, że tak wkurwione brzmienie można połączyć z wyjątkowo pozytywnym przekazem.

https://youtu.be/cRLaPctHa9E?si=BIQlugWzhoiK5SNF

#hardcore #metalcore #nutysaradonina

#muzykawolfika #muzyka #500wolfika #metal #alternativemetal #hardcore #groovemetal

500 najczęściej słuchanych przeze mnie płyt, według serwisu last.fm - od 2007 roku.

Kurcze, głupi jestem... właśnie się zorientowałem, że przecież każdy odsłuchany kawałek na spoti mebluje mi listę xDD

Muszę to naprawić. Od dziś "zamrażam" listę, żebym nie miał już więcej mindfucków. Dobrego piątku!

miejsce 483 (ilość scrobli - 50):

Helmet - "Strap It On"

rok wydania: 10.1990

producent: Wharton Tiers, Helmet

https://www.youtube.com/watch?v=1PKc6RRiK60

#muzykawolfika #muzyka #500wolfika #metal #alternativemetal #hardcore #polskamuzyka

500 najczęściej słuchanych przeze mnie płyt, według serwisu last.fm - od 2007 roku.

miejsce 487 (ilość scrobli - 50):

Tuff Enuff - "Cyborg's Don't Sleep"

rok wydania: 1996

producent: Tomasz Dziubiński

https://open.spotify.com/album/0YFCq4E1UGtEzcdBWefgn7?si=mi6xEWdETYiqCjkB8CavGQ

https://music.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_laOLqs3_TEFNq07AZii32xmz3W-8qbBLc&si=euZPB7f_z-yFlJyg

Miss K8 - You Can't Stop Me

https://www.youtube.com/watch?v=ihbhvTrfCXY

#hardstyle #hardcore #muzykaelektroniczna #muzyka

238 + 1 = 239

Tytuł: Hardcore Never Dies

Rok produkcji: 2023

Kategoria: Dramat

Reżyseria: Jim Taihuttu

Czas trwania: 1h 47m

Ocena: 8/10

W „Hardcore Never Dies” reżyser przedstawia dość wiernie bardzo popularną w Holandii subkulturę - gabberów. Takich ogolonych na zero gości, chodzących w charakterystycznych dresach i airmaxach oraz słuchających szybkich, mocnych gatunków muzyki elektronicznej. Narkotyki też są, niestety, nieodłączną częścią. :')

Nie będę ukrywał, że głównie dlatego zdecydowałem się na obejrzenie tego filmu - hardcore i pochodne są mi bardzo blisko, sama subkultura niekoniecznie, jednakże jej znajomość bardzo ułatwia zrozumienie niektórych wątków. No i przyda się wyrobiona tolerancja na hałas, ponieważ często puszczane są gabberowe kawałki.

Oprócz tego jest dosyć klasyczna historia o destrukcyjnym wpływie starszego brata na młodszego, który daje się zafascynować „luźnym” stylem życia. Film bardzo przypomina mi „Hooligans” z Elijahem Woodem, jednakże nie dajcie się zwieść mojej wysokiej ocenie - jest podyktowana mocnym sentymentem.

#filmmeter #filmy #hardcore #muzykaelektroniczna #ogladajzhejto

Cześć, nazywam się cyberpunkowy neuromantyk i słucham dziwnej muzyki - crossbreed, industrial hardcore, terror, speedcore, czasem nawet extratone i polcore, jeśli mam wybitnie głupkowaty humor. Dla większości ludzi to zwyczajny hałas. Spokojnie, dla mnie też, ale nic na to nie poradzę - jestem uzależniony i nie potrafię słuchać niczego spokojniejszego.

Jednak czasem w tym hałasie i chaosie można znaleźć coś pięknego. Zdaję sobie sprawę, że to stwierdzenie brzmi absurdalnie - w końcu mówimy o muzyce, która ma być głośna, szybka, mocna i idealna na parkiet. Przykładem takiego pięknego utworu jest „Failure” autorstwa muzyka o pseudonimie Drokz.

Zacznijmy od tego, że utwór trwa lekko ponad trzynaście minut. To dużo. Z reguły kawałki mają około trzech minut, czasem mniej, czasem więcej. Zdarzają się też dłuższe, w okolicach pięciu-sześciu. Trzynaście minut to swego rodzaju anomalia, ale w przypadku tego utworu taka długość pasuje idealnie.

Wspominam o tym głównie dlatego, że „Failure” bardzo mi pomaga, kiedy mam zły humor i paradoksalnie pomaga mi się wyciszyć, mimo że muzyki słucham naprawdę głośno (tyle że w słuchawkach, więc sąsiedzi nie cierpią). Głównie dlatego, że intro jest niespieszne i zawiera następujące słowa:

Life is not always smooth sailing

To live and to try is to experience some degree of failure

All of life is really a mixture of successes and failures

A failure can be devastating

By just sitting in the middle of the road and doing nothing

We just quit, we stop trying

That perhaps is the most tragic kind of failure of all

Let's consider just one final thing

How do we deal with the dust of failure?

Well, the first thing we should do is learn from it

And once we have done that, we need to leave it behind

The next thing is to try again

Forget your failures and keep going and move on

My friends, the bottom line is this

Failures do not have to be fatal or final

Jakbym słyszał słowa mistrza #stoicyzm, który w logiczny sposób próbuje przekazać, jak poradzić sobie z porażką. I mimo że często takie słowa brzmią jak oczywistość („postaraj się zostawić to za sobą, nie myśleć o tym i pójść dalej”), to jednak pomagają, przynajmniej mi. Jeszcze bardziej jak wypowiedziane są spokojnym, trochę mentorskim tonem. 

Wiecie, mam taką przypadłość, na szczęście z wiekiem i większą wyrozumiałością coraz słabnącą, że jakakolwiek porażka wpędza mnie w poczucie winy oraz stanowi pożywkę dla wewnętrznego głosu, który lubi się nade mną pastwić. Dodajmy do tego chorobliwy perfekcjonizm - przykładowo kiedyś jak przyszły wyniki z egzaminu zawodowego, to zamiast się cieszyć, że zdobyłem 98%, narzekałem, że zabrakło mi jednego punktu do 100%. 

To nie było łatwe i jak wspomniałem wcześniej, na szczęście zmienia się to na lepsze. I nie będę ukrywał, że między innymi utwór Drokza bardzo mi pomógł w zmianie myślenia. 

Według mnie piękno tkwi nie tylko w przekazie utworu, ale także w tym, jak został ułożony muzycznie. Niestety, brak mi wiedzy o technikach wykorzystywanych do produkcji tego rodzaju muzyki - jestem jedynie odbiorcą, a nie twórcą - no i trudno mi się pisze o muzyce, podobnie jak o obrazach zresztą. Brak mi odpowiedniego słownictwa. 

Utwór zaczyna się od spokojnego intra, o tym już wspominałem. Potem mamy pierwszy tak zwany drop, również bardzo spokojny (jak na tę muzykę), przyjemny dla ucha, przygotowujący do tego, co nastąpi dalej. A dalej jest już o wiele twardszy kick, brzmiący na szybszy. Drokz przez cały utwór przy każdym kolejnym dropie dodaje nowe elementy, układające się w ładną całość.

Po paru minutach z melodycznej części przechodzimy w bardziej mechaniczną, industrialną, z dość głośną i głuchą perkusją. Nie ukrywajmy, to też utwór przeznaczony na parkiet. Muzyk oddziela te partie odpowiednim przerywnikiem tak, żeby przejście nie było nagłe, tylko płynne, naturalne. 

Najbardziej podoba mi się jednak ostatnia część, poprzedzona zapętloną melodią wygrywaną na pianinie, z powtórzoną drugą połową tekstu. Zaczyna się w dziesiątej minucie utworu i mimo że jest najszybsza (wcześniej mieliśmy terror, ostatni fragment to już speedcore), to jednocześnie jest dla mnie najbardziej spokojna. Bardzo szybkie tempo jest rytmiczne, harmonijne, nie wyłamuje się - to na melodię trzeba zwrócić uwagę, która stanowi przedłużenie fragmentu z pianinem.

Normalnie poleciłbym po prostu przesłuchać, jednakże wiem, jak wygląda pierwszy kontakt z taką muzyką. Zaczynałem od hardstyle i moja pierwsza myśl brzmiała „jak można tego w ogóle słuchać?”. Trzynaście lat później słucham o wiele gorszych rzeczy. : ')

Niemniej dla odważnych i/lub ciekawych zostawiam link do utworu.

https://youtu.be/ms8_RYYf7yc?si=--qymOyJwtxYelaG

#muzyka #muzykaelektroniczna #terrorcore #speedcore #hardcore

Nie samym jazzem człowiek żyje, czasem trzeba zacząć dzień energicznie. Mam ten album na kasecie magnetofonowej (feel old yet?).

1125 - Płonie mi serce (Płonie mi serce, 1999)

#muzyka #hardcore #hardcorepunk

https://www.youtube.com/watch?v=LGbxBx8654I

#hardcore #hejtokoksy

Może na koniec dnia wrzucę tych pozerów z Turnstile?

Daję linka od 6:40, bo przynajmniej jest energicznie ale nie wiem jak to zadziała

Drugi tag dotyczy drugie filmu. Fajne plecy

https://youtu.be/WdJZlmhQXug?t=400

https://www.youtube.com/watch?v=bJ14_dv0Uk4

Awesome Records 1991-95 History Mix

https://youtu.be/3PmxhIzRNo4

#muzykaelektroniczna #jungle #hardcore #90s