Starożytny Egipt

Seti I oraz Bogini Hathor.
Na płaskorzeźbie ukazana jest bogini Hathor witająca króla w zaświatach: bierze go za rękę i wyciąga swój naszyjnik menit jako symbol swojej ochrony.
Hathor była patronką miłości, nieba, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Grecy utożsamiali ją z Afrodytą, zaś Rzymianie z Wenus.
Sama płaskorzeźba pochodzi z filaru w komorze grobowej faraona Setiego I w jego grobowcu w Dolinie Królów. Obecnie znajduje się w Luwrze we Francji.

Moment odkrycia pomnika Królowej Teje w 2004 roku w Luksorze.

Mogłoby się wydawać iż fizjoterapia to wynalazek stricte nowożytny, ale nic bardziej mylnego. Różne jej rodzaje stosowano już w wielu starożytnych kulturach, a najstarsze świadectwa jej stosowania pochodzą ze Starożytnego Egiptu. Poniżej na zdjęciu znajduje się relief z mastaby Ankhmator'a, wezyra faraona Tetiego, żyjącego ok. 4500 lat temu. Na reliefie widzimy masażystę masującego stopę pacjenta. Obok (widoczne na reprodukcji po lewej, należy kliknąć na zdjęcie aby wyświetlić całość) widzimy drugiego terapeutę który masuje nadgarstek pacjenta. Znane są także inne przykłady fizjoterapii, np. słynny medyczny Papirus Esberna z ok 1550r. p.n.e. wspomina o helioterapii jako metodzie łagodzenia bólów. Inny dokument znany jako "Kalup Papyrus" wspomina o balneoterapii, czyli metodzie leczenia różnymi specjalnymi rodzajami błota i gliny. Hydroterapia, czyli leczenie wodą było stosowane w specjalnym uzdrowisku w pobliżu świątyni bogini Hathor w Denderze. Tam do specjalnych basenów spływała woda źródlana po posągu bogini Hathor, który miał spotęgować jej magiczne i lecznicze właściwości.

4 listopada 1922 roku, czyli dokładnie 100 lat temu brytyjski egiptolog Howard Carter odnalazł w Dolinie Królów w Tebach Zachodnich (dzisiejszy Luxor) nienaruszony grobowiec faraona Tutanchamona. Pomimo niezwykłości i przełomowości tego odkrycia, samo znalezisko niewiele wniosło do wiedzy badaczy o faraonie oraz czasach w których żył, mało tego zrodziło bardzo wiele pytań. W grobowcu nie znaleziono żadnych dokumentów z epoki, a wiele z przedmiotów nosi ślady ponownego rzeźbienia lub przerabiania, niektóre z nich wręcz wyglądają jakby zostały wykonane dla innych ludzi, w tym również dla kobiety. Na zdjęciu Howard Carter w asyście arabskiego robotnika otwierający jedną z wewnętrznych trumien, 1925 rok, koloryzowane.

Nurkowie świecący światłami na głowie Serapisa, znalezionego w zatopionym egipskim mieście Kanopos. Pełny posąg miał kiedyś ponad 4 metry wysokości i pochodzi z około 200 roku p.n.e.
Starożytne miasto Kanopos jest wielokrotnie wspominane przez klasycznych autorów i ojców kościoła. Najstarsza wzmianka o Kanopusie znajduje się w wierszu Solona z pierwszej połowy VI wieku p.n.e. Według poety Nicandera (II w. p.n.e.) zginął tu sternik Menelaosa, Kanopos, ukąszony przez żmiję na piaskach Thonis. Podczas ostatnich dynastii faraonów i okresu ptolemejskiego Kanopus słynął ze swoich sanktuariów Ozyrysa i Serapisa. Pielgrzymi z całego starożytnego świata przybywali z wizytą w poszukiwaniu cudownego uzdrowienia.

Składane łóżko obozowe faraona Tutanchamona.

Portrety Fajumskie z mumii Egipcjanek i kolczyki znalezione przy tychże mumiach.

Jeśli chcecie wiedzieć skąd wiemy, jaka jest najbardziej prawdopodobna wymowa języka, którym mówili starożytni Egipcjanie, to obejrzyjcie poniższy film. Wygląda trochę nienaturalnie, bo jest dubbingowany po angielsku.
https://youtu.be/QWEsWafaftw

Jakiś czas temu Egipskie Ministerstwo Turystyki i Starożytności iż w najbliższy czwartek (25 listopada 2021) odbędzie się oficjalne otwarcie Alei Sfinksów (tzw. drogi Kebash) w Luksorze, łączącej świątynie Amona z okręgiem jego boskiej małżonki Mut.
W starożytności odbywały się tam procesje z udziałem złotych barek w których przenoszono posągi bóstw wyciągnięte z sanktuariów. Więcej o owych procesjach opowiedziałem w filmie o kalendarzu egipskim. Z okazji otwarcia owej drogi zrekonstruowano starożytne barki aby jeszcze raz, po prawie 2000 latach, przenieść posągi bogów.
Aleja Sfinksów rozciąga się na 2700 metrów między starożytnymi świątyniami Karnaku i Luksoru z setkami posągów z głowami barana i posągami sfinksów po obu stronach.
Władze przeprowadziły w ostatnich miesiącach poważne prace renowacyjne na drodze i świątyniach Karnaku i Luksoru.
Według doniesień medialnych Ministerstwo Turystyki i Starożytności zaprosiło ambasadorów zagranicznych w Egipcie i wiele osób publicznych do udziału w ceremonii.
Ponowne otwarcie Alei Sfinksów następuje, gdy Egipt rozpoczyna różne duże projekty mające na celu odrestaurowanie zabytków i promowanie turystyki.
W zeszłym roku Egipt zainaugurował Narodowe Muzeum Cywilizacji Egipskiej spektakularną Złotą Paradą Faraonów, która przeniosła 22 mumie z Muzeum Egipskiego w Tahrir do ich nowego domu.
Prezydent Abdel-Fattah El-Sisi niedawno polecił urzędnikom wykorzystać planowaną ceremonię ponownego otwarcia do promowania siły kraju na arenie międzynarodowej.
El-Sisi podkreślił, że Luksor – często nazywany największym na świecie skansenem – odzwierciedla bogactwo i chwałę starożytnej cywilizacji Egiptu.
Jeśli się uda to nagram i udostępnię Wam nagranie z procesji, podobnie jak zrobiłem to ze Złotą Paradą Faraonów.
Na zdjęciu: Złote barki tebańskich bogów stojące na Alei Sfinksów i czekające na procesję, po kolei barka: Amona, Mut i Chonsu.

Bransoletka królowej Ahhotep z XVIII dynastii.
Grób królowej Ahhotep został odkryty w 1859 roku w Tebach Zachodnich.
Ta bransoletka, znaleziona w jej trumnie, nosi na zapięciu imię jej syna: „Syn Re, Ahmose, ukochany [przez] Re”. Bransoletka składa się z 30 rzędów maleńkich koralików w kształcie trójkąta, po 15 koralików na każdy trójkąt. Liczby te były najprawdopodobniej zamierzone, wybrane tak, aby reprezentowały skojarzenie z księżycem i kalendarzem księżycowym. Jest wykonana ze złota, turkusu (jasnoniebieski), lapisu lazuli (ciemnoniebieski) i karneolu (czerwony)
Innym cudownym odkryciem jest to, że na zapince jest wyryta najstarsza pisemna forma (znakiem hieroglificznym) księżyca. Dokładnie chodzi o trzeci znak od góry, okrąg na półkole, który jest częścią imienia jej syna. Samo słowo "Ah" oznacza księżyc. Imię królowej Ahhotep oznacza "Księżyc jest zadowolony" natomiast imię jej syna Ahmose oznacza "Zrodzony z księżyca".
Bransoletę datuje się na między ok. 1560, a ok. 1530 p.n.e., obecnie znajduje się z resztą zachowanego skarbu Ahhotep I w Muzeum Kairskim.
Film o życiu wojowniczej królowej Ahhotep oraz o burzliwej historii odkrycia jej grobowca możecie obejrzeć na moim kanale YT.

Równo 1629 lat temu, 8 listopada 392 roku cesarz Teodozjusz ogłosił chrześcijaństwo oficjalną religią Cesarstwa Rzymskiego i zakazał innych religii. Ucierpiał na tym cały antyczny świat, jednak zakaz ten najbardziej krwawe żniwo zebrał w Egipcie. Nie ucierpieli jedynie wyznawcy starych religii, ale również zwierzęta uznawane ze święte oraz większość starożytnych tekstów, nie koniecznie religijnych, przez pierwszych chrześcijan uważanych za herezję.
Na zdjęciu scena z filmu Agora z 2009 roku.

Najwyższy czas ogłosić zwycięzcę #konkursegipski w którym do wygrania była wersja elektroniczna książki "Nauki mędrców Starożytnego Egiptu", będąca zbiorem filozofii czołowych myślicieli Starożytnego Egiptu.
Tak więc zwyciężczynią konkursu zostaje @mala_mi ze swoim lovecraftowskim cytatem. Gratulujemy wygranej, link do pobrania książki prześlemy przez prywatną wiadomość.

Wspaniała kultowa rzeźba przedstawiająca boga Horusa wykonana z litego srebra i pokrytego elektrum, czyli stopem złota i srebra.
Horus został tutaj przedstawiony pod postacią swojego świętego zwierzęcia, czyli sokoła. Na głowie ma koronę Górnego i Dolnego Egiptu, ozdobioną Ureuszem - kobrą królewską, która miała pluć jadem na wrogów Egiptu.
Rzeźba mierzy 27cm, pochodzi z tzw. Okresu Późnego, jest datowana na między 525 a 404r. p.n.e. i jest własnością niemieckiego banku BayernLB, obecnie wystawiana jest w Staatliches Museum Ägyptischer Kunst w Monachium, w Niemczech.

Dnia wczorajszego (20.10.2021) doszło do zamachu na starożytną rzeźbę sfinksa w Kairze!
Fanatyk będący obywatelem Algierii rzucił się z młotkiem na jednego ze starożytnych sfinksów, z głową barana symbolizującą Amona, stojącego na Placu Tahirskim w Kairze pod obeliskiem Ramzesa II. Na szczęście algierskiemu szaleńcowi nie udało się wyrządzić dużych szkód, ponieważ szybko został powstrzymany przez Egipcjan, co widać na zdjęciu.
Teraz czekamy na wyrok Egipskiego sądu, jednak możemy się spodziewać że będzie on surowy.
Dziękuje za informacje Mohammedowi Mohie, Egipskiemu anglojęzycznemu przewodnikowi turystycznemu oraz administratorowi strony KMTology - تاريخ مصر القديم

Kamienny sarkofag Ta-Miu, kotki księcia Totmesa, syna faraona Amenhotepa III.
Sarkofag kota jest w całości ozdobiony scenami, a wieko jest pokryte hieroglifami.
Tył sarkofagu (widoczny na zdjęciu) przedstawia kota przy stole zastawionym ofiarami i kwiatem lotosu, znakiem zmartwychwstania i odrodzenia. Przód zdobi podobna scena z tą różnicą że za kotką widnieje wyobrażenie jej mumii.
Imię Ta-Miu oznacza "Pani Kotka".
Jedna z inskrypcji na sarkofagu, na tylnej jego ścianie po prawej stronie (linijka biegnąca z góry na dół, widoczna na zdjęciu) mówi że kotka Ta-Miu i jej opiekun Totmes spotkają się ponownie w krainie Ozyrysa, Polach Trzcin, czyli zaświatach.
Nowe Państwo, koniec XVIII dynastii, panowanie faraona Amenhotepa III, ok. 1391-1353 pne. Wapień z Memphis. Obecnie w Muzeum Egipskim w Kairze. Nr. katalogowy: JE 30172

Dzisiaj historia dwóch "rzeźb ogrodowych" z Wielkiej Brytanii.
Posągi zostały sprzedane przez rodzinę z Clare koło Sudbury po tym, jak zdecydowali się na przeprowadzkę. Wcześniej owa rodzina kupiła je za 200 funtów za stukę, 15 lat temu.
Licytatorzy ustalili cenę orientacyjną od 300 do 500 funtów za parę, ale sprzedali je na aukcji za 195 000 funtów! Co spowodowało taki wzrost ceny? Otóż okazało się że są to oryginale starożytne posągi mogące mieć nawet 4000 lat! Nie jest do końca jasne jak sfinksy trafiły na wyspy brytyjskie, jednak najpewniej zostały przywiezione w XIX wieku jako "pamiątka" z podróży do Egiptu. Oba mają 1m wysokości, jeden przedstawia kobietę a drugi mężczyznę. Niestety przez angielski klimat kamień mocno zwietrzał, co widać na zdjęciu.
Historia jednak nie będzie miała szczęśliwego zakończenia, ponieważ rzeźby nie wrócą do ojczyzny, a trafią do prywatnej kolekcji. Na razie statuetki kupił międzynarodowy dom aukcyjny.