Herbata

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości tajwańska czarna herbata Hong Yu 2022 „Rubinowa” z niezawodnego sklepu eherbata.pl. Herbata pochodzi z miejscowości Yuchi, a sama tradycja produkcji czarnych herbat w tamtym rejonie wzięła się z czasów drugowojennej japońskiej okupacji. Cechą wyróżniając herbatę Hong Yu jest naturalny aromat mentolowy, pochodzący od użytego kultywaru Hong Yu (jest to krzyżówka między szerokolistną odmianą assamską, a lokalnie występującymi szczepami herbaty).

Susz jest bardzo ładny, ciemny, herbata składa się ze sporych, ciasno zrolowanych liści. Zapach suszu jest słodki... i faktycznie ma nuty mentolu. Nie są one wybitnie intensywne, ale na tyle wyraźne, że stanowią przeciwwagę dla słodkich herbacianych aromatów (jest to jednak słodycz innego rodzaju niż nuty słodowo-tostowo-chlebowe. Herbata pachnie bardziej jak dżem z białych owoców, ew. owocowe cukierki).

Sam napar jest czerwony z rubinowymi refleksami - widywałem już głębsze kolory. Górna nuta aromatu jest wyraźnie świeża, pachnie mentolowo, ale wyczuwam też nuty eukaliptusa, czy trawy cytrynowej. Kontrę stanowi herbaciana słodycz, w naparze wydaje się ona być już bliżej klasycznych nut tostowo-słodowych. W smaku ta świeża, mentolowa nuta jest wyczuwalna naprawdę dobrze. W tle mamy do czynienia z bardzo słodkim smakiem, uderzającym w białe winogrona, figi, czy nawet landrynki.

Wow, to jedyna w swoim rodzaju herbata. W ślepym teście dałbym sobie rękę uciąć, że to blend z dodatkiem jakiegoś orzeźwiającego składnika. Hong Yu to świetny przykład na to jak zróżnicowany jest świat herbaty, nawet w obrębie jednego gatunku jakim jest herbata czarna. W przeciągu miesiąca, dwóch (zbiory są w kwietniu) powinien pokazać się rocznik 2023, nie mogę się doczekać!

25/∞ 

#herbatacodzienna #herbata

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości fermentowana japońska herbata Goishicha od niezawodnego sklepu eherbata.pl. Ale zanim przejdziemy do opisu smaku i aromatu, zajmijmy się fermentacją herbaty (czyli wpis będzie bardziej z cyklu #herbatacodziennaekstra ).

Prawdopodobnie każdy z nas słyszał o tym, że np. herbaty czarne, czy puerh są fermentowane. Niestety nie jest to prawda. Oddając głos wikipedii:

"Fermentacja – enzymatyczny proces przemian związków organicznych w warunkach beztlenowych, prowadzony przez mikroorganizmy, np. bakterie lub drożdże"

Teraz odnieśmy to do herbaty. W przypadku herbat czarnych, w ich produkcji nie biorą udziału żadne mikroorganizmy. Zachodzi za to proces ciemnienia enzymatycznego, które jest doskonale znane wszystkim, którzy chociaż raz kroili jabłko. No dobra, ale co z puerhami? W przypadku surowych herbat typu sheng, w dojrzewaniu herbaty nie biorą mikroorganizmy, więc nie możemy nazwać tegoż procesu produkcyjnego fermentacją. W przypadku gotowanych shu jest trochę inaczej. Ich proces produkcyjny został wynaleziony w XX wieku - jego główną częścią jest usypywanie herbaty w stosy (przypominające trochę kompost) i zaszczepianie mikroorganizmami. Same stosy herbaciane dojrzewają w warunkach tlenowych, więc formalnie nie jest to herbata fermentowana.

I tu wchodzi cała na czarno Goishicha - jest ona najpierw podgrzewana parą wodną (która to posłuży do dalszego etapu produkcji), następnie dojrzewa w stosach z pomocą różnych drobnoustrojów, żeby na końcu fermentować w kadziach z wodą z etapu pierwszego w warunkach beztlenowych. W ten sposób herbata kisi się przez kilka następnych tygodni. Bardzo podobny proces produkcyjny przechodzi inna japońska herbata "kiszona" Awa Bancha - ale o niej kiedy indziej :).

No dobra, to przy długim wstępie możemy przejść do mięska - czyli opisu Goishichy. Sama nazwa ma oznaczać "herbata jak kamienie do gry w Go", ale to raczej eufemizm. Z wyglądu bliżej jej do starego pu erha (albo jak napisał jeden z komentujących poprzednie wpisy, a ja z dumą kradnę - herbata w formie krowiego placka). Wąchając susz spodziewałem się ekstremalnego zapachu, zbliżonego do polskich kiszonek, czy nawet octu... ale nic takiego nie ma. Aromat suszonej herbaty jest delikatny, trochę herbatnikowy, z delikatnym kwasem w tle.

Kilka pierwszych zaparzeń daje rubinowy, ładny napar. Zapach jest już trochę mocniejszy, ale dalej nie jest on wybitnie kontrowersyjny. W ślepym teście pewnie upierałbym się przy tym, że to słodowa czarna herbata (Cejlon na przykład) z wciśniętą cytryną. Znacznie więcej dzieje się w smaku - są słodkie nuty herbaciane, bardzo dużo kwaśnych owoców (pigwa, cytryna, zielone pomarańcze), a to wszystko podbudowane fajną, owocowo-landrynkową słodyczą. Herbata jest bardzo wydajna, chociaż przy kolejnych parzeniach jest mniej owoców, a więcej słodyczy.

Goishicha to bardzo ciekawa (i bardzo droga - widoczna na zdjęciu porcja na +/- 350 ml wody to 15 PLN. Oczywiście, parzymy kilka razy, więc wychodzi korzystniej). Bardzo cieszę się, że miałem okazję spróbować tej herbaty, ale raczej nie będę wracał.

24/∞ 

#herbatacodzienna #herbata

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Z okazji startu drugiego sezonu #herbatacodzienna wracam z herbacianym #rozdajo (miejsce na nowe herbaty samo się nie zrobi xD). No dobra, ale do konkretów, procedura jest prosta - każdy piorun to szansa na wygranie zestawu (można zostawić obserwację w tagu #herbatacodzienna i/lub mojego profilu, żeby wiedzieć o przyszłych zabawach wcześniej, ale nie jest to w żadnym razie obowiązkowe). W skład wchodzą próbki herbaciane - każda będzie wystarczająco duża, żeby zaparzyć sobie co najmniej dwie duże herbaty. Za każde 500 piorunów dorzucam jedną próbkę (czyli na przykład jak post dostanie 1572 pioruny to przygotuję 8 próbek). Oczywiście, zawartość ustalam z wygranym, więc nie dostaniecie niczego, czego byście nie lubili/nie mogli wypić, dorzucam również instrukcję zaparzania. Wysyłka na mój koszt paczkomatem (trzeba podać numer telefonu, numer paczkomatu i maila). Losowanie za pomocą hejtolos za tydzień, 24.03.2023 - jeżeli wygrany nie odpowie w 48h po wysłaniu przeze mnie wiadomości to losuję kolejną osobę. Wysyłka w tygodniu 27.03 - 2.04.

Żebyście mieli pewność, że Wasze pioruny są zainwestowane dobrze to poniżej zamieszczam potwierdzenie zwycięzców ostatnich rozdajo:

• rozdajo herbaciane sezon 1 - https://www.hejto.pl/wpis/siemanko-kojarzycie-to-uczucie-kiedy-wygrywacie-rozdajo-a-autor-posta-od-razu-si
  

• rozdajo książkowe https://www.hejto.pl/wpis/chwalesie-i-dziekuje-jednoczesnie-thelastofpierogi-za-paczuche-z-rozdajo-smiley-
  

Ostatni zwycięzca otrzymał takie próbki (większość jest opisana na tagu #herbatacodzienna)

1. Bai Mu Dan 2022 Organic
   

2. MF Marco Polo
   

3. MF Earl Grey Imperial
   

4. Earl Grey Intense Kusmi
   

5. Jiandou Tie Guan Yin 2022
   

6. Pu erh Big Snow Mountain Chen Xiang
   

7. Lapsang Suochong Imperial
   

8. XiaGuan 2013
   

9. Kusmi White Anastasia (torebki)
   

10. Kusmi White Berries (torebki)
    

11. Pu-erh 2016 (całe ciastko)
    

Powodzenia!

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości blend zielonej herbaty "Sakura, sakura! 2023" od francuskiej herbaciarni Mariage Freres. Jest to mieszanka z kilku powodów wyjątkowa - to pierwsza herbata z rocznika 2023, którą będę pił. Herbata ta jest też pierwszym, wiosennym blendem w danym roku oferowanym przez Mariage Freres. Mieszanka jest inspirowana spacerem pośród kwitnących drzew japońskiej wiśni. Bazą herbaty jest japońska herbata sencha, wymieszana z płatkami drzewa wiśniowego. Jeżeli chodzi o zapach suszu - na pierwsze miejsce wybija się kwiat wiśni. Wizualnie, herbata jest bardzo ładna, z pojedynczymi skręconymi liśćmi zielonej herbaty i ładnie zachowanymi płatkami kwiatów.

Napar jest jasny i pachnie bardzo wiśniowo. Gdyby ktoś powiedział mi, że w blendzie tym nie ma herbaty, uwierzyłbym bez problemu. Kwiaty wiśni są zdecydowanie na pierwszym, drugim i trzecim planie. Herbaciarnia nie kłamała zapewniając, że doświadczenie związane z jej piciem jest jak pierwszy, wiosenny spacer między tańczącymi w powietrzu biało-różowymi kwiatkami.

Smak jest bardziej złożony i ciekawszy niż sam aromat. Poza owocową kwiatowością, nutami owoców wiśni wyczuwam wyraźnie bazę herbacianą - jest delikatne umami (ale pasujące do całej kompozycji - jak tej nuty wybitnie w japońskich herbatach nie lubię, tak tutaj stanowi świetny kontrapunkt dla całej słodyczy), jest trochę łąki i takiej polnej kwiatowości. Oczywiście, pierwsze skrzypce gra dalej kwiat wiśni.

"Sakura, sakura! 2023" to świetny koncepcyjny blend. Podobnie jednak jak opisywana drzewiej mieszanka Marco Polo, jest to czysto europejska fantazja na temat japońskiej kultury herbacianej. Warto jednak dać jej szansę, bo w kategorii herbat koncepcyjnych jest to jedna z ciekawszych pozycji. Tak jak szekspirowskie filmy Akiry Kurosawy, czy Ghost of Tsushim ze studia Sucker Punch, tak ta herbata jest dowodem na to, że bardzo ciekawe rzeczy powstają z wymieszania kultur wschodu i zachodu. Z pewnością kupię edycję 2024!

23/∞ 

#herbata #herbatacodzienna

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości blend czarnej herbaty Smoky Earl Grey od francuskiej herbaciarni Mariage Freres. Herbata jest częścią kolekcji Grand Tradition Assemblage w którą wchodzą sprawdzone, klasyczne francuskie blendy herbaciane. Niewiele wiemy o pochodzeniu herbaty - na ogół, jeżeli brakuje oznaczonego kraju produkcji, oznacza to że mamy do czynienia z blendem pochodzącym z różnych krajów/regionów herbacianych. Jeżeli miałbym strzelać, to obstawiłbym, że w blendzie znajdują się szerokie liście herbaty z chińskiej prowincji Fujian - zapach suszu jest zbliżony do Lapsanga, uderzający w nuty ogniskowo-oscypkowe, z delikatnym aromatem bergamotki.

Napar jest bardzo ciemny, bordowy. Aromat nie zostawia jeńców - na pierwszym planie jest intensywna wędzonka (balans jest bliżej świeżo rozpalonego ogniska lub wyjętego z wędzarni sera, na szczęście nie wyczuwam nut wędzonej szynki/kiełbasy/wody po parówkach za którymi nie przepadam). Kontrę stanowi silny, cytrusowy aromat olejku bergamotkowego. Herbaciarnia postanowiła użyć go naprawdę hojnie - w naparze pływają tłuste oka, które najpewniej są tego efektem.

Sam napar smakuje dokładnie tak jak pachnie. Jest dosyć gładki i ma konkretne body. Na pierwszym miejscu jest oscypkowa wędzoność, przełamana cytrusem i delikatną słodową bazą. Jest raczej wytrawnie i dzieje się sporo, chociaż smak jest raczej jednowymiarowy. Przeżycie przypomina zajadanie świeżo uwędzonego, jeszcze gorącego oscypka ze słodką, cytrusową marmoladą. To naprawdę fajna herbata, która podejdzie bardzo określonemu konsumentowi. Na pewno jest to ciekawy eksperyment i kolejny fajny Earl Grey w kolekcji. Czy kupię więcej niż jedno opakowanie? Raczej nie.

22/∞ 

#herbata #herbatacodzienna

Czas na drugi sezon #herbatacodzienna ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Co w nim? M.in. pierwsze herbaty ze zbiorów 2023 (tzw. herbaty lotnicze), kiszone herbaty japońskie, sporo wędzonych ciekawostek, czy kolejne, nietypowe Earl Grey'e. Delikatny spoiler w liście poniżej ;). Chętnie przyjmę sugestie od czego zacząć!

P.S. będzie herbaciane rozdajo w tym tygodniu ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości blend czarnej herbaty Earl Grey Imperial od francuskiej herbaciarni Mariage Freres. Stosunkowo często pytacie mnie o ulubionego Earl Grey'a - mogę zdecydowanie powiedzieć, że ten blend jest moim numerem jeden. Ale zacznijmy od początku. Bazę herbaty stanowią liście z pierwszego, wiosennego zbioru z indyjskiego Darjeeling. Wizualnie wyglądają one bardzo ładnie - są ciasno zwinięte, dosyć duże i jasne jak na herbatę ciemną. W zapachu suszu oczywiście dominuje olejek bergamotki, podbudowany słodkimi nutami. Jest sporo cytrusów, natomiast nie mogę powiedzieć że przykrywają one bazę. 

Kolor naparu jest raczej jasno-czerwony z rubinowymi refleksami i bardzo fajnie zarysowanym aromatem. Dalej mamy tutaj oczywiście dużo bergamotki, natomiast jest on fajnie kontrowany nutami słodkimi. Jest trochę nut tostowych, ale też sporo owocowo-dżemowej słodyczy. Smak jest złożony i wielowymiarowy. Pierwszy łyk przypomina mi wgryzienie się w gorącego tosta, który został hojnie potraktowany cytrusowym dżemem. Jest słodko, nawet trochę zaklejająco, ale na szczęście w końcowej nucie pojawiają się bardziej wytrawne smaki. Jest trochę Darjeelingowych nut rosołowych (wbrew niespotykanemu deskryptorowi jest to smak zdecydowanie przyjemny i mi osobiście kojarzy się bardziej z takim warzywnym bulionem - jest mineralnie, wytrawnie i trochę "sucho"), jest trochę białych owoców (głównie winogron i liczi), a na końcu można wyczuć delikatne taniny i garbniki, które dodają lekkiej goryczki. 

To zdecydowanie świetny Earl Grey. Bardzo złożony, świetnie skomponowany - no dzieje się w nim naprawdę dużo. Nie jest to raczej #herbatacodzienna bo przez złożoność może być męcząca. Osobiście, lubię zaparzyć sobie kubek, lub dwa, do dobrej książki. 

21/∞ 

P.S. do połowy marca wpisy będą pojawiać się znacznie rzadziej (chyba, że znajdę jakieś lokalne ciekawostki herbaciane), gdyż ponieważ uciekam na wakację do kraju, który z herbaty znany nie jest ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#herbata

A wieczorną herbatę owocową zaparzam tak ｡⁠◕⁠‿⁠◕⁠｡

#herbata

PUERH czerwona fermentowana herbatka kozak polecam

Torebkowa mi smakuje możecie podrzucić coś znośnego cenowo za 1kg z allegro liściastą nie będę torebkowego gówna pić.

#herbata

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości blend białej herbaty i płatków kwiatów Montagne de QA la lune od francuskiej herbaciarni Mariage Freres. Bazę mieszanki stanowi biała herbata Yin Zhen z chińskiej prowincji Fujian wymieszana z płatkami róży i lawendy. Wizual jest bardzo ładny - mamy pojedyncze igiełki stworzone z herbacianych pączków, przeplatane przez kawałki kwiatów. Zapach suszu jest bardzo delikatny - osobiście wyczuwam odrobinę mchu i takiej leśnej kwiatowości. 

Sam napar jest jasno-zielony i pachnie równie delikatnie co susz. Wyczuwam głównie taki zielony, świeżo ściśnięty mech... i w zasadzie tyle. Smak jest trochę bardziej zdecydowany, chociaż od pierwszego łyku nie ustępuje mi poczucie wgryzania się w leśne runo. Blend ma bardzo dużo nut iglastych, trochę suchych liści, a to wszystko kontrowane przez słodycz. Mimo sporego udziału kwiatów - nie wyczuwam ich tak mocno, jak w innych blendach z tej herbaciarni. 

Przyznam szczerze, że nie przepadam za większością "silver needles". Są dla mnie zdecydowanie zbyt delikatne i chyba nie potrafię ich w pełni docenić. Zupełnie szczerze, z herbat białych, znacznie bardziej cenię kilkanaście razy tańsze Bai Mu Dan, które ma zdecydowany charakter. Pokarało mnie za kupowanie herbat tylko i wyłącznie kierując się wyglądem puszki 

20/∞ 

#herbata #herbatacodzienna

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości blend czarnej herbaty Eros od francuskiej herbaciarni Mariage Freres. Sam producent opisuje tę mieszankę jako kwiatową herbatę dla zakochanych (prawie udało mi się wyrobić na Walentynki xD). W skład blendu wchodzą płatki ślazu, hibiskusa oraz róży. Sam wizual jest naprawdę atrakcyjny - widać suszone kwiaty oraz skręcone liście czarnej herbaty. Zapach suszu jest bardzo intensywny i kwiatowy. Bardziej w stronę wizyty w kwiaciarni i zanurzenia twarzy w najbardziej wonnych różach, niż wiosennej przechadzki po łące. 

Napar jest bursztynowy i pachnie nawet mocniej niż susz. Kwiaty przykrywają absolutnie wszelkie nuty pochodzące od liści herbacianych. Jest bardzo dużo róży (zarówno płatków jak i olejku), trochę lawendy. Hibiskus mimo obecności w składzie jest kompletnie niewyczuwalny. Smak jest bardzo jednowymiarowy, z kwiatową słodyczą i perfumą na miejscu pierwszym. Przy dłuższym parzeniu wychodzi trochę tanin i garbników, które trochę kontrują róże i wszechobecny perfum. 

No zdecydowanie nie jest to moja ulubiona herbata - za bardzo jednowymiarowa. Z drugiej strony, nie jest to zła "herbata koncepcyjna" - po prostu nie jestem jej targetem. Zdecydowanie polecam na randkę, ale więcej niż jeden kubek może zmulić.  

19/∞ 

#herbata #herbatacodzienna

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości Russian Morning N°24 od francuskiej herbaciarni Kusmi. Herbaty śniadaniowe to najpopularniejszy gatunek czarnych blendów na świecie. Czym właściwie są mieszanki Breakfast? Są to herbaty, które są na tyle intensywne, że smakują dobrze w towarzystwie mleka/cytryny/konfitur/pigwy etc. Ich popularność ogranicza się w zasadzie do Europy, Ameryki Północnej i krajów brytyjskiego Commonwealthu. Większość zachodnich kultur herbacianych wykształciła swój styl herbat śniadaniowych - stąd na półkach sklepów znajdziemy blendy English Breakfast, Irish Breakfast, Russian Breakfast, Paris Breakfast, czy w końcu American Breakfast. Jaka jest różnica? No cóż... to zależy. Generalnie, im bardziej na zachód tym herbata śniadaniowa staję się coraz słodsza (np. w amerykańskim blendzie pożądane są intensywne nuty słodu, tostów i biszkoptów). Mieszanki śniadaniowe nazywane "Russian" mogą zawierać domieszkę herbat wędzonych (ale nie muszą - przykładem jest dzisiejszy blend). Część herbaciarni tworzy blendy luźno inspirowane kulturą herbacianą krajów wschodu - stąd mieszanki typu Shanghai Breakfast, czy Tokyo Breakfast. Nie odnoszą się one do kultury herbacianej Japonii, czy Chin, a raczej stanowią europejskie wyobrażenie pod tytułem "co by było, gdyby w Azji pito herbatę jak w Europie?". Jak wybrać swoją mieszankę breakfast? Ja zazwyczaj staram się odpowiedzieć na trzy pytania: 1) z czym będzie ten blend pity (mocniejszy smakowo dodatek wymaga mocniejszej herbaty. Mleko bardzo dobrze pasuje do herbat bardzo słodkich), 2) jaką herbatę preferuję - słodko-słodowo-mocną, czy może lżejszą?, 3) czy będziemy pić ją do posiłku - generalnie do ciężkich, obfitych śniadań lepiej sprawdzi się wytrawna, wędzona mieszanka, niż bardzo słodki blend w stylu amerykańskim. Jeżeli tą samą herbatę podamy do naleśników - kompletnie zdominuje ona danie.

No dobra, to po tym przydługim wstępie możemy przejść do dzisiejszej bohaterki odcinka. Russian Morning N°24 to blend trzech czarnych herbat: szerokolistnej herbaty Assamskiej (odpowiedzialna za moc oraz wszelkie "herbaciane" smaczki), herbaty Ceylońskiej (dającej nuty słodkie) oraz czarnej herbaty z chińskiej prowincji Yunnan (budująca głębie herbacianego smaku). Sam susz jest dosyć klasyczny w zapachu - czuć aramat herbaciany przemieszany ze słodkimi, słodowymi nutami. Napar jest przyjemnie bursztynowy i dosyć intensywny. Aromat jest bardzo klasyczny - jest trochę kwiatów z mocną, zdecydowaną podbudową i intensywnym body. W smaku jest kwiatowo, słodko, ale jednowymiarowo. Nie jest to oczywiście wada - to do bólu prosta, acz szlachetna, herbata poranna. Jeżeli będziemy parzyć ją trochę dłużej, na wierzch wyjdzie trochę goryczki. Osobiście najchętniej spożywam ją w towarzystwie mleka albo cytryny.

Blendy breakfast to takie konie robocze każdej herbacianej kolekcji. Nadadzą się dobrze na wizytę gości (nawet tych konserwatywnych wujków gardzących "perfumowanymi wynalazkami), będzie dobrze smakować z cytryną i nada się do popijania solidnej jajecznicy. Russian Morning N°24 to mój śniadaniowy blend z wyboru.

#herbata #herbatacodzienna #herbatacodziennaekstra

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości Chiang Rai Puerh Tea Cake z manufaktury Pana Minga Lee ze zbiorów 2020. Jest to spora ciekawostka w mojej herbacianej kolekcji - jest to mój pierwszy puerh spoza Chin. W tym przypadku mamy do czynienia z herbatą z Tajlandii, surowiec pochodzi ze starych, zdziczałych drzew herbacianych, a liście są zbierane ręcznie. Rok do roku powstaje około 50 kilogramów tej herbaty. Jest to oczywiście pu erh shu - czyli zielony/surowy.

W zapachu mamy do czynienia z sianem... i w zasadzie ciężko wyczuć mi coś więcej. Może delikatny orzech/koński pot (deskryptor wzięty z opisów dzikich piw belgijskich pasuje tu jak ulał - no liście ewidentnie pachną takim lekko zziajanym potem końskim, ale jest to zapach z gatunku przyjemnych). Sama herbata jest mocno skompresowana w środku i trochę mniej przy brzegach. Liście i pączki są dobrze widoczne i naprawdę fajnie zachowane.

Znacznie ciekawiej jest w zapachu. Pierwsza myśl: "hej, to nie pachnie jak standardowy puerh!". Jest BARDZO owocowo, sporo winogrona, rodzynki, cherimoya, jabłko. W smaku jest równie świeżo, bardzo słodko (ale nie w stronę słodu, tylko bardziej owoce, ciasteczka maślane, bita śmietana). W tylnej nucie jest trochę skóry, orzecha i konia. Smaki te uwypuklają się przy kolejnych parzeniach i napar pokazuje trochę puerhowego "pazura". Warto pobawić się fusami - widać w nich jak wysokiej jakości surowiec został użyty do produkcji herbaty (mamy tutaj drobne liście przytopowe, mamy złociste pąki, ale jest trochę szerszych liści, które dają słodkie body).

Jest to zdecydowanie jedna z najlepszych herbat jakie ostatnio piłem. Ba, mimo młodego wieku widać, że jest to herbata naprawdę wielka. Zdecydowanie kupię jeszcze jedno ciastko do leżakowania. Z drugiej strony, IMHO warto pić ją również teraz bo ta owocowa świeżość może trochę z czasem zaniknąć.

#herbata #herbatacodzienna

O borze, herbata korzenna z miodem po całym dniu to jest to

#herbata

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości Jiandou Tie Guan Yin z jesiennych zbiorów 2022. Herbata pochodzi z wioski Jiandou w powiecie Anxi, prowincji Fujian. Jest to swoiste oolongowe chińskie zagłębie z którego pochodzą najpopularniejsze herbaty tegoż gatunku. Osobiście, nie nazwałbym się wytrawnym spijaczem herbat turkusowych - pije je bardzo rzadko i chyba nie potrafię do końca docenić. No dobra, ale przejdźmy do mięska.

Herbata jest zwinięta w bardzo eleganckie perełki o bardzo delikatnym, kwiatowym zapachu. Pięknie rozwijają się one pod wpływem gorącej wody (obserwacja powolnego rozwijania się liści to dla mnie przyjemność sama w sobie) do ładnie zachowanych liści. Warto poświęcić chwilę i obejrzeć fusy - to dobre ćwiczenie, żeby zobaczyć jak herbaty oolong są przetwarzane - liście są zielone w środku i czarne na zewnątrz, ładnie pokazujące jak przebiegało ciemnienie enzymatyczne. Napar jest jasny, zielono-słomkowy i pachnący mieszanką kwiatów wiosennych i... ciastek maślanych? W smaku jest bardzo słodko, kwiatowo z solidną, słodką podbudową (dalej w klimacie ciastek maślanych/shortbredów). Z kolejnymi parzeniami powoli zanikają nuty kwiatowe, a robi się coraz słodziej. Przy dłuższym parzeniu potrafią wyjść na wierzch delikatne nuty umami, które mi osobiście nie pasują.

Jest to naprawdę świetna herbata i chyba dobry wstęp do chińskich oolongów. Jednocześnie jest to herbata na tyle delikatna i niekontrowersyjna, że może posłużyć jako wstęp do czegoś ciekawszego po latach spijania Liptona/Sagi. Myślę, że jest to pierwszy ulung do którego będę chciał wracać.

16/∞

#herbata #herbatacodzienna

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości Big Snow Mountain Chen Xiang (ten człon oznacza aromat drewna agarowego, którym ma cechować się herbata - niestety nie mam tutaj punktu odniesienia) pu erh - liście pochodzą oczywiście z chińskiej prowincji Yunnan, część dojrzewania zostało przeprowadzone na Tajwanie, w Taizhong. Tajwańskie pu erhy są o tyle ciekawe, że wilgotny i gorący mikroklimat przyśpiesza dojrzewanie herbaty. Jest to pu erh shu (gotowany) liście najpewniej pochodzą z końcówki lat '90, a sprasowany w kostkę został on na początku lat '00. Do mnie cegiełka trafiła w okolicach 2010 roku.

Wizual jest ciekawy, ale niestety trudny do uchwycenia. Udało mi się rozkruszyć ją w dłoniach (miałem awarię noża i czekam na dostawę) bez większego problemu. Gdzieniegdzie widać ogniska żółtej pleśni Eurotium Cristatum (nie ma wpływu na smak herbaty, ale podnosi jej wartość - jest ona uważana za lek w medycynie chińskiej. Medycyna europejska milczy o jej cudownych właściwościach). Widoczne liście są dosyć szerokie, raczej brzydkie i poprzetykane zdrewniałymi łodyżkami. Nie jest to zdecydowanie najlepszy materiał herbaciany. Zapach delikatny, raczej brak mocnych nut piwnicznych.

Napar jest brązowawy, ma delikatny orzechowo-żywiczno-kadzidłowy smak. Równie fajnie i (o dziwo!) bardzo delikatnie jest w aromacie. Dominują nuty drzewno-żywiczne, orzechowe. Herbata ma bardzo gładką teksturę i jest zaskakująco delikatna. Dla mnie jest trochę za nudna, ale na pewno podejdzie osobom początkującym.

Osobiście przechowuje ją w pojemniku plastikowym dorzucając jej do towarzystwa inne, młode pu erhy shu. Ale o dojrzewaniu herbat muszę kiedyś popełnić oddzielny wpis.

15/∞

#herbata #herbatacodzienna

aaaa kurde, dopiero ogarnalem ze #herbatacodzienna i #codziennaherbata to dwa różne tagi, a ja postowałem pod tym niewłaściwym XD

łapcie gaiwana ktory wlasnie przeżył jakieś trzydzieści parzeń wu longa pod rząd i Zenka który mi na tej wędrówce #herbata

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości Lapsang Suochong Imperial z bliżej nieznanej chińskiej herbaciarni - prezent bezpośrednio z Chin, bez oznaczeń producenta na etykiecie. Jest to zdecydowanie herbata, która nie pozostawi nikogo obojętnym, gdyż liście są wędzone (zazwyczaj drzewem iglaków, czasem cedrem). Podobnież sprzedawca zapierał się na honor przodków, że herbata jest prawilnie wędzona dymem sosnowym. No niestety nie jestem w stanie tego zweryfikować (tak jak w przypadku rzekomych, bardzo starych pu erhów, tak tutaj nieuczciwi sprzedawcy żerują na tym, że mało kto wie jak te herbaty powinny tak naprawdę smakować), a niestety stosunkowo rzadkie i drogie herbaty bywają podrabiane (dlatego ZAWSZE przed zakupem herbaty na Aliexpress/Ebay należy zrobić jak największy research odnośnie marki i jakości jej produktów).

Po otworzeniu torebki strunowej od razu uderza po nosie mocny zapach wędzonych wędlin, pieczonej nad ogniskiem kiełbasy. Susz jest wizualnie ładny, gdzieniegdzie przebijają się złote pączki. Zapach naparu jest mniej ekstremalny, bardziej ogniskowy, żywiczny, skręcający w kierunku kadzidła. Sam smak wydaje mi się być najmniej kontrowersyjny. Jest bardzo słodko, z dymną nutą. Najbliższy deskryptor, który przychodzi mi na myśl to bardzo mocno przypalony cukier na creme brulee, przechodzący w taki gorzko-karmelowy cukierek ziołowy. Poziom wędzonki w smaku zdecydowanie niższy niż sugerowałby zapach suszu i naparu. Jest ciężko, jest męcząco - zdecydowanie nie jest to #herbatacodzienna enna ( ͡~ ͜ʖ ͡°) Weekendowo i od święta wchodzi jak złoto. Wydaje mi się, że podejdzie miłośnikom piw wędzonych, czy torfowej whisky (chociaż nie ma tu nut fenolowych). Na początku proponuję wziąć mniej suszu i skrócić czas parzenia.

14/ ∞

#herbata

#herbata #herbatacodzienna wieczorny bai mu dan z Zenkiem

Siema herbaciane świry! ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dzisiaj w kubku gości jeden z moich najciekawszych Earl Grey'ów, czyli Earl Grey Pu-erh od francuskiej herbaciarni Mariage Freres (herbata jest sprzedawana tylko i wyłącznie w torebce, więc na zdjęciu widnieje puszka zastępcza ). Sam producent chwali się, że jest to pierwszy blend oparty na właśnie tym gatunku herbaty. Stali czytelnicy tych wpisów pewnie zauważyli, że zarówno pu erhy, jak i Earl Grey'e pojawiają się stosunkowo często w #herbatacodzienna Czy jest to Św. Graal świata herbacianego łączący ze sobą tradycję wschodnich, chińskich herbat dojrzewającyh i zachodnich, europejskich blendów opartych na olejkach eterycznych? Sprawdźmy!

Sam susz wygląda fajnie - nie jest on sprasowany w żaden z tradycyjnych kształtów, liście są duże, zrolowane i są zachowane naprawdę dobrze (co potwierdza też szybkie zerknięcie w fusy). Zapach jest bardzo jednowymiarowy i da się wyczuć tylko bergamotkę. Where piwnica/skóra/koński pot? No nie ma nic z tych rzeczy, w ślepym teście nie rozpoznałbym jej od klasycznego Earl Grey'a opartego na czarnej herbacie. Napar jest bardzo ciemny z rubinowymi refleksami. Znacznie więcej dzieje się w zapachu naparu - jest mokra, zapleśniała piwnica przechodząca w taką słodką nutę. W smaku jest nudno - są nuty typowe dla pu erha shu (chociaż producent nie wyszczególnia, czy mamy tutaj do czynienia z pu erhem surowym/gotowanym), czyli ziemia/pleśń/osławiona piwnica + na drugim planie cytrusa. Pierwsze skojarzenie - europejskie pu erhowe blendy w torebkach aromatyzowane cytrusami. To mogła być naprawdę dobra herbata, ale zabrakło IMHO lepszej bazy i może subtelniejszego aromatyzowania. IMHO nie warto, herbatę spiję do końca, ale nie kupię po raz drugi.

Nie warto parzyć inaczej niż po europejsku i raczej tylko raz.

#herbata