Zdjęcie w tle
Havelock_Vetinari

Havelock_Vetinari

Fenomen
  • 700wpisy
  • 3560komentarzy

Lord Vetinari, Patrycjusz Hejto, Głowa Hejto, Tyran Hejto

PapaNorris

@mejwen na pewno lepsze oświetlenie z Globalna iluminacja by było

adrian-wieczorek

@Havelock_Vetinari zkoda ze tylko demka sa tak dopieszczane i nieliczne simy

PapaNorris

@adrian-wieczorek no to prezentacja ich obiektów, raczej w grze by aż tak nie działa puszczali, bo by powstawała 2x dłużej oraz wymagała RTX 3080 na minimalnych

Zaloguj się aby komentować

Na sam początek dnia przynoszę Wam GAME STREAK od Mestre.


Jego zawartość:

1.O rozwoju AI, która uczy się chodzić. Nad algorytmami pracuje studio Embark.

2.Deathloop - gra w której masz jeden dzień na wyeliminowanie celów. Gdy zginiesz, przezywasz ten sam dzień jeszcze raz, bogatszy o doświadczania.

3.Kilka informacji o aktualizacji V2 gry Squad i nowej, realistycznej fizyce lotu helikoptera.

4.Nowe Demo silnika Unreal 4


https://www.youtube.com/watch?v=8y7oEuvn8Ro

Zaloguj się aby komentować

Havelock_Vetinari

@lubieplackijohn jest stabilnie już, ale nie mogę jeszcze wysiedzieć przez komputerem

adrian-wieczorek

@Havelock_Vetinari Spokojnie, jesteśmy tylko Lulzim każdy potrzebuje pauzy

Admiral

@Havelock_Vetinari biedny, powrotu do zdrowia życzę

Zaloguj się aby komentować

To zdjęcie jest po prostu genialne!


Wiecie, że taki obiekt na niskiej orbicie jak Międzynarodowa Stacja Kosmiczna okrąża ziemie z prędkością 29 000 KM/H? I to całe zajście na naszej orbicie zajmuje jej zaledwie 90 minut.


Dla kosmonautów ta szybkość generuje jednak problem, podczas robienia zdjęć ziemi. Problem nawet występuję w przypadku precyzyjnych aparatów. To po prostu generuje zniekształcenia lub zakłócenia. Właśnie w ten sposób powstało to zdjęcie.

Nie widzimy na nim nic, kontynentów, nocnych świateł aglomeracji, dymów z pożarów, czy znaków nadejścia, którejś z pór roku, ale jest ono wyjątkowe.

Wardo dodać, że cała kompozycja została wykonana z 72 pojedynczych zdjęć z długim czasem naświetlania, wciągu kilku minut. Jak donosi NASA, wtedy ISS przelatywała nad Morzem Karaibskim, Amerykę Południową oraz Oceanem południowo-atlantyckim. Seria zdjęć została wykonana 23 kwietnia 2012 roku.


Źródło: earthobservatory.nasa.gov

2af6baa5-bd45-4108-b427-ef6cd80faf30

Zaloguj się aby komentować

Sięgnijmy wzrokiem w odległy kosmos.


Co widzicie na tym zdjęciu?

Magnetar J1818.0-1607 to rodzaj gwiazdy neutronowej, niezwykle gęstego obiektu składającego się głównie z ciasno upakowanych neutronów. Te neutrony powstają gdy zapada się jądro masywnej gwiazdy — podczas supernowej.


Różnicą, dzięki której można odróżnić magnetary od innych gwiazd neutronowych, to fakt, że mają one najsilniejsze, znane astronomom pole magnetyczne we wszechświecie. Porównując siłę pola magnetycznego do naszej planety – około jednego Gaussa, to takie gwiazdy mają aż około miliona miliardów Gaussów.


Niesamowite, prawda?


Jak wykryto ten Magnetar?

W odkryciu pomógł teleskop o nazwie Niel Gehrels Swift – pokrótce, jest to satelita/ teleskop NASA wyniesiony na pokładzie rakiety Delta II 20 listopada 2004 roku.

Jak donoszą źródła, jest to 31 znany ludzkości magnetar spośród około 3000 znanych gwiazd neutronowych.


Podczas analizowania danych, naukowcy doszli do wniosku, że Magnetar J1818.0-1607 jest wyjątkowy pod względem wieku, którego wiek szacuje się na około 500 lat. Kolejny aspekt jego wyjątkowości polega na tym, że obraca się szybciej, niż każdy inny znany nam magnetar. Jego obrót trwa 1.4 sekund.


Kolejną ciekawostką jest to, że zdjęcie zostało wykonane za pomocą promieni rentgenowskich. Jak donoszą badania, J1818.0-160 otoczony jest rozproszoną emisją promieniowania rentgenowskiego, prawdopodobnie spowodowaną przez promieniowanie rentgenowskie odbijające się od pyłu znajdującego się w jego pobliżu.


A jak daleko znajduję się od nas ten Magnetar?

Około 21 000 lat świetlnych od Ziemi.


Źródła:

handra.harvard.edu

www.nasa.gov

X-ray: NASA/CXC/Univ. of West Virginia/H. Blumer; Infrared (Spitzer and Wise): NASA/JPL-CalTech/Spitzer

2b31279a-41fc-48ec-9b2a-5cfc99b7b330
HappyNewYear88

Bardzo ciekawy wpis. Wszystko o kosmosie jest super

Zaloguj się aby komentować

Admiral

@Havelock_Vetinari Ahoj! Piątek piąteczek piątunio

Zaloguj się aby komentować

Havelock_Vetinari

@HaHard No to fakt, ale chodziło mi o sam etap lądowania. Tak czy siak małe kroczki czynią cuda

piwowar

@HaHard Ciekawe kiedy wszystko pójdzie zgodnie z planem, bo rakiety wielorazowe to ciekawa koncepcja.

HappyNewYear88

Niby wybuchła, ale lądowanie było kapitalne. Miejmy nadzieje że kolejne testy pójdą jeszcze lepiej.

Zaloguj się aby komentować

Havelock_Vetinari

@Mia uhh to już wtedy byłoby naprawdę cieplutko

HaHard

@Havelock_Vetinari reaktor ITER

Zaloguj się aby komentować

Havelock_Vetinari

@Redrum całe szczęście, całość wyglądała spektakularnie

Redrum

@Havelock_Vetinari ponad 60 m lotu. Na google maps jest adnotacja

207fc962-0a83-45e1-9923-1f041d8e7eb8
Havelock_Vetinari

@Redrum "Lądowisko dla samochodów"

Zaloguj się aby komentować

Dzisiaj zdjęcie z ostatniego zdarzenia.


Kiedy dwa lata temu powstała szczelina w lodowcu szelfowym BRUNT, a już wcześniej były obserwowane pęknięcia, rodziły się w głowach naukowców obawy co do stabilności lodowca. Dzięki tym obserwacjom zdecydowano, iż stacja badawcza Halley VI na Antarktydzie, położona niedaleko lodowca, bezie działać w znacznie ograniczonym zakresie.


Stało się!

26 lutego 2021 roku zauważono znaczną przerwę w lodowcu – oderwał się jego kawałek, wysoka góra lodu, która został nazwana „A-74”. Nazajutrz OLI zainstalowany na pokładzie dobrze już nam znanej satelity Landsat 8, potwierdził obawy naukowców.

A-74 ma powierzchnię około 1270 km², czyli porównywając do Chicago, które ma powierzchnię 606,1 km², góra lodowa jest dwukrotnie większa od tego miasta i nieco mniejsza od Londynu – 1607 km².


A-74 oderwała się od szelfu lodowego na północny wschód od McDonald Ice Rumples. Jest to obszar, w którym przepływ lodu jest utrudniony przez podwodną formację, która powoduje powstanie fal ciśnienia, szczelin i szczelin na powierzchni.


Źródło: earthobservatory.nasa.gov

3a919b24-71f2-40ea-80c4-52d4e4ee357d
5a1b9a60-16b6-4d84-85ce-5a32f6a59801
Havelock_Vetinari

@tymszafa Ale rozbudziłeś moją ciekawość, ale możesz mieć rację co do wielkości ;d

tymszafa

@Havelock_Vetinari ciekawość to motor wszystkiego! Hmm, ciekawe co się stanie jak zjem tego grzyba... munch munch ooooo widzę bogaaaaaa!

Havelock_Vetinari

@tymszafa haha Tak, zgadzam sie ;d

Zaloguj się aby komentować

Havelock_Vetinari

@adrian-wieczorek Rooobi za⁎⁎⁎⁎ste rzeczy, On naprowadził mnie na Arduino, i RPI ;d

Zaloguj się aby komentować

mejwen

@Havelock_Vetinari z ciekawostek dodam, ze Plus ma w swojej ofercie Usecrypt Messenger

http://www.plus.pl/uslugi/usecrypt

Havelock_Vetinari

@mejwen O i nawet celebryci reklamowali uc

adrian-wieczorek

@Havelock_Vetinari dobre imby zawsze dobrze sie śledzi ;D

Zaloguj się aby komentować

tymszafa

xD @Havelock_Vetinari Kiedyś były czasy, teraz nie ma czasów.

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

lubieplackijohn

@Havelock_Vetinari IMO złota era USA. Przynajmniej, jeśli byłeś biały

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

Dzisiaj zabieram Was na Bahamy!


Zdjęcie jest absolutnie ciekawe i piękne.

Zdjęcie zostało zrobione przez Amerykańskiego astronautę Chrisa Cassidy 23 czerwca 2020 i jest to widok widziany z pokładu Między Narodowej Stacji Kosmicznej, gdy przelatywała nad Południową Indianą, 1800 kilometrów od Wyspy Andros.

I to właśnie ta wyspa będzie bohaterem dzisiejszego postu „Z aparatem na orbicie”.


Kilka faktów na temat Wyspy Andros.

Wyspa Andros, to wyspa położona na oceanie Atlantyckim, w archipelagu Bahamów. Jej powierzchnia wynosi 5957 km², z czego na północne Andros przypada 3439 km² powierzchni całości, oraz reszta 1448 km² na południową stronę Andros.

Warto również wspomnieć o rozległej barierze koralowej, która rozlega się w obrębie wyspy i jest trzecia co do wielkości na świecie. Jej wielkość rozciąga się na 225 kilometrów.


Gdyby ktoś chciał dokonać wirtualnych odwiedzin na tej wyspie w google maps, to bardzo proszę, o to namiary geograficzne: 24°42′N 77°50′W.


No dobrze, ale co uwiecznił Chris Cassidy?


Spójrzcie na zdjęcie, zobaczycie na nim dwie dziejące się ciekawe sytuacje i jedną ciekawostkę geograficzną.

Pierwsza sytuacja to ta związana z rozwijającą się burzą nad wyspą, oraz druga to ta związana z nadciągającą burzą piaskową.


Wspomniana burza piaskowa to smuga pyłu, która przywędrowała z południowo-zachodniej Afryki na odległość ponad 7000 kilometrów. Warto tutaj wspomnieć, że burza piaskowa przesłoniła wtedy znaczną część Kuby i na setkach mil widok na Ocean Atlantycki i Morze Karaibskie. Cała wędrówka piasku znad Sahary zajęła całe 10 dni, aż dotarła Na Kubę, powodując problemy z dotarciem promienni słonecznych na powierzchnie lądu.


Według doniesień naukowych saharyjski pył hamuję rozwianie huraganów, a silne wiatry z wysokich poziomów atmosfery, mogą ścinać wierzchołki chmur burzowych, zanim przekształca się w silne i niszczące wszystko na swojej drodze huragany. Suche pustynne powietrze zmniejsza również wilgotność powietrza, która ważna jest w tworzeniu chmur burzowych.


Na fotografii widać doskonale różnicę w masach powierzać, o których pisałem wyżej.

Tam gdzie zalega piasek z nas Sachary, widać jedynie małego Cumulusa – ten biały kształt widoczny na samej górze zdjęcia na tle brunatnego koloru piasku, oraz rozbudowany Cumulonimbus nad wyspą Andros.


Czym jest Cumulus i jak wygląda?

Cumulus jest chmurą pionową, w zależności od warunków panujących w troposferze przybiera różne rozmiary. Charakteryzuję ją postrzępiona, płaska podstawa oraz skłębiona, czasem postrzępiona górna część. Cumulusy przypominają często kalafiora. Bywają często ustawione w szeregu do kierunku wiatru. Chmury te są pierwszymi oznakami rozwoju chmury burzowej Cumulonimbus.

Przykładową chmurę Cumulus możecie zobaczyć na zdjęciu numer dwa.


Czym jest Cumulonimbus i jak wygląda?

Cumulonimbus jest potężną i gęsta pionową chmurą. Posiada silne wieże, wierzchołek zazwyczaj gładki, włóknisty, czasem prążkowany i prawie zawsze spłaszczony. Często również przybiera kształt kowadła i łączy się z innymi chmurami tworząc układy wielokomórkowe. W zwykłej ciepłej porze powoduję burze, zaś w porze zimnej powoduję jedynie opady deszczu, w związku ze słabym rozbudowaniem w pionie.

Cumulonimbus możecie oglądać na zdjęciu numer trzy.


To jeszcze nie koniec!

Została nam ciekawostka geograficzna.


Na samym dole zdjęcia możecie zobaczyć Great Bahama Bank, czyli bardzo płytkie wody Bahama, które zazwyczaj nie są głębsze, niż 25 metrów. Charakteryzują się stromymi zboczami. Bardzo dawno temu, gdy poziom morza był o 120 metrów niższy, niż obecnie, te strome brzegi były suchym lądem. Wskutek tego niewielka ich część została poddana wietrzeniu wapniowemu. Spowodowało to powstanie lejów krasowych oraz jaskiń – niebieskie dziury.


Źródła:

lowcyburz.pl

earthobservatory.nasa.gov

060756a2-7868-457f-8114-70794e9a38d9
29baca7c-7275-44f6-9f14-3ed62743fd0a
ccd9efa9-628a-4ad3-9605-bf6c93355da5
Bipalium_kewense

Bahamy to jedno z tych państw świata, o których istnieniu z łatwością zapominam (nie dzieje się tam nic takiego, żeby pojawiały się w mediach). Ale jak tylko zobaczę jakieś zdjęcia stamtąd, natychmiast chcę tam pojechać.

Havelock_Vetinari

@Bipalium_kewense Ja również! Stąd dzisiejszy post, gdy tylko zobaczyłem to zdjęcie, zakochałem się! Jutro post "z powierzchni"

Zaloguj się aby komentować

Havelock_Vetinari

@Admiral chce być na pokładzie razem z Tobą!

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować