#necrobook

15
1099

Encyklopedia mitologii japońskiej


364/1000- Suiko


Suiko to yokai będący krewnym innego wodnego stworka, kappy, od którego jest uważany za dużo bardziej niebezpiecznego. Byt ten rozmiarami jest zbliżony do ludzkiego dziecka, a jego ciało pokrywają niezwykle twarde łuski. Na jego kolanach można dostrzec narośla przypominające z wyglądu pazury tygrysa. Żyje tuż przy rzekach oraz w pobliżu zbiorników wodnych.


Te istoty, które mieszkają w pobliżu osad ludzkich, uwielbiają płatać różnego rodzaju psikusy okolicznym mieszkańcom. Nie poprzestają jednak tylko na tym, mogą się bowiem posunąć do opętania losowej osoby, którą następnie zmuszają do wykonywania różnych wymyślnych zadań. Gdy odezwie się w nich ich mordercza natura, suiko wykorzystują swoją ogromną siłę do wciągania ludzi w wodną toń i topienia ich. Karmią się ludzką krwią, którą do cna wysysają z ciała ofiary, mówi się też, że potrafią "skonsumować" duszę danej osoby. Gdy już zakończą ucztę, pozostawiają wysuszone zwłoki w pobliżu wody.


By utrzymać stwora z daleka od domu, dawne przesądy radziły, by postawić przy wejściu sierp, a także rozsypać nasiona lnu bądź grochu tuż przed owym wejściem.


Suiko jest możliwy do uśmiercenia, jednak jest do tego potrzebne ciało osoby zabitej przez stwora. W pierwszej kolejności należy zbudować małą chatkę z trawy oraz słomy, a następnie w jej wnętrzu umieścić trupa złożonego na przygotowanej wcześniej desce. Nieznana siła przyciągnie w końcu tego suiko, który odpowiadał za śmierć wystawionego nieboszczyka. Istota zacznie biegać wokół chatki, a jej ciało ulegać powolnemu rozkładowi podobnie jak ciało w chacie(w tym czasie będzie on niewidzialny dla ludzkiego oka, suiko wykorzystują ową przydatną zdolność, by nie przyciągać niepotrzebnej uwagi). W końcu rozkład stanie się na tyle zaawansowany, by uśmiercić stwora, który utraci przy tej okazji swój niewidzialny kamuflaż. 


#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

8aac9e1c-057c-46fb-9192-86ec457a73e4

Zaloguj się aby komentować

Rekordziki, dzisiaj wyłącznie wybitni kolekcjonerzy. 


1. Biedroneczki 

Sheri Gartner to prawdziwa miłośniczka biedronek, kobieta trafiła do Księgi za kolekcję ponad 2 tysięcy przedmiotów powiązanych z owymi owadami.


2. Hot Wheels

Amerykańskie modele samochodów znane jako Hot Wheels stały się ważną częścią życia Pana Michaela Zarnocka. Mężczyzna do roku 2007 stworzył kolekcję liczącą ponad 8 tysięcy sztuk małych zabawek.


3. Maski

5600 sztuk liczy kolekcja masek należąca do Niemca, Gerolda Weschenmosera. Wynik ten pochodzi z 2013 roku i jest ostatnim potwierdzonym przez oficjalną stronę Rekordów.


4. Święty Mikołaj

Największym fanem grubego jegomościa w czerwonym wdzianku jest definitywnie pewien Kanadyjczyk, Jean-Guy Laquerre. Zgodnie z ostatnim potwierdzonym przez Księgę info w roku 2010 kolekcja Jeana liczyła ponad 25 tysięcy przedmiotów, w tym ponad dwa tysiące figurek i prawie trzy tysiące kart. 


#necrobook #rekordyguinnessa #biedronki #maski #swietymikolaj

a4db0da1-99ea-401f-8921-eb64ec9e92db
d2f35067-b95d-4115-b47d-225929188c07
3d259662-aa5e-4b23-9d36-345fd01e6890
8f0aebc3-f692-4a72-870f-355896018665

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej


362-363/1000- Sori no kanmushi/Subakuchu


Sori no kanmushi to ludzki pasożyt przedstawiany na ilustracjach jako biało-niebieskie stworzenie z płetwami oraz szczotkowatym ogonem. Po wniknięciu do organizmu yokai ów wybiera sobie za swój dom wątrobę. Jego ulubionym jedzeniem są podobno pikantne potrawy.


Sori no kanmushi lubi podgryzać plecy swojego żywiciela wywołując silne bóle w tamtej części ciała. Dodatkowo mogą się pojawić różne wady kręgosłupa wywołane obecnością pasożyta. Tamtejsza medycyna w celu jego zwalczenia polecała przyjmowanie preparatów na bazie dwóch roślin: Saussurea costus oraz Atractylodes japonica.

***********************

Subakuchu to urastające do wielu metrów długości pasożyty wyglądające niczym małe smoki posiadające rozwidlający się ogon. W ciele człowieka nie mają jednego ulubionego miejsca wciąż kursując między brzuchem i moszną. Moszna to ich ulubione miejsce szczególnie w chwilach, kiedy ciało żywiciela notuje spadek temperatury, w takich momentach ukrywają się tam i wyczekują "ocieplenia".


Ludzie zarażeni tym pasożytem cierpią na niezwykle bolesne bóle brzucha, które pojawiają się u nich 1-2 razy w ciągu roku. Im dłużej subakuchu rozwija się w ciele, tym gorsze rokowania. Jeśli yokai osiągnie około 15 metrów długości, oznacza to pewną śmierć dla jego żywiciela.


Subakuchu można się pozbyć wyłącznie poprzez zabieg akupunktury. 


#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

869293dd-c10b-486d-914d-2a8b8c187629
15142662-16fd-438f-9a3a-7138d13bdf30

Zaloguj się aby komentować

Powrót rekordzików, johohohohoho. 

1. Kolczyki 

Elaine Davidson to osoba, która trafiła do Księgi rekordów Guinnessa za najbardziej zakolczykowane ciało. Według edycji z roku 2009 kobieta przekłuła swoje ciało 4225 razy. Dzisiaj oczywiście ma już podobno o wiele więcej ozdóbek. Dorzucam artykulik o szalonej kobicie.

https://buzz.gazeta.pl/buzz/7,156947,29485548,elaine-davidson-jest-rekordzistka-56-latka-ma-na-swoim-ciele.html


2. Cyce jak donice

Maxi Mounds dzierży(albo dzierżyła, nie chce mi się tego sprawdzać) rekord osoby z największymi sztucznie powiększonymi piersiami. Każdy z jej cycuszków waży podobno 12 kilogramów.


3. Kolekcje

Myrtle Eldridge zdołała zebrać w czasie swojego życia kolekcję ponad 11,5 tysiąca różnego rodzaju dzwonków, co zapewniło jej miejsce m.in. w edycji z roku 2009.


To tyle, kolejny wpis z tej kategorii, jak mi się zachce, może jutro, a może za pół roku, któż to wie. 


#necrobook #rekordyguinnessa #cycejakdonice #dzwony #kolczyki

ee257527-dfbb-4194-85cf-2199962f5669
f0b48f49-3253-4453-b6d8-36fb99642f9e
f2d1ce66-2495-4ebc-9feb-10b08282ebdc
KLH2

"Obecnie na ciele Elaine znajduje się ponad 15 tysięcy kolczyków, z czego 3,5 tysiąca jest na jej narządach płciowych."

d8a6efdd-2376-4cdd-bf93-68dc8d76a479
AbenoKyerto

@KLH2 Niestety to chyba jedyny artykuł w języku polskim na temat tej babki, autorka brała prawdopodobnie info z artykułu największego szmatławca na tej planecie czyli "The Sun".

12e5bd34-0bed-49ca-9bc6-9108c7d511f8
KLH2

@AbenoKyerto Ciężko mi uwierzyć w te 3500 przy narządach płciowych. Piszę "przy", a nie "na" jak w artykule, bo na sugerowałoby, że to tylko na zewnątrz a w wiki piszą, że już w 2005 roku liczyli i wewnątrz Wtedy miała 500. Ale dodawanie kolejnych, to nie jest kwestia tego, że zaoszczędziła i sobie kupiła tylko miejsca.

No chyba, że ma zakolczykowane jajowody i macicę.

Więc nie wierzę.


No ale co tam. Ważne, że ona szczęśliwa i mąż szczęśliwy

a6e343b1-55e4-4adc-bf54-98c6c5a48330

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej


360-361/1000- Shussebora/Sogenbi


Charonia tritonis to gatunek morskiego ślimaka, który jest kolejnym zwierzątkiem uznawanym w mitologii japońskiej za zdolne do transformacji w yokai. Jednak proces ten trwa podobno kilka tysięcy lat, zanim nastąpi przemiana w smokopodobne stworzenie.


Dawne legendy mówią, że trytonki żyły kiedyś głęboko w górach, gdzie przebywały zagrzebane w ziemi. Po trzech tysiącach lat osunięcia ziemi przeniosły je w doliny, a następnie po kolejnych trzech tysiącach trafiły one do morza.


Jako że swoje życie spędzają na dnie mórz, shussebora bardzo rzadko ukazują się ludziom. Według przekazów ten, który skonsumuje mięso istoty, znacząco przedłuży swoje życie.

************************

Sogenbi to nazwa dla otoczonej płomieniami latającej głowy należącej dawniej do złego mnicha ze świątyni Mibu-dera.


Sogen to duchowny, który miał w przeszłości mieszkać na terenie Kioto i służyć w tutejszej świątyni znanej jako Mibu-dera. Był on wyjątkowo łasym na pieniądze człowiekiem, który nie wahał się podbierać części pieniędzy przekazywanych przez wiernych na rzecz przybytku. Innym złym nawykiem Sogena było sprzedawanie wykradanych ze świątyni dóbr, które następnie sprzedawał. Gdy w końcu po wielu latach mężczyzna zmarł, był dla niego otwarty tylko jeden kierunek podróży: piekielna otchłań, gdzie też ostatecznie trafił. Krótko po jego śmierci pojawiły się plotki, jakoby płonąca głowa starego mnicha unosiła się w pobliżu świątyni Mibu-dera. 


#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

d55fc57f-77a2-4ba1-ba26-c37722b6c652
5596d4bb-d223-4b92-8de2-a32eb1eb3c83

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej


359/1000- Shunobon


Shunobon to demon pochodzący z górskich rejonów w pobliżu miast Niigata i Fukuoka. Ten czerwonoskóry stwór posiada tylko jedno spore oko oraz potężne usta rozciągające się od ucha do ucha. Jest wzrostu bardzo wysokiego mężczyzny i nosi ubiór typowego mnicha.


Shunobon uwielbia straszyć ludzi kryjąc się pod postacią zwykłego człowieka i nagle odsłaniając swoje prawdziwe oblicze. Ofiary spotykające owego demona często mdleją, a nawet umierają ze strachu.


Shunobon najczęściej działa w pojedynkę, ale zdarza mu się od czasu do czasu współpraca z innymi yokai takimi jak shitanaga uba, której pomaga on zdobyć ludzkie pożywienie.


Legenda: Dawno temu gdzieś w regionie Aizu podróż swoją odbywał pewien młody samuraj. W jego głowie wciąż błąkała się myśl o legendzie mówiącej o stworze grasującym w tych okolicach, podróż ta nie była więc dla niego przyjemnym doświadczeniem. Wielką więc radość odczuł on, gdy w pewnej odległości przed sobą dostrzegł innego młodego wędrowca. Podkręcił więc tempo i szybciutko dogonił nowego towarzysza podróży, by razem z nim wędrować nocą przez teoretycznie nawiedzone rejony.


Obaj mężczyźni porozmawiali sobie o różnych drobnostkach, aż w końcu młody samuraj postanowił poruszyć temat lokalnej legendy. "Słyszałem, że w tych okolicach nocą pokazuje się stwór, którego nazywają Shunobon. Słyszałeś coś o nim?". Nieznajomy odwrócił się w jego stronę i odpowiedział: "Czy przypadkiem nie wygląda on tak?". W chwili, gdy jeszcze wypowiadał te słowa, jego skóra zaczęła zmieniać kolor na czerwony, a włosy upodobniły się do igieł. Z jego oczu wydobył się potężny blask, a usta rozwarły się na całą szerokość twarzy. Przemiana ta była na tyle przerażająca, by pozbawić mężczyznę przytomności.


Gdy po pewnym czasie samuraj ocknął się na pustej drodze, po potworze nie było śladu. Wędrowiec rzucił się do biegu i po pewnym czasie dopadł pierwszej ujrzanej chaty, gdzie postanowił poprosić o schronienie. Po wpuszczeniu do środka i uspokojeniu się opowiedział wszystko mieszkającej tam kobiecie.


"Mój ty biedaczku, to musiał być naprawdę straszny widok. A swoją drogą czy ten stwór nie wyglądał w ten sposób?" W tym miejscu historia przemiany powtórzyła się po raz kolejny.


Samuraj wybiegł z domostwa krzycząc wniebogłosy. Postanowił nie zatrzymywać się i dostać się do swojego domu, gdzie czekało bezpieczne łóżko. Mężczyznę od tej pory opanował tak wielki strach, że nie potrafił opuścić owej strefy komfortu. Po stu dniach od spotkania z demonem ostatecznie zmarł. 


#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

893fbeaf-219d-4765-8e7c-969f09ca1419

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

1. Dzieło nieznanego artysty z roku także nieznanego.

2. Kano Sokuyo, rok powstania gdzieś pomiędzy 1716 i 1736.

3. Sadahime, rok powstania pomiędzy 1790 i 1812.


#sztuka #japonskasztuka #necrobook

79b2aa6a-6f6f-45e8-8202-64533ab773b5
5e77a1ce-b07e-4912-81ac-268d0ff63edb
66954291-09e6-4cc4-a068-ba79fc111f02

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

Noda Tomin i jego prace ukazujące różne gatunki ptaków. 47 takich ilustracji stworzonych przez Tomina zostało wydanych na terenie Japonii w formie albumu w roku 1792.


#sztuka #ptaszki #necrobook #ilustracje

a508be51-623d-46f7-b592-22963162f56f
2552df13-eae5-4393-8a4b-24f751bb79a7
4125926c-e74f-49f5-8198-dab073c0a165
9ff053ba-9edc-4874-a285-d4827b4fd690

Zaloguj się aby komentować

1. Japoński drewniany miecz zwany bokuto, dawniej noszony przez tych, którzy nie mieli jeszcze prawa dzierżyć prawdziwego miecza. Ten ukazany poniżej został wykonany w 1849 roku, a jego twórcą był Naito Toyomasa. Miecz otrzymał formę baku, legendarnego stwora pożerającego koszmary. 

2. Ozdobny wazon o wyglądzie karpia stworzony w roku 1848, autor: Nanki Otokoyama. 

3. Jelenie, dzieło stworzone pomiędzy 1789 i 1794 rokiem, autor to Mori Sosen. 


#necrobook #sztuka #ozdoby #miecze #muzealneroznosci

04d4168c-9fbe-4ee1-8b90-0929fef7f12d
3ace0f50-430b-49db-a02c-9a03bced85b7
6294bee1-903e-4239-9d97-5a755fb9a18d

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej


357-358/1000- Shumoku musume/Shoroshoro gitsune


Shumoku musume to istota o głowie, której kształt jest porównywany do głowy ryby-młota albo też ślimaka. Jej ubiór stanowi furisode kimono, które w Japonii uznawano za strój odpowiedni dla niezamężnych młodych niewiast.


Wizerunek shumoku stał się dość popularny w Japonii po tym jak umieszczono go na specjalnej talii kart do gry znanej jako obake karuta. Mimo owej popularności istota nie doczekała się jakiegokolwiek interesującego opisu na swój temat, pozostaje więc tylko gdybanie.


Słowo shumoku nawiązuje do młoteczków używanych do uderzania świątynnych dzwonów. Na tej podstawie powstała teoria, że istota może być tsukumogami, duchem owego przedmiotu. Z drugiej strony może to być po prostu nawiązanie do przypominającej młotek głowy stworka. 

*****************

Shoroshoro gitsune to kitsune, który miał nawiedzać drogę pomiędzy Tanegaike oraz górą Shichi. Stał się on znany z uwodzenia przechodzących podróżników będąc w tym czasie pod postacią pięknej kobiety. Słowo shoroshoro nawiązuje do dźwięku wody płynącej u stóp góry Shichi. 


#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

09f3edc9-f809-4036-bf9b-88147b3e6431
d70b03e5-2bcb-4a7b-9c9c-1ae86595bb60

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować

Encyklopedia mitologii japońskiej


356/1000- Shokuin


Shokuin to potężny bóg posiadający smocze ciało w kolorze czerwonym i twarz istoty ludzkiej. Jego ciało mierzy 1000 ri(stara jednostka miary), jest to długość ciężka do określenia nowoczesnymi metodami, pozostaje więc po prostu rzec, że jest on nieprawdopodobnie długi. Żyje podobno w okolicy mitycznej góry Sho. Oczy istoty są niczym potężne źródła światła, jego oddech zaś potrafi zmieniać pory roku. 


Według przekazów otwarcie oczu przez Shokuina sprawia, że na ziemi nastaje dzień, zaś zamknięcie ich przywołuje noc. Gdy zrobi wdech, nastaje lato, wydech przynosi zimę. Bóstwo nie musi jeść, pić, spać czy też oddychać, jeśli jednak wykona ostatnią czynność, powoduje to potężne porywy wiatru.


Shokuin został stworzony w Chinach, gdzie nazwano go Zhuyin. Z czasem do grona swoich mitologicznych bytów przyjęli go także Japończycy, jego opis zamieścił choćby Toriyama Sekien, który dodał od siebie informację, jakoby bóstwo to żyło w pobliżu Oceanu Arktycznego.


Shokuin mógł być w starożytnych Chinach personifikacją Słońca, na co mogą wskazywać jego zdolności. Inna teoria rzecze, że jego powstanie jest powiązane z aurora borealis, zorzą polarną. Na tamtych terenach dawniej określano owo zjawisko jako "czerwony duch", a miejscowi ludzie mogli wyobrażać sobie światła zorzy jako gigantycznego smoka ciągnącego się na długość setek kilometrów. 


#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook

aa9035b3-1b14-4fe0-a5ea-0e331abf3287
JF_Sebastian

„Jego oddech zaś potrafi zmieniać pory roku.” To sobie zapamiętam. Piękne :)

Zaloguj się aby komentować

Kaburaki Untan i jego dzieło z roku 1826 nabyte następnie pomiędzy 1873 i 1880 przez profesora Williama Andersona w czasie jego pobytu w Japonii. W roku 1881 trafiło do British Museum. Dodatkowo dwa netsuke z wieku XIX:

-Bokugyuken Toshigaru i jego krab. 

-Nagami Iwao oraz jego ślimak. 


#sztuka

#netsuke #necrobook #rzezba

e5e05c45-44a7-4645-9a75-599d72e6582c
373d9c90-c1cb-4bcf-91cc-22a90a8cc5bb
f1ea99dd-3365-4f18-b7d5-c0f4dd83a4a5

Zaloguj się aby komentować

Nowe sztuki do tutejszej kolekcji netsuke, pierwszy jest długoogoniasty lis, druga chryzantema, a trzeci ślimak. W ostatnim przypadku znany jest autor czyli Kawahara Akihide, wszystkie trzy netsuke pochodzą z wieku XX.


#sztuka #rzezba #netsuke #necrobook

aa380275-8d05-4475-ab6d-d5fca93389cc
e0db012f-1df9-4da2-b9d1-c7b0c86f0247
5727bcdb-a35d-40db-8bdf-3123e20faa13

Zaloguj się aby komentować

1. Jemima Blackburn.

2-4. Rysunki stworzone przez Beatrix Potter na potrzeby książki "Króliczki Flopci"(The Tale of the Flopsy Bunnies), rok 1909.


#sztuka #rysunek #necrobook #wesolychswiat

903073cc-92d4-4ce0-beac-e17edb596b1e
26b6d64c-eea2-417d-b987-a97a56520ea3
2ea06317-a75c-4c6c-955e-2cee40c525c8
7440b48a-4e57-459f-9f31-60fe2d80b10a
8334ee26-468b-4dee-8f1d-091481f9d30e
Taxidriver

Beatrix Potter umiejscowiła swoje opowiadania w Lake District /Cumbria /UK.

Z wykształcenia była biologiem a jej specjalizacją były grzyby.

W czasach młodości zdarzało jej się zatrzymywać w zamku Wray Castle (sam zamek ma ciekawą historię i tak naprawdę nie jest zamkiem na jaki wygląda, ma ok 230lat więc nie ma nic wspólnego ze średniowieczem, za to opowiada historię głupich oszczędności, segregacji klasowej w XIX wiecznej Anglii i związku magnatki oraz dentysty)

https://maps.app.goo.gl/cNQ7sZTEtAH8QB4x8?g_st=com.google.maps.preview.copy


Sama Beatrix była dobrze wykształconą i raczej zamożną kobietą ale stała się sławną i bogata podczas pisania książek poświęconych losom zwierząt, których akcja była osadzona w Lake District.

Co ważne, większości jej książek została napisana właśnie w krainie jezior.

Beatrix, wraz ze wzrostem jej majątku zaczęła kupować farmy w okolicy Windermere i Hawkshead. W sumie dorobiła się ich 14 albo 15.

Pamiętacie jak wspominałem, że była biologiem z ukierunkowaniem na grzyby?

To teraz najciekawsze, na lokalnych farmach jedyne co chce żyć i się mnożyć to owce.

Jest dużo deszczu, więc jest trawa, jest trawa to są i owce a gdzie owce tam i magiczne grzybki, za które w Polsce grozi wyrok pozbawienia wolności.

Łączycie już kropki? Starsza pani, bez dzieci ma farmy pełne halucynkòw a przy okazji pisze książki w których zwierzęta gadają ludzkim głosem.


#ciekawostki #historia trochę #narkotykizawszespoko #uk

Zaloguj się aby komentować

Zaloguj się aby komentować