Encyklopedia mitologii japońskiej

380/1000- Tatarimokke

Tatarimokke określa się dziecięcą duszę, która trafiła do ciała zwykłej sowy. Wygląd zwierzęcia, które łączy się z ludzką duszą, nie ulega zmianie, zmienia się za to jego zachowanie. Ptak może od tego momentu zacząć przesiadywać w pobliżu domostwa, w którym mieszkają najbliżsi krewni zmarłego malucha.

Tradycja nakazuje, by rodzice, którzy w ostatnim czasie utracili potomka, z najwyższym szacunkiem traktowali ewentualnego sowiego towarzysza, który pojawi się w pobliżu ich domu.

Tatarimokke uznawane są za byty absolutnie niegroźne, są jednak sytuacje, gdzie mogą stać się bardziej niebezpieczne. Dzieje się tak, gdy rodzice na ten przykład zamiast pochówku zdecydują się na porzucenie zwłok dziecka w dziczy lub rzece. Inne sytuacje to zamordowanie malucha oraz aborcja. Każda z tych opcji to szansa na stworzenie żywiącego urazę ducha, który pod sowią postacią może nękać żywych. Ludzie przechodzący w pobliżu wkurzonego tatarimokke słyszą niezwykłe dźwięki i doznają silnego uczucia niepokoju, mogą też ujrzeć nadprzyrodzone zjawiska takie jak pokaz ognistych orbów. 

Co do genezy powstawania tatarimokke, rzecz jest związana z dawnymi zwyczajami dotyczącymi pochówku małych dzieci. Dawno temu dzieci do pewnego określonego wieku uznawano za niegodne tego, by wyprawić im tradycyjny pogrzeb i pochować na miejscowym cmentarzu. Zamiast tego ciało po cichu grzebano na terenie domostwa albo też w jego pobliżu. Wierzono, że duchy takich dzieci krążące w okolicy miejsca pochówku mogły bardzo łatwo "utknąć" w jednej z będących w pobliżu sów stając się w ten sposób tatarimokke. 

#mitologiajaponska #demonologiajaponska #necrobook