Ostatnio przypadkiem trafiłem na grę Exit8, bo byla za grosze psstore i miala bardzo wysoką ocenę społeczności.
Spodobała mi się bo lubię tę aurę niepewności i napięcia w kontakcie z czymś niezrozumiałym z pogranicza snu. (Marzy mi sie gra AAA typu Backrooms z mocnym naciskiem na wierdcore)
Do gry podszedłem jako laik pecetowych gier indie (wśród których bądź co bądź czesto odkrywam perełki trafiające idealnie w moj gust jak np.Inside, Indika, Child of light, Valiant hears itd.) czyli nie próbując dowiedzieć się niczego na jej temat przed zagraniem.
I to był błąd, bo zanim oczywiście załapałem o co chodzi, zdążyłem przez prawie godzinę chodzić, a w koncu biegac przez powtarzający się korytarz.
Paradoksalnie gdy już odkryłem na co należy zwracać uwagę i poznałem nomalie, gra zrobiła się bardzo banalna i straciła cały początkowy efekt lęku. Mówiąc wprost zrobiła się nudna i powtarzalna.
Jeszcze większy zawód przynosi kontynuacja będąca prequelem Platform8, gdzie korytarz metra zostaje zastąpiony wagonem ww srodka transportu.
W tej anomalie tracą już w sumie na znaczeniu bo nie musimy zawracać gdy wystąpią, a większość z nich nie stanowi dla gracza żadnego zagrożenia, co odbiera poczucie jako takiego wyzwania. Fajnym smaczkiem jest natomiast jedno z trzech zakończeń, w którym po wyjściu z wagonu trafiamy do korytarza z pierwszej części.
Aż chciałoby się żeby to byla pełnoprawna gra z kolejnymi coraz to bardziej zaskakującym mi i wymagającymi poziomami.
Podsumowując: ciekawe dość nowatorskie dema technologiczne (gry wyglądają bardzo ładnie) na jeden wieczór.
Rozumiem popularność tytułu bo jest poniekąd bardzo nowatorska, ale do hurraoptymizmu bardzo mi daleko.
Obydwie gry bardzo cierpią na niewielką ilość anomali, oraz bardzo małą pomysłowość ich występowania.
6/10
#gry #gryprzygodowe
