Tajne operacje Ukrainy wkroczyły na nowy poziom. Niczym bezwzględny chirurg paraliżuje flotę cieni Putina, jeden okręt za drugim

Operacja "Pajęczyna" to uosobienie nieustępliwej kampanii Ukrainy w ramach asymetrycznej i niekonwencjonalnej wojny przeciwko Rosji. Jednak równie skuteczna tajna operacja została wymierzona w serce nielegalnej rosyjskiej floty tankowców — tzw. floty cieni. Statki te, pływające pod egzotycznymi banderami w celu uniknięcia zachodnich sankcji, są dla Moskwy kołem ratunkowym, transportując ropę naftową, która finansuje jej machinę wojenną. Podczas gdy kraje UE i NATO martwią się, co zrobić z okrętami z floty cieni Putina panoszącymi się po Morzu Bałtyckim, Ukraina skutecznie atakuje je na całym świecie. Kreml stanął przed brutalną rzeczywistością: żadna jednostka pływająca nie jest bezpieczna, a sieć coraz bardziej się zacieśnia.

W serii śmiałych ataków na Morzu Czarnym, Morzu Śródziemnym i Bałtyckim Ukraina przeprowadziła serię sabotażowych ataków morskich wymierzonych w te okręty. Precyzyjne ataki niszczące były skierowane na kluczowe systemy – silniki, układ sterowania i wały napędowe – z chirurgiczną precyzją. Rezultatem jest mistrzowska lekcja zakłócania działań wroga, która ujawniła kruchość rosyjskiej logistyki morskiej i zacieśniła pętlę wokół rosyjskiej gospodarki wojennej.

28 stycznia 2025 r. tankowiec Seacharm [ang. Morski urok] pływający pod banderą Wysp Marshalla został zaatakowany u wybrzeży Turcji na Morzu Czarnym. Podejrzewa się, że ukraiński dron morski dostarczył ładunek wybuchowy, który wyrwał w kadłubie metrową dziurę, celując w komorę silnika. Uszkodzenie unieruchomiło napęd tankowca, pozostawiając go na wodzie i podkreślając zdolność Ukrainy do wywierania wpływu daleko poza swoimi granicami. Atak na Seacharm wywołał falę uderzeniową wśród rosyjskiej floty cieni, która korzysta z dyskretnych tras, aby uniknąć sankcji.

Zaskakujące zaostrzenie ukraińskiej kampanii

Kilka dni później, 4 lutego, statek Grace Ferrum [ang. Żelazny wdzięk] pływający pod banderą Liberii został trafiony w pobliżu Tobruku w Libii, centrum nielegalnego handlu ropą przez Rosję. Eksplozja, prawdopodobnie spowodowana przez amunicję dostarczoną przez drona, była wymierzona w wał napędowy statku, powodując katastrofalne uszkodzenia, które wymagały skomplikowanej akcji ratunkowej. Precyzja uderzenia – unieruchomienie statku bez jego zatopienia – podkreśliła nie tylko zdolności wywiadowcze Ukrainy, ale także jej umiejętności techniczne i operacyjne.

15 lutego statek Seajewel [ang. Morski klejnot] pływający pod banderą Malty, zakotwiczony w pobliżu Savona-Vado we Włoszech, został wstrząśnięty dwiema eksplozjami. Wybuchy wyrwały w kadłubie dziurę o wymiarach 60 na 120 cm, uderzając w mechanizm sterowy i maszynownię. Atak unieruchomił tankowiec, zmuszając go do wejścia do suchego doku i wysyłając jasny komunikat: Ukraina może bezkarnie atakować na wodach europejskich. Wyrafinowanie operacji, prawdopodobnie obejmującej śledzenie w czasie rzeczywistym i wykorzystanie tajnych środków, pokazało rosnącą biegłość Kijowa w sabotażu morskim.

W tym samym miesiącu Ukraina przeniosła swoje działania sabotażowe do rosyjskich portów. Celem był statek Koala pływający pod banderą Antigui i Barbudy, który został zaatakowany w rosyjskim porcie Ust-Ługa na Morzu Bałtyckim. Eksplozja, która dotarła do jednego z najlepiej zabezpieczonych ośrodków energetycznych Rosji, uszkodziła układ napędowy statku, powodując poważne uszkodzenia silników. Atak ten, przeprowadzony głęboko na wodach kontrolowanych przez Rosję, stanowił zaskakujące zaostrzenie kampanii Ukrainy. Uderzając w Ust-Ługę, kluczowy punkt dla rosyjskiego eksportu ropy, Kijów wykazał się zdolnością do infiltracji silnie bronionych obszarów, prawdopodobnie przy użyciu dronów i sił specjalnych.

29 czerwca 2025 r. statek Vilamoura pływający pod banderą Malty został dotknięty druzgocącym wybuchem u wybrzeży Bengazi w Libii. Wybuch zalał maszynownię, uszkadzając wał napędowy i systemy sterowania, unieruchamiając tankowiec.

Miejsce ataku, w regionie, w którym Rosja wykorzystuje sojuszników do utrzymania handlu ropą, ponownie ujawniło słabe punkty floty cieni. Precyzja ataku, minimalizująca szkody uboczne przy jednoczesnym maksymalnym zakłóceniu działania, podkreśla zabójczą skuteczność Ukrainy.

Dalszy ciąg materiału pod wideo

Strategiczny geniusz

Ataki te, przeprowadzone w ramach operacji "Pajęczyna", odzwierciedlają strategiczny geniusz Ukrainy w wojnie asymetrycznej. Koncentrując się na kluczowych systemach – silnikach, układach sterowania i wałach napędowych – Kijów zapewnia maksymalne zakłócenie działania przy minimalnych zasobach.

Każdy atak paraliżuje tankowiec, zmuszając do kosztownych napraw lub akcji ratowniczych i ograniczając zdolność Rosji do utrzymania eksportu ropy. Tajna flota, mroczna sieć statków pływających pod banderami takich krajów jak Malta, Liberia i Antigua, jest sposobem Moskwy na obejście sankcji, ale kampania Ukrainy systematycznie ją rozbija.

Globalne skutki są głębokie. Porty od Turcji po Włochy i Libię są obecnie polem bitwy w cichej wojnie Ukrainy, a każda eksplozja osłabia gospodarczą pozycję Rosji. Wykorzystanie przez Kijów dronów, tajnych agentów i wywiadu działającego w czasie rzeczywistym odzwierciedla pomysłowość operacji "Pajęczyna", w ramach której Ukraina przechytrzyła konwencjonalne siły Rosji dzięki innowacyjności i śmiałości.

Flota cieni Putina, niegdyś symbol rosyjskiej nieposłuszeństwa, jest obecnie podatnym na ataki obciążeniem, a każdy tankowiec stanowi potencjalny cel. W miarę jak Ukraina udoskonala swój niekonwencjonalny arsenał, Kreml staje przed brutalną rzeczywistością: żadna jednostka pływająca nie jest bezpieczna, a sieć coraz bardziej się zacieśnia.

Źródło: Kyiv Post

#wojna #ukraina #rosja #morze