@bojowonastawionaowca Generalnie to dość częste u chłopców, doczytałem dużo na ten temat już jako dorosły. Ten syndrom geeka to podobno jeden z objawów a umówmy się że normików to tutaj czy na wyko to jak na lekarstwo

@bojowonastawionaowca - chyba Wy

@MarianoaItaliano - ja tylko dziękuję rodzicom, że mnie do niczego nie przymuszali - nie wiem czy się poddali (bo i tak zawsze robiłem na przekór) - czy po prostu wiedzieli, że się wyrobię jak gówno w betoniarce lub zwyczajnie mieli nadzieję, że tak będzie

@koszotorobur Mnie generalnie też nie przymuszali do niczego tylko akurat IMHO głupio z tą szkołą załatwili - no ale skąd mieli wiedzieć. Oni chodzili normalnie, dziadkowie normalnie to skąd wzór

@MarianoaItaliano - dokładnie - plus pewnie myśleli, że Ci przejdzie

BTW ja od małego walczyłem ze światem - a właściwie z ludźmi bo ich nie rozumiałem a oni mnie - co prowadziło do niezłych przebojów w szkole.

Niesamowite było też to jak byłem w stanie szybko nauczyć się czegokolwiek (prócz tworzenia sztuki) a jak głupi się czułem i nie wierzyłem w siebie.

Gdyby nie to, że po wielkiej introspekcji w wieku około 20 lat (wiadomo - dziewczyna ) zdałem sobie sprawę co dla mnie jest naprawdę ważne, co dało mi siłę pracować nad sobą, to nie wiem gdzie bym teraz był

@bojowonastawionaowca To jest dość powszechne, że jak czytamy o jakiejś chorobie czy zespole, to od razu znajdujemy go w sobie. Czytasz o stwardnieniu rozsianym i ciało cię zaczyna swędzieć i zaraz doszukujesz się objawów. Czytasz o spektrum autyzmu i znajdujesz coś u siebie. Powszechny "misconception" dotyczący spektrum autyzmu jest taki, że "mam go w 60%", a tymczasem to przypomina obszar na mapie. Możesz mieć zaburzone pewne obszary poznawcze, ale nadal być normikiem. Ten wykres to fajnie tłumaczy:

@bojowonastawionaowca mam kategorię D ,,jednostka nieznacznie upośledzająca ustrój"

@MarianoaItaliano

W 2003 r było już słychać o ADHD, tylko nie trafiłeś na kompetentną kadrę.

@Pan_Buk akurat u mnie to się nie muszę domyślać czy dopatrywać Aspergera, to stwierdzone :p

@Byk Kadra w mojej psp była wyjęta z głębokiego PRL, zresztą cała szkoła i pomoce naukowe też. W 2005/6 roku nadal uczyłem się w klasie z mapy na której zaznaczony był ZSRR, NRD I Czechosłowacja

@UmytaPacha Myślę że nie, chociaż w pracy non stop próbują mnie wysłać do jakiegoś teleturnieju, ale to raczej skutek uboczny mojej wiedzy encyklopedycznej (dużo czytam i zapamiętuje) i zdolności wypowiedzenia się na prawie kazdy temat niż jakieś hiper inteligencji

@HolenderskiWafel No własnie mi ta socjalizacja średnio szła kiedy ówcześnie przerastałem intelektualnie te dzieci. A nawet jako wychowawca weź teraz zajmuj się irytującym bachorem który nie chce rysować szlaczków albo kolorować mikołaja tylko domaga się rozmowy o książce którą przeczytał czy o sytuacji geopolitycznej i wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej xD I co ciekawe moi rodzice to nie byli i nie są jacyś ę, ą intelektualiści, jacyś profesorzy czy coś nawet powiedziałbym że wręcz odwrotnie, zwykli normiccy ludzie którym trafił się taki mały-stary Jakbym miał mieć takiego syna jakim ja byłem jako dziecko to bym się trzy razy zastanowił czy chce mieć dziecko xD

@BajerOp Człowieku to było 20 lat temu, może to było trochę inaczej ale wiem że chyba po pierwszej wywiadówce rodzice dostali taką możliwość jak wychowawczyni zobaczyła co potrafię i nie zdecydowali się z niej skorzystać. Może to było po jakimś miesiącu, może mniej dlatego mówię od razu. Do zerówki chodziłem do przedszkola więc w psp nie znali mnie

@Cybulion Bodajże w 4 klasie jak pojawiła się pierwsza kasa z UE to zacząłem chodzić na coś takiego co się nazywało świetlica socjoterapeutyczna po szkole, chyba ze dwa czy trzy razy w tygodniu - raz czy dwa w pokoju pedagoga jakieś tam gry wspólne, rozmowy z rówieśnikami, graliśmy w monopoly, wypełnialiśmy jakieś tam testy a drugi raz wyjście gdzieś na miasto - do kina, na wycieczkę do muzeum, do pizzeri. Wtedy ta grupa liczyła coś około 10-12 wybranych z całego rocznika dzieciaków bo i było tam trochę takich dzieciaków z patologii dla których to była jedyna szansa żeby wyrwać się z domu rodziców pijaków no i było ze cztery takie klasowe ofiary podobne do mnie, niemniej jednak ja raczej nie wspominam żeby mi coś to bardzo dużo dało, ot fajnie bo dodatkowe wycieczki, pogadaliśmy trochę z ludźmi z innych klas, pograliśmy w jakieś gry planszowe i w zasadzie tyle.

I znowu dopiero też potem jako starszy poczytałem o co w tym chodziło niby i w sumie najbardziej z całego grona to starał się tam mnie zrozumieć pan wicedyrektor (informatyk który pomagał pedagog w tej świetlicy) który chyba jako jedyny z tego całego skażonego PRL-em towarzystwa widział że ja to nie jestem niegrzeczne dziecko tylko wymagam specyficznego podejścia. W okolicach 5 klasy zaczęło mi to już trochę powoli przechodzić, materiał wreszcie zaczął nadążać za moją wiedzą (zwłaszcza z historii, pani historyczka miała dośc wysoki poziom co dla inncyh było przekleństwem a ja miałem szansę się wykazać chociaż i tak jechałem na 4-5 bo ona była z tych co że na szóstkę to tylko ona umie :D) możliwe że wyrosłem albo po prostu przestali na to zwracać większą uwagę a potem no to wyjechałem do UK i była zupełnie inna historia

@MarianoaItaliano czyli ominela cie przyjemność nauki w polskich gimnazjach? XD

@Cybulion Na szczęście, chociaż tu w secondary school nie było chyba lepiej Taki sam poziom zezwierzęcenia motłochu a kto wie czy nie gorszy Dopiero w college miałem normalnych ludzi w klasie.

@GrindFaterAnona A to też. Implanty przede wszystkim, znajomy mojej babci nie mógł się pogodzić z myślą o klasycznej sztucznej szczęce, odkładał, odkładał, przez miesiąc jadł wyłącznie przez rurkę w trakcie roboty ale zrobił sobie wszystkie zęby jak naturalne na śrubkach