Buddyzm

https://youtu.be/eRuFM1upoWs medytacja oddechu połączona ze skanowaniem ciała. Jeden ze sposobów, który nieźle na mnie podziałał i zawsze do niego wracam.

#buddyzm #theravada

W Indiach Dalajlama (przywódca religijny) poprosił chłopca, by „wyssał sobie język” – wideo szybko stało się wirusowe i wywołało lawinę negatywnych opinii wśród Hindusów

Dalajlama pocałował chłopca w usta, gdy ten pochylił się, by po prostu okazać szacunek, ale duchowy przywódca najwyraźniej nie mógł się oprzeć.

https://streamable.com/s6lwc7

https://streamable.com/s6lwc7

Witam. Chciałbym spytać czy ktoś medytował metodą Thanissaro Bhikkhu z książki "Z każdym oddechem". Jakby ktoś to praktykował to mam z kilka pytań co do niektórych etapów jakie tam są. W szczególności ciekawi mnie co miał na myśli pod etapem 5 i 6 gdzie w teorii odczucia oddechu trzeba rozszerzyć na całe ciało. Wcześniej jest osadzenie w jednym punkcie. Tutaj nie wiem czy dalej utrzymywać jednocześnie jeden punkt i świadomość całego ciała czy po prostu świadomość całego ciała + oddech. Jeszcze jedna kwestia to wizualizacja energii oddechu. Tutaj w miarę nauczyłem się relaksować poszczególne części ciała i mieć wyczucie, ale wydaje mi się, że można to poprawić.

#buddyzm #theravada #medytacja

Odsuń się od wszelkiego myślenia, a nie będzie takiego miejsca, do którego nie mógłbyś pójść.

Seng-ts'an (Trzeci Patriarcha)

Kiedy umysł jest czysty, życie staje się bardzo proste. Pojawia się myśl, aby wstać i myć naczynia. Dostrzegam poczucie głębokiego podekscytowania, gdy wraz z tą myślą ciało się podnosi. Jest ono jak dziecko, kiedy kieruje się do kuchni, w stronę zlewu. Odkręcam kran, czuję wodę na swoich rękach, nalewam płyn na gąbkę. Niesamowite. Nie chodzi nawet o zmywanie naczyń, dopóki nie chwytam talerza i nie obserwuję, jak z zaskorupiałego lub lepkiego zmienia się w mokry i pokryty mydlinami, błyszczący, suchy, aż można go znowu użyć. Wszystko się zmienia. Nigdy nie wiem, co będzie dalej. Nie wierząc w żadną myśl o przyszłości, nie mogę wiedzieć, czym jestem lub czym jest talerz, płyn, woda, świat baniek mydlanych i połysku. Czysty umysł, który kocha muzykę samego siebie, zmierzając od krzesła ku zlewowi, zauważa, że nawet jeśli to, co pozostało z myśli, jest oszałamiająco piękne, także i to nie jest prawdziwe. To muzyka, ścieżka dźwiękowa, która nigdy nie ma znaczenia, gdy wydaje się, że życie się wydarza. Kto prowadziłby wojnę ze ścieżką dźwiękową? Jakież szaleństwo mogłoby sprzeciwiać się takiej prostocie? Ostatni osąd: ciało podnosi się i zmierza w stronę zlewu, płynu, wody i połysku.

Byron Katie " Tysiąc imion dla radości"

#thework

Czym jest życie? Życie to jedzenie i picie wszystkimi zmysłami. Życie jest też robieniem wszystkiego, by nie zostać zjedzonym.

Co nas zjada?

Czas!

Czym jest czas?

Czas to życie przeszłością bądź przyszłością, karmienie się emocjami. Stworzenia, które mogą o sobie powiedzieć, że choć przez chwilę były zdrowe na umyśle, zdarzają się niezwykle rzadko. Większość z nas cierpi ze względu na przywiązanie do przyjemnych, nieprzyjemnych i neutralnych uczuć, jak też ze względu na głód i pragnienie. Większość żywych stworzeń musi jeść i pić oczami, uszami, nosem, językiem, skórą i nerwami, w każdej sekundzie swego życia. Jemy całe dwadzieścia cztery godziny, bez przerwy! Pożądamy pożywienia dla ciała, pożywienia dla uczuć, pożywienia dla złożoności umysłowych (zamysłu), pożywienia dla ponownych narodzin. Jesteśmy tym, co jemy. Jesteśmy światem i zjadamy świat.

Buddha zapłakał, gdy ujrzał ów niekończący się cykl cierpienia: mucha zjada kwiat, żaba zjada muchę, wąż zjada żabę, ptak zjada węża, tygrys zjada ptaka, myśliwy zabija tygrysa, ciało tygrysa pęcznieje, przylatują muchy i zjadają padlinę, składają jajeczka w martwym ciele, z jajeczek wykluwa się jeszcze więcej much, muchy zjadają kwiaty, żaby zjadają muchy…

Powiedział więc Buddha:

Nauczam jedynie dwóch rzeczy: cierpienia i końca cierpienia.

Cierpienie, zjadanie i uczucie to dokładnie takie same rzeczy.

Uczucia zjadają wszystko. Uczucie ma sześć paszczy: oko, ucho, nos, język, ciało i umysł. Pierwsza paszcza zjada kształty przez oko. Druga zjada dźwięk. Trzecia zapachy. Czwarta smaki. Piąta doznania dotyku. Ostatnia zjada idee. Oto jest uczucie.

Czas również zjada. W tradycyjnych opowiadaniach kambodżańskich występuje często olbrzym o wielu paszczach, który zjada wszystko. Ten olbrzym to czas. Jeżeli zjesz czas, osiągniesz Nibbānę. Czas można zjeść, żyjąc chwilą dzisiejszą. Jeżeli żyjesz jedynie w chwili obecnej, czas nie może cię zjeść.

Wszystko podlega przyczynom. Nie ma ciebie, są tylko przyczyny i warunki, co sprawia, że ty nie słyszysz ani nie widzisz. Kiedy dźwięk spotyka ucho, mamy do czynienia ze słyszeniem. Kiedy spotykają się kształt i oko, mamy do czynienia z widzeniem.

Gdy spotykają się oko, kształt i świadomość, następuje kontakt wzrokowy. Kontakt wzrokowy warunkuje odczuwanie. Odczuwanie warunkuje postrzeganie. Postrzeganie warunkuje myślenie, a myślenie to ja, moje, mnie, boleśnie błędna koncepcja, że widzę, słyszę, czuję, smakuję, dotykam i myślę.

Odczuwanie używa oka, aby zjadać kształty. Jeśli kształt jest piękny, oko odczuwa przyjemność. Jeśli kształt nie jest piękny, towarzyszy mu przykre uczucie. Jeśli kształt nie przykuwa naszej uwagi, pojawia się uczucie neutralne. Tak samo jest z uchem: miłe dźwięki przynoszą przyjemne uczucia, ostre dźwięki przynoszą uczucia nieprzyjemne, brak zainteresowania powoduje uczucie neutralne.

Maha Ghosananda

http://sasana.wikidot.com/krok-po-kroku

Przez ostatni rok bardzo dużo myślałem na temat życia i śmierci. Sensu istnienia i rzeczywistości. Dzisiaj dotarło do mnie że nie ma znaczenia w co kto wierzy, co myśli na jakie tematy etc. Najważniejsze jest jakim się jest człowiekiem. Każda znana mi religia w gruncie rzeczy uczy że trzeba okazywać dobroć i współczucie. Cała reszta to otoczka, która pozwala tę informacje strawić przez cały kulturowy kontekst. No i myśl która jest moją obecną wiarą to esencja tego wszystkiego. Najważniejsza jest dobroć i współczucie. Dobre czyny człowieka pójdą za nim wszędzie nie zależnie co jest po drugiej stronie. Dobre czyny podąrza za istotą i dadzą jej schronienie wszędzie gdzie się ona z znajdzie na tym czy na tamtym świecie. Można próbować budować rzeczy trwałe i solidne takie jak wiedza czy samodoskonalenie na różne sposoby. Ale kiedy człowiek umrze to wszystko przepada ale jego czyny idą za nim jak cień. W to wierzę, to jest moja wiara.

Buddyjskim mnichom nie wolno zamieniać wody w wino, co może

stanowić przyczynę faktu, że w Australii jest więcej katolików niż

buddystów.

<br />

Przed wielu laty pewien mieszkaniec Sydney zdecydował się wrócić do

domu ze służbowego przyjęcia, na którym wypił zbyt wiele piw. Uznał

jednak, że szanse na to, że zostanie zatrzymany w drodze do domu, są

niewielkie.

Tego wieczora policja w Sydney ustawiła blokadę na jednej

z popularnych tras, by skontrolować alkomatem każdego przejeżdżającego

tamtędy kierowcę. Na nieszczęście dla naszego bohatera blokada została

ustawiona właśnie na trasie wiodącej z biura do jego domu. Kiedy utknął

w korku, znalazł się w pułapce. Nie miał szans gdziekolwiek uciec.

Kiedy oczekiwał na zbliżenie się do linii, na której wykonywano test

trzeźwości, pogodził się wewnętrznie z surową karą, jaka go czekała,

a która mogła obejmować nawet utratę prawa jazdy. Przeklinał jednocześnie

dręczący go niefart. Jedyne, na co mógł czekać, to nieuniknione cierpienie

i poniżenie. Czuł, że mroki zagłady zbierają się wokół niego, by ostatecznie

pochłonąć jego istnienie.

Kiedy nadeszła jego kolej na test, oficer policji poprosił go o wyjście

z samochodu, po czym podetknął mu alkomat i kazał w niego dmuchnąć.

W tym właśnie momencie doszło do niezwykle głośnego zderzenia

dwóch aut. Jeden z kierowców zwolnił zbyt gwałtownie na widok blokady,

wskutek czego samochód jadący bezpośrednio za nim uderzył go w tył.

Policjant na widok zderzenia zabrał urządzenie z rąk naszego bohatera

i powiedział – Ten wypadek jest ważniejszy niż sprawdzanie pańskiego

poziomu alkoholu. Proszę wsiąść do auta i wrócić do domu.

Na sekundy przed zostaniem zdemaskowanym nasz kierowca został

ułaskawiony. Był niesamowicie szczęśliwy. Natychmiast wsiadł do

samochodu i odjechał, przez całą drogę do domu podśpiewując pod nosem.

Kolejnego dnia zbudził go nerwowo naciskany dzwonek do drzwi. Kiedy

wygrzebał się z łóżka i się ubierał, czuł pulsowanie w skroniach

spowodowane straszliwym kacem, jaki męczył go po wczorajszej imprezie.

Kilka minut później otworzył drzwi i zobaczył na progu dwóch

miejscowych policjantów.

Początkowo się zaniepokoił, ale po chwili pomyślał: „Teraz nie mogą

mnie aresztować. Przecież nie prowadzę auta”.

– Dzień dobry panu.

– Dzień dobry, panowie policjanci. Jakiś problem?

– Czy miałby pan coś przeciwko temu, żebyśmy zajrzeli do pańskiego

garażu?

Mężczyzna był pewien, że w garażu nie ma niczego, co musiałby

ukrywać przed policją. O co zatem, do licha, mogło im chodzić?

– Naturalnie. Zawsze jestem gotowy ułatwiać służbę naszej lokalnej

policji – odparł. – Proszę za mną. – Podeszli do garażu, po czym z wielką

pewnością siebie gospodarz otworzył jego drzwi.

Kiedy otworzył drzwi do garażu, jego twarz zbladła, usta zaczęły drżeć,

a oczy wyszły z orbit. W jego garażu stał… policyjny radiowóz! Wrócił do

domu niewłaściwym samochodem!

Takie są właśnie niebezpieczeństwa związane z jazdą pod wpływem

alkoholu.

Ajahn Brahm

#cytatnadzis

#heheszki

#buddyzm

Słynny polityk z dość podejrzaną reputacją podczas przechadzki po lesie

wpadł do zaniedbanej studni. Na szczęście nie było już w niej wody,

a polityk odznaczał się na tyle twardą głową, że upadek nie spowodował

u niego żadnego trwałego urazu. Niestety dla niego, szyb studni był na tyle

głęboki, że człowiek ten nie miał szans się z niego samodzielnie wydostać,

więc zaczął krzyczeć, wzywając pomocy. Przeciętna osoba ochrypłaby po

kilku godzinach krzyczenia, ale będąc zawodowym politykiem

z wieloletnim doświadczeniem, po trzech godzinach krzyczenia nasz

bohater dopiero rozgrzewał struny głosowe. Po wspomnianym czasie

w pobliżu studni przechodził rolnik. Usłyszał on krzyki i znalazł studnię

oraz tkwiącego w niej polityka.

– Pomóż mi! – powiedział polityk.

– Ani mi się śni! – odparł rolnik, uświadomiwszy sobie, kto znajduje się

w studni.

Rolnik nienawidził polityków, a w szczególności wyjątkowo oślizłych

okazów, do których niewątpliwie zaliczał się człowiek tkwiący w pułapce.

Ponadto, od dłuższego czasu planował wypełnić studnię, która stanowiła

potencjalne niebezpieczeństwo. Wyjął więc łopatę i zaczął za jej pomocą

wsypywać ziemię do studni. W ten sposób pochowałby polityka i zasypałby

niebezpieczną studnię. A wszystko za jednym zamachem!

Kiedy polityk poczuł, że ktoś obrzuca go błotem, nie było to dla niego

żadnym nowym doświadczeniem. Kiedy jednak uświadomił sobie, że rolnik

planuje pogrzebanie go żywcem, zaczął zawodzić głosem o jeszcze

wyższym rejestrze, z którego zwykł korzystać tylko w okresie kampanii

wyborczej.

– Obiecuję, że obniżę twoje podatki! Gwarantuję zwiększenie dopłat do

gospodarstw rolnych! Zapewniam wszystkim krowom darmową opiekę

zdrowotną! Zaufaj mi!

Usłyszawszy słowa „Zaufaj mi”, rolnik z jeszcze większym wigorem

kontynuował zasypywanie studni. Polityk z kolei krzyczał z coraz większą

desperacją w głosie. Aż w pewnym momencie ucichł.

Rolnik pomyślał, że już pochował polityka, w związku z czym zaczął

spokojniej pracować łopatą. Był tak zaprzątnięty wrzucaniem ziemi do

studni, że nie zauważył, jak kosmyk włosów powoli zaczął wynurzać się ze

studni. Kiedy wrzucił jeszcze nieco błotnistej gleby, nad linią wyznaczaną

przez obrzeże studni pojawiło się już całe ciemię. Kiedy wrzucił jeszcze

odrobinę ziemi, zobaczył uśmiechającą się do niego twarz polityka. Rolnik

był zbyt wstrząśnięty, by kontynuować zasypywanie studni.

Polityk postanowił zaprzestać narzekań na błoto, jakim go obrzucano.

Zamiast tego każdą grudkę ziemi wpadającą do studni od razu umieszczał

pod swoimi stopami. Każda kolejna pacyna błota umożliwiała mu stanięcie

o kilka centymetrów wyżej. Teraz był już na tyle wysoko, że udało mu się

wygramolić ze studni i odejść z postanowieniem nagrodzenia rolnika

ponowną wizytą, tym razem w towarzystwie przedstawicieli inspektoratu

sanitarnego oraz poborców podatkowych.

Morał z tej historii jest taki, że gdy życie obrzuca cię łajnem, strząśnij je

z siebie, po czym je zdepcz. Z każdym kolejnym takim czynem będziesz

stał nieco wyżej.

<br />

Ajahn Brahm

#cytatnadzis

#buddyzm

#ajahnbrahm

"Ajahnie Brahm, co byś zrobił, gdyby ktoś spuścił świętą księgę buddystów w twojej toalecie?

Bez wahania odparłem – Ależ proszę pana, gdyby ktoś spuścił świętą księgę buddystów w mojej toalecie, pierwszą rzeczą, jaką bym zrobił, byłoby wezwanie hydraulika!"

#buddyzm

https://youtu.be/xPGlH-ikKkc

#buddyzm

Może więc spróbuję dzielić się swoją drogą życia, również tutaj.

Niestey jak byłem w stanie zakceptować cierpienie związane z nowym wykopem, tak codziennej porannej dawki dewiacji nie mogę przeskoczyć..

Zacznę pomału prowadzić tutaj wątek w temacie budyzmu theravada, który mam przyjemność praktykować od 4 lat.

Byc może uda się o tutaj stworzyć cyfrową sanghe, do dysykusji, wsparcia i wspólnych rozważan.

Zacznę jednym z moich ulubionych cytatów, niezrównanego nauczyciela, Ajahna Chah.

Dlaczego tak się dzieje, że nieprzyjemne stany umysłu są trudne do zauważenia, podczas gdy te przyjemne widzimy z łatwością? Kiedy doświadczam szczęścia lub przyjemności, widzę, że jest to coś nietrwałego, ale kiedy jestem nieszczęśliwy, trudniej jest mi to zauważyć.

AC: Myślisz w kategoriach tego, co ci się podoba i tego, co wzbudza twoją awersję i próbujesz to pojąć, ale tak naprawdę głównym rdzeniem jest złudzenie. Czujesz, że nieszczęście trudno jest zauważyć, podczas gdy szczęście zauważasz łatwo. To jest właśnie sposób, w jaki działa twoje cierpienie: trudno jest puścić awersję, prawda? To silne uczucie. Szczęście łatwo jest puścić. Chociaż, tak naprawdę, to nie jest proste: chodzi raczej o to, że nie jest ono tak przytłaczające. Przyjemność i szczęście są rzeczami, które ludzie lubią i czują się z nimi dobrze – niełatwo jest je puścić. Awersja jest bolesna, ale ludzie nie wiedzą, jak ją puścić. A prawda jest taka, że są one równe. Kiedy będziesz głęboko kontemplować i dotrzesz do sedna, szybko zobaczysz, że są one równe. Jeśli miałbyś skalę, żeby je zważyć, ich waga byłaby taka sama. Ale my skłaniamy się ku przyjemnemu.

Tak więc, mówisz, że jest ci łatwo puścić szczęście, podczas gdy nieszczęście trudno jest puścić? I myślisz, że łatwo jest porzucić rzeczy, które lubimy, ale zastanawiasz się, dlaczego trudno jest porzucić te, których nie lubimy – ale skoro nie są one dobre, dlaczego trudno jest je porzucić? To nie tak. Pomyśl w nowy sposób – one są całkowicie równe. Chodzi zwyczajnie o to, że nie skłaniamy się ku nim w równym stopniu. Kiedy pojawia się nieszczęście, jesteśmy zaniepokojeni i chcemy, żeby sobie szybko poszło, tak więc czujemy, że trudno jest się tego pozbyć. Szczęście zazwyczaj nas nie niepokoi, tak więc przyjaźnimy się z nim i czujemy, że łatwo jest je puścić. To nie tak; ono nie dręczy i nie ściska naszego serca, to wszystko. Nieszczęście nas dręczy. Myślimy, że jedno z nich ma większą wartość i wagę niż inne, ale tak naprawdę są one równe. To tak jak z ciepłem i zimnem. Możemy umrzeć w płomieniach. Możemy też umrzeć z zimna, ale tak czy inaczej - umrzemy. Żaden z tych stanów nie jest lepszy od drugiego. Szczęście i cierpienie są tak samo różne, ale w naszym umyśle nadajemy im inną wartość.

Albo weźmy pochwałę i krytykę. Czy czujesz, że łatwo jest puścić pochwałę, a krytykę trudno? One naprawdę są równe. Ale kiedy jesteśmy chwaleni, nie czujemy się niespokojni; jesteśmy zadowoleni, ale nie jest to ostre uczucie. Krytyka jest bolesna, a więc czujemy, że trudno jest ją puścić. Bycie zadowolonym też trudno jest puścić, ale jesteśmy w stosunku do tego niesprawiedliwi, tak więc nie pragniemy w tym samym stopniu, aby szybko się tego pozbyć. Zachwyt jaki czerpiemy z bycia chwalonym i ukłucie, które czujemy w czasie krytyki, są równe. Są takie same. Ale kiedy nasz umysł napotyka te rzeczy, reagujemy na nie w sposób nierównomierny. Nie mamy nic przeciwko byciu blisko niektórych z nich.

Zrozum to, proszę. W swojej medytacji będziemy napotykać wszelkiego rodzaju mentalne doświadczenia. Właściwym poglądem na to będzie gotowość puszczenia tego wszystkiego, czy jest to przyjemne, czy bolesne. Pomimo tego, że szczęście jest czymś, czego pragniemy, a cierpienie czymś, czego nie pragniemy, widzimy, że mają one równą wartość. Są to rzeczy, których ciągle doświadczamy.

Szczęście jest czymś, czego pragną ludzie na świecie. Nie pragną cierpienia. Nibbana jest czymś ponad pragnieniem i nie pragnieniem. Rozumiesz? W nibbanie nie ma żadnego pragnienia. Chęć osiągnięcia szczęścia, chęć bycia wolnym od cierpienia, chęć bycia ponad szczęściem i cierpieniem – nie ma tam nic z tych rzeczy. Jest tam tylko spokój.

Miłej soboty

#buddyzm #medytacja #psychologia #buddyzmnadzis

Stary mistrz siedział na ławce pod wielkim dębem w towarzystwie swojego przyjaciela,

którego nie widział od wielu lat.

– Zen jest prosty – stwierdził mistrz.

– Doprawdy? – zapytał z niedowierzaniem rozmówca. – Myślę, że wcale taki prosty

nie jest. Czytałem dużo książek na ten temat, ale niewiele z nich zrozumiałem.

– Doprawdy? – uśmiechnął się mistrz.

– Tak. Uważam, że zen jest trudny.

– Mylisz się – odparł mistrz. – Zen jest bardzo, bardzo prosty.

– Tak? Proszę więc, wyjaśnij mi czym tak naprawdę jest zen – prosił mężczyzna.

– To nie jest zen – odparł mistrz.

– A co nim jest? Co w ogóle oznacza?

– To nie jest zen – powtórzył mistrz.

– Wyjaśnisz mi znaczenie choć jednego koanu?

– To nie jest zen.

– Powiedz, proszę, co miał na myśli Joshu mówiąc, że „najwyższa droga nie lubi

dokonywania wyborów”.

– To nie jest zen.

– Możemy w ten sposób rozmawiać cały dzień i niczego się nie dowiem –

zaprotestował mężczyzna.

– Możemy rozmawiać nawet dłużej, żeby być szczerym – rzekł mistrz. – Dlaczego

zatem nie zapytasz mnie wreszcie o zen?

Przyjaciel mistrza milczał przez chwilę, zastanawiając się nad kolejnym pytaniem. O

cokolwiek pytał padała ta sama, bezsensowna odpowiedź.

– To jest bardzo dobre pytanie – powiedział nagle mistrz.

– Jak to – zdziwił się mężczyzna – przecież nic nie powiedziałem.

– Och, wybacz. Myślałem, że właśnie pytałeś o zen.

#zen #buddyzm #filozofia #przemyslenia

Cześć. Ogółem znalazłem film na youtube na temat czterech szlachetnych prawd 26 minut https://youtu.be/sHWIQzd8bVw . Nawet ciekawie wyjaśnione. Co o tym sądzicie? Zauważyliście jakieś nieścisłości czy macie inne opinie? Moim zdaniem jest okej i w sumie dobrze wytłumaczył pierwszą szlachetną prawdę, którą na zachodzie często przyjmuje się jako "życie jest cierpieniem" co nie do końca dobrze wyjaśnia temat(dukkha ma głębsze i szersze znaczenie o czym też mówi autor filmu).

Jeszcze na koniec dodam, że na tym samym kanale jest film na temat doktryny "braku ja" https://www.youtube.com/watch?v=uCldjIVqxAU

#buddyzm #theravada

#buddyzm

Witam dzisiaj ponownie mam propozycję ciekawej książki, która bardzo do mnie trafiła. "Mądrość buddyjskiego mnicha" jest zbiorem pytań i odpowiedzi jakich udzielał Ajahm Brahm w Jhana Grove Retreat Center w Australii. Znajdziemy tutaj dużo ciekawych historii z życia Ajahma Brahma i jego porad. Na pewno też niektóre fragmenty wywołają u was uśmiech na twarzy, a niektóre mogą dać trochę do myślenia.

Na dodatek Ajahm Brahm jako charyzmatyczna osoba potrafi łatwo przekazywać wartości buddyzmu w prosty sposób. Przykładowo bardzo spodobał mi się fragment jak odpowiadał na pytanie dotyczące braku atman(duszy) gdzie wytłumaczył, że to co uznajemy za "duszę" nie jest stałe, niezmienne, a bardziej działa na zasadzie strumienia świadomości. Fragmentami jakie mi się spodobały były jeszcze te dotyczące porad co do praktyki medytacji czy nastawienia do życia tak żeby nie robić sobie samemu stresu czy problemów, a także spodobało mi się jego podejście do wielu zbędnych rytuałów jakie panują w Azji w związku z buddyzmem, który bywa tam traktowany tak jak katolicyzm w Polsce.

Ogółem podsumowując w mojej opinii warto przeczytać. Osobiście szybko to "pochłonąłem" ( ͡~ ͜ʖ ͡°)

#buddyzm #theravada

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/4861385/madrosc-buddyjskiego-mnicha-od-swiadomej-medytacji-po-eliminacje-niepokoju-i-gonitwy-mysli

Witam ostatnio zaprezentowałem książkę przydatną w zapoznawaniu się z buddyzmem jako początkujący. Dzisiaj chciałbym zaproponować kolejny tytuł dla ludzi zainteresowanych tą religią. "Cztery Szlachetne Prawdy" Ajahna Sumedho wyjaśniają czym są tytułowe cztery szlachetne prawdy, które zarazem są podstawą buddyzmu.

#buddyzm #theravada

Link do pdfa http://sasana.pl/4sp

Kiedy brak zadowolenia jest w końcu zaakceptowany jako brak zadowolenia, króluje spokój umysłu.

To umysł osoby, która dotychczas była głucha na krytykę, kiedy w końcu słucha, co inni mówią o jej błędach.

To umysł osoby, która naga i błagająca o życie, nagle umiera w spokoju.

To umysł osoby, która nagle zostawia żebraka, który ciągnie ją cały czas za rękaw, niezmordowanie podążającego wszędzie za nią.

To umysł po powodzi, w której został zmyty cały makijaż pobożności.

Kodo Sawaki Roshi. Do Ciebie.

#medytacja #buddyzm #zen